- 28 Şubat 2019
- 4.690
- 11.194
- 208
Yaa ben yazdım sandım yorumu o kadar ben kiBenimde kızım 14.5 aylık. İlk dönemler çok ağladım o kadar çok ağladım ki anlatamam. Onu istemedim, sevemedim. Kolikti bir de benim kız hiç uyumuyor sürekli ağlıyordu. Emzirmek bile istemedim sütüm kesildi o yüzden. Yaşadığım o günleri bir ben bir allah bilir. İkinci cocugu asla yapmam asla. Bence biz sizinle aynıyız anneliğe hazırım sanıyordum ama değilmişim ve hiçbir zamanda hazır olmayacakmışım çünkü yapımda yok anaç değilim. Tabii ki su an daha iyiyim, kızımı çok seviyorum ama hala köpek gibi eski günlerimi özlüyorum ve bunu söylerken utanıyorum ama hala pişmanım. Ben henüz daha atlatamadım o zamanları affedersin ama b@k gibide bir anne oldum…
Ne olacak bizim halimiz
Böyle isyan ediyor gibi olunca da korkuyorum ya başına bir şey gelirse diye.
Gerçekten bu durumun bir çözümü var mı ki. Kendine vakit ayırabiliyor musun ben ne kadar ayırsam da yetmiyor. Şuan zaten çok az yalnız kalıyorum.
Misal bu sabah. Namaza kalktım isteğim kızım uyurken sakince bir kahvaltı yapıp kitap okurken kahve içmekti.
Namazı bitirmemle uyanması bir oldu.
O kadar moralim bozuldu ki.
Belki yarım saat ağladım
Normal değil belki de böyle hissetmem