- 25 Mart 2015
- 640
- 337
- 103
- Konu Sahibi Gul receli
- #1
Merhaba kızlar,
Şu sıra zor günler geciriyorum sizinle paylasmak ve danismak icin yazmak istedim zira anlatacak kimsem yok. Ailem beni kâle almiyor.. hic istemedigim bir bolumu (ailemin zoruyla)tercih ederek, iki yillik bir uniden mezunum. Tekrar hazirlanmak istedigimi soyledim asla olmaz dediler, tekrar ayni puani alamazmisim. Sinav senemde annem agir hastalandi, cok sukur simdi iyi surekli kontrole gidiyoruz.. o surecte cok yipranmistim ve annemi uzmemek adina istemeye istemeye de olsa tamam dedim. Kendi isimi yapmiyorum ama yine ayni bolumden sayilir. maasim iyi degil, konumum iyi degil. Ailem "nasilsa calisiyor parasini iyi kotu kazaniyor kafasinda, yarin bir gun de evlenir gider" mantigindalar. Resmen gozden cikarildim. Kapasitemi dusuk goruyorlar daha fazlasini yapamayacagimi dusunuyorlar. Bana yatirilacak birikimin bosa olacagi kafasindalar. Uni bittiginde dershaneye gidip hazirlanmak istedigimi 4 yilliga tamamlamak istedigimi soyledim. Annem "hayir oyle olmaz bir ise gir ne yap et, biraz deneyim kazan sonra okursun isle birlikte" diye beynimin etini yiye yiye beni zoraki ise soktu. Ise girdim, yogunluk hat safhada kendime katabilecegim mesleki acidan hicbir sey yok. Git gel yapip duruyorum. Bu surecte depresyona girdim, saclarim avuc avuc dokuldu. Kimseyle konusmak bile istemiyordum hayattan tamamen umidi kesmistim. Tek tesellim ailemden para almamak ve beni bu manada esir edememeleriydi. Zira annem abimin universite parasini odedigi icin bana dort yillik bir universite yazdirmadilar, yari burslu olsa dahi. Bu surecte benim cogu seyimden kisildi. Harclik alirken bile "sunu yapmazsan yada benim dedigimi yapmazsan" gibi sartlar one sunarak para vermemekle tahdit edildim. Istiyorum ki tekrar hazirlanayim, istedigim bir bolume girip ayaklarimin uzerinde durayim. Dershaneye gitmek istiyorum ama isle goturebilir miyim bilmiyorum yani olur mu her seye yeniden baslayabilir miyim gercekten? Ailemden yardim almak istemiyorum cunku bunu dile getirdigimde "allah askina gir dershane parani da odeyecegim isten de cik dedigin gibi napacaksin bakalim bir kazanama da gorelim" diyerek modumu iyice dusuruyorlar. Diger turlu kara bir batak icerisindeyim. Iki yillik universiteyi kimse universiteden bile saymiyor. Kendimi baskalarina degil, once kendime ispatlamak istiyorum ama surekli modumu dusuruyorlar. Hic guvenim yok aileme, sizce napabilirim nasil halledebilirim yok mu bu sekilde basaran? Nasil bir yol izlesem nasil bir isle bu dershane isini yurutsem? Suan ki is yerim cok yogun yemek molamiz bile yok kosturmaktan firsat bulursak 5 dakika cikip hizlica yiyip ise donuyoruz. Hem fiziken hem zihnen yoruluyorum.. simdiki aklim olsa asla ama asla konu ailem yada annem dahi olsa boyun egmezdim ve onlari dinlemez kendi dediklerim ugruna direnirdim. Belki bana boyle akil vereceksiniz ama modu cabuk dusen biriyim, boyle bir durumda bana surekli laf sokup en ufak bir seyde bile acigimi arayip sirf onlari dinlemedim diye benim psikolojimi iyice bozup, beni daha da dusureceklerdi emin olun.. bugune kadar onlari dinlemedigim her ne konu olursa olsun gunlerce haftalarca soylenip, laf sokup, uzerimde psikolojik baski kurup benim ozguvenimi yikiyorlar. Artik hicbir sey yapamayacakmisim gibi onlari dinlemezsem her sey cok kotu olacakmis ve hicbir sey olmayacakmis ve hep onlar haklilarmis gibi beni psikolojik baskiya soktular.. konuyu cok icine girmeden anlattim. suan bu cumleleri aglayarak yaziyorum.. eger ki yanlis cumlelerim ve yazim hatalarim olduysa kusura bakmayin lutfen..
Şu sıra zor günler geciriyorum sizinle paylasmak ve danismak icin yazmak istedim zira anlatacak kimsem yok. Ailem beni kâle almiyor.. hic istemedigim bir bolumu (ailemin zoruyla)tercih ederek, iki yillik bir uniden mezunum. Tekrar hazirlanmak istedigimi soyledim asla olmaz dediler, tekrar ayni puani alamazmisim. Sinav senemde annem agir hastalandi, cok sukur simdi iyi surekli kontrole gidiyoruz.. o surecte cok yipranmistim ve annemi uzmemek adina istemeye istemeye de olsa tamam dedim. Kendi isimi yapmiyorum ama yine ayni bolumden sayilir. maasim iyi degil, konumum iyi degil. Ailem "nasilsa calisiyor parasini iyi kotu kazaniyor kafasinda, yarin bir gun de evlenir gider" mantigindalar. Resmen gozden cikarildim. Kapasitemi dusuk goruyorlar daha fazlasini yapamayacagimi dusunuyorlar. Bana yatirilacak birikimin bosa olacagi kafasindalar. Uni bittiginde dershaneye gidip hazirlanmak istedigimi 4 yilliga tamamlamak istedigimi soyledim. Annem "hayir oyle olmaz bir ise gir ne yap et, biraz deneyim kazan sonra okursun isle birlikte" diye beynimin etini yiye yiye beni zoraki ise soktu. Ise girdim, yogunluk hat safhada kendime katabilecegim mesleki acidan hicbir sey yok. Git gel yapip duruyorum. Bu surecte depresyona girdim, saclarim avuc avuc dokuldu. Kimseyle konusmak bile istemiyordum hayattan tamamen umidi kesmistim. Tek tesellim ailemden para almamak ve beni bu manada esir edememeleriydi. Zira annem abimin universite parasini odedigi icin bana dort yillik bir universite yazdirmadilar, yari burslu olsa dahi. Bu surecte benim cogu seyimden kisildi. Harclik alirken bile "sunu yapmazsan yada benim dedigimi yapmazsan" gibi sartlar one sunarak para vermemekle tahdit edildim. Istiyorum ki tekrar hazirlanayim, istedigim bir bolume girip ayaklarimin uzerinde durayim. Dershaneye gitmek istiyorum ama isle goturebilir miyim bilmiyorum yani olur mu her seye yeniden baslayabilir miyim gercekten? Ailemden yardim almak istemiyorum cunku bunu dile getirdigimde "allah askina gir dershane parani da odeyecegim isten de cik dedigin gibi napacaksin bakalim bir kazanama da gorelim" diyerek modumu iyice dusuruyorlar. Diger turlu kara bir batak icerisindeyim. Iki yillik universiteyi kimse universiteden bile saymiyor. Kendimi baskalarina degil, once kendime ispatlamak istiyorum ama surekli modumu dusuruyorlar. Hic guvenim yok aileme, sizce napabilirim nasil halledebilirim yok mu bu sekilde basaran? Nasil bir yol izlesem nasil bir isle bu dershane isini yurutsem? Suan ki is yerim cok yogun yemek molamiz bile yok kosturmaktan firsat bulursak 5 dakika cikip hizlica yiyip ise donuyoruz. Hem fiziken hem zihnen yoruluyorum.. simdiki aklim olsa asla ama asla konu ailem yada annem dahi olsa boyun egmezdim ve onlari dinlemez kendi dediklerim ugruna direnirdim. Belki bana boyle akil vereceksiniz ama modu cabuk dusen biriyim, boyle bir durumda bana surekli laf sokup en ufak bir seyde bile acigimi arayip sirf onlari dinlemedim diye benim psikolojimi iyice bozup, beni daha da dusureceklerdi emin olun.. bugune kadar onlari dinlemedigim her ne konu olursa olsun gunlerce haftalarca soylenip, laf sokup, uzerimde psikolojik baski kurup benim ozguvenimi yikiyorlar. Artik hicbir sey yapamayacakmisim gibi onlari dinlemezsem her sey cok kotu olacakmis ve hicbir sey olmayacakmis ve hep onlar haklilarmis gibi beni psikolojik baskiya soktular.. konuyu cok icine girmeden anlattim. suan bu cumleleri aglayarak yaziyorum.. eger ki yanlis cumlelerim ve yazim hatalarim olduysa kusura bakmayin lutfen..
evde ailemden cok, işle birlikte olacagim her gun ben o ortama girecegim.. ben mi cok abartiyorum cok mu sey istiyorum acaba :'(
