Babam öldü ve annemle ilişkimiz değişti

fallenfrommars

Miyaaavv
Kayıtlı Üye
26 Temmuz 2012
66
23
Merhabalar, buraya senelerdir üyeyim fakat hiç kendim yazarım bir gün diye düşünmemiştim. Babamı yaklaşık 4 ay önce corona’dan kaynaklı ani bir şekilde kaybettik, kendisi 65 yaşındaydı ve tabii ki her kayıp acıdır ve alışması zordur ama, çok aktif bir insandı yerinde hiç durmazdı bu sebeple yokluğunu hayatımda çok hissettim, hissediyorum ve hissedeceğim muhtemelen... Annem ise 60 yaşında, 4 kardeşiz ben 24 yaşımda evin son ve bekar çocuğuyum ve şuan babam da gidince Annemle ikimiz evde tek kalmış olduk. Ve ilişkimiz değişti, değişim de şöyle oldu; babam hastaneye yattığı zaman ben artık annemle Onların yatağında yatmaya Başladım, o zamanlar birbirimize çok destek oluyorduk ve beraber yatmak gerçekten hem bana hem ona iyi geliyordu. Benim kafamda asla babamın iyileşmeyeceği düşüncesi yoktu hep geri dönecek ve her şey eskisi gibi olacak diye düşünüyordum ama olmadı. Ve vefatının ertesi de biz yine annemle beraber uyumaya birbirimize destek olmak amaçlı devam ettik fakat zamanla ben artık bunun yanlış olduğunu düşünmeye başladım, çünkü orda yatmaya devam etmek sanki bana babam geri gelecekmiş hissiyatı vermeye devam ediyor, normal düşünme yapıma ve hayatıma dönmemi engelliyor diye düşünmeye başladım ve artık istemiyorum. Annem artık her yatağa gidişinde sanki ben babammışım gibi benimde zorla kendiyle beraber gelmemi istiyor ben olmayınca huzursuz olduğunu söylüyor ve onu da o şekilde üzmek ve yalnız bırakmak istemiyorum fakat bunalmaya başladım her gece bu baskıdan, çünkü ben her zaman kendime vakit ayırmayı seven bir insandım, bunu da annem ve babam yattıktan sonra yapardım fakat annem şuan bu duruma izin vermiyor bu da ister istemez beni çok bunaltıyor. Gece uyusun diye ısrarla televizyondan bir şeyler izlemeye devam ediyormuş gibi yapıyorum ve ara ara yatalım uyarılarıyla benimle oturuyor ve gece 2-3lere kadar sarkıyor bu durum... gerçekten onu üzmek hiç istemiyorum fakat bu sebepten sürekli aramız gerilir oldu ve çok rahatsızım bu durumdan, bir yandan ne olacak ya yatayım kadın öyle istiyor diyorum fakat bir yandan ya alışırsa hep böyle isterse ne olacak diyorum öte yandan da bu durumdan çok bunalıyorum. Şu an bunu buRaya yazmamın sebebi biraz iç dökmek, hani tavsiye verilebilecek bir durum mu açıkcası bilmiyorum...
 
ben evlendigim gune kadar annemle uyudum
severdim annemle yatmayi.
ben evleneli 6 sene oldu annem evlendigim gunden beri yataginda yatmadi.
salonda sirtini koltuga yasliyarak uyuyor sanki yaninda biri varmis hissi veriyormuş.
yanina gidince oda beni ceke ceke uykuya goturur rahat yatayim nolur diye.
anneyle yatmak keyifli guzel ama siz gidince daha buyuk bosluga dusecek alismamasi en guzeli.
arada jest olsun diye yatarsiniz belki.
allah babaciniza rahmet eglesin sizede sabirlar versin insallah
 
Merhabalar, buraya senelerdir üyeyim fakat hiç kendim yazarım bir gün diye düşünmemiştim. Babamı yaklaşık 4 ay önce corona’dan kaynaklı ani bir şekilde kaybettik, kendisi 65 yaşındaydı ve tabii ki her kayıp acıdır ve alışması zordur ama, çok aktif bir insandı yerinde hiç durmazdı bu sebeple yokluğunu hayatımda çok hissettim, hissediyorum ve hissedeceğim muhtemelen... Annem ise 60 yaşında, 4 kardeşiz ben 24 yaşımda evin son ve bekar çocuğuyum ve şuan babam da gidince Annemle ikimiz evde tek kalmış olduk. Ve ilişkimiz değişti, değişim de şöyle oldu; babam hastaneye yattığı zaman ben artık annemle Onların yatağında yatmaya Başladım, o zamanlar birbirimize çok destek oluyorduk ve beraber yatmak gerçekten hem bana hem ona iyi geliyordu. Benim kafamda asla babamın iyileşmeyeceği düşüncesi yoktu hep geri dönecek ve her şey eskisi gibi olacak diye düşünüyordum ama olmadı. Ve vefatının ertesi de biz yine annemle beraber uyumaya birbirimize destek olmak amaçlı devam ettik fakat zamanla ben artık bunun yanlış olduğunu düşünmeye başladım, çünkü orda yatmaya devam etmek sanki bana babam geri gelecekmiş hissiyatı vermeye devam ediyor, normal düşünme yapıma ve hayatıma dönmemi engelliyor diye düşünmeye başladım ve artık istemiyorum. Annem artık her yatağa gidişinde sanki ben babammışım gibi benimde zorla kendiyle beraber gelmemi istiyor ben olmayınca huzursuz olduğunu söylüyor ve onu da o şekilde üzmek ve yalnız bırakmak istemiyorum fakat bunalmaya başladım her gece bu baskıdan, çünkü ben her zaman kendime vakit ayırmayı seven bir insandım, bunu da annem ve babam yattıktan sonra yapardım fakat annem şuan bu duruma izin vermiyor bu da ister istemez beni çok bunaltıyor. Gece uyusun diye ısrarla televizyondan bir şeyler izlemeye devam ediyormuş gibi yapıyorum ve ara ara yatalım uyarılarıyla benimle oturuyor ve gece 2-3lere kadar sarkıyor bu durum... gerçekten onu üzmek hiç istemiyorum fakat bu sebepten sürekli aramız gerilir oldu ve çok rahatsızım bu durumdan, bir yandan ne olacak ya yatayım kadın öyle istiyor diyorum fakat bir yandan ya alışırsa hep böyle isterse ne olacak diyorum öte yandan da bu durumdan çok bunalıyorum. Şu an bunu buRaya yazmamın sebebi biraz iç dökmek, hani tavsiye verilebilecek bir durum mu açıkcası bilmiyorum...
Başınız sağolsun.
Psikolojik destek almalısınız.
 
Başınız sağolsun, çok zor ikiniz için de.
Anneniz o yatağa yalnız gitmek istemiyor, size bağlılığı bir kenara, yalnız uyursa ölümle yüzleşecek.
Babanızın yokluğunu en çok orada hissedilecek çünkü senelerdir uyurken gördüğü son yüz, duyduğu son şey babanızın nefesi.
Sizi ona dayanabilmek adına istiyor yanında, bir süre böyle devam edin.
Yatağa tablet ya da pc ile gidip, kulaklık takıp ne istiyorsanız izleyebilirsiniz.
Şuan çok yeni biliyorum ama evde ufak değişikler yapmak, mesela odalarınızı değiştirmek gibi şeyler annenizin ve sizin süreci atlatmanıza yardımcı olabilir.
 
Başın sağolsun. Annene kendi yatağında yatmak istediğini, psikolojinin bozulduğunu, durumu bu şekilde atlatamayacağını söyleyebilirsin.
Bir süre, sen uyuyana kadar seninle yatar sonra kendi odama geçerim, diyebilirsin. Uyandığında senin olmamama alışır önce.
 
ben evlendigim gune kadar annemle uyudum
severdim annemle yatmayi.
ben evleneli 6 sene oldu annem evlendigim gunden beri yataginda yatmadi.
salonda sirtini koltuga yasliyarak uyuyor sanki yaninda biri varmis hissi veriyormuş.
yanina gidince oda beni ceke ceke uykuya goturur rahat yatayim nolur diye.
anneyle yatmak keyifli guzel ama siz gidince daha buyuk bosluga dusecek alismamasi en guzeli.
arada jest olsun diye yatarsiniz belki.
allah babaciniza rahmet eglesin sizede sabirlar versin insallah
İşte beni korkutan da bu, alışmasını istemiyorum... çok teşekkür ederim
 
Anneniz ve sizin için çok büyük bir kayıp yaşamışsınız. Başınız sağ olsun öncelikle. Annenizin yaş itibari ile bu durumu profesyonel destek olmadan aşması çok zor. Kendisi ile konuşup bir uzmana danışın derim.
Teşekkür ederim, ben kendim destek almayı düşünüyorum fakat annem ikna olur mu bilmiyorum açıkcası
 
Tövbe tövbe annenizin birden size kötü davrandığını falan düşünmüştüm konuyu açarken. Ikiniz için de zor ama anneniz için daha da zor belli ki. Destek almasını sağlayın.
 
Başınız sağolsun, çok zor ikiniz için de.
Anneniz o yatağa yalnız gitmek istemiyor, size bağlılığı bir kenara, yalnız uyursa ölümle yüzleşecek.
Babanızın yokluğunu en çok orada hissedilecek çünkü senelerdir uyurken gördüğü son yüz, duyduğu son şey babanızın nefesi.
Sizi ona dayanabilmek adına istiyor yanında, bir süre böyle devam edin.
Yatağa tablet ya da pc ile gidip, kulaklık takıp ne istiyorsanız izleyebilirsiniz.
Şuan çok yeni biliyorum ama evde ufak değişikler yapmak, mesela odalarınızı değiştirmek gibi şeyler annenizin ve sizin süreci atlatmanıza yardımcı olabilir.
Teşekkür ederim, babamın vefatı ertesi taşındık aslında ama eşyalar hala aynı tabii, annem zamanında (Ben doğmadan önce) abimi de kaybetmiş 15 yaşındayken vE bu sebeple bana çok güçlü gelirdi, her şeyin üstesinden gelebilir gibi ama kendisi eşini kaybetmenin daha acı olduğunu söylüyor, tek başına yaşanılan bir acı olduğu için, bende tam olarak neler onu etkiliyor neler etkilemiyor çok anlayamıyorum.. zamanla öğreniyorum
 
Başın sağolsun. Annene kendi yatağında yatmak istediğini, psikolojinin bozulduğunu, durumu bu şekilde atlatamayacağını söyleyebilirsin.
Bir süre, sen uyuyana kadar seninle yatar sonra kendi odama geçerim, diyebilirsin. Uyandığında senin olmamama alışır önce.
Teşekkür ederim, bunu söylersem tamam kendi yatağında yat der bana, zorlamaz fakat kendi huzursuzluğu devam eder diye bu şekilde söylemek istemiyorum
 
Teşekkür ederim, babamın vefatı ertesi taşındık aslında ama eşyalar hala aynı tabii, annem zamanında (Ben doğmadan önce) abimi de kaybetmiş 15 yaşındayken vE bu sebeple bana çok güçlü gelirdi, her şeyin üstesinden gelebilir gibi ama kendisi eşini kaybetmenin daha acı olduğunu söylüyor, tek başına yaşanılan bir acı olduğu için, bende tam olarak neler onu etkiliyor neler etkilemiyor çok anlayamıyorum.. zamanla öğreniyorum
Annenizi düşünürken kendinizi de ihmal etmeyin lütfen.
Acınızı içinize atmayın, öyle saçma bir yerden çıkıyor ki birikmişlikler...
Zamanında annenizle gerekirse sarmaş dolaş ağlayın ama atmayın içinize.

Taşınmanız çok iyi olmuş, eğer odayı da ileriki zamanda mobilya olarak değiştirme şansınız olursa hiç düşünmeyin, değiştirin.
Çok zor ya, Allah yardımcınız olsun...
 
X