- 27 Şubat 2012
- 15.117
- 25.421
- 798
Hiç çaresiz değilsin, neler yaşadım bi bilseniz kabus gibi bir hayattı 42 kiloya kadar indim, ben yaptıysam siz de Yaparsınız
Hiç çaresiz değilsin, neler yaşadım bi bilseniz kabus gibi bir hayattı 42 kiloya kadar indim, ben yaptıysam siz de YaparsınızGüveniyorum ama söz de aslında hiç güvenmiyorum acayip korkuyorum. Düşünün bu evliligi bu şartlarda sürdürmek daha güvenli geliyor. Nasıl korktugumu ve cesaretsiz oldugumu anlayabilmeniz için özellikle belirtmek istedim.
Maddi olarak idare edebilirim. (Tabii ülke şartları daha da zorlasmazsa) Kendi ayaklarımın üzerinde durabilirim. Ancak, çocuğumun maddi konforunu asla şu an ki seviyeye getiremem. (Özel okul, iyi kıyafetler eşyalar yemekler genel ihtiyaçlar vb.)Mesleginiz maddi gucunuz var mi bu önemli bir kriter. Anlatmak istediginiz seyi anladim ve hakta verdim cunku cocugunuz da var. Bu dunyada bir cocukla tek basina ayakta kalabilmek gercekten zor. Calisma saatleri okul saatleri tutmaz bunun icin ek kurslar gerekir bunun icinde para gerekir hastaligi olsa izin almaniz gerekir ozeldeyse isten cikmasi var bir muddet para geliri olmamasi demektir bu gibi gibi. Yani bu hayata katlanin asla diyemem ama korkularinizda da haksiz degilsiniz. Belki cocugunuz bir muddet buyudukten sonra cesaretiniz daha artar daha guvenli olursunuz cunku tek tabanca olursunuz. Cocuk eve kendin girip cikabilecegi evde tek kalabilecegi yaslar sizi daha rahatlatır
Dünyaya gelmişim ve bir şekilde bakılmış evlenmisim. Aileden de bir sevgi saygı görmediğim için o yalnızlığın içine yeniden gitmek korkutuyor.Dünyaya eşinizle gelmediniz.
Ondan önce de bi hayatınız vardı.
Elbette boşanmak çok zor, kimse kolay olduğunu söyleyemez.
Ve eğer onarılması mümkünse kolay kolay da bitmemeli diye düşünürüm.
Ama yalnız kalma korkusuyla sürüyorsa da hiç korktuğunuz gibi olmuyor emin olun.
İş vb. Şeylerden usunmez kaçmaz çalışır.Bu adam ne iş yapıyor böyle kendi öz bakımını bile yapmaktan acizsiz çalışıyor musunuz
Cesaretim bir oluşsaSelam konu sahibi,
Boşanmaktan korkuyorsun yalnız kalmaktan korkuyorsun anlıyorum fakat onunla evliyken de yalnızsın ki zaten. Adam, sen olmasan hiçbir şey yapmıyor sadece sen yönetiyorsun. Böyle birini idare etmektense kendi kendine kal, tek kal çok daha sağlıklı olur senin için.
Yalnızca kan bağı, görüşmüyoruz.Kardeşleriniz var mı peki?
Siz bu evlilikte zaten yalnızsınız.Dünyaya gelmişim ve bir şekilde bakılmış evlenmisim. Aileden de bir sevgi saygı görmediğim için o yalnızlığın içine yeniden gitmek korkutuyor.
Aslında onarılması bence çok basit. Ben Bir kadınım ve benim ruhuma işlemesi gerekiyor. Manevi olarak beni bomboş bıraktığı için bu noktadayız. Cabalamiyor cabalasa yapabilir biliyorum.
Yalnız kalma korkusu, yeniden evlenirse çocuğumun dışlanma korkusu. Ebeveny olarak biz bir şekilde atlatırız öyle ya da böyle ama çocuğum hem babasından olacak hem ailesinden. Bunu ona yapmaya hakkım yok o secmedi bogle bir aileyi. Bizim keyfimizden oldu şimdi beceremedik diye onun hayatını yerle bir edeceğiz . Ben bu yaşımda kaldiramiyorum ki ondan kaldırmasını isteyeyim.
Esim iyi bir baba kötü bir eştir.
Evet ben eş olarak yalnızım. Bunun farkındayım beni her geçen gün bitiriyor. Bunu görüyorum ve bununla yaşamak sağlığımı etkileyecek kadar beni zorluyor. Ancak çocuğum yalnız değil iyi bir baba ve iyi bir anneye sahip. Aynı çatı altinda biz karı koca olamasak da iyi birer anne ve babayiz.Siz bu evlilikte zaten yalnızsınız.
İnsn böyle bir adama 15 yıl tahammül etmişsin, boşansan yeniden doğarsın.Tanıştık, sevdik ve evlendik. 15 yılligiz. Esim olacak insan sorumsuzun teki. Asla ve asla hiç bir sorumluluk almıyor. Beyni var taşıyor ama asla kullanmıyor. Artık bu durum beni o kadar bunalttı ki tahammül edemiyorum.
Örneğin ben söylersem dışarıya çıkarız ben otel ayarlarsam tatile gideriz ben kıyafet alırsam yenisini giyer ben yemek yaparsam afiyetle yer gibi gibi.. kişisel bakım sıfır. İki kelam edemezsin cümle kuramaz. Hareketsiz dünyası sadece yemek.
Bunlar gözüme batan en kötü halleri.
Dünyaya gelmişim ve bir şekilde bakılmış evlenmisim. Aileden de bir sevgi saygı görmediğim için o yalnızlığın içine yeniden gitmek korkutuyor.
Aslında onarılması bence çok basit. Ben Bir kadınım ve benim ruhuma işlemesi gerekiyor. Manevi olarak beni bomboş bıraktığı için bu noktadayız. Cabalamiyor cabalasa yapabilir biliyorum.
Yalnız kalma korkusu, yeniden evlenirse çocuğumun dışlanma korkusu. Ebeveny olarak biz bir şekilde atlatırız öyle ya da böyle ama çocuğum hem babasından olacak hem ailesinden. Bunu ona yapmaya hakkım yok o secmedi bogle bir aileyi. Bizim keyfimizden oldu şimdi beceremedik diye onun hayatını yerle bir edeceğiz . Ben bu yaşımda kaldiramiyorum ki ondan kaldırmasını isteyeyim.
Esim iyi bir baba kötü bir eştir.
Marka çanta ayakkabıyı psikolojisi bozuk bir anneye değiştireceğini sanmıyorum.babasi yine ödesin okulunu ayakkabısını.Maddi olarak idare edebilirim. (Tabii ülke şartları daha da zorlasmazsa) Kendi ayaklarımın üzerinde durabilirim. Ancak, çocuğumun maddi konforunu asla şu an ki seviyeye getiremem. (Özel okul, iyi kıyafetler eşyalar yemekler genel ihtiyaçlar vb.)
Tüm bunlara ek olarak ayrıldığımda eşimin hayatına birisi girer ve kızım hayatından tamamen çıkarsa bu beni vijdanen bitirir.
İyi denebilecek seviye iyi bir baba.
Biz karı koca olamadık ama bireysel olarak iki ayrı iyi ebeveyniz.
Yaşadığım seyi tariflesem kelimeler yetmez..
Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil sözü varya tam olarak o noktadayim.
Bu adam ne iş yapıyor ?Tanıştık, sevdik ve evlendik. 15 yılligiz. Esim olacak insan sorumsuzun teki. Asla ve asla hiç bir sorumluluk almıyor. Beyni var taşıyor ama asla kullanmıyor. Artık bu durum beni o kadar bunalttı ki tahammül edemiyorum.
Örneğin ben söylersem dışarıya çıkarız ben otel ayarlarsam tatile gideriz ben kıyafet alırsam yenisini giyer ben yemek yaparsam afiyetle yer gibi gibi.. kişisel bakım sıfır. İki kelam edemezsin cümle kuramaz. Hareketsiz dünyası sadece yemek.
Bunlar gözüme batan en kötü halleri.
Ben de bu şekilde düşünüyorum. Bireysel olarak mutsuzum ve bu adam benim secimimdi şimdi beceremiyorsam iletişimi bunun bedelini de yalnız odemeliyim.Ben olsam cocugum buyuyene kadar katlanirdim. Zaten ev arkadasi gibiyiz diyorsunuz. Ev arkadasi olarak kalsin madem oyle size ilismesin, otede dursun babaligini yapsin. Cpcugun yasam konforunu (su an cok kucuk cunku) bozmaktansa bi ev arkadasina katlanmak daha iyi su an icin bence. Sonucta robot gibi diyorsunuz. Evde kotu bir muamele falan yok sadece pasif bir insan. Bosansaniz cocugun konforu bozulacak, aile duzeni bozulacak, siz daha iyisini veremeyeceginizi soyluyorsunuz. En azindan cocuk rahat bir sekilde buyusun sonra ne isterseniz yaparsiniz zaten. Sonucta dunyaya gelmeyi cocuklar kendi istemiyor. Canimiz istiyor biriyle evlenip cocuk dunyaya getiriyoruz. Simdi bu adam da pek uyuz bir sey cikti diyerek, sirf siz esinizden biktiniz diye cocugu konforlu yasantisindan koparmak bana adaletsiz geldi. Yani size karsi kotu bir muamele, aldatma, saygisizlik olsa dusuncem bambaska olurdu tabi ama su an sadece adamdan sıkılmissiniz gibi geliyor kulaga ve bu ulkede hayat kolay degil. Ha derseniz ki ben cocugun konforunu surdurebilirim, onun hayatinda bir olumsuzluk olmaz o zaman elbette mutlu olacaginiz secimi yaparsiniz ama anladigim kadariyla oyle olmayacak gibi.
Bunları sanki ben yazdım gibi hissettim bir an. Geçen yıl martta 10 yıllık evliliğimi bitirdim. Asla boşanamayacağım derken, kafamda boşanma sonrasını oturtamazken ,terapi almaya başladım ve terapi sürecinde kendimle ilgili olan tüm sorunlarımı streslerimi halledince sıra boşanmaya geldi zaten.Ve çok mutluyum bu saatten sonra 8 yaşındaki kızımla tek isteyeceğim şey sağlık ve huzur.Boşandıktan sonra kızımı da hemen terapiye başlattım. Süreci iyi gecti hatta terapistini çok sevdi ara ara yine gidiyoruz keyfi.Hala inanamıyorum ve her günüm şükürle geçiyor.Aferin kız diyorum kendime nasıl da başardın her şeyi. Kimseyle derdim tasam sorunum yok eski eşime karşı da gram içimde nefret,kızgınlık yok çünkü o kadar takmıyorum onu. Şimdilerde iletişim halindeyiz kızımızın her önemli anında beraberiz, keyifliyim mutluyuz.15 yıllık. Var ilkokula gidiyor.
Özellikle çocuk sonrası katlanarak artan sorumsuzluk, genişlik, yuzsuzluk, gamsizlik halleri. Asla düzelmiyor asla.
Cinsellik yok biz bildiğiniz ev arkadasiyiz 3 yıldır. Hiç yok. Ayrı yataklar. Çocuk yatınca asla iletişimimiz yok o halinden memnun çabası yok. Bosanalim diyorum yanaşmıyor birlikte böyle olmuyor diyorum duymuyor anlamıyor.
İcimde öyle bir degersizlik öyle bir yoğun duygu biriktiriyorum ki yıllardır artık sağlığım bozuldu ve sanırım akıl sagligimda
Evet ben eş olarak yalnızım. Bunun farkındayım beni her geçen gün bitiriyor. Bunu görüyorum ve bununla yaşamak sağlığımı etkileyecek kadar beni zorluyor. Ancak çocuğum yalnız değil iyi bir baba ve iyi bir anneye sahip. Aynı çatı altinda biz karı koca olamasak da iyi birer anne ve babayiz.
Yanlış anlaşılmak da istemem benim hikayem çocuk için bosanamiyorum değil. Bosanamiyorum çünkü cesur değilim, çünkü çok korkagim, o adımı atacak cesaretim yok.
Çocuğumu kendi batakligima çekmekten çok korkuyorum. Şimdi ben mutsuzum ayrılınca birlikte mutsuz olma ihtimalimiz çok daha yüksek olacak. Babasınin hayatına birisi girecek ondan çocuğu olacak vb. bir sürü şey mümkün. Babasını çok seven bir çocuğun bağını ister istemez koparmış olacağım.
Tanıştık, sevdik ve evlendik. 15 yılligiz. Esim olacak insan sorumsuzun teki. Asla ve asla hiç bir sorumluluk almıyor. Beyni var taşıyor ama asla kullanmıyor. Artık bu durum beni o kadar bunalttı ki tahammül edemiyorum.
Örneğin ben söylersem dışarıya çıkarız ben otel ayarlarsam tatile gideriz ben kıyafet alırsam yenisini giyer ben yemek yaparsam afiyetle yer gibi gibi.. kişisel bakım sıfır. İki kelam edemezsin cümle kuramaz. Hareketsiz dünyası sadece yemek.
Bunlar gözüme batan en kötü halleri.
Ayrı ayrı ödeyebilecek güçte değiliz. Neticede ayrildigimizda her ikimiz de kira odeyecegiz. Araç olmayacak. Orta halli bir aileyiz. Benim maaşım ev gecindirme kiraya yetse onun ki okula asla yetmez. Biz iki maaş ile kirasiz ucu ucuna geçiniyoruz.Marka çanta ayakkabıyı psikolojisi bozuk bir anneye değiştireceğini sanmıyorum.babasi yine ödesin okulunu ayakkabısını.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?