Çok güzel giden bir evliliğim var. Eşimin beni sevdiğinden emindim ta ki bugüne kadar. Her sabah bana kahvaltı hazırlayıp çantama koyan, sabah işten geldiğinde ilk işi beni öpmek sarılmak olan, ben işten geldiğimde kapıda bekleyen candan sarılan adam bugün canavar oldu. Eşimde öfke kontrolü yok. Geçen sene bir konudan çok fena birbirimize girmiştik ne desemde ikna edememiştim zamanla sindirdi konuyu bende üstüne varmadım. Bugün oruçluyduk ikimizde, o evdeydi işten geldim arkadaşlarıyla buluşmak istedi ama sen gitme dersen gitmem dedi bende gitme o zaman bugün beraber güzel vakit geçirelim dedim. Biraz afra tafra yaptı. Eve geldim suratıma bakmadı koştur koştur yemeğe giriştim bir saatim vardı baktım benimle oralı olmuyor git arkadaşlarının yanına bu suratını çekemem lanet olsun gitme diyen dilime dedim hazırlamadım yemek falan. Noldu ya kendini doldurup gelmişsin diye bana alaycı konuştu bende sinirlendim beni dinden imandan çıkartıyorsun ne bu haller diye bağrındım o da bana sen sorunlu birisin dedi halbuki tartışmaları uzatan kendisi. Nerden evlendim bu ne haller hep beni aşağı çekiyorsun dedim. Hakaretler etti bana hastasın sen gibi laflar etti babana gidemezsin çünkü ablan boşanıyor sende bu yüzden bana katlanıyorsun dimi şerefsiz gibi şeyler söyledi. Bende kendini ne sanıyorsun kimsin nesin bulunmaz hint kumaşı mısın ne bu kırıcı konuşmalar hep böyle yapıyosun dedim ve eski konuyu açıp sen kahpesin zamanında bunları yaptın gibi laflar etti unutmadım onları deyip krize girdi 2017 deki mevzuyu öne attı o zaman 21 yaşındaydım bi anda masaya yumruk attı duvarı yumrukladı gardropun sürgülü kapağını kopardı şok oldum nerden evlendim senin gibi biriyle çocuğun olsaydı nasıl yüzüne bakcaktın edepsiz kadın dedi saçmalama geçti gitti niye böyle yapıyosun dedim salak gibi özür diledimse de sakinleşmedi şuan gitmeni istiyorum valizini topla babanın evine git dedi gidemeyeceğimi bildiği için tekrarladı. Bende orucumu bile açmadan valizimi topladım taksiye bindim babamın evine geldim. Beklemiyordu gideceğimi. Aramadı bile aptal. Canım çok sıkkın uyuyamadım bu saat oldu kalkıp birazdan işe gideceğim gram iştahım tadım tuzum yok. O istiyor ki sessizce oturayım gıkımı çıkarmayayım o istediğini yapsın ama beni hep kısıtlasın söylenmeyeyim bi dediğini iki etmeyeyim. Öyle bir dünya var mı ya pencerenin perdesi açılsa kavga çıkartıyor kıskançlık krizlerine giriyor burnumdan getiriyor etek giysem millete kendini gösteriyorsun diye kötü laflar söylüyor. Sanırım ailesine söyleyeceğim bitecekse bitecek çok üzgünüm yazmak istedim bu bir iç döküştür. Biraz da ne yapacağını bilememe…
Ben çalışan kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım çocukta yok onsuz da rahat yaşarım bunu biliyor ve sanırım kaldıramıyor bazı şeyleri çalıştığım yerde erkek sinek gelse yanıma kıyametler kopuyor. Bilmiyorum böyle ne olacak nasıl bir yol izlemeliyim. Ama onu katiyen aramayacağım bu sefer onu alttan almayacağım. Bende insanım ve ben değerli biriyim bana böyle davranmaya hakkı var mı siz söyleyin.