Bebek yapmaya hazır hissetmek/hissetmemek?

Lady18

Guru
Kayıtlı Üye
5 Eylül 2011
126
36
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
 
Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?
Evde bi eksiklik olduğunu hissediyorsun, tam aile kavramı için çocuk olması gerekiyor gibi düşünüyorsun, ve içten içe anne olmak istiyorsun.(bende bu duygular evlendikten 8 sene sonra oldu, şimdi yaşım 33) Ve bebek yapmak için maddi olarak güçlenmeyi bekledim, bunu hallettim.
Ben ruhumla durumumla hazırım,Herşey tamamda hani 2 sene oldu çocuk yok 😔
 
Biz esimle bebek icin hazir oldugmuzu hissediyorduk. 4 sene beklemistik evliligimiz, isimiz gucumuz otursun dedik. Her ne kadar kendimi hazir hissetsemde bebegimi kucagima aldiktan sonra zorlandim. Ama ben bebegim 3 aylikken hamile kaldim. O sebeptende cok zorluk cektim. Asiri derecede bir yorgunluk vardi uzerimde birde bebegimle ilgilenmek cok zor gelmisti. Ama her annenin dedigi gibi. Evlat bambaska birsey.
 
Benim bebeğim sürpriz bir şekilde geldi.İlkte bende hazır değilmişim gibi hissettim.Ama o içimde büyüdükçe bu düşünceye alıştım.Onu benimsedim.Doğduğunda sanki daha önce 10 çocuk bakmış gibi her seye hazırdım.
Eşimle ne cinsel ne duygusal anlamda hiç bir şey değişmedi.Hamilelikte de tehlikeli bir durum söz konusu olmadığı için hiç bir şey sekteye uğramadı.Birbirimize olan sevgimiz ve tahammülümüz arttı diyebilirim.27 yaşında anne oldum ben.Öğretmenliğime bir süre ara vermiş olsam da bu hayatta başardığıma en mutlu olduğum şey annelik.
 
Sanırım tam anlamıyla doğmadan kucağına almadan hiç hazır olamıyor insan.
Bende hiç hazır değilim ama doğsa severim bakarım gibi geliyor bir de çok büyük sorumluluk olduğunu düşünüyorum o bakımdan da güçlük hissediyorum.
Bu arada hiçbir sorun olmadığı halde olmayan da çok insan var
O da aklınızda bulunsun.
 
Hazır hissetmedim, bebek sahibi olmak ve o sorumluluk fazlasıyla uzaktı bana ama eşim çok istediği için bir çocuğumuz oldu. Çocuklu hayat çok zor; ne kendimize ne birbirimize zaman ayıramıyoruz, istediğimizi istediğimiz an yapamıyoruz. Sakin çocuğa sahip olanlar her şeyi yapıyor orası ayrı ama bizimki fazla ilgi bekleyen, şımarık ve zor bir çocuk oldu. Bebekten sonra ikili ilişkide bi sarsılma oluyor, özellikle ilk zamanlarda bi sarsılma yaşamayan yok gibi bir şeydir. Birden eve küçük bir canlı gelip uykuyu haram edip tuvalete gidemeyince ne oldum diyorsunuz, hayatınız alt üst oluyor. Eksikliğini hissetmiyorsanız yapmayın, en azından hazır hissedene kadar bekleyin derim.
 
Hiç bir zaman çocuk delisi olmadım.
Olsa da olur olmasa da hayırlısı olsun modundaydim.
Ama madem evlendim evli kalacaksam anne olmalıydım er geç.
Çünkü bence anne olmayacaksam evlilik manyaklik tam olarak evet. Sacmasapan eş ailesi sorunları, bir şekilde huzursuz olmana sebep bulan koca kişisi.. Evli kalmamın hiç bir mantığı kalmayacaktı bende bir zaman sonra.
Anlayacağın bana göre harika bir evliliğim bile yoktu. :)

Sonra Rabbim ol dedi oldu.
Zor bir hamilelik geçirdim. Millet üç beş nasıl yapıyo beaaa diye düşündüm son zamanlar hatta.
Ama şimdi o tatlı yüze bakıyorum da hayatım boyunca pişman olmayacağım tek şey o evet.
Kesin kararımı verdim.

Eşime de kocalık hiç yakışmiyordu ama babalık çok yakıştı sahiden.. Iyi ki onun baba halini gördüm.
Çok sevimli halleri var ve ona bakışım bir parça olumluya yöneldi bence.

Bizim 8 yıl sonra oldu.
Bebekle birlikte sanki can buldu.
Aramızdaki ilişki bu açıdan daha iyi diyebilirim.

Allah isteyen ve hakkını verebilecek herkese nasip etsin. Gerçekten tatmadan anlasilamayacak bir duygu. Anlattiklarinda hiç etkilenmiyordum ben mesela :) Ben ki çok rahatıma düşkün bir insanımdır.
Deliksiz uykudan, keyif kahvaltılarından, yayılmalı tüm aktivitelerden daha tatlı...
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Eşimde en başından beri çocuk istiyordu. Ben travmali bi çocukluk gecirdigimden dolayida sanırım istemiyordum. Araştırmalar yaptım cocukla ilgili. Bakımı psikolojisi annenin gorevleri nasil davranmam gerektigini. Öğrendikçe zor olduğunu goruyorsun ama biseyleri bilmek daha kolaylastiriyor. En azından araştırdigim kadariyla neler yapacağımı biliyorum.
 
Biz hic beklemedigimiz ,be im hic düşünmediğim bir zamanda oldu,
Esimle kopma bebekten kaynakli degil koronadan kaynakli yasadim ,mayis ayinda dogum yaptim ,saglik personeli
Aylarca gormedim,
Bence bu donemde risk almayin bekleyin,korona bi toparlansin
 
Hiç bir zaman çocuk delisi olmadım.
Olsa da olur olmasa da hayırlısı olsun modundaydim.
Ama madem evlendim evli kalacaksam anne olmalıydım er geç.
Çünkü bence anne olmayacaksam evlilik manyaklik tam olarak evet. Sacmasapan eş ailesi sorunları, bir şekilde huzursuz olmana sebep bulan koca kişisi.. Evli kalmamın hiç bir mantığı kalmayacaktı bende bir zaman sonra.
Anlayacağın bana göre harika bir evliliğim bile yoktu. :)

Sonra Rabbim ol dedi oldu.
Zor bir hamilelik geçirdim. Millet üç beş nasıl yapıyo beaaa diye düşündüm son zamanlar hatta.
Ama şimdi o tatlı yüze bakıyorum da hayatım boyunca pişman olmayacağım tek şey o evet.
Kesin kararımı verdim.

Eşime de kocalık hiç yakışmiyordu ama babalık çok yakıştı sahiden.. Iyi ki onun baba halini gördüm.
Çok sevimli halleri var ve ona bakışım bir parça olumluya yöneldi bence.

Bizim 8 yıl sonra oldu.
Bebekle birlikte sanki can buldu.
Aramızdaki ilişki bu açıdan daha iyi diyebilirim.

Allah isteyen ve hakkını verebilecek herkese nasip etsin. Gerçekten tatmadan anlasilamayacak bir duygu. Anlattiklarinda hiç etkilenmiyordum ben mesela :) Ben ki çok rahatıma düşkün bir insanımdır.
Deliksiz uykudan, keyif kahvaltılarından, yayılmalı tüm aktivitelerden daha tatlı...
bencede cocuk yapmayacaksam evlilik delilik :)
 
Cocuklari severdim ama kendi evladim olmasi dusuncesi hep korkuttu beni . Bir gun kendi ogrencilerimi severken iclerinden bir tanesi ogretmenim siz ne güzel çocuk seviyorsunuz keşke sizin de olsa çok güzel anne olursunuz bize bakarken bile gözleriniz ışıldıyor dedi . Zaten 5 yaşında yeğenim var ona da çok baktım uzun süre . Eşim başından beri istiyordu ama ben özelde calistigim atanmadığım için atanmayı beklemekten yanaydım. 3 4 kez korunmasız ilişki yaşadık. Birinde oluvermiş. O 2.çizgi, gelince eşime söylemem, kalp atışını duymam hele ki su ara hareketlerini icimde hissetmem . Daha şimdiden allahım diyorum ne güzel şey. Ben kpss den kendi bransimda deneme yapmıştım. Akademik anlamda çok takintiliydim yüksek lisans yapacaktım vs vs hepsini fene yaparim allah izin verirse ama bu heyecanın ikamesi yok
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydu8nuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
kimisi doğunca eline alinca hisseder kimisi içgüdüsel olarak ister

Ama doğduktan sonra kimsenin hayir diyemeyecegi bir sevimli can :)
bende esimde evlendigimiz gunden beri istekliydik zaten 32yasimda evlendim
Acikcasi bebek fikri olmasa ben evlilik dusunmezdim
Evlilik katlanma sabir duyarsızlık isteyen bir kurum ve ben hep bana göre olmadiigni düşünüyorum evliligin
Sonra esimle tanistim kalbim isindi mantigim kabul etti nasib oldu ve onlada tansitigimda onunda bebek sevinci vardi belkide beni encok etkileyen buydu
Yastan dolayi ileri atmayi dusunmeyenlerdendim
Çünkü nolur nolmaz mantigindaydim
Evlilik bence çocukla anlamlasan birsey
Digertirlu yavan geliyor bana
Suanda hamileyim 2.5ay kaldi ve asiir zor hamilelik gecirmeme ragmen hamile olduugm icin cok mutluyum
Bu istek dediigm gibi bastan beri var
Olmasaydi evlenmezdim sahsen ben
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Bence bi insan ben Annelige hazirim diyemez hic bir zman karnindayken bile korkuyorsun onun icin ama kucagina aldiginda hissettigin duyguyu asla kimse tarif edemez iliklerine kadar yasadigin sonsuz bi sevgi sorumluluk anksiyete panik atak hastasiyim 2.cocuguma hamileyim sabaha kadr sayfalarca anlatabilirim size ama asla ne hissettigimi anlayamazsin hep klasik bir soz vardir Annelerimizin "Anne olunca anlarsin"gercekten butun sorularinizn cevabi anne olunca cikiyor ortaya.Kariyer is guc ev araba tatil hic birsey sizi bu duygudan mahrum birakmasin cunku neye sahip olursaniz olun evladinizi kucaginiza aldiginizdaki duyguyu asla tatmadiginizin farkina varicaksiniz❤
 
Tezini yazıp sonra gebelik düşünün derim ben ( not : tezini yazarken hamile kalıp sonrasında hamileliği kötü gectiği için hamilelik süreci raporlu gecen tezi ortada kalan bir vatandaş )
 
Merhabalar,öncelikle 10 çocuğunuz da olsa içgüdüsel seveceksiniz o konuda sorun yok evet ama bir çocuk annesi olarak söylemek isterim ki iyi düşünülmesi,balıklama atlanmaması gereken bir durum.Biz de 2.5 yıl bekledik,maddi manevi hazır olmak için ama hazır olmak değilmiş o.gece uykusuzlukları,işten yorgun geldikten sonra mesainin hiç bitmemesi,çocuksuzken gezmelerden sonra o bir şekilde eve kapanmışlık hissi eşinizle başbaşa kalamamak zor.İlla büyür çocuk ama güzel büyümeli.siz onunla sabah akşam ilgilenmeye,eline telefon tablet vermeden sıkılmadan oynamaya,akşam 8 dedi mi eve onun uykusu için mutlaka gelmeye,izlediğiniz diziye elveda demeye hazır olmalısınız.
Bence en önemlisi de eşinizin yardım etmeye değil görevini yapmaya istekli bir baba olması lazım.3 kere alt değiştirdim tamamdır şimdi tv karşısında uzanacağım diyen bir adam olmamalı,bence baştan konuşun anlaşın çünkü annenin psikolojisini en çok ayakta tutabilen görevini layığı ile yapan bir babadır.
İçinizi de ferah tutun yapmak istemiyorsanız zaruri bir şey değil,evlilik sadece çoğalmak değil.Yapmak istiyorsanız da zaten bunları düşünen bir kadın olarak gayet güzel,merhametli ve ilgili bir anne olacağınıza inanıyorum.Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Ben de hicbir zaman cocuk delisi biri olmadim. Ama mesela bekarken avm de mutlaka bebek magazasina girer, gezerken hayal kurardim😃 ama benim ozlemim daha ziyade bir aile kurmakti. Simdi evliyim 2 senelik ve temmuz ayinda bebek icin adim attik. Cok hazirim bebegimiz olsun dan ziyade, yaslarimiz ilerliyor beklemenin bir anlami yok dedik ve istedik. Ve mucizevi sekilde 1 hafta once hamile oldugumu ogrendim💕🧿

Tabi bunun yani sira evliligimde balayi yapamadim. Karadeniz turu hayalimi yapamadim. Yurtdisi turu hayalimi yapamadim. Dogruduzgun gezemedik esimle. Eger yasim genc olsaydi cocuk icin beklerdim mutlaka.
 
Hazir hissetmiyorsaniz yapmayin, evliliğin yapısı bebekle komple değişiyor önceliğiniz sevgililikten ebeveyn olmaya geçiyor. İki çocuk annesi bir kadin olarak söylüyorum anne olmak mükemmel bir his hiçbir şeye değişmem fakat sorumluluğu çok fazla, olmazsa tezinizi bitirin bir daha düşünün. Belki o zaman istersiniz, bir de unutmayın erkekler istese de istemese de çocuğun asil sorumluluğu ve zor kısmı anneye oluyor.
 
Tüm kadın arkadaşlarım hepinize merhaba,

Sorum özellikle evli olan arkadaşlarıma yönelik olacak. 32 yaşında 2,5 yıllık evliyim. Eşim de ben de kamuda memuruz ve ben şu an akademik kariyerde tez dönemindeyim. Bitmesine de yaklaşık 4-5 ay var. Eşim evliliğimizin ilk gününden bu yana bebek yapmayı çok isteyen biri. Ancak benim bu konuda kararsızlıklarım ve tereddütlerim var. Geçen hafta sağlık durumumu da kontrol ettirmek açısından adetin 3.günü tüm kan, idrar testlerimi yaptırdım. Ultrasona girdim. Amh için kan verdim sonucunu bekliyorum. Allah'a çok şükür değerlerim normal. Esas sorunum bir bebeğin sorumluluğunu almaktan (manevi olarak) korkuyorum yapabilir miyim diye.. Gebelik süreci bende çok anksiyete yaratıyor, panik oluyorum düşündükçe. Evliliğim (cinsellik dahil) ile kariyerimin gebelik ve bebekten ciddi olarak kötü anlamda etkileneceğini hissediyorum. Sonradan pişman olmak istemiyorum. Bu da sanırım henüz hazır hissetmediğim anlamına geliyor.. Sorularım şunlar:

Bebek yapmaya kendinizi hazır hissettiğinizi nasıl anladınız? Bu hissedilen bir şey mi?

Bebekten önce evliliğiniz nasıldı ve bebekten sonra evliliğinizde eşinizle olan ilişkiniz olumlu veya olumsuz etkilendi mi? Kısaca kıyaslama yaptığınızda hayatınızın hangi evresinde daha mutluydunuz?

Bebek yaptıktan sonra pişman oldunuz mu?

Daha kafamda deli sorular var da burada kesmek istiyorum :)

Görüşleriniz ve fikirleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Bence hazır hissetmek diye bir şey yok.Çünkü hazır hissedemiyorsun.He bazıları çok çocuk istiyor çocukları çok seviyor onlar dünden razı.Ben hazır hissetmiyordum ama geciktirmek istemedim.Bir de evliliğim baktım oturdu güzel gidiyor o yüzden karar verdim.Hamileyken yavaş yavaş da duruma hazırlanmış oldum.Başlarda tabi biraz idrak edemedim ama hareketlerini hissettikçe iyi ki dedim🥰Şimdi prensesimi sevmeyi bekliyorum.
 
Evde bi eksiklik olduğunu hissediyorsun, tam aile kavramı için çocuk olması gerekiyor gibi düşünüyorsun, ve içten içe anne olmak istiyorsun.(bende bu duygular evlendikten 8 sene sonra oldu, şimdi yaşım 33) Ve bebek yapmak için maddi olarak güçlenmeyi bekledim, bunu hallettim.
Ben ruhumla durumumla hazırım,Herşey tamamda hani 2 sene oldu çocuk yok 😔
Pişman mısınız beklediginize
 
X