- 27 Ocak 2009
- 1.477
- 4.380
Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta
Sorun şu ki annesi her görüştüğümüzde çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor.
Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çalışan anne olduğu için bağımsız olsun istiyor cocuk.
Güvenli bağlanmacıların bağımlı çocuk yarattığından bahsediyor arada. Çocuk da beşikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle durumlarda gidip kucağıma almamak için zorlanıyorum.
Hatta bu yüzden geçenlerde 'uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor' dedi. Yani bu durumdan sık şikayet etmesi yardım çağrısı olabilir mi diyorum.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
O anda sinirlerini iyice germemek için bir yorum yapmıyoruz tabii.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı değiliz ama BFF de değiliz.
Benim çevremde çalışan yeni anne olmadığından burada sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle veren var mı? Dişimizi sıkıp ağlamaya dayanmalı mıyız? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten kendi yeğenim gibi görüyorum. Anneye yapışık olmadan ama böyle ağlayıp da durmadan uyuma yöntemi yok mudur?
Aşırı reaktif yaklaşanların kendi "kayın aileleri"nden sorunlu olduğunu düşünüyorum
Bunu abimin, kuzenimin çocuğu diye sorsaydım eminim tetiklenmezlerdi.
Sorun şu ki annesi her görüştüğümüzde çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor.
Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çalışan anne olduğu için bağımsız olsun istiyor cocuk.
Güvenli bağlanmacıların bağımlı çocuk yarattığından bahsediyor arada. Çocuk da beşikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle durumlarda gidip kucağıma almamak için zorlanıyorum.
Hatta bu yüzden geçenlerde 'uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor' dedi. Yani bu durumdan sık şikayet etmesi yardım çağrısı olabilir mi diyorum.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
O anda sinirlerini iyice germemek için bir yorum yapmıyoruz tabii.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı değiliz ama BFF de değiliz.
Benim çevremde çalışan yeni anne olmadığından burada sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle veren var mı? Dişimizi sıkıp ağlamaya dayanmalı mıyız? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten kendi yeğenim gibi görüyorum. Anneye yapışık olmadan ama böyle ağlayıp da durmadan uyuma yöntemi yok mudur?
Aşırı reaktif yaklaşanların kendi "kayın aileleri"nden sorunlu olduğunu düşünüyorum
Bunu abimin, kuzenimin çocuğu diye sorsaydım eminim tetiklenmezlerdi.
Son düzenleme: