Nasılsın? Bir gelişme var mı? Senin için yapabileceğim bişey var mı?
Bugüne kadar her şey iyiydi. Sesini duymak bile katlanılmaz oluyormuş bunu anladım. Ders çalışıp, kitap okuyarak vakit geçiriyordum. Bugün telefon etti. Ben o olduğunu bilse idim açmazdım. Başka numaradan aradı...
Evde misin dedi evet dedim, ne yapıyorsun canın sıkılmıyor mu nasıl vakit geçiriyorsun dedi kitap okuyorum dedim...
Sonra hasta mısın sen hastaysan doktora götüreyim dedi ben bir şey anlamadım ne doktoru noluyor dedim.
hastaysan doktora gidelim gelince götüreyim seni dedi.
İyiyim ben dedim.
Eniştenle konuştum geç gitmişsin dedi (bu olay 1,5 yıl önce olmuş bir şey o günden beri halama gitmem, geç kalma sebebimi bile unuttum annem biliyor neden geç gittiğimi halam da biliyor.)
naptın o kadar saat dışarıda dedi ben dayanamayıp telefonu anneme doğru fırlattım annem alıp konuştu.
Ya gelirse diye korkuyorum. Öldürecekse öldürsün. Kurtulmak istiyorum... Yoruldum ben dayanamıyorum. Kaçıp gitmek istiyorum ama mantıklı düşünemiyorum bu nedenle doğru karar alana kadar beklemek istiyorum.
İnsanlar çok iki yüzlüler gerçekten bunu anladım.
Benim için yapabileceğiniz tek şey; ne yapabileceğimi söylemek.
Şikayetimi geri çekmeyeceğim. Bu şekilde şizofrence konuşan bir adamla baş edemem asla.
Annem bana baban senin açığını arıyor dedi. Ne kadar kırıldım anlatamam. Zaten annemin her yaptığımdan haberi vardır. Allah biliyor ya hiç hata da yapmadım.
Ama bunları anlamam gerçekten güç, yoruyor beni. Korku beynimi kemiriyor. Elimden bir şey gelmiyor.