- 26 Ağustos 2007
- 3.896
- 4.109
- 658
Arkadaşlar bana son aylarda bişeyler oluyor ama inanın çözemedim. Eskiden hayallerim vardı evlenmek yuva kurmak gibi. Hatta en basiti erkek arkadaşım olduğunda çıkıp akşama kadar onunla beraberken eve gelmek bile istemiyordum. Son iki yıldır adam akıllı hayatıma kimse girmedi evden işe işten eve gelip gittim. Ama yine hayallerim vardı bir sevgilim olduğunda onunla birlikte bişeyler paylaşmak gelecek için hayaller kurmak gibi. Ama artık yok 
Çok üzgünüm ama artık gelecek için hayal kuramıyorum ve evlenmekte istemiyorum. Evlenmek istemememin sebebi ailemden ayrılmak istemiyorum 27 yıldır yattığım odamda yatamayacağım, ailemle akşam birlikte yemek yiyemeyeceğim çay sohbetlerimiz olmayacak. Allah korusun hastalandıklarında yanlarında olamayacağım tarzındaki düşünceler yüzünden evlenmekten de soğudum. Hayattan soğudum sanki yaşamak benim için ev ve iş arasında oluşmuş birşey. Sanki biri gelmiş içimdeki bütün duyguları almış götürmüş yerine kocaman bir odun bırakmış. Evet kendimi odun gibi hissediyorum duygusal konulara o kadar odunlaştım ki artık aşk meşk beni çok tatmin etmiyor çünkü zerre kadar inanmıyorum.
Düşünüyorum da hayatıma biri girerse onunla buluşmayı bile gözüm yemiyor üşeniyorum. Evde odamda ailemle vakit geçirmek beni daha çok mutlu ediyor. Şimdi sevgilim olsa daha çok özen göstereceğim kendime, her hafta sonumu ona ayıracağım iş çıkışları onunla olacağım puff çok emek isteyen birşey gibi geliyor. Ama bir yanımda sevgiye o kadar aç ki anlatamam. Evlenip yuva kurmak gelinlik giymek istiyorum. Ama sadece sözde istiyorum davranışa dökersek düğün merasimleri ev gezmeleri, sürekli aynı evde aynı kişiyle yaşlanmak çocuk doğurmak fln.. Bilmiyorum bana çok uzak geliyor genç kızım sonuçta yaşımda geldi evlenmemi yuva kurmamı istiyor çevremdekiler. Haklılarda bişey diyemem ama gelin görün ki üşeniyorum bu duruma. Önceden böyle değildim akşama kadar dışarıda olan eve girmek istemeyen evde sıkılan bir insandım. Ama şimdi evden çıkmak istemiyorum sanki dışarı çıkmak bana ölüm gibi geliyor acaip üşeniyorum. Hafta içi çalıştığım için hafta sonunu evde dinleniyorum uyuyorum kendime ayırıyorum aileme ayırıyorum vs.. İnanın bazı arkadaşlarıma şaşırıyorum iş çıkışları erkek arkadaşlarıyla buluşuyorlar hafta sonlarını ona ayırıyorlar ve benden dinç olarak haftaya başlıyorlar ben hafta sonu yatıp uyuyorum dinleniyorum ama onlardan yorgun durumdayım. Evlenen çiftleri görüyorum düğün merasimleri o kadar misafir onun öncesinde ev döşemeleri, eşinin memleketine gidip gelmeler bana sanki çok çaba isteyen birşeymiş gibi geliyor kolumu kaldıracak halim yok 
İçimde hiçbir istek yok daha doğrusu istek var ama üşeniyorum Sakın yanlış anlaşılmasın evlenmek istemiyorum değil de evlenmeyi deli gibi isteyip, erkek arkadaşımın olmasını deli gibi isteyip üşenme durumu var yani bunu harekete dökememe durumu. Garip bişey bunu anlatamam aranızda benim durumumda olan var mı ? Sizce uzun zamandır hayatımda birinin olmadığından kaynaklanan bir durum mu bu ? Geçer mi dersiniz :26:
Çok üzgünüm ama artık gelecek için hayal kuramıyorum ve evlenmekte istemiyorum. Evlenmek istemememin sebebi ailemden ayrılmak istemiyorum 27 yıldır yattığım odamda yatamayacağım, ailemle akşam birlikte yemek yiyemeyeceğim çay sohbetlerimiz olmayacak. Allah korusun hastalandıklarında yanlarında olamayacağım tarzındaki düşünceler yüzünden evlenmekten de soğudum. Hayattan soğudum sanki yaşamak benim için ev ve iş arasında oluşmuş birşey. Sanki biri gelmiş içimdeki bütün duyguları almış götürmüş yerine kocaman bir odun bırakmış. Evet kendimi odun gibi hissediyorum duygusal konulara o kadar odunlaştım ki artık aşk meşk beni çok tatmin etmiyor çünkü zerre kadar inanmıyorum.Düşünüyorum da hayatıma biri girerse onunla buluşmayı bile gözüm yemiyor üşeniyorum. Evde odamda ailemle vakit geçirmek beni daha çok mutlu ediyor. Şimdi sevgilim olsa daha çok özen göstereceğim kendime, her hafta sonumu ona ayıracağım iş çıkışları onunla olacağım puff çok emek isteyen birşey gibi geliyor. Ama bir yanımda sevgiye o kadar aç ki anlatamam. Evlenip yuva kurmak gelinlik giymek istiyorum. Ama sadece sözde istiyorum davranışa dökersek düğün merasimleri ev gezmeleri, sürekli aynı evde aynı kişiyle yaşlanmak çocuk doğurmak fln..
Bilmiyorum bana çok uzak geliyor genç kızım sonuçta yaşımda geldi evlenmemi yuva kurmamı istiyor çevremdekiler. Haklılarda bişey diyemem ama gelin görün ki üşeniyorum bu duruma. Önceden böyle değildim akşama kadar dışarıda olan eve girmek istemeyen evde sıkılan bir insandım. Ama şimdi evden çıkmak istemiyorum sanki dışarı çıkmak bana ölüm gibi geliyor acaip üşeniyorum. Hafta içi çalıştığım için hafta sonunu evde dinleniyorum uyuyorum kendime ayırıyorum aileme ayırıyorum vs.. İnanın bazı arkadaşlarıma şaşırıyorum iş çıkışları erkek arkadaşlarıyla buluşuyorlar hafta sonlarını ona ayırıyorlar ve benden dinç olarak haftaya başlıyorlar ben hafta sonu yatıp uyuyorum dinleniyorum ama onlardan yorgun durumdayım. Evlenen çiftleri görüyorum düğün merasimleri o kadar misafir onun öncesinde ev döşemeleri, eşinin memleketine gidip gelmeler bana sanki çok çaba isteyen birşeymiş gibi geliyor kolumu kaldıracak halim yok İçimde hiçbir istek yok daha doğrusu istek var ama üşeniyorum Sakın yanlış anlaşılmasın evlenmek istemiyorum değil de evlenmeyi deli gibi isteyip, erkek arkadaşımın olmasını deli gibi isteyip üşenme durumu var yani bunu harekete dökememe durumu. Garip bişey bunu anlatamam aranızda benim durumumda olan var mı ? Sizce uzun zamandır hayatımda birinin olmadığından kaynaklanan bir durum mu bu ? Geçer mi dersiniz :26: Son düzenleyen: Moderatör:
