Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

 
Allah yardımcınız olsun, en çokta o bebeğe..
 
Allah razı olsun sağ salim doğsun inşaallah. Dış gebeliğim sağlıklı olsa 24 aralıkta doğacaktı. Ama bu yavrumuda o gün kaybettim. Bende öyle söyleyenlere tek derdim sağlıklı doğması uykusuzluk açlık yorgunluk umrumda olmazdı. Ama melek oldu yavrum Allah kimseyi bizi anlayacak duruma düşürmesin. Herkes sağ salim kavuşsun yavrusuna. Doktor dedi bir sonrakini düşün diye. Cesarer edebilir miyiz? Çok korkuyorum. İkinci defa kaybettim 3.yü kalbim kaldırmaz herhalde.
 
Sevmiyor değilim ama yoğun bir aşk benden bir parça gibi hissedemiyorum.

Koalina bence yok öyle bir aşk

Oğlum 8,5 yaşında vay parçam ayyy öldüm vs duygum hiç olmadı olmayacak da zira tarzım değil

Burada benzer konulara çok yazdım herkesin duygu dünyası farklıdır aynı şeyler olmaz

Sen iyi bir annesin onu gözünden bile sakındığın için bu haldesin

Dün Mune istersen kapatalım demişti sen de kapatalım dedin de görmedi galiba

Daha fazla gerilme ne olur kapattır konunu

Daha sonra istersen başka konu açarsın ya da sana iyi gelebileceğini düşündüğün kişilere özelden yazarsın

Son cümlem yine hepsi geçecek şeklinde
 

Açın bi okuyun Allah aşkına şu postpartum depresyonu ve psikozu nedir. En sağlıklı insanı bile intihara da götürür, bebeğini de öldürtür. Bilip bilmeden yazmayın şöyle ya.
 

Enpati yoksunu bir varlık olduğunuzu kabul ediyorsunuz yani
Açın Koalina nın 2018 anneleri başlığına yazdıklarını okuyun.
İlgili, bebeğinidişünen ilgilenen bakan bir anne göreceksiniz
Büyük bir aşk hissetmemesi kötü anne olduğunu göstermez.

Psikiyatri denen bir bilim var. Psikoz nedir bilir misiniz? Cahilseniz konuşmayın. Yeryüzünde binlerce annenin yaşadığı bir durumu yaşıyor koalina.
 
Hadi anneler yaşıyor kocası peki? O da mı lohusa depresyonunda?
Sen kimsin ki ayrıca bana cahil diyebiliyorsun haddini bil !!
 
Çok üzgünüm ya geçmiyor gün geçtikçe kötü oluyor. Korkuyorum hislerim hep böyle kalırsa diye, ömrğm boyunca böyle nasıl yaşarım öleyim daha iyi.
 
Hadi anneler yaşıyor kocası peki? O da mı lohusa depresyonunda?
Sen kimsin ki ayrıca bana cahil diyebiliyorsun haddini bil !!
Kocam benden daha iyi durumda, mutsuz değil o. Bir şeyler hissetmemesi daha normal, hamile olan aylarca hisseden ve doğuran o değildi neticede.
 
Çok üzgünüm ya geçmiyor gün geçtikçe kötü oluyor. Korkuyorum hislerim hep böyle kalırsa diye, ömrğm boyunca böyle nasıl yaşarım öleyim daha iyi.
Canim ayni durumu bende yasiyorum evliligimin 11.senesinde bebek sahibi oldum cok istedim ama hic boyle olacagini dusunmemistim isimi biraktim suan ewe bagli gibiyim esimle artik hicbisey eskisi gibi degil gibi geliyo kolikti bronsitti sorumlulugu cok yuksek ama bugunlerinde gececegine inaniyorum ben biara psikiyatriye gitmeyi dusundum emzirdigim icin gidemedim psikolog buldum biraz faydasi oldu ama hersey kendimizde bitiyo daha cok yenisin biraz daha sabret biz 10 aylik olduk
 
Ben yerinde olsam çok daha kötü olurdum. Yaşım 37, çocuk yapmayacağım dediğimde pişman olursun diyorlar. Asıl yapsam adım kadar eminim çok pişman olurum, annelikte yapamam. Anaçlık doğuştan yok bende. Çocuk, bebek sevgisi yok. Ama sende var. Öğretmensin ve öğrencilerine çok düşkünsün. Çok yeni daha. Eminim geçecek. Şuan beynin normal düşünemiyor, hormonların darmaduman. Ben böyleyim diye düşünme, içini karartma.
 
10 aylık hala geçmedi mi, hayırlısı olsun çok mutsuzum ben dah fazla dyanamıcam...
 
Çok üzgünüm ya geçmiyor gün geçtikçe kötü oluyor. Korkuyorum hislerim hep böyle kalırsa diye, ömrğm boyunca böyle nasıl yaşarım öleyim daha iyi.

Artik bir uzmandan yardim almalisiniz sanirim , öleyim gibi şeyler düşünüyorsunuz.daha rahatlarsiniz belki. Hormonlarınız alt üst olmus durumda zaten herşey daha zorlasmadan üst üste binip icinden cikilmayacak bir hal olmadan yardim alin herşey duzelir insallah
 
10 aylık hala geçmedi mi, hayırlısı olsun çok mutsuzum ben dah fazla dyanamıcam...
Yapmasana bunu kendine.. kotuyum dedikce kotuyu cagiriyosun farkinda misin? Annen kv filan yok mu bebege baksin bi kac saat cik dolas halin varsa.. bak soyle dusun.. kotu bi durumdayken.. buda gececek diyeceksinki teselli olsun.. yoksa nasil bas edecegiz? Tamam omur boyu annesin bunu degistiremezsin ama bu cocuk hep boyke kalmayacakki.. bence 1 yasindan sonra yurudukce konustukca 2 yasinda filan baska dusuneceksin.
 
10 aylık hala geçmedi mi, hayırlısı olsun çok mutsuzum ben dah fazla dyanamıcam...

Hepsi geçecek Koalina.
Her şey daha çok yeni.
Hormonların doğal olarak alt üst.
Bir insan getirdin Dünyaya kolay değil.
Ama geçecek.
Hayata çok başka bi pencereden bakmaya başlayacaksın.
Bu demek değil ki kendini unutup vazgeçeceksin. Ama bi şekilde bebekli hayatı kendi hayatına entegre edeceksin.
Ve eminim çok iyi yapacaksın bunu.
 
10 aylık hala geçmedi mi, hayırlısı olsun çok mutsuzum ben dah fazla dyanamıcam...
Doktor yardımı al, dipsiz kuyuda olduğunu düşünüyorsun ama değilsin. Kötüye odaklanıyorsun, hiç sevemezsen, alışamazsam diyorsun, yapma bunu kendine. Aklına kötü düşünceler geldiğinde hemen çevrendeki nesnelere odaklan. İsimlerini say ne görüyorsan. Kötü düşünceleri dağıtman gerekli.
 
10 aylık hala geçmedi mi, hayırlısı olsun çok mutsuzum ben dah fazla dyanamıcam...
Malesef daha boyle devam edecek gibide emdigi icin gece bile onunla yatiyorum esimle ayri yataklardayiz sakin ama sakin memede uyumaya alistirmayin ben o yanlisi yaptim ve cok pismanim sutekli bana yapisik bi cocukla yasiyorum esimle aramda bi sıkıntım yok zaman buldukca beraber vakit geciriyoruz yanliz cok bagli bir bebek iyi degil kimseye birakip gidemiyosunuz bile ama siz calisan bi bayanmissiniz ise baslayinca hersey rayina oturacaktir bence suan bebeginin tadini cikar ise baslayinca cok ozleyeceksin cunku ben 10 dk biyere gitsem orada bile ozluyorum
 
Çok üzgünüm ya geçmiyor gün geçtikçe kötü oluyor. Korkuyorum hislerim hep böyle kalırsa diye, ömrğm boyunca böyle nasıl yaşarım öleyim daha iyi.

Kalmayacak, insanoğlu alışır, her şeye alışır.
Öyle de böyle de alışacaksın ve alıştıktan sonra asla bu zamanki kadar zor olmayacak ve hatta keyifli yönlerini de göreceksin. Bunun için zamana ihtiyacın var henüz yolun başındasın. Bak sana ne dedim 10 günlüktü oğlum, ben destek aldım, 8 aylıktı antidepresana başladım. Kolikti oğlum, çok zordu. Kafayı yiyorum sandım, susmazdı sürekli ağlardı sürekli... Uyku yok, banyo yok, yemek ona göre, her şey boğazıma dizilir çocuk ağladıkça, sıcak çay, kahve içmek lüks ötesiydi. Ya bir yudum alabilirdim ya tamamen soğurdu dökerdim.

Nefret etmedim ama çok öfkeli hissettiğimi hatırlıyorum. Çok bitkin ve yılgın, baştan pes etmiş halde olduğumu da hatırlıyorum. Bi de doğuracağım sene Irmak bebek olayı yaşanmıştı, ben o zaman başladım, doğurmadan daha "Ne mk yemeye çocuk yaptım nasıl bakacağım, nasıl koruyacağım Allah kahretmesin" demeye. Doğumda ağladım, oğlumun ağlamasıyla, onun çaresizliğine ağladım. Sonra yetemiyorum çocuğuma diye kendimi yedim, dediğim gibi kolik bebekti; hayatım mahvoldu diye az ağlamadım, kesintisiz ağlamalarım artınca da 1o günün ardından psikolog kapısını çaldık.

Destek al, işine de dön, geçecek.
Zamanla düzene girecek, hep bu anda kalmayacaksın.
Oğlum 2 yaş 4 aylık tam, inat çağı, kaka çiş öğrenecek, biraz yaramaz ama dili çözüldü konuşur bizle. Konuştukça anlaşırız, keyifli yönleri ortaya çıkmaya başlıyor, zor yönleri azalıyor. Şu anı, ilk doğum zamanıma değişmem. İlk zamanlarımın bi adı olacaksa, sanırım "Eziyet" demem yeter. Geçiyor, ciddiyim bundan 2-3 sene sonra kendine bakınca ilk zamanlardaki düşündüğün gibi işin içinden çıkılmayacak bir hal olmadığını göreceksin. Şu an her şey karışık, yeni ve farklı.
Alışacak, zamanla keyif alacaksın. Sabır. Annelik biraz sabır işi Koalina, biz çocuğunun mkuna kurban olamayanlar, kendilerinin de bir hayatı, bağımsız zamanları olması gerektiğini düşünenler için.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…