- 29 Ekim 2012
- 431
- 433
-
- Konu Sahibi raggiodisole
- #41
Yahu hep o zorladı bu baskı kurdu demişsiniz silip atsanıza, hem baba değil diye yazıyorsunuz hem de medet umuyorsunuz, valla yazık size çektiğiniz acılara, kendinizi bu duruma düşürmeyin bir ev alıcaz diye ömür boyu medet mi duyacaksınız
Ne diyeyim,Allahım yardımcınız olsun inşallah.Teşekkür ederim. Hak yerini bulur umarım, bu dünyada olmasa da diğerinde inşallah..
Ölecekti, 2 hafta yoğun bakımda yattı, çalıştığı yerden bir arkadaşı bulmuş, asmış kendini. Sebebi de eski sevgilisinin evlenmesiymiş. 14 yaşındaydım o kadar büyük bir travma ki... Yıllarca destek aldım sırf bunları atlatabilmek için. Uyandığında da eski sevgilisini istemiş yanına. Kendimi geçtim kardeşimi bile görmek istememiş. Keşke ölseydi de kurtulsaydım demişimdir hep.
Cenazesine bile gitmek istemiyorum ki ben bu adamın... Zor işte. Çok zor. Güçlü olmak, dik durmaya çalışmak. Gençliğinde bunlara katlanmak. Zor...
İnşallah..
İşte o aile baskısı, geçmişten gelen korkuların yükü, küfür ettiğinde ya da hakaret ettiğinde oluşan kaybolmayı isteme hissi, haksızlığın farkında olmak ama korkunun öne geçmesi, ya döverse ya gelir kapıma dayanırsa düşünceleri o kadar ağır ki. Oturduğum apartman karısının teyzesine aitmiş. Taşındıktan sonra öğrendik. Aylardır kabus gibi bu evde yaşamak. 1 ay sonra taşınacağız, sözleşmenin bitmesini bekliyoruz. Alt kata geliyorlar cümbür cemaat, ooğlunu sevmesine denk geldim kaç kere. Kapıda karşılaştık göz göze geldik ama oğluna baktığı gibi bakmadı bana. O akşam öğrendi nerede oturduğumu. Bu adam beni bir kere sevemedi. Bu adam beni kızı gibi göremedi.
Anneyi koruma, annenin tüm ağırlığını yüklenme, baba görevinin sana bırakılması, anneannenin sürekli sen benim oğlumsun sen bu evin babasısın demesi ve buna yıllarca maruz kalma gerçekten kolay değil. Bu baskının içindeyken insan mantıklı olamıyor, kişiliğimden ödün verdiğimin de farkındayım ama babamı gördüğüm ya da onunla konuştuğum an öyle birine dönüşüyorum ki kısacık bir an bile olsa sanki o küçücük kız çocuğu oluyorum sanki babam o tek mutlu anımdaki gibi gülüyor bana sanki sarılıyor kızım diyor. Bir kere kızım dedi bu adam bana. Sadece bir kere güldü. Bir kere omzunda taşıdı.
İnsan gerçekten arıyor bu hisleri, babanın hayatta olup babasızlık yaşatması çok ağır. Kimsenin de yaşamasını istemem. Eşime tutunuyorum ve evliliğimin sarsılmaması için de çoğu şeyi belli etmemeye çalışıyorum. Umarım toparlarım.
Neden mecbursunuz?ondan ev alacağım demedim, öyle bir düşüncem de olmadı. görüşmüyorum yüz yüze sadece aradığında açıyorum mecburen.
Ben olsam 1 tane akraba da bırakmam etrafımda öyle halaymış dayıymış falan hikaye. O zaman yapacaklardı akrabalıklarını, sen işkence görürken akşam evlerinde rahat rahat uyudular mı? Uyudular. Bitti! Bunları da açık açık konuş hepsiyle. Unutamıyorum yaşadıklarımı hala korkularım var hala hep aynı şeyleri yaşıyorum, sizi de affedemiyorum de. Sen çocuktun, bebektin, sen kendini kurtaramazdın ama onlar yapabilirdi. Annene de inanamıyorum ya neyse. Evet acıtıyor ama içinde ki acıları haykırıp siktir edince geçiyor biraz. Sen akrabalarla konuşup mesafe koy onlar babaya iletir hiç muhatap olma bile onunla. Etraftan duyması daha iyi sil at o adamı. Ben anneyle de mesafe koyardım ama o kadarını sen bilirsin.
Onun adına sevindim ama hala babanizi düğüne çağır sor filan demesi hala onu onemsedigini gosteriyorAramızda 2 sokak var, oldukça yakınız, çalışıyor, hayatına devam ediyor. Kardeşimle yaşıyorlar.
Anlıyorum bakın sizi anlamıyor değilim ama büyükleri ezemedik gibi birşey yok bu tamamen uydurma. Kimse elini taşın altına koymamış. Görüşmeyi kesin artık. Madem öyle anneniz ve halanız babanı ara, sor dediklerinde cevabını verseydiniz ya? Neyse bi şekilde hayatınızdan çıkmış kendi isteğiyle yani o isteyene kadar olmamış. Aileyse ona da aile ama yok erkek isteyince oluyor dimi? Babayı sildi mi ailesi? Ölmemiş olmanız tesadüf sadece ama şimdi bari kendinize sahip çıkın ve görüşmeyin.Keşke annemin yapabileceği bir şey olsaydı. Kaç defa kaçmaya kurtulmaya çalıştı kaç defa denedi. Her gidişimizde kovdular baba evinden. Kefenle döneceksin dediler. Misafir olarak gitsek bile ne zaman gidiyorsunuz derlerdi, dedem annemi sayıklayarak göçtü gitti bu dünyadan. Dayılarım çok uğraştı ama dedem asla dedi. Şehir dışına gidecektik hazırdık ama yakaladılar. Dedem salonda otururdu baba annemi döverdi dedem kalkıp laf etmezdi. Boşanın artık diye konuşmaya geldiler amcalarım da toplandı biz bekliyoruz ki hadi boşanıyorsunuz ezdirmeyiz artık desinler muhabbet edip evlerine gittiler. En küçük halam, teyzem, dayılarım çok uğraştı ama yapamadılar ezip geçemediler büyüklerini. Birçok akrabam yüzümüze bakamaz hala. Anneme o bir tanedir çok çekti kızcağız der dururlar. Annem o kadar çabaladı ki, tek başına 2 kız çocuğu yetiştirdi, kimseye muhtaç bırakmadı bizi. Başta yapamadıklarını en sonda yaptı. Benim ya gideceksin ya öleceksin lafımdan sonra ses çıkarabildi o da.
Onun adına sevindim ama hala babanizi düğüne çağır sor filan demesi hala onu onemsedigini gosteriyor
Anlıyorum bakın sizi anlamıyor değilim ama büyükleri ezemedik gibi birşey yok bu tamamen uydurma. Kimse elini taşın altına koymamış. Görüşmeyi kesin artık. Madem öyle anneniz ve halanız babanı ara, sor dediklerinde cevabını verseydiniz ya? Neyse bi şekilde hayatınızdan çıkmış kendi isteğiyle yani o isteyene kadar olmamış. Aileyse ona da aile ama yok erkek isteyince oluyor dimi? Babayı sildi mi ailesi? Ölmemiş olmanız tesadüf sadece ama şimdi bari kendinize sahip çıkın ve görüşmeyin.
bence bir psikologla gorusmeye baslayin. yarin bir gun anne olacaksiniz bu olayalri geride birakmaniz lazim. 3 yasinizdan bir sahneyi bu kadar net hatirliyor
olmaniz absurd, muhtemelen kafanizda surekli dondurdugunuz bir travma oldugu icin boyle. bunlari atlatmaniz lazim artik yetiskinsiniz guclusunuz.
Merak etmeyin keser doner sap doner gun gelir hesap doner....yari obur gun kziim kizim ne olur bana bak dedigi gun emin olur gelir o zaman hic yuz vermeyin.
Yahu ne olumsuz yorumlar var..
Toplumca bu kadar kötü mü olduk biz
Kız derdini dökmüş baba sının yaptıklarını anlatmış.
Neden sürekli görüşmeseydin, aramasaydın diyorsunuz?
İnsanın içinde her zaman bir umut vardır. Bu kız hiç sevgi görmemiş ki bilinç altında tastiklenmek istiyor babası tarafından .. belki de arayıp kızım nasılsın seni özledim dese yumuşayacak..
Baba ile , anne ile evlat arasına birşey giremez
Evet yapmasaydı... keşke yapmasaydı psikobat derecesinde el kadar çocuğa vurmanın hiçbir açıklaması olamaz
Ama konu sahibinin hiç baba sevgisini tatmadığını düşünerek yorum yazın lütfen..ben bile çok çok üzüldüm.
Canım benim seni çok iyi anlıyorum...O kadar yorum içinde bana en yakın olan, beni biri gördü orda biri var ve beni anladı diye düşündüren, gözlerimi dolduran tek yorum bu oldu. Arasa nasılsın dese kızım bile demese değerli hissederim kendimi. Bir kere bile sarılmadı, bir kere bile seninle gurur duyuyorum demedi bana. 2 üniversite bitirdim bak ben başardım demek istedim mezuniyetimi bildiği halde gelmedi. Kuzenlerimin babalarıyla ilişkileri mahvetti beni yıllarca. Hep uzaktan izledim hep özendim. Doya doya baba diyemedim mesela ya da ne bileyim sarılmadım hiç. Baba beni neden sevmedin dedim kaburgalarımı kırdı. Ne kadar masum bir soru aslında di mi? Baba bak o küçücük kız çocuğu karşında çırpınıyor bir elini uzatsan bir gülsen bu halde olmayacak yardım et hem kendine hem kızlarına yeni bir yol çiz demek istedim, dövdü. Babamın gözlerinde sevgi görebilmek isterdim. Göremedim. Ama bunca insan içinden siz o kadar iyi anladınız ki beni. Gerçekten çok çok çok teşekkür ederim size.
Ben aramıyorum, o arıyor, sadece evlenmeden önce aradım annem sürece dahil olması için baskı yaptığından.Niye ariyosun bu adami?
Canım benim seni çok iyi anlıyorum...
Anlattıklarını yaşamadım ama anlıyorum İnan, sen iyi insan iyi evlat olma mücadeleni arttır. Belki baban olgunlaşmadı henüz her insan 40 onda olgunlaşacak diye birşey Yok, hatalarıyla günahlarıyla hepimiz insanız o da senin baban, benim babamın da yanlışları oldu hayatta belki başka insanın kabul edemeyeceği yanlışlar. Ama her zaman sevgisini kalbim de hissettim beni ona bağlayan buydu , şuan istese Canımı veririm, bel ki siz aranızda ki görünmez sevgiye çok sonra kavuşacaksınız.. bak ne güzel evlenip yuva kurmuşsun kendi aileni kurmuşsun.. geçmişte yaşadıkların çok kolay değil ama bunu kabullenmen lazımdı “babam stresini de sevgisini de döverek gösteriyordu “ deyip kabulleneceksin.. bunu eşin yapsa çekip gideriz biz kadınlar karşımızda ki baba