merhabalar. Ben 5 aylık evliyim. Belki canımdan daha çok sevdiğim bi adamla evlendim. 4 senelil flörtten sonra açıkçası onun ısrarı isteği ile evlendim. Evlendikten sonra ben her vaadinin her söylediğinin yalan olduğunu öğrendim. Kendileri tarımla uğraşıyorlar ve maddi durumları iyi. Yılın 3 4 ayı merkezde 8 9 ayı ise merkeze bir saat mesafede bi kasabada yaşıyoruz. merkezde evim var çok güzel bir evim var hatta. Bu sene satış fiyatı 600. 220 metre kare.yani o konuda hakkını yiyemem. Kasabada ise kendi evimiz yok. Bİr evde 8 kişi yaşıyoruz. Annesi babası kardeşleri ve kardeşinin eşi.Bana seneye evi yapacağım demişti şimdi yapmam 4 5 sene diyor. evlenmeden önce kasabda devamlı yaşamayağız gidip geleceğiz diyordu öyle birşey yok burada yaşıyoruz. Kayınvalidem de çok iyi bana kayınvalidelik yapıyor diyemem. Ama aile yapılarımız o kadar farklı çok zorluk çekiyorum. Melesa gayet rahat bir şekilde davranıyorlar evde gelin var demiyorlar. küfürler rahat oturmalar özür dileyerek söylüyorum kayınpederim benim yanımda gaz çıkarabiliyor mesela. Kadın sadece yemek yapmak kocasına hizmet etmek için var burada. Ben böyle büyümedim. kasaba nedir bilmem. Hwmşireyim ben.Sırf gurundan çalışmamı istemiyor diye çalışmıyorum. 2 gün önce de bi tartışma oldu ve çok ileri gitti eşim kaba davrandı kaba konuştu. bende ailemi aradım. Geldiler 4 5 saat konuşuldu. ama öyle insanlar ki öyle cahiller ki dinlemeyi bile bilmiyorlar. bi ara tartışma çok fena alevlendi. çok karıştı ortalık. Ailem böyle olduklarını bilmiyordu ve şoka girdiler nasıl insanlar bunlar diye. Bende içimde ne var ne yoksa döktüm. en son gitmek istedim eşim gitmeme müsade etmedi. Zorla durmuyorum şuan Allah var. Ama ailem gittiğinden beri yüzüme bakmıyor sen beni rezil ettin yüzüm yerlere geçti diyor. Eşim kinci biri. Ben seni affedemem diyor. Bu böyle nasıl gidecek peki diyorum. gittiği yerer kadar diyor. o zaman niye gitmeme müsade etmedin diyorum. gitmek gibi bi niyetin varsa götürürüm diyor. Ben herkesin için de bana söylediği onca yalanı söyleyince zoruna gitti tabi ama bu durumu nasıl aşacağım bilmiyorumBana değer verdiğini biliyorum. ben de çok değer veriyorum. ama mutsuzum sadece değer görmek istiyorum sadece onun için ne kadar fedakarlık yaptıpımı bilsin istiyorum bunu azıcık hissetsem bu kdar mutsuz olmam. gitmek istiyorum buradan ama yalnız değil onunla birlikte ne yapmalıyım bilmiyorum. 2 gündüğr o kadar kötüyüm ki çıkmazdayım ki ölümü bile düşündüm sonra kendine gel dedim . Ama işin içinden çıkamıyorum. Herkes gini bir evliliğim olsun istiyorum çalışmak mühim değil ama gerçekten sıradan bir hayat istiyorum ne fazla ne eksik. Evde akşama kadar onu bekleyip yemek yapmak istiyorum mesela. O kadar basit şeyler ki istediğim ama olmuyor.
sanki işinize dönmeniz lazim gibi hissettim.
bu konuda diretin bence..bu sayede kasaba dediginiz yerde değil evinizde kalırsınız..yani bi silkelenip kendinize gelin ve rest çekin.
o zaman iki surat asar, bi kaç laf sokar ama daha değerli olursunuz zira ona mecbur olmayisiniz inadını kırar sanıyorum.
ailem beni okuttu meslek sahibi yaptı babanın kugurlerini gazını duymak için hemşire olmadim ben diyebilin mesela..