Bebek olmama üzüntüsüyle ve zalim insanlarla nasıl başa çıktınız? Gelin dertleşelim...

Merhaba hanımlar. 🌸
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu ☺️yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Umarım en kısa zamanda muradınıza edersiniz. Ama sanırım sizin ki algıda seçicilik.
 
Niye bayramınızı zehir etmelerine izin veriyorsunuz ? Hepsine verin cevabını .Ben ilk zamanlar herkese düşünmüyorum dedim.Sessizce habersizce gittim doktora. Sürekli kurcalamaya başladılar yok sen ihmal ediyorsun yok şöyle böyle dediler.Sorun mu bar diyenlere var tedavimi edeceksin ? dedim. Hic umursamıyorsun diyenlere erkek kadın farketmeksizin adet oldugum zamanlar benimlemi ağlıyorsun ? dedim.Yani böyle böyle herkese net cevaplarını verdim kimseyi ilgilendirrmedigini ögretene kadar. Kimsenin haddine değil. Yaşadığınız üzüntüye onların boş laflarını ortak etmeyin. Birseymi diyolar cok istiyosaniz siz yapın biz sevelim deyiverin.Merak etmeyin hicbisey diyemezler alışırlar birsüre sonra kimse konusunu açamaz olur.
Bazen dediğiniz gibi hiç takmiyorum umursamuyorum bazen de yıkılıyorum .Allah yardımcımız olsun. Bayramdan sonra tüp bebege başlayacağım içimi umutsuzluk kaplıyor hiç olumlu hissedemiyorum.
 
Merhaba hanımlar. 🌸
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu ☺️yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Böyle insanlarla başa çıkılmaz.. diyeceklerim bu kadar
 
Bazen dediğiniz gibi hiç takmiyorum umursamuyorum bazen de yıkılıyorum .Allah yardımcımız olsun. Bayramdan sonra tüp bebege başlayacağım içimi umutsuzluk kaplıyor hiç olumlu hissedemiyorum.
Güzel düsünün lütfen. Simdiden kotu dusunurseniz olacagi varsa olmaz guzel seyler dusunun..Dusunceler duaya dönüsür.Takmayın kimseyi kim ne dersin. Sizin caniniz daha kiymetli. Verende alanda belli . Bana yillar sonra verdi ama geri aldi. Mezarına gidiyorum artık.O yüzden kendinizi yıpratmayın.Olursa olur olmazsa bu sekil hayatimiza bakarız deyin.Hakkinizda hayirlisi olsun insallah.
 
Kızlar hayırlı bayramlar. Bayramınızı zehir eden insanlarla nasıl başa çıktınız.
Hayırlı bayramlar. Hiçbir yere gitmeyerek kimseyle görüşmeyecek. (bir maniden mecburiyetten şehir dışındaki ailelere gidemedik.Akrabaları da bilerek aramadım çünkü canımı acıtacaklar niye kendimi üzeyim. İyi olmak iyi düşünmek iyi hissetmek zorundayım.Komşudan gelen sesleri de duymamaya çalışarak... Eşimle restorana gittik oradaki anne baba diye konuşan tatlı bebeklere, cicili bicili giyinmiş çocuklara MaşaAllah deyip iç geçirerek... Bir gün bizde yanımıza bir mama sandalyesi çekeriz İnşaAllah diyerek..
Size tavsiyem cevap vermeyin delirsinler... Arkadan konuşmaya bende takıyorum çok üzücü ama çare yok.
 
Merhaba hanımlar. 🌸
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu ☺️yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
İlk 5 yıl çok zorlanıyor insan sonrasında alışıyorsun kimseye kulak asmıyorsun bnmde İlkin sebepsiz dendi 8 sene boyunca meğer tüplerde sıvı varmış gerekli tedavileri oldum hamdolsun olumlu sonuçlandı iyi bir tüp bebek merkezine gidin derim istanbuldaysanız kesinlikle Şişli memorial 👍
 
Son düzenleme:
İlk 5 yıl çok zorlanıyor insan sonrasında alışıyorsun kimseye kulak asmıyorsun bnmde İlkin sebepsiz dendi 8 sene boyunca meğer tüplerde sıvı varmış gerekli tedavileri oldum hamdolsun olumlu sonuçlandı iyi bir tüp bebek merkezine gidin derim istanbuldaysanız kesinlikle Şişli memorial 👍
Hsg çekilmesini mi hiç bu 5 yıl da? Hsg da sıvı belli oluyor.
 
Hsg çekilmesini mi hiç bu 5 yıl da? Hsg da sıvı belli oluyor.
Hsg çekildi çekilmez olur mu atlamışım onu kusura bakmayın esas önemli konu o zaten, raporda her şey normal yazıyor gittiğim doktorlarda üstün körü bakıyor görmüyor filmde e tabi filmi çekip rapora normal yazarlarsa onlarda uğraşmıyor nihayetinde çokçok bilgisine güvendiğim Bi doktorun görüşünü almak için ön görüşme yaptım ve o Dr eski rahim filmine bakarak şüphe etti ve tekrar film istedi onda bariz belliydi. Yani demem o ki Rabbim işinin ehli olana denk getirsin gerçekten yarım Dr yarı can ediyo insanı. Siz hangi merkezlere gittiniz? Filminizi nerede çektirdiniz?
 
Merhaba hanımlar. 🌸
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu ☺️yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Sen taş mısın taş olsa çatlardı sen yine maşallah diyerek başlamak istiyorum.bak şimdi güzel kardeşim ben geç evlendim hatta ki çocukmışım olmaz ile ilgili bin bir türlü endişe neyse bir gebe kaldım ama düştü minnacığım dedik yine olur.bak onun acısı hala içimde kanar o ayrı bir mevzuydu.millete gerek kalmadan acımasız bir doktora denk geldim Almanya’ya yerleştim burada bu Dr olmazsa diğerine giderim gibi bir şey de yok bulamıyorsun ki doktor nere gideceksin.zar zor Dr bulmuşsun oda sana sen menapoza giriyorsun çocuğun olmaz demiş.düşünsene ailenden evinden ayrılmış bilmedeğin bir yere gelmişsin dil kursu vs gidiyorsun Irkçılık ile baş ediyorsun ama en önemlisi günden güne regli bile olamıyorsun ve duyduğun hep menapoz.çocuk olurdu olmazdıydı geçtimmm.allahtan tr deki doktorum bir önceki yıl amh bakmıştı ve iyidi.bu bir umuttu sadece.. evin küfleniyor eşyaların çeyizlerin herşeyini atıyorsun daha kolisinden çıkartmadığın eşyalar ve çeyizlerin kullanılmadan çöpeee zar zor borç harç ev tutuyorsun eşyaları almak için neyin varsa satıp savuyorsun psikoloji berbat öyle böyle savaşla yılı bitirip memlekete aileni görmeye gidince bir soluk alıyorsun ki herşey ondan sonra değişiyor.öncelikle içinde bulunduğun psikolojiden çıkıyorsun bu ilk adım oluyor yeni kararlar ve sağlık için atılan yeni hamleler.evet şuan gebeyim ama nasıl olduğunu anlatsam buraya sığmaz tek bildiğim kulaklarımı tıkadığım ve sonra olmasına engel kalmaması ki tüp bile olmaz denilirken menapozlar konuşulurken kendi kendine.. sana üzülme diyemem Bende çok üzüldüm etrafı olan bitenleri onları saymıyorum kolum kanadım her yerden kırıktı zaten… bir yol çizdim bu olacak kafana takma olur derler ya ben taktım ama pozitif taktim plan yaptım öyle spor yapmayı düzenli ve doğurgan beslenme diye bir şey var onları yaptım yumurtlama takibimi yaptım ama gelişi güzel değil bir Dr titizliği gibi sonra kışına bıraktım bir şekilde oldu ama hiç kolay değildi.yine söylüyorum birinci aşama şuydu insanlara kulaklarımı kapatmak gözlerimi kapatmak dilimden bir şey çıkmaması ve biliyormusun bebekler olmuyor değil insanların düşünce gücü frekansı buna engel oluyor emin ol çünkü senide o düşünce içine farkında olmadan çekiyorlar.sana üzülmeyeceğim biliyorum ki bir yanında inanılmaz güçlü bir Kadın var zaten sadece yorulmuş üzülmüş kırılmış parçalanmış hepimiz gibi hepimiz kadar ama o güçlü Kadın dinlensin dış dünyaya kapatsın kendini kendini sevsin camının istediğini yapsın özgürleşsin etrafındakilerden işte o zaman ona eşlik etmek isteyen bir melek zaten ona gelecektir.ben inanıyorum sende kalbinde kocaman bir güç var sadece o güce inan 🌸
 
Bence hamama git iyi gelir ,bazı bünyelerinde iltihaplı olduğundan kaynakanıyormuş,dene istersen
 
Ben de 4.5 yıl bu sorulara ve imalara maruz kaldım. Sadece ben değil maalesef eşimin iş yerinde bile ona böyle dengesizce sorular sordular. Sebep sadece eşimin yaşının büyük olmasıydı. Nelerle boğuştuğumuzu kimse bilmiyordu. Biz de çok denedik hayal kırıklığına uğradık. İlk 2 yıl maddi açıdan hazır değildik denemedik. Sonraki 1 yıl bende pcos çıktı. Kendimi çok suçladım benim yüzümden diye. Sonra pcosu kontrol altına aldım ama yine olmadı gebelik. doktorlar oyaladı hep. Rahim filmi çekildim temiz çıktı ama umudum da yoktu. Rahim filminden 2 ay kadar önce hayıt tohumuna başladım çünkü oldum olası hep enfeksiyonlarla mücadele ettim. Hayıt tohumuyla akıntılarım arttı eskiden bu denli olmazdı. Annem de çok geç hamile kalmış sanırım genetik diyerek kendimi teselli ediyordum. Sonra işte bir anlık kararla hsg çekildim. Doktor bana ilişki esnasında ve sonrasında yüz üstü olmayı tavsiye etti. İlk bir kaç seferde zorlandım ama sonra alıştım. O ay da Allah nasip etti. Geç kalmışlık hissini çok iyi biliyorum. Zira herşeye hep geç kaldım. Ama ben hep inandım ki bazen doğru zamanın olduğunu asla biz tayin edemiyoruz. Hele ki sebepsiz bir durumsa inancım bana hep yaradanın “ol” diyeceği vaktin henüz gelmediğini anlatıyor. Dilerim yıpranmadan kolaylıkla bebeğinizi kucağınıza alırsınız ve bu günleri sadece birer anı olarak hatırlarsınız. Tavsiyem size sürekli “YaRabbi benim işlerimi kolaylaştır” diye dua etmeniz.
"Yüzüstü tavsiyesi"ni ilk defa duydum. Genelde sırt üstü ve bir süre uzanarak ya da ayakları yukarı pozisyona getirerek uzanma önerisini biliyordum. Bir de hsg çekilenlerde hamilelik oluşuyor sanırım. Verilen ilaçlar tüpleri falan mı açıyor acaba?
 
"Yüzüstü tavsiyesi"ni ilk defa duydum. Genelde sırt üstü ve bir süre uzanarak ya da ayakları yukarı pozisyona getirerek uzanma önerisini biliyordum. Bir de hsg çekilenlerde hamilelik oluşuyor sanırım. Verilen ilaçlar tüpleri falan mı açıyor acaba?
Ben onu yine bu forumda okudum. Tabii ki sırf o sebeple hamile kalmamışımdır ama bence onun da etkisi oldu. Hsg’deki verilen sıvı rahmi ve kanalları uyarırmış. Kanallarda fırça ucu gibi uçlar varmış onlar bazı sebeplerden dolayı işini yapmayabilirmiş. O verilen sıvı da bu işlevi yerine getirmesi için yıkarmış orayı. Yani illa bir yapışıklık vs olmasa da sıvı birikmesi gibi sorunları temizlermiş. O da filmde çıkmazmış. Bende de muhtemelen öyle bir sorun vardı.
 
Ben onu yine bu forumda okudum. Tabii ki sırf o sebeple hamile kalmamışımdır ama bence onun da etkisi oldu. Hsg’deki verilen sıvı rahmi ve kanalları uyarırmış. Kanallarda fırça ucu gibi uçlar varmış onlar bazı sebeplerden dolayı işini yapmayabilirmiş. O verilen sıvı da bu işlevi yerine getirmesi için yıkarmış orayı. Yani illa bir yapışıklık vs olmasa da sıvı birikmesi gibi sorunları temizlermiş. O da filmde çıkmazmış. Bende de muhtemelen öyle bir sorun vardı.
Teşekkür ederim açıklayarak anlattığınız için. Benim çikolata kistim var iki tarafta da. O yüzden doktorlar doğrudan buna odaklanıyor ve kimse ne hsg'ye gönderiyor ne de eşimden tetkik istiyor. Yaz başı tekrar doktora gideceğim. Acaba yine istemezse ben mi talep etmeliyim?
 
Teşekkür ederim açıklayarak anlattığınız için. Benim çikolata kistim var iki tarafta da. O yüzden doktorlar doğrudan buna odaklanıyor ve kimse ne hsg'ye gönderiyor ne de eşimden tetkik istiyor. Yaz başı tekrar doktora gideceğim. Acaba yine istemezse ben mi talep etmeliyim?
İlla doktorun istemesine gerek yok ben Fatih hekimoğlu’da çektirdim gayet makul bir fiyattı
 
Benim hikayemi de yazmak istedim sizlere umut olsun☘️
7 yıllık evliydim ve toplamda 4 yıl çocuk özlemi çektim.
Annelik bu hayatta tatmayı en çok istediğim duyguydu çünkü çocuk aşığı biriydim akraba yabancı farketmeksizin tüm çocukları çok severdim onlarda beni..
Ahh nerden bilebilirdim bir gün bu yolda yıllarca göz yaşı dökeceğimi.. Çocuk düşünmeye başladık ilk 1 yıl normal geçti ha olur ha olacak derken baktıkki elde koca bir sıfır gerçekler bir tokat gibi yüzümüze çarptı yaşım 27ydi henüz geç kalmamıştık ve derhal doktor arayışına girdik. Doktorum bana ilk etapta aşılama önerdi ve ben polikistik over olduğumu öğrendim eşimde bir problem yoktu içimde bir heves deneyelim dedik belki tutar o anki duygularımı heyecanımı kelimelere sığdıramam sonuç için beklenen 10 gün bana 10 asır gibi geldi ve malesef negatif. Daha fazla vakit kaybetmek istemedik ve tüp bebeğe yöneldik. 2020 yılında ilk deneyim yaşandı. 1.transferde çok ama çok beklentideydik durumum iyiydi embriyolar kaliteliydi falan ama o hocanın yüzündeki ifadeyi ölsem unutamam yine negatif.ağlamaktan göz pınarlarım kurudu annem kardeşim eşim el ele tutuşup ağladığımızı bilirim. Nasip dedik ve devam ettik 2.transfer telefonla verilen bir haber yine negatif 3.transfer yine negatif. Artık bitmiştim hem psikolojik olarak hemde bedensel olarak o iğneler ilaçlar hep derin yara açmıştır kalbimde..Ara vermek istedim dinlenip yenilenip tekrar başlayacaktık. Ahh o duvarların dili olsada anlatsa nekadar ağlayıp üzüldüğümüzü bu hayatta neyi istesem iyi kötü elde edebilmiştim işse iş eşse eş okulsa okul ama yok bu kısımda sınıfta kalmıştım. Düğünler bayramlar okdr içler acısı geliyordu ki. Bebek arabası kullanan ve hamile kıyafeti giyenleri gördükçe kendimden utanıyordum. Arkadaşlarımın içinde eksiktim her yeni hamilelik haberi canımı çok acıtıyordu. Hele de en yakınımdan gelince. Görümcem sağolsun müjdeli haberi vermişti. Abi dayı oluyosun cümlesi hala kulaklarımda. O anı ömrüm boyunca unutamam. Üstelik daha 3 aylık evliydi ve sürecimize en destek olması gereken zamanda bize nasılda moral olmuştu..vardır rabbimin bi bildiği diyip yolumuza devam ettik. 2022 ocak ayı miladımız olsun dedik ve bismillah tekrar tedavi.. çalışıyordum ve işyerimle de paylaştım durumu çok izin durumum olacaktı ve bilmeleri etik olacaktı sağolsunlar her iznimi verdiler bu süreçte bana çok destek oldular. Bursa bahçeci tüp bebek merkezi doktor betül dündar karşımıza çıktı ve nasıl da güzel çıktı. Rabbim binlerce kez razı olsun. Mart ayında transferim yapıldı ve pozitif. O cümleyi duymak için neler vermezdim. Kulaklarıma inanamadım idrak etmem 24 saatimi aldı hayal gibiydi allahım isteyen arzulayan herkese yaşatsın. Kalp atışlarını duymaya gittiğimizde ikiz olduğu kesinleşmişti. Artık bünyem kendini nasıl hazırladıysa bana göre dünyanın en rahat hamileliğini geçirdim. Prensesler gibiydim 37+1 de ikizlerim kucağımdaydı. İki erkek annesiyim.. şuan 6,5 aylıklar dünyanın en güzel hissine ben sahip oldum dilerim isteyen herkeste sahip olsun. Bu satırları oğlum batuyu emzirirken yazıyorum ben böylesine zor ve yıpratıcı bişeyle başa çıktıysam herkes başa çıkar bu zorlu sınav yıpranıcaksınız yorulucaksınız ama sonuç güzel olacak ve size en büyük tavsiyem eğer imkanınız varsa psikolojik destek alın ben 5 ay aldım ve çok faydasını gördüm.. Sevgiler
 
Son düzenleme:
Merhaba hanımlar. 🌸
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu ☺️yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Rabbim tez zamanda kucağını doldursun.Hatta ikizlerin olsun da bir süre sıcak bir çay kahve içeme😊
Şaka bir yana bu kadar kendini yıpratma.Universiteden bir arkadaşım vardı.Evlendi tutturdu çocuk çocuk aylarca olmuyor olmuyor dedi.Sonra doktora gitti meğer kist varmış.Tedavi gördü ama kist hızla büyüdüğü anlaşıldı.Ameliyata girdi.İyi huylu dedikleri kist meğer kansermis.Hemen kemoterapiye başladılar.İnan bana kız bambaşka biri oldu.Tek yumurtalik ve rahmini binde bir ihtimal çocuk olursa diye şimdilik bıraktılar.Bu hafta tüp bebek için gitti olmaz demişler.Genetik sonuçlarina gore doğal hamile kalmaya çalışacak.Hem kendi hem eşi çok çocuk istersen şimdi gerekirse olmasın önce sağlıkmis diyorlar.Rabbim beni çok istediğimle sinadi.Simdi verirse de kabulüm vermese de kabulüm dedi.Cok çok haklısın hislerinde ama her işte bir hayır var kardeşim inan bana o çocuk doğacaksa öyle de böyle de olur.Sen elinden geleni yap gerisi takdiri ilahi.Milleti de boşver bosbogazlar işte
 
Merhaba hanımlar. 🌸
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu ☺️yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Arkadaşım merhaba,inan çocuğu olmayanlar için herkes aynı şeyi yaşıyor aşkında etrafında çocuğunu sevenler fotoğrafını paylaşanlar yada sana gönderenler bunu nispet olarak yapmıyor,ve bence gayet normal,herkesin sınavı Farklı hayatı Farklı kimseyle yarış halinde değiliz ki onun 5 tane benim 3 tane diyemeyiz Allah ol derde olur,biz 10 yıldır bebek için uğraşıyoruz kuzenlerimin kardeşlerimin ve bütün arkadaş komşularımın 2 şer 3 er tane çocuğu var ve ben hepsinide çok seviyorum bana bırakır gezmeye giderler çok da mutlu olurum kimseyle ilişkimi de kesmedim güçlü oldum çok söylenenleri hayatımdan çıkardım,benim tavsiyem psikolojik bir tedavi almanız birde tüp bebek aşılama da o kadar kötü birşey değil,tedaviye başlatamayan hücresi bile olmayan insanlar var
 
Rabbim tez zamanda kucağını doldursun.Hatta ikizlerin olsun da bir süre sıcak bir çay kahve içeme😊
Şaka bir yana bu kadar kendini yıpratma.Universiteden bir arkadaşım vardı.Evlendi tutturdu çocuk çocuk aylarca olmuyor olmuyor dedi.Sonra doktora gitti meğer kist varmış.Tedavi gördü ama kist hızla büyüdüğü anlaşıldı.Ameliyata girdi.İyi huylu dedikleri kist meğer kansermis.Hemen kemoterapiye başladılar.İnan bana kız bambaşka biri oldu.Tek yumurtalik ve rahmini binde bir ihtimal çocuk olursa diye şimdilik bıraktılar.Bu hafta tüp bebek için gitti olmaz demişler.Genetik sonuçlarina gore doğal hamile kalmaya çalışacak.Hem kendi hem eşi çok çocuk istersen şimdi gerekirse olmasın önce sağlıkmis diyorlar.Rabbim beni çok istediğimle sinadi.Simdi verirse de kabulüm vermese de kabulüm dedi.Cok çok haklısın hislerinde ama her işte bir hayır var kardeşim inan bana o çocuk doğacaksa öyle de böyle de olur.Sen elinden geleni yap gerisi takdiri ilahi.Milleti de boşver bosbogazlar işte
Zamanla insan çok duygusal ve hassas oluyor. Ben çok bekledim normal fıtri bir istekle istedim. Aşırı istek değil öyle olsa 2.5 yıl korunmazdık. Ama hayal çok kurdum. Hayal kurmak iyi değilmiş yıkılınca altında kalıyorsun. İşte bunu sindiremedim epeyce. Buraya konu açtım 3 yılıda geçmiş aslında 3 yıl yazmışım yuvarlak hesapta. 3. 5 yıl olacak uğraşıyoruz. Bilmem herkes dua etti onun yüzü suyu hürmetine bilmem ben daha çok yalvardım Allah bilir. Konu açtıktan sonraki ay yani bu ay mucize şekilde normal yolla gebe kaldım. Ve aniden kaybettim kimyasal gebelik tarihe geçti. Normal olabiliyormuş ona mı sevineyim yoksa gittiğine mi üzüleyim karmaşık duygular hormonlarım alt üst. Beta değerim hala devam ediyor düşüşe. Bir daha ki ay tüp bebek için adım atacaktık. Plan yapmak da iyi değilmiş onu da yaşayarak gördüm. Dünya imtihan yurdu... cennet ebedi ve saadet ve sonsuz mutluluk yeri ❤️ İnşaAllah cenneti kazanırız ben en iyi bunu anladım... Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Rabbim arkadaşınıza hayırlı ömür ve nasibinde yoksa sabrı cemil versin ahirette ebedi çocuklardan çok çok versin. Amin.
 
Arkadaşım merhaba,inan çocuğu olmayanlar için herkes aynı şeyi yaşıyor aşkında etrafında çocuğunu sevenler fotoğrafını paylaşanlar yada sana gönderenler bunu nispet olarak yapmıyor,ve bence gayet normal,herkesin sınavı Farklı hayatı Farklı kimseyle yarış halinde değiliz ki onun 5 tane benim 3 tane diyemeyiz Allah ol derde olur,biz 10 yıldır bebek için uğraşıyoruz kuzenlerimin kardeşlerimin ve bütün arkadaş komşularımın 2 şer 3 er tane çocuğu var ve ben hepsinide çok seviyorum bana bırakır gezmeye giderler çok da mutlu olurum kimseyle ilişkimi de kesmedim güçlü oldum çok söylenenleri hayatımdan çıkardım,benim tavsiyem psikolojik bir tedavi almanız birde tüp bebek aşılama da o kadar kötü birşey değil,tedaviye başlatamayan hücresi bile olmayan insanlar var
Benimkine algıda seçicilik deniliyor :) Çok hassas ve duygusalsanız ve bu süreçte ekstra hassas yaptıysa sizi bazı şeyler elinizde değil. Bazı şeyler normal tabi, merak ediliyorsa açıkça uygun ortamda soru da sorulabilir. Ama bilerek ima etmeler ya da beni düşünmeyecek pat diye 2. 3. Bebek haberi verenler malesef çok üzebiliyor. Bunlar normal değil Müslüman ince düşünceli insan demek. Ben bazen düşünüyorum bu günleri unutursam aynı şeyleri yapma söyleme gafletine düşermiyim ki diye Allah korusun Allah kimsenin yarasına tuz basmama sebep olmasın. Yorumunuz için teşekkür ederim. 🌸
 
X