Bana neler oluyor ? Evlilik hk.

Mini_mini

Nirvana
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
26 Ağustos 2007
3.896
4.109
658
Arkadaşlar bana son aylarda bişeyler oluyor ama inanın çözemedim. Eskiden hayallerim vardı evlenmek yuva kurmak gibi. Hatta en basiti erkek arkadaşım olduğunda çıkıp akşama kadar onunla beraberken eve gelmek bile istemiyordum. Son iki yıldır adam akıllı hayatıma kimse girmedi evden işe işten eve gelip gittim. Ama yine hayallerim vardı bir sevgilim olduğunda onunla birlikte bişeyler paylaşmak gelecek için hayaller kurmak gibi. Ama artık yok Çok üzgünüm ama artık gelecek için hayal kuramıyorum ve evlenmekte istemiyorum. Evlenmek istemememin sebebi ailemden ayrılmak istemiyorum 27 yıldır yattığım odamda yatamayacağım, ailemle akşam birlikte yemek yiyemeyeceğim çay sohbetlerimiz olmayacak. Allah korusun hastalandıklarında yanlarında olamayacağım tarzındaki düşünceler yüzünden evlenmekten de soğudum. Hayattan soğudum sanki yaşamak benim için ev ve iş arasında oluşmuş birşey. Sanki biri gelmiş içimdeki bütün duyguları almış götürmüş yerine kocaman bir odun bırakmış. Evet kendimi odun gibi hissediyorum duygusal konulara o kadar odunlaştım ki artık aşk meşk beni çok tatmin etmiyor çünkü zerre kadar inanmıyorum.

Düşünüyorum da hayatıma biri girerse onunla buluşmayı bile gözüm yemiyor üşeniyorum. Evde odamda ailemle vakit geçirmek beni daha çok mutlu ediyor. Şimdi sevgilim olsa daha çok özen göstereceğim kendime, her hafta sonumu ona ayıracağım iş çıkışları onunla olacağım puff çok emek isteyen birşey gibi geliyor. Ama bir yanımda sevgiye o kadar aç ki anlatamam. Evlenip yuva kurmak gelinlik giymek istiyorum. Ama sadece sözde istiyorum davranışa dökersek düğün merasimleri ev gezmeleri, sürekli aynı evde aynı kişiyle yaşlanmak çocuk doğurmak fln.. Bilmiyorum bana çok uzak geliyor genç kızım sonuçta yaşımda geldi evlenmemi yuva kurmamı istiyor çevremdekiler. Haklılarda bişey diyemem ama gelin görün ki üşeniyorum bu duruma. Önceden böyle değildim akşama kadar dışarıda olan eve girmek istemeyen evde sıkılan bir insandım. Ama şimdi evden çıkmak istemiyorum sanki dışarı çıkmak bana ölüm gibi geliyor acaip üşeniyorum. Hafta içi çalıştığım için hafta sonunu evde dinleniyorum uyuyorum kendime ayırıyorum aileme ayırıyorum vs.. İnanın bazı arkadaşlarıma şaşırıyorum iş çıkışları erkek arkadaşlarıyla buluşuyorlar hafta sonlarını ona ayırıyorlar ve benden dinç olarak haftaya başlıyorlar ben hafta sonu yatıp uyuyorum dinleniyorum ama onlardan yorgun durumdayım. Evlenen çiftleri görüyorum düğün merasimleri o kadar misafir onun öncesinde ev döşemeleri, eşinin memleketine gidip gelmeler bana sanki çok çaba isteyen birşeymiş gibi geliyor kolumu kaldıracak halim yok İçimde hiçbir istek yok daha doğrusu istek var ama üşeniyorum Sakın yanlış anlaşılmasın evlenmek istemiyorum değil de evlenmeyi deli gibi isteyip, erkek arkadaşımın olmasını deli gibi isteyip üşenme durumu var yani bunu harekete dökememe durumu. Garip bişey bunu anlatamam aranızda benim durumumda olan var mı ? Sizce uzun zamandır hayatımda birinin olmadığından kaynaklanan bir durum mu bu ? Geçer mi dersiniz :26:
 
Son düzenleyen: Moderatör:
karsına sevecegın bırı cıkmadıgı ıcındir.cunku öyle bırı cıkınca gözün kımseyı görmuyor.aılen yıne cok degerlı oluyor senın ıcın ama sevdıgın kısı zaten coktan aılenmıs gıbı oluyor.suan cok sevdıgın o ev yetmıyor zamanla.birlikte uyanmak ıstıyosun her sabaha..sonra kendı hayallerın baslıyor..senın kendı evın kendı mutfagın- birlikte yapacagınız sabah kahvaltıları..ask hakkında suan sana bırcok sey anlatabılırım fakat sadece kelımelerde kalır.o yuzden yasamadan bılemezsın..karsına oyle bırı cıksaydı sevdıgın adamla evlenmenın yuva kurmanın ne güzel bırsey oldugunu anlardın..evlensen aılen senı eskısı gıbı sevmıycekmı sanıyosun.artık o oda senın olmayacakmı..karamsarlıga kapılıp hayatını erteleme...ailen senın herzamn yanında olacak..
 

Canım yazdıklarında sonuna kadar haklısın bilinç altım da bunları söylüyor bana ama davranışa geldiği zaman uygulayamıyorum. Ailem beni yine sevecek tabi ki ama sanki onlar bensiz yapamayacak gibi düşünüyorum yani ben onların yanındayken onlar iyi olacak gibi hissediyorum. Bu öyle bir yerleşmiş ki bana bu yüzden hayatıma birini bile sokamıyorum korkuyorum ve en önemlisi de deli gibi hayatımda birinin olmasını istesemde beynim 'Yine hafta sonların onun yanında geçecek zaten işten yorgun geliyorsun dinlenemezsin alışamazsın' diyor ve susup oturuyorum. Öyle özeniyorum ki ilişkilerini evliliğe kadar getirmiş insanlara bana sanki doğa üstü bir olaymış gibi geliyor :2: Öyle alışmışım ki rahatlığa..

Psikolojik bir problem mi yaşıyorum anlamadım gitti. Eğer öyleyse doktora gideceğim

Söylediklerin o kadar güzel şeyler ki hep hayalini kurduğum şeyler ama bu şeyleri yapmaya bile üşeniyorum bazı anlar oluyor iki gün boyunca yoğun istek ve istikrarım oluyor hayatıma biri girerse böyle düşünmem diyorum ve azimli oluyorum ama üçüncü gün yine bilinç altım bana oyun oynuyor sen altından kalkamazsın diyor. Deliriyorum galiba :26: Sevmek sevilmek nasıl birşey onu da unuttum
 
canım gerçekten içini titretecek,seni aşka inandıracak biri çıksın karşına bak o üşendiğin şeyleri nasıl yapmaya başlıyorsun..
yalnızlık Allah'a mahsus canım. kim ömrü boyunca ailesinin yanında kalıp,yıllardır uyuduğu yatakta uyumuş kii..
o düşünceleri at bi kere kafandan... evlensende her zaman ailenin yanında olabilirsin...
:114:
 

Bu yazdıklarına inanmak istiyorum canım ama öyle bir insanın çıkacağını hiç sanmıyorum :26: İçimdeki bir his 50 yaşıma gelip hala bekar olacağımı söylüyor ve o hisse de cevap olarak beynim bunu sen istedin bu kadar üşengeç olmasaydın böyle olmayacaktı diyor. Beynimin içinde garip şeyler dönüyor ah bi anlayabilsem
 
Inan bana bence en dogrusunu yapiyorsun.
Hic acele etme, daha cok gencsin. Anneni, babani, aile hayatini, evini, odani esyalarini doya doya yasa.
Acele edip evlensen bile bu hayatindan daha mutlu olmayacaksinki.

Daha bu sabah rahmetli babami gördüm rüyamda, bana güler bir yüzle kapiyi acti ve onun yaptigi cok sevdigim yemegi gösterdi, hala aklima geldikce agliyorum, ona hala doyamamisim demek.
Vallahi evliligi bu kadar gözünde büyütme, bence daha zamanin var, bu güzel günlerin kiymetini bil ve keyfini cikar.
Cünkü gencligini güzel yasayan saglikli evlilikler kuruyor, bunuda bil.
 

bak canım beynin o yaşa geldiğinde pişman olacağın sinyalini veriyor şimdiden sana..
o yüzden pişman olmamak içiiin aşka önyargıyı kaldırıyosun veee şu üşengeçliği yavaş yavaş omuzlarından atıyorsun...
 
sanki beni anlatmışsın aynı durumdayım ve senden büyüğüm.. ben artık evde kaldığımı resmen ilan ediyor ve kabulleniyorum
 
canımsın bence depresyondasın.çünkü depresyonda olanlar hayata küser,kendini yorgun hissedip fırsat buldukça uyurlar.yada seninde belirttiğin gibi aileni kaybetme korkusu yaşıyorsundur.ama üzülme bu isteksizliğin geçecektir.
 
Tamamen katılıyorum,ben de 28 yasımda evlendım,her yük kadının üstüne bınıyor
Evde annecıgımın ılgısı gıbı ılgı yok ,yorgun oluyorum vs..Benden sana tavsıye;
önce gelecegını iş konususnda planla,aşk kendılıgınden mutlaka gelır,zaten AŞK
gelırken ızın ıstemez,bır anda gelır ucurur senı,bır bakarsın gıymıssın gelınlıgını..
Ben sımdı bosanmak uzereyım ve 32 yasındayım..Ne kadar geç,o kadar ıyı dedım;
ama unıversıteden mezun oldugum bölumde ıs bulamadım,evlendıgım zaman
calıstıgım ısten de cıktım..Sonra da ıs bakamadım 1yıl calısabıldım,;evde ev hanımı
olma;kendıne aıt ayrı bır dunyan olursa evlılık korkutucu bırsey degıl,bız mesela
evlenınce ıkımıze yeterız dıye kımselerı aramadık,sormadık butun arkadaslarımızı
uzaklastırdık;ama 2 yıl gecınce boşluga dustuk..Bunu da sakın yapma;cevrenızle
gorusmeyı bırakma uzak ılcelere tasınsan da..İşin varsa AŞK bırgun gelır,sen sıkılarak
yasa,nasılsa kaderınde varsa olacaktır..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…