Yeni tanıştığım veya samimi olmadığım kişilerle konuşacak konu bulamıyorum, rahat olamıyorum. Aslında öğretmenim ve konuşmayı çok seven biriyim, ama bildiğim konuda =) Ayrıca ailem, yakınlarım veya arkadaşlarımla muhabbet ederken hiçbir problem yok, keza ilgi alanlarımdan bahsederken de gayet hoşsohbetim ve hiç tıkanmam. Fakat yeni girdiğim bir ortamda hayatta sosyalleşemiyorum. Ne bileyim mesela okulda çok kalabalık bir öğretmen kadrosuyuz, kendi branşım dışındaki hocalarla günaydın, iyi akşamlar, çay var mı nın dışında muhabbet kuramıyorum. Aslında bundan şikayetçi değildim, taa ki bu yüzden dışardan soğuk biri olarak görüldüğümü fark edene kadar. İstisnasız tanışıp sonradan samimi olduğum herkes bana seni başta soğuk, mesafeli biri sanırdım ancak öyle değilmişsin diyor. Bu lafı duymaktan çok sıkıldım. Tabii mesafeli duruşumu kaliteli olarak yorumlayanlar da var. Herkesle hemen samimi olan insanlar beni rahatsız ediyor. Ne çok soğuk olayım ne çok cıvık, ama ortasını tutturamıyorum.
Bir müddet yurt dışında da yaşadım. Dil sorunum olmamasına rağmen sırf "small talk" dedikleri ayak üstü sohbeti yapamadığım için çok zorlandım. Ki yurt dışında bu daha da büyük bir sorun. En büyük kabusum sokakta daha önce bir kez tanışmışlığım olan veya bir yakınım aracılığıyla tanıştırıldığım, iyi tanımadığım biriyle karşılaşmam. Sırf selamlaşınca ne konuşacağız diye düşündüğüm için bazen selam dahi vermediğim insanlar oluyor ve doğal olarak burnu büyük, soğuk gibi gözüküyorum. Benim gibi olanlar var mı, bu sorunu nasıl aştınuz veya aşmak için neler yapıyorsunuz?