benim ailemde eski neslin hepsi hamur açar
memleket icabı, bizde her sabah sıkma yendiği için öyle 10-11 yaşında en geç kızlar öğrenir
hem de öyle böyle değil kışlık direk direk yufka dizilen evlerde büyüdük.
annemin 4 kızı vardı hadi biri zaten o yaşı görmeden vefat etti de biz geldik 30-40 yaşına hiçbirimize de öğretmedi
hiç de aman da hamur açın demedi.
çi börek hamuru kadar açarım en fazla, ya da pizza yapacak kadar ama yufka açamam. hiçbirimiz de açamayız. açmayız da ne gerek var Allah aşkına. işim gücüm mü yok? ben mantıyı bile mantıklı bulmuyorum (mantıyı çok büyütmeden açarak yaparım mesela) ama sevmiyorum -bence uğraştığına değecek bir lezzeti yok, şahsi fikrim. bence kıymalı ev makarnası yapıp geçebilirim
hiç eksikliğini yaşamadım.hiç de umrumda değil
eş yada eş ailesi lafını etse bi daha hamurişini de rüyasında görürler (yufka açmadan da hamur işi yapıyorum neticede)
ilemde benden biraz büyük ve evli kuzenlerim de var
böyle hamarat hem çalışan hem börekler açan kimsenin eş ailesi tarafından değerinin bilindiğini görmedim ben. size de bunu söylerim, boşverin, kıymetiniz bilmeyecekler nasılsa...
aile dışından örnek veremedim çünkü aile dışında yufka açabilen kimse tanımıyorum.