Bebek İçin Böylesi Normal mi?

Rockeropt

Nirvana
Kayıtlı Üye
27 Ocak 2009
1.477
4.380
Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta 🤗
Sorun şu ki annesi her görüştüğümüzde çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor.
Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çalışan anne olduğu için bağımsız olsun istiyor cocuk.
Güvenli bağlanmacıların bağımlı çocuk yarattığından bahsediyor arada. Çocuk da beşikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle durumlarda gidip kucağıma almamak için zorlanıyorum.
Hatta bu yüzden geçenlerde 'uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor' dedi. Yani bu durumdan sık şikayet etmesi yardım çağrısı olabilir mi diyorum.

Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
O anda sinirlerini iyice germemek için bir yorum yapmıyoruz tabii.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı değiliz ama BFF de değiliz.
Benim çevremde çalışan yeni anne olmadığından burada sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle veren var mı? Dişimizi sıkıp ağlamaya dayanmalı mıyız? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten kendi yeğenim gibi görüyorum. Anneye yapışık olmadan ama böyle ağlayıp da durmadan uyuma yöntemi yok mudur?

Aşırı reaktif yaklaşanların kendi "kayın aileleri"nden sorunlu olduğunu düşünüyorum😅
Bunu abimin, kuzenimin çocuğu diye sorsaydım eminim tetiklenmezlerdi.
 
Son düzenleme:
Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye 🤗
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için.
Babası daha merhametli yaklaşıyor ve her şeye yardım eden biri. Anne yalnız kalmış da değil.
Yani salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Bu kadar sinirlenmesi normal mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum.
O kadının ne yaşadığını anne olmadan anlamanız çok zor. Elalemin bebeğinin uyku eğitimi sizi ilgilendirmiyor. Kadını rahat bırakın yeter, her şeyi bildiğini sanan insanların tavsiye vermesi annelerin en son isteyeceği şey.
Bu arada söylediği söz doğru değil ne olursa olsun onu dememeli
 
Son düzenleme:
Bebeği bir odaya koyup uyuyana kadar yalniz bırakmak ve ağlatmak gerçekten çok gaddarca. Bunu insani olarak değil, okuduğum bildiğim eğitim gereği de söylüyorum. Bu metodu (ismini hatırlamıyorum) doğru bulmuyorum. Bir yaşa kadar temel güven sağlamada kritik dönemdir. İlk bir yıl tek bırakılan bebek ömür boyu güven/ aidiyet/ değersizlik hissi taşıyabilir. Bunu söyleyebilirsiniz. Ama her şeye müdahale edip akıl vermeyin ters teper.
 
alıp aşağı atasım geliyor bazen
“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.

Valla ana falan degilim, cıkıpta kimse bana ana olmadan anlayamazsın demesin. Bunca yorgunluklara, çilelere ragmen su laf söylenmez. Şeytan bozması ya.
 
O kadının ne yaşadığını anne olmadan anlamanız çok zor. Elalemin bebeğinin uyku eğitimi sizi ilgilendirmiyor. Kadını rahat bırakın yeter, her şeyi bildiğini sanan insanların tavsiye vermesi annelerin en son isteyeceği şey.
Bu arada söylediği söz doğru değil
Elalemin bebeği değil yeğenimiz. Ki zaten empati yapabilmek için soruyorum normal midir herkesin yaşadığı bir şey midir diye. Ben insanları yalniz birakmaya degil destek olmaya inanıyorum
 
Elalemin bebeği değil yeğenimiz. Ki zaten empati yapabilmek için soruyorum normal midir herkesin yaşadığı bir şey midir diye. Ben insanları yalniz birakmaya degil destek olmaya inanıyorum
Bakın sizin desteğinizi istese söyler. Annenin tavrı doğru değil zaten. El kadar bebeye söylediği söz çok yanlış ama siz karışmayın. İyilikle yaklaşacağınız her söz ters teper bu süreçte
 
Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye 🤗
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için.
Babası daha merhametli yaklaşıyor ve her şeye yardım eden biri. Anne yalnız kalmış da değil.
Yani salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Bu kadar sinirlenmesi normal mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye
sordum gerçekten üzülüyorum.
3 senedir uyutma işini binlerce defa yapmış biri olarak diyorum ki benim de pencereden atasım geliyo bazen.
Beşiğe koyup odadan çıkıp gitmiyodur di mi?
Uykuya geçişin bir rutini olabilir. Banyo masaj pijama giyme ışıkları kapama müzik ninni falan. Beşiğe koyup yanında durarak pış pışlayarak falan olabilir. Direkt beşiğe atıp sıfır temasla uyuması benim tarzım değil. Ama benim verdiğim akıla bakma 1 yaşına kadar kendi yatağında az bir destekle uyuyan çocuğum son 2 senedir benle benim yatağımda uzuuun bir uykuya geçiş sürecinden sonra uyuyup gece 6372762 defa uyanıyor. Belki kadının yaptığı daha doğrudur ya :KK70:
 
“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.

Valla ana falan degilim, cıkıpta kimse bana ana olmadan anlayamazsın demesin. Bunca yorgunluklara, çilelere ragmen su laf söylenmez. Şeytan bozması ya.
Bir çok anne adına ama özellikle kendi adıma kalpten söylüyorum. Anne olmadan anlayamazsın.
 
Bebeği bir odaya koyup uyuyana kadar yalniz bırakmak ve ağlatmak gerçekten çok gaddarca. Bunu insani olarak değil, okuduğum bildiğim eğitim gereği de söylüyorum. Bu metodu (ismini hatırlamıyorum) doğru bulmuyorum. Bir yaşa kadar temel güven sağlamada kritik dönemdir. İlk bir yıl tek bırakılan bebek ömür boyu güven/ aidiyet/ değersizlik hissi taşıyabilir. Bunu söyleyebilirsiniz. Ama her şeye müdahale edip akıl vermeyin ters teper.
Ferber yöntemi
 
Evet böyle bir yöntem var. Deneyen anneler de memnun değil zaten ama uzman görüşü cart curt diyerek dişini sıkıp uygulamaya çalışıyor. Bir kesim uzman da buna karşı çıkıyor.

Yani siz misafir halinizle sadece yarım saat bu duruma şahit olup bunu garipseyebilir anneyi uzaylı gibi görebilir hal ve harekerlerine aaa ne ayıp diyebilirsiniz. Maalesef yaşanmadan bilinmez. Uyku konusu keçileri kaçırtacak bir meseledir. Aşağı atılanın kendiniz olmasını istemiyorsanız bence kendinizi tutmaya devam edin. Bebeğe zarar vereceğini düşünmüyorum onun savaşı kendiyle.
 
Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye 🤗
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için.
Babası daha yumuşak yaklaşıyor ve her şeye yardım eden biri. Anne yalnız kalmış da değil.
Yani salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Bu kadar sinirlenmesi normal mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur?
6 ay anne bebek bağlanması için çok önemli. Yapılan bence asla doğru değil. Bu alanda çalışan birisi olarak söylüyorum.
Lakin sizin karışmaniz işi düzeltmez. Aileden bir büyük belki uyarabilir .
Anne yalnız kalmış değil demişsiniz. Fakat kimse kimsenin evliliğini ne yaşadığını gerçekten bilemez. Evlendiği nizde ne kadar haklı olduğumu anlayacak siniz.
Sevgiler .... Mutluluklar ♥️
 
Bir kitap oluyorum uyku eğitimi var içinde şuanda anlattıklarınız kadarıyla Annesi tamamen yanlış ebeveynlik uyguluyor ve metot tamamen yanlış tam olarak bu anlattığınız şeyleri yapanlara karşı yapılabilecek çözüm önerileri sunuyor.

Bebek bakım sorunları mucize çözümleri /Tracy Hugg
 
Bebeği bir odaya koyup uyuyana kadar yalniz bırakmak ve ağlatmak gerçekten çok gaddarca. Bunu insani olarak değil, okuduğum bildiğim eğitim gereği de söylüyorum. Bu metodu (ismini hatırlamıyorum) doğru bulmuyorum. Bir yaşa kadar temel güven sağlamada kritik dönemdir. İlk bir yıl tek bırakılan bebek ömür boyu güven/ aidiyet/ değersizlik hissi taşıyabilir. Bunu söyleyebilirsiniz. Ama her şeye müdahale edip akıl vermeyin ters teper.
Bence işin sonunda öğrenilmis çaresizlik oluyor. Kimsenin gelmeyeceğini öğrenen bebek yorgunluk tan uyuyor. 😔
 
Zaten hiçbir şey demiyoruz ki sinirlerini bir de biz bozmayalım diye.
Bu kadın tek olmasa bu kadar sinirli olmaz buna da eminim. Milletin yanında herkes bebekle ilgilenir ama bir de bu işin perde arkası var. Bebek bakmak sandığınız kadar kolay değil.
 
“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.

Valla ana falan degilim, cıkıpta kimse bana ana olmadan anlayamazsın demesin. Bunca yorgunluklara, çilelere ragmen su laf söylenmez. Şeytan bozması ya.
Kızım doğduğunda arkadaşım 1 yaşında kızıyla beni ziyarete gelmişti. Çok bunalımlı bir zaman geçiriyomuş kızı uyku konusunda (max 20 dk uyuyomuş) bazen penceren atasım geliyo demişti. Ben de içimden oha artık ne biçim konuşuyor demiştim.
Sonuç olarak; benim de evden dönmemecesine kaçasım ya da arkadaşımla aynı hissiyata sahip olduğum anlar oluyo inşallah sana olmaz ama çocuğu olup şu hissi yaşamayan henüz var mı cidden merak ettim
 
Bence işin sonunda öğrenilmis çaresizlik oluyor. Kimsenin gelmeyeceğini öğrenen bebek yorgunluk tan uyuyor. 😔
O yüzden bebeğe uyku eğitimi vermedim. Mümkün olduğunca yanında oldum yatağında yatmasını sağladım. Zamanla o da uyku düzenini oturttu.
 
Elalemin bebeği değil yeğenimiz. Ki zaten empati yapabilmek için soruyorum normal midir herkesin yaşadığı bir şey midir diye. Ben insanları yalniz birakmaya degil destek olmaya inanıyorum
Uyku eğitimiyle ilgili bir çok metot var. Ha ben bebeğin ağlatılarak uyutulmasına karşıyım( Ferber yöntemi). Ama bir anne çocuğu için bunu uygun görüyorsa da karışmam. Yorum yapmam.

Ha bu yöntemin çocuğa pskolojik etkileri tartışılsa da totalde bebeğin en az ağladığı yöntemdir. Sadece zaman gerektirir (ortalama 3 hafta).

Annenin söylediği söz evet hoş değil ama hangi anne içten sıkılıp bunalıp bu duygulara kapılmadı. Tabiki bu annenin gerçek duyguları değil. Sadece kadın yorulmuş bunalmış ve sizinle paylaşmış. Şunu unutmayın yeğeniniz de olsa annesi kadar düşünemez ve sevemezsiniz.
 
X