burda sizinle birçok heyecanımı paylaştım, gelinliğim bile dikiliyordu hatta iptal etmeye gittiğimde bittiğini gördüm. 5 sene emek verdiğim, mutluluğu hayal ettğim insan beni yarı yolda bıraktı, sebebi anlaşamıyormuşuz, 5 sene sonra anlamış, düğüne 3 ay kala anlamış benimle bir ömür geçiremiceğini. Ben ise onun okulu bittimesini bekledim, askerliğini bekledim her şeyine destek oldum ama o askerden geldi işe girdi değişti. O okurken ben okulumu bitirmiş mesleğime başlamıştım bile ama ona hep destektim kimseye laf ettirmedim ona, sen olmasaydın ben okulu bitirmezdim hala diyordu, askerde kaç kez yanına gittim, nöbet saatlerinde kalkar 2 saat onu düşünürdüm o uyumuyorsa bende uyumıcam der beklerdim. Babası kaza geçirdi desteğimi hiç esirgemedim, babasının ıbrığını bile taşıdım hiç tiksinmedim, onun babası benim babam dedim. O ise askerden geldi, işe girdi bana askerden geldiğimde hemen evlenelim diyen adam, evlenmeseydk araba alırdım gezerdim dedi, söylediğim, istediğim her şeye bahane buldu sen kimsin ki bile dedi bana yine sustum. Sonrada ben sıkıya gelemem götüm yemedi dedi ve bitti. Düğün salonunu iptal ettiğini bile arayıp söylemedi içime doğdu ben salonu aradım sordum öyle öğrendim. Şimdi bu insan mutlu olabilir mi? Hiç suçum yokken sırf gezmek, tozmak için birine bu yapılır mı? Ben onu Allah'a havale ettim, Allah büyük... Ama çok kötüyüm toplayamıyorum kendimi, her gece buzdolabının başına gidiyorum tüm ilaçları alıp uyumak bi daha hiç uyanmamak istiyorum ama annem ve babama bu acıyı yaşatmamamalıyım diyorum. Yardım edin.