- 30 Temmuz 2013
- 3.083
- 3.701
Merhaba arkadaşlar,
Bebek için uzun süredir akışına bırakıyorduk, olmuyor. Aşılama vs. gibi yöntemlere mi başvursak diyorum, ama bir yandan da şimdilik olmaması belki daha iyidir, o kadar agresif bir şekilde üstüne giderek istersem sonra olduğunda acele etmişim diye pişman olur muyum diyorum. Bu soru için tavsiyelerinize ihtiyacım var, aşağıda şartlarımızı anlattım:
Ben 29 yaşındayım, 4,5 yıldır evliyiz. Ama eşimle 15 yıldır tanışıyoruz, liseye başladığımdan beri. Evliliğimizde çok şükür neredeyse hiç sorun yok. İnsanlar evlilikten sonra değişir derler, benim eşim daha da iyi oldu evlendikten sonra. Yani ilişkimiz konusunda kafamsa soru işareti oluşturabilecek bir şey yok.
Biz ilk yıl zaten çocuk istemiyorduk, dokuz ay ben korundum hapla, sonrasında da bir yıla yakın eşim korundu. Çünkü haplar bana kilo aldırmıştı çok korkmuştum. Sonrasında çocuk için olur aslında demeye başladık ama çok kararlı falan da değildik, sadece korunmayı bıraktık. Geçen sene eşimde varikosel olduğunu öğrendik, bu sperm kalitesini, hızını vs. etkilemiş, bu yüzden ameliyat oldu. Bir süre sonra tekrar test yaptırdı ve bütün değerleri ideal seviyeye gelmişti. Ben farklı zamanlarda iki kez doktora gittim (farklı doktorlar) ikisi de sorun yok dedi. Sanırım iki yıldır (daha fazla olabilir) korunmuyoruz ve hala ortada bir şey yok.
Aileden falan da iki taraftan da sürekli söylüyorlar çocuk konusunda bir şeyler ama açıkçası bu şekilde baskıları ben hiç önemsemem. Bu bizi etkilemiyor.
Ben akademisyenim, maaşım ülke şartlarında iyi sayılır, eşim önceden evde çalışıyordu, ama geliri azalınca devlete girdi yeni, onunki de benimle aynı. Para konusunda şu an sıkıntımız yok. Ama bu günlerde ortalık da çok karışık kime ne olacağı belli olmuyor açıkçası ülkenin durumundan dolayı da korkuyorum. Acil zamanlar için köşede biraz paramız var ama çocuk düşününce böyle güzel döşenmiş bir oda, bir sürü çeşit çeşit kıyafetler, en güzel oyuncaklar falan hayal ediyorum. Maddi sıkıntı içinde olursak ama bu ihtiyaçlar tospembe bir hayalden sadece çok zorunlu şeylerin alındığı sıkıntılı bir duruma dönüşür diye kokuyorum. Ama inşallah kötü bir durum zaten çocuk olmasa da olmaz.
Evimiz üç artı bir, daha taşınalı bir yıl olmadı (Kira). Yatak odası küçük diye dolabımızı küçük odaya yerleştirdik, orası öyle ütünün falan yapıldığı bir giyinme odası halini aldı. Dolabı koyunca çok dar oldu zaten. Diğer oda da çalışma odamız. Daha çok eşim kullanıyor. Ve ikimizin de kitaplarıyla dolu. 500 civarı kitabımız var sanırım. Sonradan ben e-kitaplara geçtim ama biraz geç olmuştu sanırım :) Yani çocuğa yer ayarlama konusu biraz sıkıntılı olacak ama ayarlanamaz durumda da değil. Biraz büyüdüğünde tekrar da taşınabiliriz.
Eşim her şeyi bana bırakıyor. Çocuğumuz olursa sevinirim, ama hemen olmadı diye de üzülmem nasılsa olur diye düşünürüm acelem yok, doktor gidelim uğraşalım dersen de senin yanındayım dedi. Yani durum benim ne kadar istediğime kalmış durumda.
Ben ilk korunmayı bıraktığımızda aylarca bebeğin ihtiyaçları için listeler vs. yaptım, hamilelik çocuk blogları okudum. Çok istiyordum ama sonra her ay hasta olmaya devam ettikçe açıkçası psikolojim de bozulmasın diye kendimi biraz geri çektim. Şimdi öyle şeyler okusam yine çok isterim biliyorum ama kendimi özellikle uzak tutuyorum stres olmasın diye.
Çok öyle ev hanımı ruhu da yok bende. Evi hayatta temizleyemem mesela. Eve temizliğe gelen kadın perdeleri falan yıkayalım diyor, yıkayacak olan o ama ben üşeniyorum. Bir tek yemek yapmayı severim o kadar. Çocuğa da nasıl bakarım diye korkuyorum açıkçası. Ya iyi bir anne olmazsam? Şimdi düşününce her türlü işi için hevesleniyorum, altını temizleyemem falan diye düşünmüyorum ama artık sürekli o işleri yapmam gerektiğinde belki böyle hevesli olmam diyorum.
Bilemiyorum yani...
*Bu konudaki güncellemem şu şekildedir: (5. sayfada mevcut)
Bu konumda bana cevap vermiş, ilgilenmiş olan arkadaşlara bir güncelleme yapayım dedim. Ben genelde sonucu çok merak ederim çünkü. :) Bir arkadaşın da tavsiye ettiği gibi bu yazı geçirip sonrasında artık tedavi mi gerekiyor ne lazımsa başlamaya karar verdim. Bu yazı geçireceğim, çünkü bebekten önce yurt dışına bir üç aylığına gidip gelmem gerekiyor bir araştırmam için onu yapacağım. Ayrıca ehliyet alacağım. (araba kullanmaktan korktuğum için şimdiye kadar almamıştım ama anne olunca arabasız olmamalıyım diye düşündüm) Hem maddi olarak da daha hazır olabiliriz, vücutlarımıza da kendiliğinden birşeyler yapması için yeterince süre vermiş oluruz diye düşünüyorum. Son kararım bu :)
Bebek için uzun süredir akışına bırakıyorduk, olmuyor. Aşılama vs. gibi yöntemlere mi başvursak diyorum, ama bir yandan da şimdilik olmaması belki daha iyidir, o kadar agresif bir şekilde üstüne giderek istersem sonra olduğunda acele etmişim diye pişman olur muyum diyorum. Bu soru için tavsiyelerinize ihtiyacım var, aşağıda şartlarımızı anlattım:
Ben 29 yaşındayım, 4,5 yıldır evliyiz. Ama eşimle 15 yıldır tanışıyoruz, liseye başladığımdan beri. Evliliğimizde çok şükür neredeyse hiç sorun yok. İnsanlar evlilikten sonra değişir derler, benim eşim daha da iyi oldu evlendikten sonra. Yani ilişkimiz konusunda kafamsa soru işareti oluşturabilecek bir şey yok.
Biz ilk yıl zaten çocuk istemiyorduk, dokuz ay ben korundum hapla, sonrasında da bir yıla yakın eşim korundu. Çünkü haplar bana kilo aldırmıştı çok korkmuştum. Sonrasında çocuk için olur aslında demeye başladık ama çok kararlı falan da değildik, sadece korunmayı bıraktık. Geçen sene eşimde varikosel olduğunu öğrendik, bu sperm kalitesini, hızını vs. etkilemiş, bu yüzden ameliyat oldu. Bir süre sonra tekrar test yaptırdı ve bütün değerleri ideal seviyeye gelmişti. Ben farklı zamanlarda iki kez doktora gittim (farklı doktorlar) ikisi de sorun yok dedi. Sanırım iki yıldır (daha fazla olabilir) korunmuyoruz ve hala ortada bir şey yok.
Aileden falan da iki taraftan da sürekli söylüyorlar çocuk konusunda bir şeyler ama açıkçası bu şekilde baskıları ben hiç önemsemem. Bu bizi etkilemiyor.
Ben akademisyenim, maaşım ülke şartlarında iyi sayılır, eşim önceden evde çalışıyordu, ama geliri azalınca devlete girdi yeni, onunki de benimle aynı. Para konusunda şu an sıkıntımız yok. Ama bu günlerde ortalık da çok karışık kime ne olacağı belli olmuyor açıkçası ülkenin durumundan dolayı da korkuyorum. Acil zamanlar için köşede biraz paramız var ama çocuk düşününce böyle güzel döşenmiş bir oda, bir sürü çeşit çeşit kıyafetler, en güzel oyuncaklar falan hayal ediyorum. Maddi sıkıntı içinde olursak ama bu ihtiyaçlar tospembe bir hayalden sadece çok zorunlu şeylerin alındığı sıkıntılı bir duruma dönüşür diye kokuyorum. Ama inşallah kötü bir durum zaten çocuk olmasa da olmaz.
Evimiz üç artı bir, daha taşınalı bir yıl olmadı (Kira). Yatak odası küçük diye dolabımızı küçük odaya yerleştirdik, orası öyle ütünün falan yapıldığı bir giyinme odası halini aldı. Dolabı koyunca çok dar oldu zaten. Diğer oda da çalışma odamız. Daha çok eşim kullanıyor. Ve ikimizin de kitaplarıyla dolu. 500 civarı kitabımız var sanırım. Sonradan ben e-kitaplara geçtim ama biraz geç olmuştu sanırım :) Yani çocuğa yer ayarlama konusu biraz sıkıntılı olacak ama ayarlanamaz durumda da değil. Biraz büyüdüğünde tekrar da taşınabiliriz.
Eşim her şeyi bana bırakıyor. Çocuğumuz olursa sevinirim, ama hemen olmadı diye de üzülmem nasılsa olur diye düşünürüm acelem yok, doktor gidelim uğraşalım dersen de senin yanındayım dedi. Yani durum benim ne kadar istediğime kalmış durumda.
Ben ilk korunmayı bıraktığımızda aylarca bebeğin ihtiyaçları için listeler vs. yaptım, hamilelik çocuk blogları okudum. Çok istiyordum ama sonra her ay hasta olmaya devam ettikçe açıkçası psikolojim de bozulmasın diye kendimi biraz geri çektim. Şimdi öyle şeyler okusam yine çok isterim biliyorum ama kendimi özellikle uzak tutuyorum stres olmasın diye.
Çok öyle ev hanımı ruhu da yok bende. Evi hayatta temizleyemem mesela. Eve temizliğe gelen kadın perdeleri falan yıkayalım diyor, yıkayacak olan o ama ben üşeniyorum. Bir tek yemek yapmayı severim o kadar. Çocuğa da nasıl bakarım diye korkuyorum açıkçası. Ya iyi bir anne olmazsam? Şimdi düşününce her türlü işi için hevesleniyorum, altını temizleyemem falan diye düşünmüyorum ama artık sürekli o işleri yapmam gerektiğinde belki böyle hevesli olmam diyorum.
Bilemiyorum yani...
*Bu konudaki güncellemem şu şekildedir: (5. sayfada mevcut)
Bu konumda bana cevap vermiş, ilgilenmiş olan arkadaşlara bir güncelleme yapayım dedim. Ben genelde sonucu çok merak ederim çünkü. :) Bir arkadaşın da tavsiye ettiği gibi bu yazı geçirip sonrasında artık tedavi mi gerekiyor ne lazımsa başlamaya karar verdim. Bu yazı geçireceğim, çünkü bebekten önce yurt dışına bir üç aylığına gidip gelmem gerekiyor bir araştırmam için onu yapacağım. Ayrıca ehliyet alacağım. (araba kullanmaktan korktuğum için şimdiye kadar almamıştım ama anne olunca arabasız olmamalıyım diye düşündüm) Hem maddi olarak da daha hazır olabiliriz, vücutlarımıza da kendiliğinden birşeyler yapması için yeterince süre vermiş oluruz diye düşünüyorum. Son kararım bu :)
Son düzenleme: