Onunsa yeni sevgilisi var ve canımın nasıl yandığını anlatamam. üstüne üstlük anneme kanser teşhisi konuldu(((
Biraz uzun yazcam, içimi dökmeye dertleşmeye çoook ihityacım var. içime atıyorum, dişarıya güçlüyü oynamaya çalışıyorum ama ne yaşadığımı ben biliyorum. olduğu gibi yazıcam herşeyi.
yaklaşık 1 sene önce ayrıldık. 3 senelik bir ilişkimiz vardı, 2. senemiz bittiğinde yüzük taktık.
yüzük taktıktan sonra sorunlarımız günyüzüne çıktı. kendi hatalarımı şimdi o kadar net görüyorum ki !! insan o zaman nasıl olsa benim diyor, elimin altında diyor. ben de öyleydim. inatçıydım, kızdığı birşeyi birdaha gündeme getirirdim. gururluydum da, kavga ettiğimizde 1-2 ay aramız olurdu. hep o adım atardı. özür dilememi istediği zaman elimden geleni yapardım dilememek için.
sonra ben yurtdışına gittim 5 ay, dil kursu için. gitme dedi. ne katacak sana, dili burda da öğrenirsin kursa git dedi. geleceğimizi kuralım dedi. ben dinlemedim gittim. ilk yurtdışımdı. bende biraz da gençliğimi yaşayamadım kompleksi var. üni.de ot gibi okuldan eve evden okula şeklinde geçti. asosyaldim. aman dedim, nolucak dedim 5 ay göz kaparcasına geçer dedim. ve gittim..
oraya gittim. ve açık söyleyeyim aklım uçtu. erkeklerden çok ilgi-iltifat gördüm. kendimi iyice birşey sandım. elimi sallasam ellisi havalarına girdim. hatta minik flörtler yaşadım, ama asla aldatmadım nişanlımı asla. küçük flörtler derken yanlış anlaşılıyorum, kastettiğim o değil. sadece bana ilgi gösteren insanlara gösterdiğim sıcak bir bakış, gülümseme, ve belki küçük bir sohbet... bitti gitti, bu kadar ya !! asla aldatmadım onu !
1 gün nişanlımla tel.de kavga ettik sudan bir sebepten ötürü, ben ayrılmak istiyorum dedim. 2 hafta sonra aradı beni ayrıldık dedim. ciddimiydin dedi. evet dedim. ben gerçekten salağım işte. amacım sadece bana daha fazla ihtimam göstersindi ters tepti. ilişkimiz yara aldı ben anlayamamışım işte. sonrasında barışsak da aramıza soğukluk girmişti, kırılmıştı bana(
sonra uzak mesafe olduğu için ben kıskançlık krizlerine girdim. iş arkadaşı kızları arabasıyla evlere bırakıyordu ve ben bundan nefret ediyordum. uzak mesafe de olunca iice çıldırıyordum. kafamda beni aldattığını o kızlardan hoşlandığını kuruyordum. delirmiştim adeta. türkiyeye dönmeme 2 gün kalmıştı, telefonda büyük bir kavga ettik. ben o anki sinir haliyle "seni işyerine rezil edicem. o kızla yattını o kızın senden bebek aldırdını sölicem" dedim. iice nefret etti benden. ve bitti dedi(((
türkiyeye döndüm. barışma umudum vardı. ama bana soğuktu. aynı işyerindeyiz ve her akşam beni arardı arabayla eve bırakırdı o gün aramayınca ben gittim yanına ve arabasına bindim. yolda bittiğini söyledi olmaz dedim ağlamaya başladım. ben iş değiştircem dilekçe verdim dedi önceki işime döncem dedi iice aklım gitti benim. önceki işi çok berbat, yanıma gelsin aynı işyerinde çalışalım diye bir tanıdıktan torpil yaptırmıştım onun için( ortak geleceğimiz için yapmıştım bunu.
evin kapısına geldik, ben de anneme de söle madem bunu dedim. bizim eve girdik. o hala anneme annecim diyor bi türlü konuya girmiyordu. sonra ben patladım orda kavga ettik ve kaçarcasına gitti. annem de şok olmuştu, kızım dedi bitti bidaha kapat bu işi, böyle rezillik olmaz.
bu arada ailelere de parantez açıyım. benim ailem onun ailesine bi türlü ısınamadı ve bunu bana hissettiridler yani. görünürde ii davranıolardı ama biz bizeyken eleştirip duruolardı. ben çok etki altında kalan bi kızım, hatta saf-salak sayılırım ben. annemse dominant bir kadındır ve beni çok etkiler. nişanda nişan bohçasını poşetle getirmelerinden, kurban bayramına onun ailesinin bana kurbanlık almamasına kadar bisürü şey sorun oldu.
neyse, ben acılar içindeyim tabi. umutla bekledim beni aramasını, yok aramadı. bu arada ben kafa dağıtmaya çalışıyorum, sosyalleşmeye kulüplere filan gidiyorum. 1 gün kurstan bi arkadaşla - ki kendisi erkek ve benden 3 yaş küçük - bi kafeye gittik ve oturup kave içtik. tesadüfe bak sevgilim de o mekandaymış. biz mekandan çıkarken aradı beni kim o yanındaki dedi, işte sen böle şerefsizsin dedi ben de noluyo yaa dedim kapattım.
ertesi gün işyeri odama baskın yapar gibi geldi. bir fotorafım kalmış ondan onu zarfa koymuş geldi masama attı sonra sen naptığını sanıyosun dedi. dilim tutuldu, korkmuştum, aşkım yanlış anladın bile diyemedim(( tehditvari birkaç cümle savurup gitti.
akşam da annemi aradı kızınızın erkek arkadaşı var beni aldatıyo demiş. telefonda baya bi tartışmışlar. annem de sert çıkmış bizim namus anlayışımız sizinki gibi değil demiş. onun kızkardeşi 18 yaşındayken kocaya kaçmıştı annem bunu yüzüne vurmuş. sonra bitti bittiii demiş annem. sonra erkek kardeşimle de kavga etmişler telefonda. kardeşime de bana posta koydu hiç beklemezdim demiş, efendi uslu bir çocuk olarak tanımıştı kardeşimi.
bense hiçbişey yapmıyodum bunlar olurken. tembeldim, üşengeçtim, yüzleşmeye korkuyodum. kaderimin yularlarını elime alamadım. insanların arasında oyuncak oldum. yüz-göz oldular dedim, bu aşamadan sonnra olmaz ki dedim. nasıl bakarlar birbirlerinin yüzüne dedim. ve sevgimi kalbime gömdüm. 1 defa ayrılık konuşması bile yapmadık, ben içimdekileri dökemedim. herşey içimde kaldı, acım birikti, birikti, birikti ve nerdeyse beni delip geçecek raddeye geldi.
1 buçuk yıl geçti ayrılalı beri... bu 1 buçuk yıl içinde 1 defa çok acı çektiğim bir an onu aradım ama bana geri dönmedi. 1 defa da ailesinin beni aradığını gördüğüm için onu aradım neden aradılar dedim. sölerim bidaha aramazlar dedi ve suratıma kapattı. bu arada 4-5 ay kadar psikiyatriste gittim anti depresan aldım sonra bıraktım.
ve acımı katmerleyen şey onun sevgili yapması oldu. pek güzel sayılmayan, oldukça kilolu ve kendisinden 3 yaş büyük bi kızla çıkıyor. benden daha iyi değil diye kendime teselli versem de canım çok yanıyor. ayrıldıktan 3 ay sonra nasıl olur ? ben hala unutmazken, bastırmaya çalıştığım halde onu unutamadığım günbegün ortadayken... haa benim karşıma da çıktı yeni insanlar, ama ben tanıştığım herkeste onu aradım ama hiçbirinde bulamadım. her tanışma fiyaskoyla sonuçlandı. kimseleri onun yerine koyamadım. kimseleri sevemedim.
so 2 haftadır bu durum iyice depreşti bana noluyor bilmiyorum ama kendimi çoook kötü hissediyorum. aynı işyerindeyiz, 1-2 defa karşılaştık son 2 haftada. ve bazen gelen yazılarda adını görüyorum. onu görünce canım çok yandı. onu ne kadar özlediğimi anladım. göz göze gelince somurtuk bir yüz ifadesi takınmaya çalışsam da ona sarılmayı ne çok isterdim.
anneme geçtiğimiz eylül ayında kanser teşhisi kondu. annem eski nişanlımdan nefret ediyor, aslına kalırsa bütün ailem nefret ediyor. ismi geçince küfür ediyorlar. annemin hastalığına biraz da nişanın bozulması sebep olmuş olabilir evet, ve ben buna çok üzülüyorum. yani geri dönüşü olmuycak bir noktadayız. ve ben onu unutamıyorum. onunla konuşmak istiyorum. şimdi gelse, yeniden başlayalım dese giderim belki de.. ama demez.. peki ben desem ? bir faydası olur mu ? yoksa beni ezer mi, gurur mu okşanır bak hala beni unutamamış 1 sene sonra bile der mi ? noldu yenisini bulamadın bana mı geldin diye beni aşağılar mı ?
ama beni reddetse bile onunla konuşmak istiyorum. yüzleşmeliyiz. eteğimdeki taşları dökmeliyim. üzgünlüğümü ve pişmanlığımı anlatmalıyım. dayanamıyorum, boğuluyorum. doğru dürüst konuşmadan ayrıldık biz.. annemle o tartıştı ve bitti, bunu kabullenemiyorum. oyuncak mıyım ben ? konuşmak istiyorum onunla.. duygularımı hissettiklerimi paylaşmak istiyorum.. ve size soruyorum siz olsanız napardınız ?
sabırla beni okuduğunuz içi teşekkürler. bu acıyı rabbim kimseye tattırmasın.
not: onu deli gibi özlerken bazen de nefret ediyorum ondan. şimdiki işini ben buldum ona. mülakat jürisine torpil yaptırdım. bu sayede benle aynı işyerine geldi. beni terkederken eski işine dönceini söylemişti ama dönmedi. resmen yalan söyledi. bazen de katlanamıyorum benim bulduğum bir işle sefa sürmesine. o paraları kendisinden 3 yaş büyük kız arkadaşıyla yemesine. düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. onu yemekhanede filan gördüğümde sen niye gitmedin niye yalan söyledin bana diye onu sarsmak istiyorum.
Onunsa yeni sevgilisi var ve canımın nasıl yandığını anlatamam. üstüne üstlük anneme kanser teşhisi konuldu(((
Biraz uzun yazcam, içimi dökmeye dertleşmeye çoook ihityacım var. içime atıyorum, dişarıya güçlüyü oynamaya çalışıyorum ama ne yaşadığımı ben biliyorum. olduğu gibi yazıcam herşeyi.
yaklaşık 1 sene önce ayrıldık. 3 senelik bir ilişkimiz vardı, 2. senemiz bittiğinde yüzük taktık.
yüzük taktıktan sonra sorunlarımız günyüzüne çıktı. kendi hatalarımı şimdi o kadar net görüyorum ki !! insan o zaman nasıl olsa benim diyor, elimin altında diyor. ben de öyleydim. inatçıydım, kızdığı birşeyi birdaha gündeme getirirdim. gururluydum da, kavga ettiğimizde 1-2 ay aramız olurdu. hep o adım atardı. özür dilememi istediği zaman elimden geleni yapardım dilememek için.
sonra ben yurtdışına gittim 5 ay, dil kursu için. gitme dedi. ne katacak sana, dili burda da öğrenirsin kursa git dedi. geleceğimizi kuralım dedi. ben dinlemedim gittim. ilk yurtdışımdı. bende biraz da gençliğimi yaşayamadım kompleksi var. üni.de ot gibi okuldan eve evden okula şeklinde geçti. asosyaldim. aman dedim, nolucak dedim 5 ay göz kaparcasına geçer dedim. ve gittim..
oraya gittim. ve açık söyleyeyim aklım uçtu. erkeklerden çok ilgi-iltifat gördüm. kendimi iyice birşey sandım. elimi sallasam ellisi havalarına girdim. hatta minik flörtler yaşadım, ama asla aldatmadım nişanlımı asla. küçük flörtler derken yanlış anlaşılıyorum, kastettiğim o değil. sadece bana ilgi gösteren insanlara gösterdiğim sıcak bir bakış, gülümseme, ve belki küçük bir sohbet... bitti gitti, bu kadar ya !! asla aldatmadım onu !
1 gün nişanlımla tel.de kavga ettik sudan bir sebepten ötürü, ben ayrılmak istiyorum dedim. 2 hafta sonra aradı beni ayrıldık dedim. ciddimiydin dedi. evet dedim. ben gerçekten salağım işte. amacım sadece bana daha fazla ihtimam göstersindi ters tepti. ilişkimiz yara aldı ben anlayamamışım işte. sonrasında barışsak da aramıza soğukluk girmişti, kırılmıştı bana(
sonra uzak mesafe olduğu için ben kıskançlık krizlerine girdim. iş arkadaşı kızları arabasıyla evlere bırakıyordu ve ben bundan nefret ediyordum. uzak mesafe de olunca iice çıldırıyordum. kafamda beni aldattığını o kızlardan hoşlandığını kuruyordum. delirmiştim adeta. türkiyeye dönmeme 2 gün kalmıştı, telefonda büyük bir kavga ettik. ben o anki sinir haliyle "seni işyerine rezil edicem. o kızla yattını o kızın senden bebek aldırdını sölicem" dedim. iice nefret etti benden. ve bitti dedi(((
türkiyeye döndüm. barışma umudum vardı. ama bana soğuktu. aynı işyerindeyiz ve her akşam beni arardı arabayla eve bırakırdı o gün aramayınca ben gittim yanına ve arabasına bindim. yolda bittiğini söyledi olmaz dedim ağlamaya başladım. ben iş değiştircem dilekçe verdim dedi önceki işime döncem dedi iice aklım gitti benim. önceki işi çok berbat, yanıma gelsin aynı işyerinde çalışalım diye bir tanıdıktan torpil yaptırmıştım onun için( ortak geleceğimiz için yapmıştım bunu.
evin kapısına geldik, ben de anneme de söle madem bunu dedim. bizim eve girdik. o hala anneme annecim diyor bi türlü konuya girmiyordu. sonra ben patladım orda kavga ettik ve kaçarcasına gitti. annem de şok olmuştu, kızım dedi bitti bidaha kapat bu işi, böyle rezillik olmaz.
bu arada ailelere de parantez açıyım. benim ailem onun ailesine bi türlü ısınamadı ve bunu bana hissettiridler yani. görünürde ii davranıolardı ama biz bizeyken eleştirip duruolardı. ben çok etki altında kalan bi kızım, hatta saf-salak sayılırım ben. annemse dominant bir kadındır ve beni çok etkiler. nişanda nişan bohçasını poşetle getirmelerinden, kurban bayramına onun ailesinin bana kurbanlık almamasına kadar bisürü şey sorun oldu.
neyse, ben acılar içindeyim tabi. umutla bekledim beni aramasını, yok aramadı. bu arada ben kafa dağıtmaya çalışıyorum, sosyalleşmeye kulüplere filan gidiyorum. 1 gün kurstan bi arkadaşla - ki kendisi erkek ve benden 3 yaş küçük - bi kafeye gittik ve oturup kave içtik. tesadüfe bak sevgilim de o mekandaymış. biz mekandan çıkarken aradı beni kim o yanındaki dedi, işte sen böle şerefsizsin dedi ben de noluyo yaa dedim kapattım.
ertesi gün işyeri odama baskın yapar gibi geldi. bir fotorafım kalmış ondan onu zarfa koymuş geldi masama attı sonra sen naptığını sanıyosun dedi. dilim tutuldu, korkmuştum, aşkım yanlış anladın bile diyemedim(( tehditvari birkaç cümle savurup gitti.
akşam da annemi aradı kızınızın erkek arkadaşı var beni aldatıyo demiş. telefonda baya bi tartışmışlar. annem de sert çıkmış bizim namus anlayışımız sizinki gibi değil demiş. onun kızkardeşi 18 yaşındayken kocaya kaçmıştı annem bunu yüzüne vurmuş. sonra bitti bittiii demiş annem. sonra erkek kardeşimle de kavga etmişler telefonda. kardeşime de bana posta koydu hiç beklemezdim demiş, efendi uslu bir çocuk olarak tanımıştı kardeşimi.
bense hiçbişey yapmıyodum bunlar olurken. tembeldim, üşengeçtim, yüzleşmeye korkuyodum. kaderimin yularlarını elime alamadım. insanların arasında oyuncak oldum. yüz-göz oldular dedim, bu aşamadan sonnra olmaz ki dedim. nasıl bakarlar birbirlerinin yüzüne dedim. ve sevgimi kalbime gömdüm. 1 defa ayrılık konuşması bile yapmadık, ben içimdekileri dökemedim. herşey içimde kaldı, acım birikti, birikti, birikti ve nerdeyse beni delip geçecek raddeye geldi.
1 buçuk yıl geçti ayrılalı beri... bu 1 buçuk yıl içinde 1 defa çok acı çektiğim bir an onu aradım ama bana geri dönmedi. 1 defa da ailesinin beni aradığını gördüğüm için onu aradım neden aradılar dedim. sölerim bidaha aramazlar dedi ve suratıma kapattı. bu arada 4-5 ay kadar psikiyatriste gittim anti depresan aldım sonra bıraktım.
ve acımı katmerleyen şey onun sevgili yapması oldu. pek güzel sayılmayan, oldukça kilolu ve kendisinden 3 yaş büyük bi kızla çıkıyor. benden daha iyi değil diye kendime teselli versem de canım çok yanıyor. ayrıldıktan 3 ay sonra nasıl olur ? ben hala unutmazken, bastırmaya çalıştığım halde onu unutamadığım günbegün ortadayken... haa benim karşıma da çıktı yeni insanlar, ama ben tanıştığım herkeste onu aradım ama hiçbirinde bulamadım. her tanışma fiyaskoyla sonuçlandı. kimseleri onun yerine koyamadım. kimseleri sevemedim.
so 2 haftadır bu durum iyice depreşti bana noluyor bilmiyorum ama kendimi çoook kötü hissediyorum. aynı işyerindeyiz, 1-2 defa karşılaştık son 2 haftada. ve bazen gelen yazılarda adını görüyorum. onu görünce canım çok yandı. onu ne kadar özlediğimi anladım. göz göze gelince somurtuk bir yüz ifadesi takınmaya çalışsam da ona sarılmayı ne çok isterdim.
anneme geçtiğimiz eylül ayında kanser teşhisi kondu. annem eski nişanlımdan nefret ediyor, aslına kalırsa bütün ailem nefret ediyor. ismi geçince küfür ediyorlar. annemin hastalığına biraz da nişanın bozulması sebep olmuş olabilir evet, ve ben buna çok üzülüyorum. yani geri dönüşü olmuycak bir noktadayız. ve ben onu unutamıyorum. onunla konuşmak istiyorum. şimdi gelse, yeniden başlayalım dese giderim belki de.. ama demez.. peki ben desem ? bir faydası olur mu ? yoksa beni ezer mi, gurur mu okşanır bak hala beni unutamamış 1 sene sonra bile der mi ? noldu yenisini bulamadın bana mı geldin diye beni aşağılar mı ?
ama beni reddetse bile onunla konuşmak istiyorum. yüzleşmeliyiz. eteğimdeki taşları dökmeliyim. üzgünlüğümü ve pişmanlığımı anlatmalıyım. dayanamıyorum, boğuluyorum. doğru dürüst konuşmadan ayrıldık biz.. annemle o tartıştı ve bitti, bunu kabullenemiyorum. oyuncak mıyım ben ? konuşmak istiyorum onunla.. duygularımı hissettiklerimi paylaşmak istiyorum.. ve size soruyorum siz olsanız napardınız ?
sabırla beni okuduğunuz içi teşekkürler. bu acıyı rabbim kimseye tattırmasın.
not: onu deli gibi özlerken bazen de nefret ediyorum ondan. şimdiki işini ben buldum ona. mülakat jürisine torpil yaptırdım. bu sayede benle aynı işyerine geldi. beni terkederken eski işine dönceini söylemişti ama dönmedi. resmen yalan söyledi. bazen de katlanamıyorum benim bulduğum bir işle sefa sürmesine. o paraları kendisinden 3 yaş büyük kız arkadaşıyla yemesine. düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. onu yemekhanede filan gördüğümde sen niye gitmedin niye yalan söyledin bana diye onu sarsmak istiyorum.
Öyle bir adamı daha cok özlersiniz.
Eee hayat böyle; keser gibi hep bana hep bana değil, testere gibi bi sana bi bana...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?