- 26 Eylül 2010
- 17.478
- 32.648
- 798
- Konu Sahibi Herdaimgunes
- #21
Sİze şöyle açıklayayım:
19 aylık oğlum. Baba dışında bakan biri olmadığı için sadece onunla ilgili kısmı anlatabileceğim.
Eşim daha kısa sürede uyutur çünkü ben sıkmam, darlamam, gözünü kapat falan demem. Kendi kendine uyumasını beklerim. Yeri gelir kudurur ama kural bellidir, uyku vakti konuşmuyoruz, yataktan çıkmıyoruz. Baba ise gözünü kapat, hareket etme, uyu...
Eşimde veya başkasında daha kolay yer çünkü ben yemek istemiyorsa ısrarcı olmam, oyunlarla kandırmam. Yani istemiyorsa yedirmeyeceğimi bilir ama babada "bu yemek bitecek" davranışı hakim. Eninde sonunda yiyecek ve çaresiz bir kabulleniş.
Bana mızıklanır çünkü onunla konuşur, alternatif sunar ve fikirlerine önem veririm, dinlerim, anlamaya çalışırım. Babada ise sağa gidelim dediyse sağa gitmek durumunda, yürüyelim dediysek yürümek durumunda.
Çok anlamaz baba benim kadar çünkü benim kadar vakit geçirmiş değil. Bakışından ne istediğini anlar, sabah kalkışından o günün nasıl geçeceğini bilirim. Her anne böyledir ve evlatları onlarırn yanında en rahattır. Ben şu yaşımda teyzeme gitsem yaptığı yemeğe bunu yemem diyemem, sevmesem de yerim. Çok beğendiysem ikinciyi isteyemem. Sevmediğim bir diziyi izliyorsa değişelim kanalı demem. Ama anneme hepsini derim çünkü beni anlar ve külfet gelmez bilirim. Çocuklar için de böyle. Bilirler ki anneler anlar, sever, dinler
19 aylık oğlum. Baba dışında bakan biri olmadığı için sadece onunla ilgili kısmı anlatabileceğim.
Eşim daha kısa sürede uyutur çünkü ben sıkmam, darlamam, gözünü kapat falan demem. Kendi kendine uyumasını beklerim. Yeri gelir kudurur ama kural bellidir, uyku vakti konuşmuyoruz, yataktan çıkmıyoruz. Baba ise gözünü kapat, hareket etme, uyu...
Eşimde veya başkasında daha kolay yer çünkü ben yemek istemiyorsa ısrarcı olmam, oyunlarla kandırmam. Yani istemiyorsa yedirmeyeceğimi bilir ama babada "bu yemek bitecek" davranışı hakim. Eninde sonunda yiyecek ve çaresiz bir kabulleniş.
Bana mızıklanır çünkü onunla konuşur, alternatif sunar ve fikirlerine önem veririm, dinlerim, anlamaya çalışırım. Babada ise sağa gidelim dediyse sağa gitmek durumunda, yürüyelim dediysek yürümek durumunda.
Çok anlamaz baba benim kadar çünkü benim kadar vakit geçirmiş değil. Bakışından ne istediğini anlar, sabah kalkışından o günün nasıl geçeceğini bilirim. Her anne böyledir ve evlatları onlarırn yanında en rahattır. Ben şu yaşımda teyzeme gitsem yaptığı yemeğe bunu yemem diyemem, sevmesem de yerim. Çok beğendiysem ikinciyi isteyemem. Sevmediğim bir diziyi izliyorsa değişelim kanalı demem. Ama anneme hepsini derim çünkü beni anlar ve külfet gelmez bilirim. Çocuklar için de böyle. Bilirler ki anneler anlar, sever, dinler