Bebeğim ve rahatlık düşkünlüğüm :( fikirlerinize ihtiyacım var

Akşamları eşiniz işten gelince 1 saat baksın bebeğe
sizde uyuyun
duş alın.
krem sürün.
ben gece ev topluyordum.
gündüz kızım kucagımda ev süpürüyordum.
kolay yemekler seçiyordum.

sallama dönemi bizimde oldu 3-4 ay
sonra alıştı kendi uyumaya
diş dönemi en zoruydu.

yani eşiniz yada güvendiğiniz biri oldugunda işleri bitirin.
şöyle üstten yapın detaya inmeyin.
bebekle baş başa kaldığınızda dinlenin, vakit geçirin.

fırsat buldukça balkona cıkın hava alın o bile iyi geliyor.
 
gercekten tek tek agrisini hissediyor insan degilmi yatağa yapısıyorsunuz sabahlari ama 1 aya geçecek emin olun gunlerce duş alacak zamanim olmadigini biliyorum sinirlerim okadar bozulmustuki gözüm falan segiriyodu artik :))
Hahah kıyamam ya :) ama dünyanın en güzel meyvesi değil mi evlat o sevgileri olmasa zor bakılır :)
 
6 saat uyuyorsun rahat demek bu. O kadar yazindan bunu gördüm cikardim bak, dört senedir anneyim ve de iki cocugum var. Ben bile hala kesintisiz 6 saat uyumadim :anne:
Gecici bir dönem. Evet zor. Ama alisacaksin zamanla, büyüyecek. Bebekligini özleyeceksin.
Benim kücügüm bir yasinda inan mememi gece kapatamiyorum gündürz de iki saatte bir emer.
Annelik tam gaz devam ediyor. Agrilar bende de var, evet cok rahatsiz edici.
Bu durumu kabullenip alismaya calis. Anne olduktan sonra düzenli uyku lüksü kalmiyor bir süre insanda.
Ha uyku egitimi var, sabirliysan ver, o zaman uyuyabilirsin.
Lakin ben bebegimin aglamasina asla dayanamiyorum, koynumda büyütüyorum. Büyügü dört yasinda kendi ayrildi odasinda cok güzel uyuyor, sira kücükte.
Ben bir zararini görmedim, bana bagimli bir cocuk olmadi. Bana doydu yeterince. Herkesin yöntemi farkli.
Neyse cok uzattim, welcome to annelik :emir_bebek::dondurma:
 
Selam arkadaslar 24 yaşındayım yeni ve tecrubesiz bi anneyim. 2.5 aylik bi bebeğim var. Bazen öyle sıkılıyorum ki durumdan bebegimden bile zevk alamaz duruma geliyorum halbuki çok seviyorum. Kendime vakit ayiramiyorum gibi geliyo. Ne zaman buyuycek ne zaman rahatlicam diye günleri iple çekiyorum şafak sayar gibi sayıyorum bugün 82 gün oldu bebegim dogali. Gece 12 de uyuyo sabah 6 gibi kalkiyo bi daha da derin uykuda uyunuyo gerinerek uyuyo hep. Ya sallamak gerekiyo yada emzik vermem gerekiyo sürekli. Gündüz de 10 dakka falan anca uyuyo bi saat sallayarak uyutuyorum da. Saçımı bile tarayamiyorum o uyuyunca hemen ortalığı toplamak zorundayım. bazen hiç bişey yapasim da gelmiyo öylece yatıyorum beşiği sallarken ama yine e dinlenmiş hissedemiyorum kendimi.boynumun sağ tarafı çok agrimaya başladı. Bıkmış hissediyorum bazen. Ne zaman düzelir ki bu durum. Bazen eşimden yardım istiyorum amaonu da işleri ağır sanayide calisiyo onada bişey diyemiyorum akşama kadar çalışıp da gel bide bebeğe bi iki saat de sen bak derken çekiniyorum bakiyo sağolsun çok yorgun olmadığında. Ama bu bebegin annesi bensem ben bakmak zorundayım gibi hissediyorum. Annemgile aramız çok uzak değil arabayla 10 dakka falan ama. Onlara da yük oluyomusum gibi hissediyorum biraktigimda çünkü annemin romatizma falan hastalıkları var küçük kardeşlerim var birisi 12 diğeri 15 yaşında. Onların da ders çalışmasına hafta sonlarına engel oluyomusum gibi hissediyorum. Onun için de biraksim gelmiyo. Pazar günleri gidiyoruz bi saatliğine falan bırakıyorum ama benim gibi hisseden anneler oldumu. Ne zaman rahatlicam. Büyüdükçe daha da mi zorlasicak. Bu arada sutum de yetmiyo o yüzden mama veriyorum ve bebegim de artık emmek istemiyo zorla emziriyoeum süt az geldiği için. Tabi bide toplum baskısı yetiyo anammmm emzirmiyonmu sen mama mi veriyon verme verme emzir sen yalansa gene yeter doyar o çocuk diyolar. Doymuyo iste agliyo o zaman da. Sürekli emzirlmeye çalışıyorum bi memem dışarda geziyorum hep. Uyku sersemi olunca azcik emiyo ayilinca emmek istemiyo. Onun için de evde daha rahat emzirmeye çalışıyorum kucağında hoplatarak falan ancak emiyo. Humana nin çayını aldım şimdi onu içmeye başladım. Elektrikli sut sagma makinası aldım weewell diye bi marka. Ama oda sut cikarmiyo şaşırdım kaldım çok zorlaniyorum bu arada çok şükür ki bebegim sağlıklı başka sağlığı yerinde olmayan bebekleri düşünerek haline şükrediyorum. Isyan etmiyorum ama bazen bunaliyorum iste tecrübesiz olduğumdan.

Hayat o kadar tuhaf ki
ŞİKÂYET ETDIGINIZ YAŞAMINIZ BIR BAŞKASININ HAYALI DIR...

Yıllardır evlat özlemi çekiyorum yeri geliyor sabahlara kadar uyumuyorum düşünüyorum ya hiç olmazsa düşüncesi beni günden güne bitiriyor..
Haziran da tüp bebek için randevu aldık..
Dün doktorum yumurtalık kistimin olduğunu söyledi... size sayfalarca anlatabilirim nolur şükür edin öyle zorki böyle yaşamak...
 
Gececek canim benim az kalmis hepsi gececek daha yeni kilolarimi verdim spor yapiyorum kendime bakiyorum herkesyasamistir bu donemleri sabir
 
Selam arkadaslar 24 yaşındayım yeni ve tecrubesiz bi anneyim. 2.5 aylik bi bebeğim var. Bazen öyle sıkılıyorum ki durumdan bebegimden bile zevk alamaz duruma geliyorum halbuki çok seviyorum. Kendime vakit ayiramiyorum gibi geliyo. Ne zaman buyuycek ne zaman rahatlicam diye günleri iple çekiyorum şafak sayar gibi sayıyorum bugün 82 gün oldu bebegim dogali. Gece 12 de uyuyo sabah 6 gibi kalkiyo bi daha da derin uykuda uyunuyo gerinerek uyuyo hep. Ya sallamak gerekiyo yada emzik vermem gerekiyo sürekli. Gündüz de 10 dakka falan anca uyuyo bi saat sallayarak uyutuyorum da. Saçımı bile tarayamiyorum o uyuyunca hemen ortalığı toplamak zorundayım. bazen hiç bişey yapasim da gelmiyo öylece yatıyorum beşiği sallarken ama yine e dinlenmiş hissedemiyorum kendimi.boynumun sağ tarafı çok agrimaya başladı. Bıkmış hissediyorum bazen. Ne zaman düzelir ki bu durum. Bazen eşimden yardım istiyorum amaonu da işleri ağır sanayide calisiyo onada bişey diyemiyorum akşama kadar çalışıp da gel bide bebeğe bi iki saat de sen bak derken çekiniyorum bakiyo sağolsun çok yorgun olmadığında. Ama bu bebegin annesi bensem ben bakmak zorundayım gibi hissediyorum. Annemgile aramız çok uzak değil arabayla 10 dakka falan ama. Onlara da yük oluyomusum gibi hissediyorum biraktigimda çünkü annemin romatizma falan hastalıkları var küçük kardeşlerim var birisi 12 diğeri 15 yaşında. Onların da ders çalışmasına hafta sonlarına engel oluyomusum gibi hissediyorum. Onun için de biraksim gelmiyo. Pazar günleri gidiyoruz bi saatliğine falan bırakıyorum ama benim gibi hisseden anneler oldumu. Ne zaman rahatlicam. Büyüdükçe daha da mi zorlasicak. Bu arada sutum de yetmiyo o yüzden mama veriyorum ve bebegim de artık emmek istemiyo zorla emziriyoeum süt az geldiği için. Tabi bide toplum baskısı yetiyo anammmm emzirmiyonmu sen mama mi veriyon verme verme emzir sen yalansa gene yeter doyar o çocuk diyolar. Doymuyo iste agliyo o zaman da. Sürekli emzirlmeye çalışıyorum bi memem dışarda geziyorum hep. Uyku sersemi olunca azcik emiyo ayilinca emmek istemiyo. Onun için de evde daha rahat emzirmeye çalışıyorum kucağında hoplatarak falan ancak emiyo. Humana nin çayını aldım şimdi onu içmeye başladım. Elektrikli sut sagma makinası aldım weewell diye bi marka. Ama oda sut cikarmiyo şaşırdım kaldım çok zorlaniyorum bu arada çok şükür ki bebegim sağlıklı başka sağlığı yerinde olmayan bebekleri düşünerek haline şükrediyorum. Isyan etmiyorum ama bazen bunaliyorum iste tecrübesiz olduğumdan.
Lohusa depresyonu bu tarif ettiklerin biraz agir geciriyorsun galiba
 
Selam arkadaslar 24 yaşındayım yeni ve tecrubesiz bi anneyim. 2.5 aylik bi bebeğim var. Bazen öyle sıkılıyorum ki durumdan bebegimden bile zevk alamaz duruma geliyorum halbuki çok seviyorum. Kendime vakit ayiramiyorum gibi geliyo. Ne zaman buyuycek ne zaman rahatlicam diye günleri iple çekiyorum şafak sayar gibi sayıyorum bugün 82 gün oldu bebegim dogali. Gece 12 de uyuyo sabah 6 gibi kalkiyo bi daha da derin uykuda uyunuyo gerinerek uyuyo hep. Ya sallamak gerekiyo yada emzik vermem gerekiyo sürekli. Gündüz de 10 dakka falan anca uyuyo bi saat sallayarak uyutuyorum da. Saçımı bile tarayamiyorum o uyuyunca hemen ortalığı toplamak zorundayım. bazen hiç bişey yapasim da gelmiyo öylece yatıyorum beşiği sallarken ama yine e dinlenmiş hissedemiyorum kendimi.boynumun sağ tarafı çok agrimaya başladı. Bıkmış hissediyorum bazen. Ne zaman düzelir ki bu durum. Bazen eşimden yardım istiyorum amaonu da işleri ağır sanayide calisiyo onada bişey diyemiyorum akşama kadar çalışıp da gel bide bebeğe bi iki saat de sen bak derken çekiniyorum bakiyo sağolsun çok yorgun olmadığında. Ama bu bebegin annesi bensem ben bakmak zorundayım gibi hissediyorum. Annemgile aramız çok uzak değil arabayla 10 dakka falan ama. Onlara da yük oluyomusum gibi hissediyorum biraktigimda çünkü annemin romatizma falan hastalıkları var küçük kardeşlerim var birisi 12 diğeri 15 yaşında. Onların da ders çalışmasına hafta sonlarına engel oluyomusum gibi hissediyorum. Onun için de biraksim gelmiyo. Pazar günleri gidiyoruz bi saatliğine falan bırakıyorum ama benim gibi hisseden anneler oldumu. Ne zaman rahatlicam. Büyüdükçe daha da mi zorlasicak. Bu arada sutum de yetmiyo o yüzden mama veriyorum ve bebegim de artık emmek istemiyo zorla emziriyoeum süt az geldiği için. Tabi bide toplum baskısı yetiyo anammmm emzirmiyonmu sen mama mi veriyon verme verme emzir sen yalansa gene yeter doyar o çocuk diyolar. Doymuyo iste agliyo o zaman da. Sürekli emzirlmeye çalışıyorum bi memem dışarda geziyorum hep. Uyku sersemi olunca azcik emiyo ayilinca emmek istemiyo. Onun için de evde daha rahat emzirmeye çalışıyorum kucağında hoplatarak falan ancak emiyo. Humana nin çayını aldım şimdi onu içmeye başladım. Elektrikli sut sagma makinası aldım weewell diye bi marka. Ama oda sut cikarmiyo şaşırdım kaldım çok zorlaniyorum bu arada çok şükür ki bebegim sağlıklı başka sağlığı yerinde olmayan bebekleri düşünerek haline şükrediyorum. Isyan etmiyorum ama bazen bunaliyorum iste tecrübesiz olduğumdan.
Bu yaşadıkların her annenin başına gelen şeyler sanirim
Heryerde duyuyorum
Pozitif olmaya çalış cnm
Inan senin yerinde olmak isteyen o kadar kadın var ki( annelik acisindan) rabbim kimseye aratmasin zor gercekten bende5 yıllık evliyim.okurken kendimi o şekilde hayal ettim hayali bile güzeldi bence :KK66:
 
Selam arkadaslar 24 yaşındayım yeni ve tecrubesiz bi anneyim. 2.5 aylik bi bebeğim var. Bazen öyle sıkılıyorum ki durumdan bebegimden bile zevk alamaz duruma geliyorum halbuki çok seviyorum. Kendime vakit ayiramiyorum gibi geliyo. Ne zaman buyuycek ne zaman rahatlicam diye günleri iple çekiyorum şafak sayar gibi sayıyorum bugün 82 gün oldu bebegim dogali. Gece 12 de uyuyo sabah 6 gibi kalkiyo bi daha da derin uykuda uyunuyo gerinerek uyuyo hep. Ya sallamak gerekiyo yada emzik vermem gerekiyo sürekli. Gündüz de 10 dakka falan anca uyuyo bi saat sallayarak uyutuyorum da. Saçımı bile tarayamiyorum o uyuyunca hemen ortalığı toplamak zorundayım. bazen hiç bişey yapasim da gelmiyo öylece yatıyorum beşiği sallarken ama yine e dinlenmiş hissedemiyorum kendimi.boynumun sağ tarafı çok agrimaya başladı. Bıkmış hissediyorum bazen. Ne zaman düzelir ki bu durum. Bazen eşimden yardım istiyorum amaonu da işleri ağır sanayide calisiyo onada bişey diyemiyorum akşama kadar çalışıp da gel bide bebeğe bi iki saat de sen bak derken çekiniyorum bakiyo sağolsun çok yorgun olmadığında. Ama bu bebegin annesi bensem ben bakmak zorundayım gibi hissediyorum. Annemgile aramız çok uzak değil arabayla 10 dakka falan ama. Onlara da yük oluyomusum gibi hissediyorum biraktigimda çünkü annemin romatizma falan hastalıkları var küçük kardeşlerim var birisi 12 diğeri 15 yaşında. Onların da ders çalışmasına hafta sonlarına engel oluyomusum gibi hissediyorum. Onun için de biraksim gelmiyo. Pazar günleri gidiyoruz bi saatliğine falan bırakıyorum ama benim gibi hisseden anneler oldumu. Ne zaman rahatlicam. Büyüdükçe daha da mi zorlasicak. Bu arada sutum de yetmiyo o yüzden mama veriyorum ve bebegim de artık emmek istemiyo zorla emziriyoeum süt az geldiği için. Tabi bide toplum baskısı yetiyo anammmm emzirmiyonmu sen mama mi veriyon verme verme emzir sen yalansa gene yeter doyar o çocuk diyolar. Doymuyo iste agliyo o zaman da. Sürekli emzirlmeye çalışıyorum bi memem dışarda geziyorum hep. Uyku sersemi olunca azcik emiyo ayilinca emmek istemiyo. Onun için de evde daha rahat emzirmeye çalışıyorum kucağında hoplatarak falan ancak emiyo. Humana nin çayını aldım şimdi onu içmeye başladım. Elektrikli sut sagma makinası aldım weewell diye bi marka. Ama oda sut cikarmiyo şaşırdım kaldım çok zorlaniyorum bu arada çok şükür ki bebegim sağlıklı başka sağlığı yerinde olmayan bebekleri düşünerek haline şükrediyorum. Isyan etmiyorum ama bazen bunaliyorum iste tecrübesiz olduğumdan.
Aynılarını yaşadım bende geçen sene:)Biraz rahata ermen için 1 senen var. Saç taramak ne kelime ben yemek yiyemiyor kahvalti yapamiyor tuvalete gidemiyordum. Bu arada o makineler süt çikarmiyor ne yazıkki. hastane tipi kiralik makineler cikariyor sütü ben kiralamistim
 
Birde 3.ayiydi sanirim uykusuzluktan gözlerimde arpacıklar yaralar çikmişti gözlerimi açamiyordum
 
Yardim isteyebildigin kadar iste asla çekinme. Annen olur esin olur ablan olur kim olursa. Insanin insana ihtiyaç duyduğu anlardasın
Öyle ama annem hasta biraz eşim de ağır işte calisiyo kiyamiyorum sanki tek boşta olan benmisim hep ben bakmak zorundaynisim gibi hissediyorum ve bu durumdan bikiyorum
 
Birde 3.ayiydi sanirim uykusuzluktan gözlerimde arpacıklar yaralar çikmişti gözlerimi açamiyordum
Benim oğlum da uykusuz bir çocuktu. ilk 1 sene, gece aralıksız 2 saat uyumamıştım.

Bir gece oğlumu ayağıma koymuşum, ben de yatakta uzanır halde, ama oğlumu değil, kendimi sallıyormuşum :confused: Artık ne kadar yorgunsam :)

Hatırlamıyorum bile, eşim gelip kaldırmış beni.
 
Aynı süreçleri yaşadım, daha yeni doğum yapmışsınız belki lohusalıktan kaynaklı bir depresyon geçiriyor olabilirsiniz. Öyle olmasa bile bebek merkezli bambaşka bir hayata adapte olmak çok zor bilirim. Uyumak dinlenmek gezmek eşinle başbaşa kalmak sosyal hayat birden yok oluyor. Ama zamanla bebeğiniz büyüdükçe hem bebeğinize hem de bebekli yaşam alanına alışacaksınız. Önceden sorun yaptığınız şeylere gülüp geçeceksiniz inanın. Şu an kaybettiğinizi düşündüğünüz rahat yaşantınızda zevk aldığınız şeyleri yapmak için fırsatlar bulacaksınız. Anneniz yakınınızdaysa haftada bir iki saat ona emanet ederek nefes almaya izin verin kendinize. Merak etmeyin oda her anneanne gibi seve seve bakacaktır. Annemi yoruyormuyum diye düşünmeyin. Hele ki emzir mama verme falan diye bık bık yapanlara hiç kulak asmayın. Böyle dönemlerde insanlar milletin işine karışmayı çok biliyor. Sütün azmış olabilir, benimde oyleydi ilk zamanlar bebeğim çok emmedi azaldı doktor tavsiyesiyle mama verdim. Emziremedim diye bende kendimi suçladım ama bunun ne faydasını gördüm, hiç. Kendini suçlamak psikolojini bozmaktan başka bir işe yaramaz. Başkalarıyla ne anneliğini ne de bebeğini kıyaslama. Onun sütü yetiyor onun bebeği emiyor uyuyor benimki yetmedi emmedi uyumadı. Bu düşünce sadece size zarar verin. Siz bebeğinizin aç olduğunu düşünüyorsanız mama verin. Her anne kendi bebeği için en iyisini bilir. Başkalarının dediklerine kulaklarınızı kapatın. Çok bunaldığınızı hissettiğiniz zamanlarda annenizden aile büyüklerinden yardım alın. Zaman geçtikçe daha kolaylaşacak hayatınız merak etmeyin
Çok teşekkür ederim bunları duymaya ihtiyacım vardı sanırım çünkü sürekli anneligimi sorgular oldum. Kendiisi sadece 40 gün emziren annanem bile mama vermeme kiziyo emzir sürekli yeter yemeği çok ye diye kiziyo. Artık sinirlerim bozulmaya başlamıştı kendimi hep yetersiz hissettim iyi bakamiyom gibi hissettirdiler
 
6 saat uyuyorsun rahat demek bu. O kadar yazindan bunu gördüm cikardim bak, dört senedir anneyim ve de iki cocugum var. Ben bile hala kesintisiz 6 saat uyumadim :anne:
Gecici bir dönem. Evet zor. Ama alisacaksin zamanla, büyüyecek. Bebekligini özleyeceksin.
Benim kücügüm bir yasinda inan mememi gece kapatamiyorum gündürz de iki saatte bir emer.
Annelik tam gaz devam ediyor. Agrilar bende de var, evet cok rahatsiz edici.
Bu durumu kabullenip alismaya calis. Anne olduktan sonra düzenli uyku lüksü kalmiyor bir süre insanda.
Ha uyku egitimi var, sabirliysan ver, o zaman uyuyabilirsin.
Lakin ben bebegimin aglamasina asla dayanamiyorum, koynumda büyütüyorum. Büyügü dört yasinda kendi ayrildi odasinda cok güzel uyuyor, sira kücükte.
Ben bir zararini görmedim, bana bagimli bir cocuk olmadi. Bana doydu yeterince. Herkesin yöntemi farkli.
Neyse cok uzattim, welcome to annelik :emir_bebek::dondurma:
allah allah ya kolik cocuklarin en buyuk guzelligi kesintisiz uyumalari sanirim benim kiz 5 aylik daha 1 gece uyandigini bilmem zorla emziririm uykuda biraksam 6 7 saat uyur emer geri uyur geceleri allah kolaylik versin bebek+uykusuzluk cok zor olmali
 
Akşamları eşiniz işten gelince 1 saat baksın bebeğe
sizde uyuyun
duş alın.
krem sürün.
ben gece ev topluyordum.
gündüz kızım kucagımda ev süpürüyordum.
kolay yemekler seçiyordum.

sallama dönemi bizimde oldu 3-4 ay
sonra alıştı kendi uyumaya
diş dönemi en zoruydu.

yani eşiniz yada güvendiğiniz biri oldugunda işleri bitirin.
şöyle üstten yapın detaya inmeyin.
bebekle baş başa kaldığınızda dinlenin, vakit geçirin.

fırsat buldukça balkona cıkın hava alın o bile iyi geliyor.
Eşim bazen baksın istiyorum da bazen de korkuyorum çocuk oturmak istiyo diye 2.5 aylik bebeği otutturuyo. Kemikleri falan baticak biyeri aciycak diye korkuyorum oturunca oda mutlu oluyo aslında ama daha zamanı var diye oturtulmak
Akşamları eşiniz işten gelince 1 saat baksın bebeğe
sizde uyuyun
duş alın.
krem sürün.
ben gece ev topluyordum.
gündüz kızım kucagımda ev süpürüyordum.
kolay yemekler seçiyordum.

sallama dönemi bizimde oldu 3-4 ay
sonra alıştı kendi uyumaya
diş dönemi en zoruydu.

yani eşiniz yada güvendiğiniz biri oldugunda işleri bitirin.
şöyle üstten yapın detaya inmeyin.
bebekle baş başa kaldığınızda dinlenin, vakit geçirin.

fırsat buldukça balkona cıkın hava alın o bile iyi geliyor.
Esim bakiyo sagolsunda ama bazen de 82 günlük bebeği oturmak istiyo diye otutturuveriyor. Kemikleri baticak diye korkuyorum.
 
Öyle ama annem hasta biraz eşim de ağır işte calisiyo kiyamiyorum sanki tek boşta olan benmisim hep ben bakmak zorundaynisim gibi hissediyorum ve bu durumdan bikiyorum
Hayır öyle düşünme. Emzirmek bile ne kadar kalori harcatan bir olay. Bitkin ve yorgun düşüyorsun. Bebeğin 12 de uyuyor muhtemelen senin yatman 1i buluyordur bir kulağın bebekte uyuyorsun derin derin de uyuyamıyorsun muhtemelen. O yüzden senin görevinde ağır. Zaten 1 2 aya düzene girer inşallah. 10 12 arasi bebeği babaya emanet edip sen rahat bir uyku uyuyabilirsin mesela.
 
Benim oğlum da uykusuz bir çocuktu. ilk 1 sene, gece aralıksız 2 saat uyumamıştım.

Bir gece oğlumu ayağıma koymuşum, ben de yatakta uzanır halde, ama oğlumu değil, kendimi sallıyormuşum :confused: Artık ne kadar yorgunsam :)

Hatırlamıyorum bile, eşim gelip kaldırmış beni.
:) bir sene ne zordu yaa çok şükür geçti.mamasıydı gazıydı emziksiz baddaniyesiz aglamasıydı sallanmadan uyumamasiydi canim çikmisti
 
allah allah ya kolik cocuklarin en buyuk guzelligi kesintisiz uyumalari sanirim benim kiz 5 aylik daha 1 gece uyandigini bilmem zorla emziririm uykuda biraksam 6 7 saat uyur emer geri uyur geceleri allah kolaylik versin bebek+uykusuzluk cok zor olmali

Benim ilk bebegim kolikti, ama ikinci bebegimden daha cok uyurdu. Her gün belli saatte aglardi, ama simdiki bebegim kadar cok yormadi beni buna ragmen. Gerci o da ruhsal olarak yoruyordu beni, simdi vucut olarak yoruluyorum. Ikinci bebegimde ilk bir bucuk ay oturarak uyudum ben. Yastiklari kollarimin altina koyarak kucagimda bebegimle uyudum, gazi vardi, hep kusuyordu ama kolik degildi.
Bende sabahlari cok agri oluyor bu yüzden hala gece sürekli bebekle ugrastigimdan, yatakta sürekli emzirmeye kendime cekiyorum, kaciyor, oradan oraya atliyo sürekli onu tutuyorum. Sabah olunca kollarim bosluyor agridan, bir saat falan kaldiramiyorum kollarimi bazi günler.

Alisiyor insan ya bir süreden sonra. Alistim kac sene oldu. Hatta söyle oluyor bende, diyelim ki gece cok kalmiyor cok nadir de olsa, ben kendiligimden sabahin dördünde kalktigimi bilirim. Öyle alisiyor ki vucut azicik uyuyunca bile dinlenmis gibi kalkiyor. Yani biraksalar galiba alti saatten fazla uyuyamam galiba.
Alisma süreci cok kötüydü ama, nasil zorlaniyor nefis. Uyumak icin agladigimi bilirim ama tabi imkansiz, iki kücük cocukla nereye uyuyorsun..
 
Benim ilk bebegim kolikti, ama ikinci bebegimden daha cok uyurdu. Her gün belli saatte aglardi, ama simdiki bebegim kadar cok yormadi beni buna ragmen. Gerci o da ruhsal olarak yoruyordu beni, simdi vucut olarak yoruluyorum. Ikinci bebegimde ilk bir bucuk ay oturarak uyudum ben. Yastiklari kollarimin altina koyarak kucagimda bebegimle uyudum, gazi vardi, hep kusuyordu ama kolik degildi.
Bende sabahlari cok agri oluyor bu yüzden hala gece sürekli bebekle ugrastigimdan, yatakta sürekli emzirmeye kendime cekiyorum, kaciyor, oradan oraya atliyo sürekli onu tutuyorum. Sabah olunca kollarim bosluyor agridan, bir saat falan kaldiramiyorum kollarimi bazi günler.

Alisiyor insan ya bir süreden sonra. Alistim kac sene oldu. Hatta söyle oluyor bende, diyelim ki gece cok kalmiyor cok nadir de olsa, ben kendiligimden sabahin dördünde kalktigimi bilirim. Öyle alisiyor ki vucut azicik uyuyunca bile dinlenmis gibi kalkiyor. Yani biraksalar galiba alti saatten fazla uyuyamam galiba.
Alisma süreci cok kötüydü ama, nasil zorlaniyor nefis. Uyumak icin agladigimi bilirim ama tabi imkansiz, iki kücük cocukla nereye uyuyorsun..
bazen dusunuyorum acaba 2.yaparmiyim diye gozum oyle korktuki o 4 ayda 2 cocukla nereye uyiyorsun diyince nekadarda isabetli bir karar diyorum :)
 
X