Merhaba hanımlar. Başlıktan da anlaşılacağı gibi sorunum oğlumla alışveriş merkezini dolaşmak ve asansör sorunu. Oğlum 10 aylık haliyle bebek arabası kullanıyoruz henüz yürümüyor. Havalar çok sıcak dışarıda çarşı falan dolaşamıyoruz alışveriş merkezlerine gidiyoruz alışveriş için. Her alışveriş merkezine gittiğimizde mecburen asansör kullanıyoruz. Eşim yürüyen merdivenlerde tutamıyor ve zaten tehlikeli. Kucağımıza alsak sonra tekrar arabaya oturtup kemerini bağlamak işkence ve her katta kucağa al arabaya koy olmuyor.
Ancak ne zaman asansöre binecek olsak bizim için eziyete strese dönüşüyor. O asansör çok yavaş kata geliyor beklemesi ayrı dert, geliyor bu sefer biz binesiye ne kadar genç çocuk, genç çift varsa asansöre doluyor biz binene kadar bizi de geçip asansörü dolduruyorlar. Hem de çoğu zaman bizi ezercesine. Biz ve bizim gibi bir çok bebek arabalı çift zar zor biniyoruz hatta dışarıda kalıyoruz. Asansör geliyor bazen dolu yer yok ve çoğu kişi asansöre binmeye ihtiyacı olmayan kişiler.
Dün yine alışveriş merkezine gittik. Tabii ki yine baya süre fuzuli asansöre binenler yüzünden asansör bekledik bindik iki tane genç kız, iki tane çift, iki üç tane çocukları 10 yaşlarında aile, biz bindik bir de bebek arabasıyla köşeye gitmeye çalışıyoruz başkaları da binebilsin diye of puf diyenler sanki gereksiz yere binen bizmişiz muamelesi görüyoruz. Sonra asansör katta durdu iki tane bebek arabalı çift binmek istedi biri zar zor sığabildi kapı zor kapandı diğeri de dışarda kaldı ama biz dakikalardır bekliyoruz dediler hatta. Bende patladım dedim ki asansör aslında bebekli, yaşlı, tekerlikli sandalyesi olanlar için insanlar yürüyen merdivene bile binmek istemiyor işgal ediyorlar dedim.
Çift olanlardan kız işte bu asansör halka yapılmış herkes binebilir hesap soramazsınız dedi sorarım dedim sizin yüzünüzden o insan dışarı da kaldı sizin merdiven kullanma şansınız var üstelik hiçbir enerji de harcamazsınız ama onların yok dedim gayette merdivene binebilir ee inelim hep siz binin dedi inin gerçekten dedim. Yok öyle birşey benimde hakkım belki ben hastayım dedi hasta insan böyle bağırmaz dedim. Yaşımı da küçük gösteriyorum yaşın kaç ki saygılı ol dedi senden büyüğüm ben 36 yaşındayım dedim hee kafan küçük kalmış diyor sen kimsin ki asıl senin bedenin de hastalık yok beyninde var dedim. Yanındaki büyük ihtimal erkek arkadaşı savunmadı bile sustu. Biliyor haklı olduğumu. Siz de gelmeyin o zaman çocukla diyor size mi soracaktım dedim mantığınız bu işte.
Öyle indik kata gelince bu sefer iki kapalı kız da indi bizimle siz tartışamazsınız hakkınız yok herkes biner demeye bu sefer iyice patladım kul hakkından korkmayıp başınızı kapatıp herşeyi yapabileceğinizi mi sanıyorsunuz bizim hakkımızı gasp ediyorsunuz iki dk merdivene yürümemek için dedim yaşlı teyze vardı ağzına sağlık iyi dedin bizde söylüyoruz böyle yapıyorlar dedi. Haksız mıyım. Ben bebeğim olana kadar bir kere bile asansör kullanmadım aklıma bile gelmedi zaten beklemesi binmesi inmesi ayrı dert yürüyen merdivende de duruyorsun gidiyor yani nesi zor. Bu kadar mı bencil kendini düşünen empati kuramayan rahatına düşkün insanlar olduk. Gençliğin umrunda değil üstelik bir de kavga ediyor ama yarın birgün de onların bebeği olunca kendileri şikayet ederler. Bu sadece bizim için değil her yerde. Metrolarda asansör bekler tekerlekli sandalyede insanlar sağlamlar doluşur onlar dışarı da kalır. Tramvaylar var bizim burada bebekli kadınlar girmeye çalışır giremez hadi girdi tramvayın boş yerine bebek arabasını koymak ister ama rahat olduğu için insanlar işgal eder vs. Neden insanlar hayatı kolaylaştırmıyor yolda gezdirsek kaldırıma arabalar parkediyor yola çıkıyoruz kenardan da gitsek arabalar hemen korna çalıyor çocuğumu bırakacak kimse yok pazara gidiyoruz cık cık çocukla pazara mı gelinir, cafeye gidiyorum biraz ağlasa of puf sesleri biz hiçbir yere gidemeyecek miyiz?
kas yaparım. Şu an işe getirdim kanguruyla 
Bir kere dedim ki şöyle önümde ağırlık olmadan, ferah ferah bir manava gideyim. Çanta taşımam, bebek arabasına asarım. Büyük kız da yürür, mesafe kısa. Demez olaydım, tam da dediğiniz gibi karşıdan karşıya geçerken kimi tutacağımı şaşırdım. Tövbe ettim. Canım kangurum. Büyük kızı 2 yaşına kadar, 14 kiloydu, taşıdım. Daha da taşırdım da hamile kaldım ikinciye. Neyse, böyle işte. Kanguruyu icat edenlere dua ederek konuyu kapatıyorum. 
