Bebek yapmaya hazır hissetmek/hissetmemek?

Cocuklari severdim ama kendi evladim olmasi dusuncesi hep korkuttu beni . Bir gun kendi ogrencilerimi severken iclerinden bir tanesi ogretmenim siz ne güzel çocuk seviyorsunuz keşke sizin de olsa çok güzel anne olursunuz bize bakarken bile gözleriniz ışıldıyor dedi . Zaten 5 yaşında yeğenim var ona da çok baktım uzun süre . Eşim başından beri istiyordu ama ben özelde calistigim atanmadığım için atanmayı beklemekten yanaydım. 3 4 kez korunmasız ilişki yaşadık. Birinde oluvermiş. O 2.çizgi, gelince eşime söylemem, kalp atışını duymam hele ki su ara hareketlerini icimde hissetmem . Daha şimdiden allahım diyorum ne güzel şey. Ben kpss den kendi bransimda deneme yapmıştım. Akademik anlamda çok takintiliydim yüksek lisans yapacaktım vs vs hepsini fene yaparim allah izin verirse ama bu heyecanın ikamesi yok
Yumurtalık kistleri olan biri değilsiniz dimi
 
Ben de hicbir zaman cocuk delisi biri olmadim. Ama mesela bekarken avm de mutlaka bebek magazasina girer, gezerken hayal kurardim😃 ama benim ozlemim daha ziyade bir aile kurmakti. Simdi evliyim 2 senelik ve temmuz ayinda bebek icin adim attik. Cok hazirim bebegimiz olsun dan ziyade, yaslarimiz ilerliyor beklemenin bir anlami yok dedik ve istedik. Ve mucizevi sekilde 1 hafta once hamile oldugumu ogrendim💕🧿

Tabi bunun yani sira evliligimde balayi yapamadim. Karadeniz turu hayalimi yapamadim. Yurtdisi turu hayalimi yapamadim. Dogruduzgun gezemedik esimle. Eger yasim genc olsaydi cocuk icin beklerdim mutlaka.
Neden mucizevi.bir problem mi vardı kist pkos filan
 
Bebek ilişkiyi etkiliyor elbette.
Biz hiç kavga etmezdik, çocuk yüzünden didiştiğimiz zamanlar oldu, oluyor, olacak. Seks hayatı da bizde her gün olurdu ilk iki yıl hemen hemen. Şimdi iki üç günde bir oluyor, onda da eskisi gibi giyineyim süsleneyim, ambiyans yapayım demiyoruz, bazen tam soyunmaya bile takatimiz olmuyor😄😄
Ama yine de ilişkinin formunu da güzelleştirdi. İkimizin en yumuşak yeri aynı insan mesela. Ortak paydamız. En değerlimiz. Bundan güzeş paylaşım da olamaz bence.
İki yıldan sonra kesintisiz uyku başlayınca biz oğlanı uyutup rakı açıp fasıl bile yapıyoruz kısık ses. Daha tatlı geliyor hatta imkanlarımız daraldıkça bulduklarımıza sevindirik olduk😄😄
Ama iyi ki yapmış mıyız diye sor bana da eşime de, evet. Dünyanın en güzel şeyi olabilir. Her şeye de değer.
İlk iki yıl çok zor. Bakımı, uykusuzluk, emzirme, alışma süreci. Ama gün geçtikçe iletişim kurdukça, emek verdikçe, sana sevgisini gösterdikçe de iyi ki diyorsun.
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.

bence hamile kalmak mantik ile alinabilecek bir karar degil. bana nereden baksan mantiksizmis gibi geliyor. ben o donemde calismiyordum, cocugu aradan cikartayim da işe geri doneyim diye korunmayi biraktik.

ama hamilelik oyle bir sey ki. bağlıyor zaten seni kendine. cok deger veriyorsun ona. çok korkuyorsun zarar gelmesinden. cok kiymetli oluyor.

bebek yaptiktan sonra pisman olmadim. tek basima oldugum icin cok zorlandigim, sinirlerimin çok yiprandigi zamanlar oldu ama hic pisman olmadim..

her zaman esimin elinden geleni yaptigina inandim. öncelikle cocugu ve beni cok sevdigine. cocuk olduktan sonra birbirimize daha cok baglandigimizi sanmıyorum, hep cok bagli bir cifttik. soyle ki hayatimi iki evresinde de mutluyum. onceleri kafelerde konserlerde gezerken mutluydum. simdi kizimla evdeyken, parktayken mutluyum. zaten hala kafe, konser hayatina devam etseydim sıkılmış olurdum herhalde.

soyle ki cocuk cok seviliyor. yani ne onun ne sizin yapmaniz gereken bir sey yok. icgudusel olarak birbirinizi cok seviyorsunuz. kimi zaman sinirlarimi zorlasa da biraz sonra oksarken buluyorum kendimi. bence zaten cocugun en zor zamani ilk 3 yili. 3 yasindan sonra biz birlikte kafeye gidip süt+kahve icer durum almistik. evlilikleri de en cok yiprattigi donem bu ilk 3 yil oluyor bence. sonra refaha eriyor.
 
Çocuk olunca evlilikte, cinsellikte bir süre sekteye uğrayacak. Siz değil öncelik o olacak. Hiçbir zaman çocuksuz günlerinizde ki gibi olmayacaksınız. Hayatınızı çocuğunuza göre ayarlayacaksiniz. Bunları iyice tartın düşünün sonra ben ne yaptım demeyin. Ben çalışmıyorum.ve çocuğuma kendim bakıyorum. Siz calisiyorsaniz, yardımci olacak birileri varsa bilemem. Öyle de zor. Çocuk olayı zor. En kolayı bile zor.

Yeri geliyor banyo yapmak, tuvalete gitmek, sıcak çay içmek bile külfet oluyor. Bunları çocuktan önce okurdum da inanmazdım. Üstelik bebeğim gayet uyumlu bir bebek. Ben bunların hepsini göze alarak yaptım çocuğumu. Şimdi ikinci çocuğa niyetliyim ve yine aynı sorular...
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Herkesin hayatı çocuktan sonra ağırlaşır . Yakindigimiz çok şey oluyo ama asla pişman olmadım . Gücüm takatim kalmadı dayanamıyorum dediğim de bile Allah im nankörlük etmek istemiyorum beni evladından ayırma dedim hep. Hamileliğim çok zor geçti ama cinsellik açısından en iyi dönemim olduğunu soyleyebilirim. Doğumdan sonra önceliğiniz de değişiyo istediğiniz şey cinsellik değil sadece uyumam oluyo. Bu da bir süreç eminim bu süreçleri atlatinca eskisinden daha güzel bi hayatım olur. Şuan da güzel ama yorucu. Eskiden bu kadar yorucu değildi. Meğer daha önce hiç yorulmamisim. Eşimle aramda hiç uzaklaşma soğuma vs olmadı. İkimizde doğumdan sonra çok zor zamanlar yaşadık eşim depresyona girdi falan ama atlattık yine birbirimize sarıldık iyilestik.
Ayrıca şunu da soylemesem olmaz. Çok yoruluyorum ama bir yandan da çok gucleniyorum. Yaşama dair başka bi güç veriyo. Mesela yıkıcı bi haber alıyorum o an dönüp oğluma bakıyorum toparlanıyorum olmuyorsa onu bağrıma basıyorum . Ağrı kesici gibi .o benim hayattaki en kıymetli öğretmenim
 
Pişman mısınız beklediginize
Pişmanmıyım bilmiyorum inan bu duygu net değil, ama en azından 1 yıl daha erken başlasydım şimdiye kadar olmasaydıda tüp bebek aşamasına geçerdik.
Ama anca 31 yaşında anne olma duygusu içimde canlandı, ondan önce kendimi hazır hissetmemiştim. Bunada kader kısmet deyip geçiyoruz işte .
 
Pişmanmıyım bilmiyorum inan bu duygu net değil, ama en azından 1 yıl daha erken başlasydım şimdiye kadar olmasaydıda tüp bebek aşamasına geçerdik.
Ama anca 31 yaşında anne olma duygusu içimde canlandı, ondan önce kendimi hazır hissetmemiştim. Bunada kader kısmet deyip geçiyoruz işte .
Sizce Acele etmelimiyim yaşım 28 bir yıllık evliym
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Bence biyolojik bir saat var ve çoğu kadına anne olmayi isteme hissiyatı geliyor bana da öyle oldu,hiçbir şey düşünmedim tek isteğim bi çocuğumun olmadaydı çok şükür Allah nasip etti..ilk 3 yılı bebeklik dönemi ikili ilişkileri bayağı zorluyor,rahat hareket edip bi yere gidemiyorsun evet..Ama insana zevk veren insanın hoşuna giden tüm aktivitelerden daha mutlu ediyor sarılması,konuşması,tatlı tatlı yürümesi,gülmesi o yüzden zorluklarına değer,Anne olduktan sonra pişman olan bir elin parmağını geçmez
 
Vicdanlı merhametli mutlu Bir Kadına yakışan en güzel vasıf Anneliktir bence :) o yüzden isteyen ve hak eden her kadın anne olmalı..
Ama evlilikte bambaşka bşy biriyle bir bütün olmak sevmek sevilmek aşk çok güzel bi şey
Anne olmak için değil sevdiğim için evlendim ama evlendikten sonra anne olmak tabi ki istedim istiyorum
İnşallah olur :)
Çocuktan sonra hayatının ve evliliğinin gidişatının nasıl olacağı da yine çocukla değil hayatını birleştirdiğin kişi ve seninle ilgili.
Minicik bir bebeğin oluşu doğuşu mutlu bir ailenin mutluluğuna tartışmasız mutluluk katar .
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Degerlerinizin normal olması hemen hamıle kalabılecegınız anlamınagelmıyor, bikaç ay deneyip olmadıgında oyle bir hazır hissedersınız ki hatta kendinizi tüp bebek merkezlerınde bıle bulabılırsınız, bence dunyanın en buyuk serveti evlat, ne kariyer ne başka bişi, ben 32 yasında evlendım ilk gunden beri hep istedık bebek, 36 da anne olabildim çok şükür,tüm degerlerin normaldi benimde.. bebek evliliğimi olumlu etkiledi,cinsellik hariç. O da zamanla rayına oturcaktır , vakit kalmıyor ona , birde hormonlardan mıdır nedir canım pek istemıyor benim:) hiç pişman olmadım, o Rabbimin bize hediyesi 🙏çok şükür bin şükür
En mutlu oldugum anlar bebişli anlar❤️🧿
 
Degerlerinizin normal olması hemen hamıle kalabılecegınız anlamınagelmıyor, bikaç ay deneyip olmadıgında oyle bir hazır hissedersınız ki hatta kendinizi tüp bebek merkezlerınde bıle bulabılırsınız, bence dunyanın en buyuk serveti evlat, ne kariyer ne başka bişi, ben 32 yasında evlendım ilk gunden beri hep istedık bebek, 36 da anne olabildim çok şükür,tüm degerlerin normaldi benimde.. bebek evliliğimi olumlu etkiledi,cinsellik hariç. O da zamanla rayına oturcaktır , vakit kalmıyor ona , birde hormonlardan mıdır nedir canım pek istemıyor benim:) hiç pişman olmadım, o Rabbimin bize hediyesi 🙏çok şükür bin şükür
En mutlu oldugum anlar bebişli anlar❤🧿
 
Biz de yeni evliyiz eşim bir süre daha geçtikten sonra istiyor.
Ben kendimi hazır hissetmiyorum ama hiçbir zaman da hazır hissetmeyeceğimi biliyorum.
Eşim çok iyi bir anne olacagimdan emin.
Bunu çevremden de duydum.
Şuan korksam da karnimda bir bebek varmış gibi düşündüğüm an hislerim çok çok baskalasiyor.
Rabbim olurda nasip ederse gözümden sakinirim farkındayım.
O yüzden dua ediyorum doğru ve hayırlı zamanda gelsin
Ha erken ha geç.
Yeter ki kendisi için en doğru zamanda gelsin bebecik.
 
Vicdanlı merhametli mutlu Bir Kadına yakışan en güzel vasıf Anneliktir bence :) o yüzden isteyen ve hak eden her kadın anne olmalı..
Ama evlilikte bambaşka bşy biriyle bir bütün olmak sevmek sevilmek aşk çok güzel bi şey
Anne olmak için değil sevdiğim için evlendim ama evlendikten sonra anne olmak tabi ki istedim istiyorum
İnşallah olur :)
Çocuktan sonra hayatının ve evliliğinin gidişatının nasıl olacağı da yine çocukla değil hayatını birleştirdiğin kişi ve seninle ilgili.
Minicik bir bebeğin oluşu doğuşu mutlu bir ailenin mutluluğuna tartışmasız mutluluk katar .

Hayatimda bu kadar kasma cümleleri okumadim. Yesilçamdan firlama. Anne olmak istemeyen vicdansizmi? Bir cocuk dogrup, ona bakmamak daha mi vicdanli? Saldim cayira diye yiginla anneler var. Yetisemeyen, esi zerre is yapmayip, çok yipranmis hep sinirli anneler var. Bilinçsiz, cocugu ile hiç bir egitici birsey yapmayan anneler var.

Varda var yani. Cok klasik ve klise olabilir fakat baze seyleri yasadiktan sonra anliyorsun. Simdi sana bebek poncik tatli gibi gelebilir ve evet tatli taraflari var ama çok büyük bir sorumluluk. Hele bebegin gazli bebekse, hiç uyumak istemiyorsa, sürekli agliyorsa,.. Sonra etraftaki "bu cocuk aç" "kucaga alma, simartiyorsun" "bu cocuk üsümüs" baskisindan bahs etmiyorum bile. Lügatta lohusa depresyonu diye birsey var.

Sürekli kadinin üzerinde baski var. Evlense bir dert, evlenmese bir dert. Cocuk yapsa ve yapmasa. Bu baskinin çeyregi erkegi yapilmiyor. Evlenmemis erkek mesela bekardir, hayatini yasiyordur, çapkindir,.. Kadin ise evde kalmistir, yaziktir,.. Bu yorumunda bile, ayni seyi erkekler için düsünüyormusun? Her erkek baba olmalimi?

Konu sahibine hak veriyorum. Birçok insan bebegi çok bilinçsiz bir sekilde yapiyor. Burdaki konularin %80ninde bile evlilik berbat ama en az 2 cocuk var. Yada evlendikten hemen sonra bebek yapiliyor. Cinsellikten bir haber. Bebekten daha bir haber.
 
Bebek sahibi olmaya sadece maddi anlamda hazır olunur, manevi anlamda bu işin hazırlığı olmaz diye düşünüyorum. Artık gezmeyeceğim canım çekmiyor ya da bundan sonra on günde bir sevişebilirim sıkıntı olmaz diyebilir mi bir insan 😂 artık soğuk yemek yiyebilirim, gece uyumasam da olur evet hazırım bebek bakmaya 😂
 
25 yaşımda evlendim 30 yaşımda hamile kaldım içimde hiç bişe kalmasın istedim ..eşimle aşırı derecede özgürlüğe gezmeye tozmaya düşkünüz..maddi manevi herşeyi oturtup öyle çocuk sahibi olduk Rabbim nasip etti tam zamanıymış..yurtdışı tatilleri ,,yurtiçi tüm kıyı sahilleri gezmediğimiz çok az yer kaldı inanılmaz tadını çıkardık..çocuk olduktan sonra zorlandım diyebilirim baya değişik bir sürece giriyor evlilik ki ben çok iseteyerek hamile kaldığım halde .ama annem aşırı yardımcı oldu bana hakkını nasıl öderim bilmiyorum yine deliksiz uyumalarım devam etti eşimle başbaşa sinemalar şarapla yemekler bi kaç saatliğine dışarı kaçmalar. hatta bu yaz 3 kez başbaşa konaklamalı tatil yaptık eski hayatımızı bi nebze yaşadığımızı görmek bize iyi geldi. ama evladımla olan gezmelerim tatilleirm de çok kıymetli yanlış anlaşılmasın onun evdeki şebeklikleri oyunları paha biçilemez iyiki anne olmuşum ..ama bu süreçte size yardımcı olacak nefes aldıracak birileri çok önemli tek bakmak çok zor
 
X