- 18 Şubat 2023
- 2.834
- 2.695
- 63
- 34
Ne iş yapıyor bu adam? Çocuk var mi
Ne iş yapıyor bu adam? Çocuk var miTanıştık, sevdik ve evlendik. 15 yılligiz. Esim olacak insan sorumsuzun teki. Asla ve asla hiç bir sorumluluk almıyor. Beyni var taşıyor ama asla kullanmıyor. Artık bu durum beni o kadar bunalttı ki tahammül edemiyorum.
Örneğin ben söylersem dışarıya çıkarız ben otel ayarlarsam tatile gideriz ben kıyafet alırsam yenisini giyer ben yemek yaparsam afiyetle yer gibi gibi.. kişisel bakım sıfır. İki kelam edemezsin cümle kuramaz. Hareketsiz dünyası sadece yemek.
Bunlar gözüme batan en kötü halleri.
Olabilir tabii açıkçası ben de sağlıklı düşündüğümü zannetmiyorum. Dediğim gibi psikolojik olarak uzun zamandır zor bir dönemden geçiyorum.Bence biz toplum olarak evliliği fazla kutsuyor ve boşanmayı da fazla dramatize ediyoruz. Yazdığınız şu senaryoda çocuğunuz neden ille de mutsuz olsun ki ? Baba ayrı bi evde ve mutlu, ki o da belki kendi dengine göre biriyle daha mutlu bi adam olabilir. Annesi yanında ve mutlu, güçlü. Bataklık falan değil yahu. Neden bataklık olsun. Şu an gül bahçesinde değilsiniz değil mi ? Ennnn fazla ilk 6 ay çok zorlar. Sonra herkes yeni düzene alışır. Ha, ben ille de boşanmamalıyım diye şartlandıysanız da bu meseleyi enine boyuna düşünüp düşünüp kendinizi daha da mutsuz hissetmenin anlamı yok. Bu sefer "ben cesaretsizim" diyerek kendinize gereksiz yere yüklenip enerjinizi düşürürsünüz. Evet, mevcut koşullar böyle, benim de evliliğim hayatım böyle diyip kabul etmenin huzurunu yaşayın.
Evet. Özellikle çocuktan sonra diyebilirim. Öncesinde de vardı ama ben yönlendiriyor öncü oluyordum sorun olmuyordu. Çocuk olunca ben cocukla ilgilenince onun kıyafetine ayakkabısına banyosuna temizliğine bakmadım artık. Kendisi yapması gereken her şeyi eksik yaptı haliyle birikti birikti doldu taştı.Severek evlenmişsiniz.Bu anlattığınız özellikler evlendikten sonra mı çıktı ortaya.
Çok tebrik ederim siziBunları sanki ben yazdım gibi hissettim bir an. Geçen yıl martta 10 yıllık evliliğimi bitirdim. Asla boşanamayacağım derken, kafamda boşanma sonrasını oturtamazken ,terapi almaya başladım ve terapi sürecinde kendimle ilgili olan tüm sorunlarımı streslerimi halledince sıra boşanmaya geldi zaten.Ve çok mutluyum bu saatten sonra 8 yaşındaki kızımla tek isteyeceğim şey sağlık ve huzur.Boşandıktan sonra kızımı da hemen terapiye başlattım. Süreci iyi gecti hatta terapistini çok sevdi ara ara yine gidiyoruz keyfi.Hala inanamıyorum ve her günüm şükürle geçiyor.Aferin kız diyorum kendime nasıl da başardın her şeyi. Kimseyle derdim tasam sorunum yok eski eşime karşı da gram içimde nefret,kızgınlık yok çünkü o kadar takmıyorum onu. Şimdilerde iletişim halindeyiz kızımızın her önemli anında beraberiz, keyifliyim mutluyuz.
Elbette var. Kendime zaman zaman söylüyorum. Bu tarz telkinlerde bulunuyorum ama adım atamiyorum.Eş olarak evde yok iletisim yok hicbir sey yok ve siz yalnizliktan mi korkuyorsunuz ? Siz zaten yalnizsiniz anlattiginiza göre. Cocugunuz var ya yetmez mi ? Tek basina cocuk buyuten kac anne var
Evet. Özellikle çocuktan sonra diyebilirim. Öncesinde de vardı ama ben yönlendiriyor öncü oluyordum sorun olmuyordu. Çocuk olunca ben cocukla ilgilenince onun kıyafetine ayakkabısına banyosuna temizliğine bakmadım artık. Kendisi yapması gereken her şeyi eksik yaptı haliyle birikti birikti doldu taştı.
O bosverdikce benim tahammülum kalmadı böyle bir kısır döngü oluştu.
Normalde de yaşama sevinci olan biriyim zaten, bir şeye uzun süre üzülemem,dertlenemem. Yaşadıklarım geçti bitti bir evlat sahibi oldum şükür o evlilikten. Tabiki dünyanın en sorumsuz , en anlayışsız insanı ve sinsi. Ama bunlar beni ilgilendirmiyor ki artık. İyi bir baba kızını çok seviyor bu yeterli. Benim için sıradan biri gibi. Ayrıca ev araba benim oldu düzenimiz değişmedi kızımla. Bizde şiddet de vardi maalesef ki. Diyorum ya hayat kahîrlanacak geçmişle yaşayacak üzülecek kadar uzun değil belki de. Bugün son günüm olmuş olsaydı ve o adamla bu evin içinde üzgün mutsuz bir kadın olarak ölmek istemezdim açıkçası.Çok tebrik ederim siziGüçlü ve kararlı durusunuzdan dolayida gıpta ile okudum yazdıklarınızı.
Ben de destek aldım ama hiç ilerleme kat edemedim sizinle nasıl konuştu nasıl oldu da bu kadar takmamayi basardiniz. Keşke ben de sizin gibi olabilsem.
Allah daha güzel günler gormenizi, bir ömür kizinizla mutlu yaşamanızı nasip etsin.Normalde de yaşama sevinci olan biriyim zaten, bir şeye uzun süre üzülemem,dertlenemem. Yaşadıklarım geçti bitti bir evlat sahibi oldum şükür o evlilikten. Tabiki dünyanın en sorumsuz , en anlayışsız insanı ve sinsi. Ama bunlar beni ilgilendirmiyor ki artık. İyi bir baba kızını çok seviyor bu yeterli. Benim için sıradan biri gibi. Ayrıca ev araba benim oldu düzenimiz değişmedi kızımla. Bizde şiddet de vardi maalesef ki. Diyorum ya hayat kahîrlanacak geçmişle yaşayacak üzülecek kadar uzun değil belki de. Bugün son günüm olmuş olsaydı ve o adamla bu evin içinde üzgün mutsuz bir kadın olarak ölmek istemezdim açıkçası.
O kadar doğru söylemiş ki. Amin Allah razı olsun, ne güzel dua ettiniz.Bi arkadaşım demişti evlilik çocuktan sonra başlıyor diye.Rabbim yardımcınız olsun.Kalbinize ferahlık versin
Kafanızdaki tüm olumsuz senaryoları bir tarafa bırakın sadece huzurunuzu düşünün. Sizi neyin mutlu edeceğini. İleride eşinizin hayatına biri mi girecek kızıma ilgisi mi azalacak gibi şeyler sadece sizi çıkmaza sürükler. Mutsuz ve sevgi bağı olmayan ebeveynlerin evinin duvarına, sofrasına, tuzluğuna bile varana kadar kasvet çöküyor.Peki o evlat bunu bugün hissetmiyorsa da ilerde anlamlandıracak her taş yerine oturacak kafasında . Ve daha büyük zorluklar başlayacak onun için.Allah daha güzel günler gormenizi, bir ömür kizinizla mutlu yaşamanızı nasip etsin.
Ben de güzel bir başlangıç yapabilmek için adım atabilmeyi basarabilirim umarım. Şimdi değilse bile ileride.
Ben sizi anladım, bence bu noktada kendi odak noktasını değiştirin. Mesela eşinizden beklediğiniz ilgiyi bulamıyorsunuz aynı evi paylaşıyorsunuz bununla kendi içinizde savaşmayın. Sosyalleşmeye, yalnız mutlu olma noktalarınızı arayın, terapiye gidin kendinizi keşfedin. Mutluluğu eşinizdede evliliğinizdede aramayın. Aslında bi karar vermek sizi çok rahatlatacak.Evet ben eş olarak yalnızım. Bunun farkındayım beni her geçen gün bitiriyor. Bunu görüyorum ve bununla yaşamak sağlığımı etkileyecek kadar beni zorluyor. Ancak çocuğum yalnız değil iyi bir baba ve iyi bir anneye sahip. Aynı çatı altinda biz karı koca olamasak da iyi birer anne ve babayiz.
Yanlış anlaşılmak da istemem benim hikayem çocuk için bosanamiyorum değil. Bosanamiyorum çünkü cesur değilim, çünkü çok korkagim, o adımı atacak cesaretim yok.
Çocuğumu kendi batakligima çekmekten çok korkuyorum. Şimdi ben mutsuzum ayrılınca birlikte mutsuz olma ihtimalimiz çok daha yüksek olacak. Babasınin hayatına birisi girecek ondan çocuğu olacak vb. bir sürü şey mümkün. Babasını çok seven bir çocuğun bağını ister istemez koparmış olacağım.
marka dememiş zaten iyi demiş sadeceMarka çanta ayakkabıyı psikolojisi bozuk bir anneye değiştireceğini sanmıyorum.babasi yine ödesin okulunu ayakkabısını.
Kızıma bir sohbetimizde sevdik evlendik sen oldun ama biz de annen baban olarak her geçen gün büyüyor ve değişiyoruz,fikirlerimiz değişiyor, hayata bakış acımız, hayallerimiz yenileniyor. Ve bir noktada biz artık babanla eski halimiz gibi olmadığımızı anladık ve aynı evde yaşamak bizim için zor olmaya başladı demiştim. Evet biliyorum bunları anne dedi ve iyi ki benimlesiniz yine dedi. Bir de eski annesi yeni annesi arasındaki farkı da görüyor. Daha doğrusu kızım beni son 1 yildŕ tanımaya başladı,çünkü eski ben tabiki ben değildim iyice her şeyi salmış ve depresyondaydım. Mutlu olduğumu görmek onu da çok mutlu ediyorBirde şu nokta var özellikle kız çocukları, babalarının annelerine gösterdiği sevgi dilini, verdiği değeri modeller. Hayatına alacağı insan kendisine sevgi göstermese dahi ailesinde gördüğü kadarıyla yetinir, anneme yetti düşüncesi ile büyür. Oda cesaretsiz sevilmediği mutlu olmadığı yerde kalmak için ısrar eden birine dönüşebilir.
Çok üzüldüm böyle düşünmenize. Ama yazdığınız kadarıyla Allah korusun size bi şey olsa bu adam yine bakmaz ki. Biri olup bakmaması daha kötüdür eminim. En azından yok dersiniz umudunuz üzülür.Var
Bosansam çok daha mutlu bir yuvası olacak ama ben de ki korku maddiyattan ziyade manevi korku. Yapayalnizim gerçekten. Çocuk hasta olsa arayacak kimsem yok ben hasta olsam yine yok düşsem kaldırmaz kimse o derece yalnızlık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?