Ayaküstü muhabbet edememe

Selam verip geçmek olmaz ya..Soğuk göründüğünü farkedip üzülüyorsun..Ezbere oynamak lazım herkes gibi..
 
Ama benim iş arkadaşlarım bu diyalogsuzlukta çok etkenler.İlk geldiğimde ne hoşheldin ne konuşma ne yüzüme bakma.Aralarda nasılsın diye sorma zaten yok.Ben hergün nasılsın diye soruyorum bir Allah!ın kulu sormuyor.Eski arkadaşlarına gülüm balım bir bana buz dolabı.Ben de onları açmaya çalıştım bana karşı bir iki sonra bıraktım.Sonra aramız hep soğuk devam etti ben k.çlarında dolanmayınca..''Aman dolanamam kimsenin peşinde'' dedim.''Kendileri bilir'' dedim.Peşlerinde dolanmadım ama hala soğuğuz, üzülüyorum bazen biraz yani şimdi.
Sürekli kendini elştirmek bence farkındalığı olan kişinin karı.Halbuki kendini mükemmel görenler elştirmez kendini ve farkındalıksız insanlardır..Kendilerini geliştirmeye açık olmayan insanlardır..Suç evet bazen başkalarındadır.
 
Son düzenleme:
Selam verip geçmek olmaz ya..Soğuk göründüğünü farkedip üzülüyorsun..Ezbere oynamak lazım herkes gibi..
toplumda yanlış bi dusunce yapısı var. Herkesle samimiysen sosyal anlamda en başarılı sensin diye. Samimi olduğu kişi sayısı sınırlı olan kişiler de soğuk olarak nitelendiriliyor. Aslında saglikli olan kişinin ihtiyaç duyduğu kadar kişiyle yakın olmasidir. Yanı sizin 2 tane arkadaşınız vardır sadece onlarla sosyallesirsiniz ama kendinizi yalnız hissetmesiniz ama diğer bir kişi on tane yakın arkadaşı olsa da kendini yalnız hissedebilir. Önemli olan kişinin ne hissettiği yanı. Siz kendinizi asosyal olarak gormuyor yaşadığınız hayatta yalnizlik, eksiklik hissetmiyorsaniz asosyal değilsiniz dır. İnsanların bu konuda ne düşündüğü değil kişinin kendisi ölçüttür sadece. İşin doğrusu herkesle yakın olmaya, aşırı derecede sosyal olmaya çalışmak psikolojik olarak sağlıksız bi durum. Kişinin bilinç altında sevgi yoksunluğu yaşadığının, kabul edilme onaylanma ihtiyacı hissettiğinin, kendine güvenmediği iiçin sürekli kendini ispatlamaya çalıştığının göstergesidir.
 
Bende aynı dertten muzdaribim giriş tamamda akabinde ne sorucam birde sanki konuşmanın devamınıda ben getirmek zorunda hissediyorum kendimi gerim gerim geriliyorum
 
Bende aynı dertten muzdaribim giriş tamamda akabinde ne sorucam birde sanki konuşmanın devamınıda ben getirmek zorunda hissediyorum kendimi gerim gerim geriliyorum
İşte sıkıntı orda galiba.Konuşmanın devamını getirmek için gerilmemekte.Biraz da karşıya topu atmak.Karşıda hiç tık yoksa biz mi k.çlarında dolanacığız yani.İletişim karşılıklı alışveriş.Ben mi konu bulmaya çalışacağım hep?Karşıdaki normalde konuşkansa madem konuşsun,konuşacak malzeme versin bize.İçe kapanıksa sıkıntı değil aa bu da benden deyip rahat eder kaynaşırız:)
 
Ben ayaküstü sohbetten kacma duygunuzu tedırgınlığınızı ozguven problemı yasamanıza bagladım. Bende bır egıtımcı olarak mesafemı korusamda bırıyle ıletısıme gcerken ilk tanışma vs bır tedırgınlık ne konusacagım kaygısı olmuyor. Szdekı bu durum onaylanmama yada özguven eksıklığı olablr
 
Bende aksine boyle mesafeli yeri gelince konusanlara cok hayram kaliyorum.ben girdigim her ortamda heme orayla her zaman muhabbetim varmis gibiyimdir ama bazende soyle soguk soguk olayim isterim mesafwm hep olsun ama ne yazikki ben kin bile tutamiyorum iste
 
Bendede var o.
Cogu kiside vardir.
Ben meraba demekle yetiniyorum. Gulumsuyorm ve devam ediyorum yoluma.

Benim en nefret ettigim durum akrabalari gormek. Ne sorucan ne konusucanki yolda?
Sonra " x in kizida cok yobaz" demelerinddn korkarim.
Yavas yavas alisiyorum ama. Mecburum.
Annem yanimda olunca ve tanidik olunca kendimi dunyanin en mutlu insani hissediyorum. Cok konusmam gerekmiyor arada kayniyorum.
 
Bende bu ayakustu muhabbetin gorev gibi yapilmasindan sikayetciyim. Hepimiz otomotige baglamisiz. Meraba, nasilsin diyoruz ama, nasil oldugunun bizce hicbir onemi yok. Kötüyüm, soyle bir sorunum var dese, aaa oylemi cok uzuldum deyip gecistiriyoruz. Sonra hadi kendine iyi bak, gorusuruz. Kendine bakip bakmasini da hic mi hic onemsemeyiz aslinda. Herkes repligini okuyup, gorevini tamamliyor. Ondan sonra yoluna devam. Bence boyle olmasindansa, bu sohbet, selamlasma fasli, hic olmasa daha iyi. Iyiden iyiye sacma gelmeye basladi bana.
 
Özellikle iş yerinde yapmacık bir samimiyet gerekmese yaaa..Ay keşke olmasa..

işin harici milleti nasıl eğlerim gönlünü ederim derdi oluyor.illa bir hareketlilik istiyorlar.
Ya adam bana iyi olsa iyi insan olsa içimden geldiği gibi gareketlilik yaparım.Sen hoşgeldin dememişin nasılaın dememişin yüzüme bakmamaşın.K.çında dolanayım istiyorsun yzüme bakmak için yapmacık samimiyet için canım bebeğim için..Daha dün benim yzüme bakmayanlar teni gelen yapmacık ortamcıyı canım bebeğime boğuyor.Ya bir gelene hoşgeldin de nasılsın de güler yüz göster anlayışlı ol yeter ya.Yalancıktan sohbet laylaylom bekleme yaa saçma kaldı çünkü..

Saçmalığa bakar mısınız insanların..
Herkes insanlığa uysun adaleti uygulasın zararı dokunmasın uyduraktan sohbeti bir bırak yaa.

.Evet gerekirse avrupa gibi olsun hem nalına hem mıhınaolacaksa..
Ay ne dertliymişim.
 
Is ortaminda o kadar cok gorulen birsey ki bu. Benimde basima geldi ayni olay. Iki bayan bi kac gun arayla ise girdik. Biz gunaydin dersek cevap veriyorlar, onun disinda kendileri ne selam ne gunaydin. Bizi hicbir ortama, sohbete almiyorlar. Baya disladilar bizi. Bizde beraber takilmaya basladik. Kadini surekli patrona sikayet ediyorlardi. Toplantilarda islerin aksadiklarini soyluyorlardi surekli. Birgun herkesin icinde patrona "X bey bir eleman daha almaniz gerekecek sanirim, bu isler hep yanlis yapiliyor" dedi. Kadinin yaptigi isler icin. Kadin hemen isi birakip gitti. Iki hafta sonra da patron beni de cikardi isten. Galiba beni de gidip sikayet ettiler. Bilmiyorum yani. Cok gicik tiplerdi. Aynen sizin dediginiz gibi, surekli pohpohlanmak istiyorlardi. Kendilerince bir gurup kurmuslar ama, iclerinden biri eksik olsa, hemen onun dedikodusunu yapiyorlardi. Isten kovuldugum icin sevindim resmen. Surekli ovguye ihtiyac duyan insanlar aslinda zavallilar.
 

ya bu o kadar sık gözüken bir durum ki...bu eylülde yeni atandım okula. öğretmenler arasında inanılmaz bir gruplaşma var. Herkese selam veriyorum. Fakat yeni olduğum için haliyle ortak noktamız yok kmseyle. Ki herkes benden büyük evli barklı çoluklu çocuklu tipler . Kimse de yeni gelmiş yalnız kalmasın aramıza alalım nezaketini göstermiyor. Beraber kahvaltılar, öğle yemekleri vs...Bir kez de buyur edilmedim. Sadece bana karşı böyle değiller aslında, benle beraber yeni atanan başka öğretmenler var, onları da aralarına almıyorlar. Belki de ben üstüme alınarak hata yapıyorum. Artık bu tavırlarına uyuz olmaya başladığım için nlarla sohbet etmek için kendimi kasmak yerine görmezden gelmeye başladım. Hepsiyle selamı sabahı kesip iyice içime kapanacağım en sonunda.
 

yorumunuza pek katılamayacağım. benim durumum aslında anlattığınızın tam tersi. Kültürel donanım bakımından çevremden oldukça ileri durumda biriyim. Aksine çevremdeki muhabbetler hep dedikodu minvalinde kaldığı için beni sarmıyor aslında. Ayaküstü annengiller nasıl, yeni gelin nasıl vs tarzı kişisel muhabbetlere giremediğim için geriliyorum. Yoksa bahsettiğim gibi ilgi alanıma giren veya iyi olduğum konularda saatlerce sohbet edebilirim, ki derslerde konuşmaktan, öğrencilere sadece ders değil farklı alanlarda da bildiklerimi aktarmaktan büyük keyif alıyorum...
 

nedense yeni gelenden herkese yakın olmasını, ortama kendiliğinden ayak uydurmasını bekliyor insanlar. ona yardımcı olalım diyen nerdeyse kimse yok...
 

aynen ben de dedikodudan nefret ediyorum. hele ki az tanıdığım kişiler hakkında olunca, iş ortamında mesela, yapılan bir dedikoduyu dinlemek ve cevap vermek zorunda kalmak benim için en kötüsü. bu yüzden de samimi ortamlardan ister istemez uzak duruyorum. hem içten içe ktlmak istiyorum, ah keşke benim de kafam birileriyle uyuşsa diyorum, hem de aman şimdi dertsiz başıma dert alacağım diyerek uzak duruyorum.
 
nedense yeni gelenden herkese yakın olmasını, ortama kendiliğinden ayak uydurmasını bekliyor insanlar. ona yardımcı olalım diyen nerdeyse kimse yok...
Kesinlikle ya neymiş yeni gelen konusacak yenı gelen selam verecek ,yenı gelen peşlerınden koşacak benı aranıza alın dıye insan ev sahıpliği yapar hadı sen de gel dıyerek ,muhabbet acmaya calışarak ,konusurken bakışlarını onada yönelterek .Resmen benim kımseye ıhtıyacım yok bellı arkadas grubum var havaların da dolasıyorlar.Yenı gelenler de dıskapının dıs öandalı gıbı süklüm püklum oturup oturup evıne gıdıyor.
 
Aynen yaa.Sanki kendileri yeni gelmiş biz ev sahipliği yapacaz.Gerçekten absürd.Niye böyle yaa çoğu yerde aynı..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…