Babamı kaybettim, eşim üzerinden 1 hafta geçmeden beni ağlattı, boşanma aşamasına geldim. Siz olsanız ne yapardınız?

ydgns .!.:

Bu duygularla git gide taş kalpli biri olacağımı düşünürdüm oysa git gide tüm yaşadıklarım cok ağır bir yük haline geliyor omuzlarimda telaşlıyım daha fazla canimi yakacak ne yasayacagim ne göreceğim diye kendimi çoo büyük bir boslukta hissediyorum çünkü yanimda sadece annem var oda benden güc almaya calisirken benim dayanacagim kimse yok yansitamiyorum bile içimde kopan firtinaları kimseye yaptigim hicbir seyden pismanlik duymuyorum ama bunlari yasiyor oldugum icin cok üzgünüm bu zamanlarda yalnız birakilmayi hakedecek ne yaptim diye soruyorum kendime istemsizce hiç sevilmedigim gercegi çarpıyor yüzüme onca zamanimi emegimi bombos heykel kadar duygusuz bir adama harcamis olmak hasta babamla son bir yılımı boyle bir adam yüzünden uzakta gecirmis olmak canımı yakıyor bir yandan bir an önce hayatimdan silip atmak istiyorum bir yandan deli gibi canını yakmak istiyorum ama yapacağım hicbir şey yasattigini yasatmayacak biliyorum da. İki ayrı yokluğa alismak durumundayim şuan biri babam biri eşim dedigim insan ve neyi nasıl yapacagima dair en ufak bir fikrim yok en cok da gücüm yok bir kac gunlugune yok olsam geriye farklı biri olarak dönerim gibi geliyor. Sabrediyorum

Genişletmek için tıkla...

Magnifiaque .!.:

Yasadiklariniz icin cok uzgunum Basiniz sagolsun
Zaten bitmesi icin bekleyen biriymis gibi geldi boyle kotu bir zamanininizda destek olmak yerine kostek olan birinden ne kadar erken kurtulsaniz o kadar iyi
At gibi gitmis it gibi geri doner o ama siz daha guclu olacaksiniz hepsi gececek
Simdi uzulun aglayin ama bir yandan sadaka verin boyle insanlardan kurtuldugunuz icin sizde engelleyin

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Babamın hastalığı dördüncü evredeydi ve moral ile çok bağlantılıydı ailem de babamda bu süreçte bazı şeyleri kaldıracak durumda değildi ben de bu bencilliği yapacak biri değilim. Ön yargilarinizdan önce karsidakinin ne yaşadığını bilmenizi öneririm maalesef bazı durumlarda erkek gücü gerekli oluyor araba kullanmak gerekiyor destek gerekiyor anlayacağınız evlilikde el kızı el oğlu diye bir kavram olduğunu dusunseydim evlenmezdim el oglu olarak kalacaksa eşim olmayacaktı babama baba demeyecekti bu düşünceniz çok sacma geldi bana. Avukat ile bizzat görüştüm ve bu konuda beni o aydınlattı eğer diplomanız var ise sizin tarafinizdan da daha gerekli konularda aydınlatılmak isterdim ancak sınanmadığınız her konuda kendinizi haklı ve güçlü zannettiginizi görüyorum şuan yeri gelir, hafife aldığınız, küçümseyip de yargıladığınız şeyleri yaşarken bulursunuz kendinizi. Şimdilik empati yeteneğinizi (varsa) kullanmanızı öneririm. Fikirlerinize saygım sonsuz ancak bu kadarı kâfi. İyi günler size

Genişletmek için tıkla...

Katipsondanbir .!.:

Hanımefendi yetim diye çocuğa derler, siz yetim falan değilsiniz , babanız için Allah'tan rahmet size de bol sabır dilerim ama çok fazla mağduriyet kasıyorsunuz , herkesin ana babası vefat ediyor, anne baba bi tek sizde yok. Eşini de dinlemek istediğim üyeler arasında yerinizi aldınız, hep mağdur hep haklı ne kadar insan gördüysem altından neler çıktı neler. Kınımdın sissizci ızıklışın litfin ahahahaha hic güleceğim yoktu. Pohpoh yorumları ile avunun siz , hep haklı hep mağdur birine anlatacağım bir şey kalmadı hadi kolay gelsin .

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Ya sen kıt mısın özürlü falan mısın. Ben 11 aylık evliysem benim ailemden hiç kimse bu süre boyunca evime gelmediyse babamın vefatinin ardından annemin gelip benimle 1 ay kalması en doğal hakkım bir halt bildiğin yok burada bilmislik taslıyorsun mahkemede de hukukda da 1 veya 2 ay misafirlik den sayılmıyor bile bu bir. Ben aylardır ailesiyle olan samimiyete veya gidip gelmeye ses çıkarmıyorsam o da benim aileme ses çıkarmasın diyeydi evlilikte karşılıklıdır boyle seyler bu iki. Çocuk gelin değilim senden çok çok olgun ve akıllı olduğuma hiç şüphem yok insanlar degisebilir veya gercek yuzunu saklamis olabilir zamaninda güvenmiş olmak benim suçum değil bu üç. Sana daha fazla açıklama yapma geregi duymayacağım zihniyetin cok cahilce ve acımasız çünkü yürü git saçmalıklarınla baskalarini aydınlat

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Bu duygularla git gide taş kalpli biri olacağımı düşünürdüm oysa git gide tüm yaşadıklarım cok ağır bir yük haline geliyor omuzlarimda telaşlıyım daha fazla canimi yakacak ne yasayacagim ne göreceğim diye kendimi çoo büyük bir boslukta hissediyorum çünkü yanimda sadece annem var oda benden güc almaya calisirken benim dayanacagim kimse yok yansitamiyorum bile içimde kopan firtinaları kimseye yaptigim hicbir seyden pismanlik duymuyorum ama bunlari yasiyor oldugum icin cok üzgünüm bu zamanlarda yalnız birakilmayi hakedecek ne yaptim diye soruyorum kendime istemsizce hiç sevilmedigim gercegi çarpıyor yüzüme onca zamanimi emegimi bombos heykel kadar duygusuz bir adama harcamis olmak hasta babamla son bir yılımı boyle bir adam yüzünden uzakta gecirmis olmak canımı yakıyor bir yandan bir an önce hayatimdan silip atmak istiyorum bir yandan deli gibi canını yakmak istiyorum ama yapacağım hicbir şey yasattigini yasatmayacak biliyorum da. İki ayrı yokluğa alismak durumundayim şuan biri babam biri eşim dedigim insan ve neyi nasıl yapacagima dair en ufak bir fikrim yok en cok da gücüm yok bir kac gunlugune yok olsam geriye farklı biri olarak dönerim gibi geliyor. Sabrediyorum

Genişletmek için tıkla...

Hyrnssrcn .!.:

Rabbim sabrınıza sabır katsın inşallah . Ben sizin çok iyi niyetli olduğunuzu düşünüyorum. İnşallah en kısa sürede sizin için ne hayırlı ise Rabbim onu size yaşatsın. Dualarim sizinle

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...

Genişletmek için tıkla...

Anna Karanina19 .!.:

Başınız sagolsun. Acı kaybiniz icin üzgünüm. Bu kadar merhametsiz bir insandan bu kadar erken kurtulmuş olmanıza sevinin. Yarin bir gün basiniza birsey gelmiş olsa size kapıyı gösterir. Burasi evliliğinde ne kadar mutsuz olan kadınlarla dolu. Bosanin bir güzel de alın haklarınızı... evlilik çocuk oyuncağı değil. Iyi günde kötü günde derken lafta kalmış... kötü günde katkısı olmayanın, iyi günde hissesi yoktur.

Genişletmek için tıkla...

gunestenalelektrigini .!.:

Başınız sağ olsun.Uzun yıllar çok zor günler yaşamışsınız hepiniz.Acınız çok yeni,ailecek kenetlenecek günleriniz.Bu acının üzerine sizin eş olacak kişi ile yaşadıklarınız da tuzu biberi olmuş.Uzman yardımı almanız çok doğru karar olmuş ona devam edin derim.
Öncelikle şunu yazmak istiyorum.Sosyal medya dili çok önemlidir.İnsanı vezir de eder rezil de.
Burada büyük bir acı yaşayan genç bir kadın var.Onu anlayarak yazmak gerekir olumsuz cümleleri dahi.Genelde yorum yapanlar buna çok dikkat ediyor zaten onu belirteyim.Ara da bir iki çıkıyor yine de.
Burada bir ebeveyn kaybı var, evliliklerde eşler ne için var, böyle zor zamanlarda teselli ve destek için değil mi.Kayıp çok yeni siz de annenizle ilgili bir kararı eşinize iletiyorsunuz.Normalde böyle günler hayır olmaz vb gibi keskin cümleler kurulacak zaman değildir.Hoşuna gitmeyebilir ancak beklenir hemen kestirilip atılmaz. Ayrıca burada anne ile devamlı birlikte yaşanmaktan bahsedilmiyor ki.Acı çok yeni kardeşler arası bir paylaşımdan bahsediliyor.Bizler ne ara bu değerlerimizi kaybettik.Aile bu zamanlar için vardır.Bu nedenle ben eş tavrının doğru olduğunu kabul etmiyorum.
Sizin 11 ayda eş ailesi ile çok bol gelmeli gitmeli bol yemekli hayatınızı okuyunca eşin bu hemen kurduğu olumsuz cümlenin içinde ailesinin de olduğunu düşündüm. Klasik geleneksel erkek ailesi.Burada her gün bol bol okuduğumuz. Bu erkek ailesinin, babanın hayatını kaybedeceğini anladığı anlardan itibaren oğullarının beynine girdiğini baba ölünce yarın anne siz de kalmaya gelir hazırlıklı ol sakın kabul etme diye beyinlerini yıkadıklarını duyar gibiyim inanın.Ondan eşiniz de hemen hayır olmaz diye keskin olarak size cevabı veriyor.Yoksa normalde merhametli normal bir insanın eşi ağır bir kayıp yaşamış böyle bir cevap vermemesi gerekirdi.
Aile için bu karara nasıl vardınız denebilir.Böyle acılı bir günde oğullarını eleştirmeleri yaptığın yanlış olmuş demeleri gerekir iken onlar tam tersini yapmışlar.Bu ailelerden çok vardır bizim ülkede.
Sonuç olarak size şunu yazmak isterim.Ne bu eş ne de ailesi insan değil, ileride sizi daha çok yorar üzerdi yol yakınken ayrılmanız (çocuk da yokken ) sizin hayrınıza olmuş.Önünüze bakın artık .Avukatınızla irtibatlı olup davanızı takip edin haklarınızı kaybetmeyin.

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...

Genişletmek için tıkla...