- 19 Eylül 2009
- 2.461
- 1.187
- 333
- 39
- Konu Sahibi Misir_Prensesi
-
- #1
bende 25 yasindayim calismayi pek sevmiyorum kalabaligin arasinda kendimi rahat hissetmiyorum bagirmaktan ve bana bagrilmasindan hic mi hic hoslanmiyorum bizim evde hep bagris cagris olurde bikmisim ki anlatamam ama kendimi de korumak zorundayim
hic pisikolaga gitmeyi düsündünmü nerden kaynaklaniyor bu sosyal fobi
sizce neden kaynaklandığını bulmak bu rahatsızlığı geçirir mi genelde sf ailenin aşırı korumacı veya tam tersi aşırı baskıcı yetiştirmesinden kaynaklanıyo,bazen takıntılar da sebep oluyo ben kendimin neden bu hale geldiğini gayet iyi biliyorum ama nedenini bilmek rahatsızlığımı geçirmede pek faydalı olmuyo yani hipnoza gerek duyanlar gerçekten neden böyle olduğunuzu bilmiyor musunuz hiç bi tahmininiz de mi yok bu çok ilginç
babanın davranışlarından hala etkileniyo musun yoksa geçmişte mi etkilenmiştin ben hipnozdan ne gibi bi fayda beklediğini merak ettim
güzelim sen şu kediotu kapsüllerinden al doğal o saydıkların hepsi bitecek
Benim durumum da seninkine yakınmış arkadaşım, az önce sosyal anksiyete başlıklı bi konu altında da uzun uzun anlattım nasıl daha iyiye gittiğimi. Yazdığım mesajlara bakarsan bulabilirsin, belki yardımcı olur. Ancak kısaca şunu söylemek istiyorum bu depresanlara falan geçecek bi rahatsızlık değil. Yalnızca ve yalnızca senin bakış açışının değişmesi gerekiyor. Hem kolay hem zor bir süreç ama çorap söküğü gibi gerisi geliyor. Canlı örneği benim.
En iyi yardımı sana psikiyatr yapacaktır. Git sorunlarını anlat ve ona göre yardımcı olsun.
jelibon85, 30 yaşında eşiğine geldim ben de bu rahatsızlığın sanırım. kendimdeki değişimlerle... aslında genel olarak anksiyete belirtileri belirdi bende fakat sonrasında kalabalıktan, insan içine girmekten, yeni insanlarla tanışmaktan, onlarla aynı ortamda bulunmaktan çekinme, korkma, rahatsız olma başladı. çok yeni bende bu sorun ancak hemen kendimi toplamam gerektiğine karar verdim. tabii demekle olmuyor ama en azından çabalıyorum.
bendeki sorun; son bir yılda çok büyük bir kayıpla başlayan ve ardı arkası kesilmeyen özellikle son3-4 ayda gelen felaket haberleri ve yine evde beliritleri karıştırılan bir hastalığın oluşması, yaşattığı korku neden oldu büyük ihtimalle.
öyle ki işimi etkilemeye başladı, yeni öğrencilerle tanışmak bile ölüm gibi gelmeye başladı gözüme. kimseyle bir yerde buluşmamaya başladım, buluşmak zorunda kalırsam da paranoyak bir halde, sanki herkesin gözü bendeymiş ya da ne bileyim işte...
şimdi iş dışında da haftada 1 gün bile olsa dışarıda bir kafe,restoran vb buluşuyorum arkadaşlarla. her telefon çaldığında elim ayağım kaskatı oluyordu, hep sonra ben geri arıyordum, şimdi zamanında cevap veriyorum. (telefon fobisi acı haberi telefonla aldığım için bir yıldır var zaten)
ancak söylemeden edemeyeceğim, çağrı merkezi neredeyse en zorlayıcı iş değil mi bu rahatsızlıkta. kaldı ki bu sorunu olmayan insanlar bile çok zor dayanıyor çağrı merkezine gelen aramalara, ordaki çalışma şartlarına. kendine haksızlık etmemeni ve yüzyüz iletişim kurmanınm yeterli olacağı belki hafif tempolu bir işe bir an önce başlamanı öneririm. insan evde durdukça iyice kafayı yiyor çünkü.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?