gözyaşları içinde tek solukta okudum yazdıklarınızı bir soluktaaa inanınnn Allahım güç versin dualarımız sizinle olsun allahım kızınıza sağlık sıhat versin umarım herşey daha güzel olacak gelişimlerini burda paylaşırsınız umarımmm kendinize ve kızınıza iyi bakınnnn sağlıcakla kalın öpüyoruz sizi oğluşumlaBu görüntülere emin olun sizin kadar ben de sevindim... belki de ağlamamak için tutuyorum kendimi çok çok değişik bir his size nasıl anlatacağımı bilmiyorum... berkay da bir nevi benim oğlum gibi oldu her gelişmesini sabırsızlıkla izliyorum . hatta acaba berkay yürümeye başladımı diye içimden geçirip nete girdim ve karşımda birden bu linki görünce dayanamdım... aslında o kadar uzun zamandır takip ediyorum ki.. demekki ilk kez dayanamayıp yazmama berkayın o minicik dev adımları sebep olacakmş... hamileliğimin 6. ayı bitiminde 9 mayıs 2010 da talihsiz bir şekilde kızım dünyaya geldi . 3 ay erken doğdu. kanamam başladığında hastaneye birkaç dakika mesafede olduğum için hayatımın kurtulduğunu söyledi doktor. artık kızınızı düşünmeyeceksiniz önce sizin hayatınız söz konusu bebeğinizi almak zorundayız dediler ve kendimi ameliyathanede buldum. ne ciğer geliştirici iğne ne başka bir şey... hiçbirşeye zaman yok dediler ve bebeğimi onun kalp atışlarını dinlerken içimden aldılar ve üzülmeyin bir gün tekrar bebeğiniz olur dediler.. kızım Nil in yaşaması için hiç umut vermediler. 1kilo 200 gr dı. ben yanına dahi gidemedim bakmaya . doktor bazı dönemeçler var dedi atlatması gereken ince ilk 24 saat sonra 40 saat sonra 1 hafta sonra 1 ay.. tabi bunları görmek için umutlanmayın dediler .. ilk 1 haftamız dolduğunda bizim için bir mucizeydi... kızımın yanına aldılar babasıyla beni.. galoşlar önlükler saç galoşları dezenfektanlar.. bunları yaparkenki tedirginlik bile insanı dehşete düşürüyor.. bir de kızımı gördüğüm ilk an.. can çekişiyordu nefes alamıyordu bırakın tırnağı.. eklemleri derisi bile oluşmamıştı nerdeyse ... tüm damarlarını net bir şekilde görebiliyordum.. heryeri tüğ içindeydi .ayağından ağzından burnundan sondalar giriyordu . ölmek üzere dedim.. ölmek üzere.. asla yaşayamaz.. hala daha o anı yaşayıp gözlerim doluyor.. eve gelip koşa koşa nette araştırma yapmaya başladım bu forumda bir sürü yazı okudum 28 haftalık anneleri... tam umuda kapıldığım anlarda acı sonla biten yazılar ya da acı hastalıklarla yaşamaya başlayan çocuklar..... kızımın ciğerleri bir türlü gelişmedi.. kendi kendine nefes alamadı ememedi. süt verilince ciğerlerine kaçıyordu , verilmezse daha da kilo kaybediyordu 1 kilo vee daha aza doğru.. doktoru çok umutsuzdu .. beyin kanamaları .. beslenememe.. çok fazla oksijen alması .. 2,5 ay yoğun bakım kapısında kaldık ..çaresiz bithap yorgun umutsuz.. bir gün aynaya baktığımda karşımda gördüğüm kadını tanıyamadım .. içler acısı bir haldeydik..bizim gibi şeyler yaşamış insanlardan bir doktordan bir hemşireden yada tanımadığımız kişilerin dahi bizi öğrenip arayıp kendi başlarına gelen mucizeleri anlatmalarından besleniyorduk.. duyabildiğimiz bir iki umut cümlesi bizi yaşatıyordu. kızım okadar direndi ki... hastanenin mucizesi oldu .. onu kucağıma verdiklerinde 1 kilo 450 grdı .. ikimiz de o kadar tecrübesizdik ki ... hayat omuzlarıma çökmüştü sanki .. aylarca hastane kapısında her gün ayrı bir bölümde muayene olarak gözyaşları içinde geçti haftalarımız aylarımız... ve şimdi kızım mucizem bana hergün gülümseyerek uyanıyor .. düzeltilmiş 4 aylık oldu... kahkahaları beni neşeye boğuyor takip ediyor aguluyor kafasına hakim ... anne sütü alamıyor artık 1 2 aydır yok denecek kadar az. o kadar kötü günlere dayanamadı sütüm malesef.. henüz çok küçük olduğundan nörolojik olarak kesin birşey söyleyemiyorlar fakat durum çok çok da kötü olmayacak diye bir önsezileri var.. son kardiyoloji muayenemiz güzeldi . geçen gün de nöroloji muayenesi oldu . çok küçük olduğu için henüz net birşey söyleyemiyorlar fakat çok kötü bir durumla karşılaşacağımızı düşünmüyorlarmış. bacak kaslarında sertlik var bu yüzden de fizik tedavi görüyor. ama bir gün yürüyecek dediler.. daha önce bu cümleyi bile duyamamıştık ... şimdi berkayı böyle dev adımlarıyla görmek beni umutlandırdı ... inş kızımın da ilerleyişi tüm benim gibi yüreği yanan anneler için umut olur... bu hayatta ki en zorlu sınav insanın yavrusuylla denenmesiymiş.... tekrar tekrar berkay ı o kacaman adımları için tebrik ediyorum ve koca bir maşallah gönderiyorum.....
54 gün oldu hala bebeğim çıkamadı hastaneden... burada bizimkinden küçük haftalarda doğup daha az süre hastanede kalanları duyunca üzülmeye başladım artık.... iyiye gidiyor ama neden çıkamıyor hala ?? dua edin arkadaşlar lütfenn
oyy masallah yakısıklıya......cok sukur annesı......damatlıgınıda gorelım ıns..
Bu arada kuzucuktan yeni haberler vereyim. Artık iyice yaramazlaştı. Hep dışarı çıkıp oynamak istiyor. Sevimli bir yaramazlığı var. Kelime dağarcığı ve cümleleri arttı. Birkaç da fotoğraf ekleyeyim merak eden teyzeleri için. Doğduğunda bugünleri hayal bile edemezdim. Allahıma binlerce kez şükürler olsun. Prematüre doğan bütün çocuklara sağlık; annelerine de sabır versin Allah'ım. Eki Görüntüle 243389 Eki Görüntüle 243388 Eki Görüntüle 243387 Herkese sevgiler..
Selam Mehtap nasılsın canım... Biliyorsun uzun zamandır giremiyordum şimdi bir bakayım dedim :))
Maşallah Berkay'a çok tatlı olmuş ... Canım Kreşe alışmak bazen 1 ayı bulabiliyormuş..
Her çocuğun alışma süreci farklı tabi....
Muhtemalan sen Ata'yı soracaksın iyi walla süper gidiyor..
Son tatilimize kadar çok hastalanıyordu en son doktorumuz ümmün sistemini güçlendirmek için bitkisel bir ilaç verdi ..
ondan bir şişe bitirdik 3 ay önce walla sonrasında hiç hastalanmadı maşallah diyeyim..
Vitaminini değiştiri onu veriyorum .. İştahımızda arttı...
Tek sorun totoşumuz yer görmediği için kilo alamıyoruz sağlık olsun diyoruz canım..
Canım öpüyorum seni ve Berkayı...
Arkadaşlara çok çok selamlar....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?