Ben 5 kilo doğmuşum, ailemde şeker var, baba tarafı tüm kuzenler kilolu doğduk, kilolu büyüdük, anne tarafım da kilolu, ailemizde kimse zayıf değil. Ben maalesef 135 kilo ile en kilolusuyum ailenin ama tabi boyumda en uzun. İnsülin direncim oluşmuş durumda, tiroid çok yavaş çalışıyor, metabolizmam o kadar yavaş ki tuvalete dahi çok az çıkıyorum. Şimdiye kadar çok sıkıntısını çekmemiştim ancak yaşım 30 olunca sıkıntısını çekmeye başladım. Ayağımda sıkıntı var uzun süre ayakta da duramıyorum, kilolu oluşum daha da etkiliyor. Yeme bozukluğu yaşıyorum, psikolojik olarak da yemeğe ihtiyaç duyuyorum, aç kalacağım, tansiyonun düşecek diye ( hep düşük tansiyonum ) dışarı çıkarken yemek yiyorum ilk iş. Güzel bir diyet yapıyordum onu da bıraktım yaz ortası geri almışımdır kesin. 128 e falan düşmüştüm ama 135 diye bakın belirttim bana almışım gibi geliyor. Buna rağmen ameliyattan çok korkuyorum, etrafımdan iyi konuşmuyorlar ameliyat ile ilgili, bu forumda çok memnun kalanlarda var ama bu sebepten gidip bir cerrahla görüşeyim dedim. Yapılan testler sonucu ameliyat için uygun olduğum, yaşımdan dolayı ameliyatı kaldırabileceğim söylendi. Ama içimdeki korku geçmedi, bunun üzerine sayısız kişiye bu ameliyatı yapan cerrah bey bu ameliyatı olmamam gerektiğini söyledi. Genellikle gelen hastalar herşeyi göze alıp geliyormuş, zayıf olayım da ne olursa olsun diye düşünerek geldikleri için korkuları da olmuyormuş. Emin olmadan masaya kimseyi yatırmam dedi, ben zaten korkuyordum. Öncesinde gittiğim diyetisyen de beni üzmüştü, mutlu şişmanlar zayıflayamaz demişti. Sanırım bıkmadan sonuna dek zayıflamak için kilo takıntısına sahip olmak lazım. Eşinize gelince size bir şey olacak diye korkuyordur. Doktorunuz belki onu ikna edebilir.