Şey yalnız bir insanın okul başarısından çok daha fazlası var hayatında. Çocuğunuz okulunda başarılıymış ne güzel, size rağmen derslerine asılmış, aferin ona. Öğretmenleri karakterini beğeniyormuş, bu da sizin değil o çocuğun kendi başarısı, kendi kendini yetiştirmiş, bir aferin daha.
Lakin psikolojisinde açtığınız yaralar, ikili ilişkileri özellikle kadın-erkek ilişkilerinde verdiğiniz hasarı tahmin bile edemezsiniz.
Kimsenin inadına değil, sırf kendiniz ve çocuklarınız için güçlü olsanız keşke. Keşke hiç tanımadığınız insanlara kendi hakkınızda gereksiz, adi, onursuz, gurursuz, iğrenç anne demiyor olsanız (hepsi bizzat kendi kullandığınız laflar). Keşke başkaları konuşmasın diye değil de kendiniz için çocuklarınızla aslan gibi yaşasanız.
Yazık ki kendinizi de çocuklarınızı da bu hayata siz mahkum ediyorsunuz. O yorumu yazıp bas bas bağırdığınız üye
illedeben (ki hiçbir tanışıklığım yok kendisiyle) sizin aslan gibi durmanızla da kocanızın önünde paspas olmanızla da bir şey kazanmıyor veya kaybetmiyor. Siz ne yapıyorsanız kendinize ve çocuklarınıza yapıyorsunuz. Bütün bu işittikleriniz, kendinize yakıştırdığınız her türlü sıfat kendi tercihlerinizin sonuçları. Karı koca ikinize de hiç üzülmüyorum, hele size gram üzülmüyorum.