Ben bilindik sitelerden alıyordum. Dolabı akrilik boyayla boyayıp vernikleyebilirsiniz. Ayrıca desen de satıyorlar. Desen kağıdını da yapıştırıp, suyla ıslatıp çekiyorsunuz ve harika bir görüntü cıkıyor ortaya. :) Tam karantinalık bir hobi.
Ben bilindik sitelerden alıyordum. Dolabı akrilik boyayla boyayıp vernikleyebilirsiniz. Ayrıca desen de satıyorlar. Desen kağıdını da yapıştırıp, suyla ıslatıp çekiyorsunuz ve harika bir görüntü cıkıyor ortaya. :) Tam karantinalık bir hobi.Resım yapmaya yogunlas oyleyse resım yemeklerden daha maliyetsızdır diye dusunuyorum hıc yapmadım ama
Salonumda Kucuk bir dolap var onu boyamak istiyorum ama dolap hangı boyayla boyanır boya nerde satılır hangı fırca kullanılır bilmiyorum. Boya isinden anlamak isterdim
Allah guzel gonlune gore versın ınsallah
TeşekkürlerKendinizi çok ama çok güzel ifade etmişsiniz öncelikle. Siz özel bir insansınız, problem yaşamanız aspergerden ziyade çevrenizde cahil insanların bulunması, geçmiş travmalarınız ve şu an yaşadığınız işsizlik süreci. Parçalara bölüp ilerleseniz? Öncelikle işle ilgili yorum yapan akrabalarla fazla bu konuları konuşmayıp, “arıyorum ama şu ortamda kolay mı, siz böyle sorup durunca üzülüyorum” diye konuyu kapatsanız. Sonra iş başvurularında özel durumunuzu belirtip insan ilişkilerinin daha az olduğu alanlara yönelseniz. Bazı arkadaşlarımız çok güzel öneriler yazmışlar.
Kızlar merhaba :) Aslında sizden tavsiye beklemiyorum sadece içimi döküp konuşmak istiyorum çünkü hiç arkadaşım yok... Ben tedavisi olmayan asperger sendromuna (otizmin bir spektrumu) sahip 27 yaşında bir işsizim. Üniversite sınavında derece yaparak en iyi iktisat bölümüne girdim. Fakat hastalığım sebebiyle hakkıyla okuyamadım. Oldukça düşük bir ortalamayla, bilgisiz ve uzatarak mezun oldum. Okula gitmeyi bırakın alt kattaki bakkala gitmeye bile korkuyorum. Geç kaldığım derslere giremezdim, yok yazılırdım. Topluluklara katıldım fakat dışlandım, herkesle konuşmaya çalıştım ama kimse muhabbetimi sevmedi. Zaten cocukken de sessiz oldugum için psikolojik ve fiziksel akran zorbalığına uğramıştım. Yürüyüşüm ve konuşmam her aspergerli gibi garip, yani robotik. Mimiksiz. Aspergerlilerin aşk, sevgi, bağlılık vb duyguları denecek kadar azdır. Belki de bu yüzden dışlandım.
Lise 2den beri aldıgım tedavi, terapiler biraz olsun işe yaramıştı. Fakat işsizlik sürecinde gram etkisi olmuyor ve daha kötüye gidiyorum. İş görüşmelerine çağrılıyorum, ancak mülakat odasına girer girmez anksiyetem başlıyor deli gibi. Gözlerim bile doluyor. Görüşmeye gitmek istemiyorum, kendimi motive etmekte cok zorlanıyorum. Klasik cevapları ezberliyorum ama konuşamıyorum. Beni çok garip buluyor, farklı bir canlı görmüş gibi bakıyorlar. En son görüştüğüm mülakatçı İngilizce bölümden mezunsun ama kendini bile tanıtamıyorsun diyip üstüme geldi. Akrabalar bir yandan 'okudun da ne oldu, hani okul bitmeden iş bulurdun' diyor.. Ben yapamıyorum ve ileride nasıl yaşayacağımı bilmiyorum. Ailemin durumu parlak değil. Allah gecinden versin, babam biz ölünce kalan maaşla geçinirsin diyor. Herkesten utanıyorum artık. Hobilerim için ayıracagım 3 kuruşum bile yok Ama benim suçum değil biliyorum.. Okudugunuz için teşekkürler kızlar. ♥
Kimse birsey yapamaz cunku devlet kurumları kimsenin babasının yeri değil.Sen oraya zaten durumun bilinerek atanmış olacaksın.Torpille engelli raporu alıp ise giren insanlar varken sen kendin çabalayarak bir yere gelmeye çalışıyorsun bu da ayrı bir ironi.Bir an önce raporunu al başvurunu yap.Ciddi anlamda sosyal fobin var gibi anlattıklarına göre çünkü yazı da kendini çok güzel ifade etmişsin.Bu konuda bir uzmana başvurup tedavi olursan görüşmelerde de kendini güzel ifade edeceğini düşünüyorum.En kısa süre bir psikolog ile görüş.Tesekkürler :) Raporum yok ama düşünmeye başladım.şimdiye kadar almamamın sebebi, devlet zoruyla bir işe yerleşsem de orada baskı göreceğimden korkmam. Öğretmenlerim bile anlayışsızdı, derse katılmıyorum diye sözlü notumu 20 yapanlar mı, zorla tahtaya kaldırıp komik duruma düşürenler mi, hepsi vardı. İşveren ne yapar kim bilir
Keşke öyle olsa. Artık bikaç üniversite dışında isteğe bağlı staj var. Başvurduğun yerlerde zorunlulara öncelik verdiği için parasız çalışsan dahi genelde almıyorlar.okul doneminde zorunlu stajiniz yok muydu? genelde iktisat/isletmeciler o zorunlu stajda gittikleri yerden birkac baglanti kurup is buluyorlar. ya da iste okullarda hepsinin topluluklari oluyor cok yarar sagliyor.
inanin kendinizi kotu hissedeceginiz bir durumun icinde degilsiniz, normalde bile insanlar is bulamiyorlar buna ek olarak sizin ozel bir durumunuz var ve maalesef bizim ulkemiz o bilincte degil. kendinden farkli olani otekilestirmeyi seven bir toplumuz. kotu hissettirdiginin farkindayim ama tahmin ettigim okullardan birinde iktisat okuyup mezun olmussaniz is de bulabilirsiniz kendinizi lutfen telkin edin. okulda ne sunumlar, ne projeler, ne grup odevleri yapmissinizdir bundan guc almaya calisin siz hicbir seyi basaramamis biri degilsiniz ki is bulamayasiniz.
Max and Marry.. hayatımda izlediğim en güzel animasyon olabilir ve orda duymuştum asperger sendromunu.. Sanırım dil okudunuz, çeviri aklıma geldi. İkinci olarak benim de hobilerimden biri kaneviçe ve maliyeti çok az ben sosyal medyada yapıp satıyorum para da kazanıyorum. Siz de düşünebilirsinizKızlar merhaba :) Aslında sizden tavsiye beklemiyorum sadece içimi döküp konuşmak istiyorum çünkü hiç arkadaşım yok... Ben tedavisi olmayan asperger sendromuna (otizmin bir spektrumu) sahip 27 yaşında bir işsizim. Üniversite sınavında derece yaparak en iyi iktisat bölümüne girdim. Fakat hastalığım sebebiyle hakkıyla okuyamadım. Oldukça düşük bir ortalamayla, bilgisiz ve uzatarak mezun oldum. Okula gitmeyi bırakın alt kattaki bakkala gitmeye bile korkuyorum. Geç kaldığım derslere giremezdim, yok yazılırdım. Topluluklara katıldım fakat dışlandım, herkesle konuşmaya çalıştım ama kimse muhabbetimi sevmedi. Zaten cocukken de sessiz oldugum için psikolojik ve fiziksel akran zorbalığına uğramıştım. Yürüyüşüm ve konuşmam her aspergerli gibi garip, yani robotik. Mimiksiz. Aspergerlilerin aşk, sevgi, bağlılık vb duyguları denecek kadar azdır. Belki de bu yüzden dışlandım.
Lise 2den beri aldıgım tedavi, terapiler biraz olsun işe yaramıştı. Fakat işsizlik sürecinde gram etkisi olmuyor ve daha kötüye gidiyorum. İş görüşmelerine çağrılıyorum, ancak mülakat odasına girer girmez anksiyetem başlıyor deli gibi. Gözlerim bile doluyor. Görüşmeye gitmek istemiyorum, kendimi motive etmekte cok zorlanıyorum. Klasik cevapları ezberliyorum ama konuşamıyorum. Beni çok garip buluyor, farklı bir canlı görmüş gibi bakıyorlar. En son görüştüğüm mülakatçı İngilizce bölümden mezunsun ama kendini bile tanıtamıyorsun diyip üstüme geldi. Akrabalar bir yandan 'okudun da ne oldu, hani okul bitmeden iş bulurdun' diyor.. Ben yapamıyorum ve ileride nasıl yaşayacağımı bilmiyorum. Ailemin durumu parlak değil. Allah gecinden versin, babam biz ölünce kalan maaşla geçinirsin diyor. Herkesten utanıyorum artık. Hobilerim için ayıracagım 3 kuruşum bile yok Ama benim suçum değil biliyorum.. Okudugunuz için teşekkürler kızlar. ♥
Keşke öyle olsa. Artık bikaç üniversite dışında isteğe bağlı staj var. Başvurduğun yerlerde zorunlulara öncelik verdiği için parasız çalışsan dahi genelde almıyorlar.
Neden kaldırıldı zorunlu stajlar bende bilmiyorum
Tesekkürler :) Raporum yok ama düşünmeye başladım.şimdiye kadar almamamın sebebi, devlet zoruyla bir işe yerleşsem de orada baskı göreceğimden korkmam. Öğretmenlerim bile anlayışsızdı, derse katılmıyorum diye sözlü notumu 20 yapanlar mı, zorla tahtaya kaldırıp komik duruma düşürenler mi, hepsi vardı. İşveren ne yapar kim bilir
Yok Community dizisindeki Abed karakteri. :)Sheldon cooper ise en büyük fanlarından biri de benim
Tesekkür ederim :) 1 yıldır düşünüyorum bunu, sanırım yemek sayfası açacağım. Evde meze hazırlayıp satanlar var, o tarz bir şey yapabilirim. Fazla maliyeti de yok.yazı diliniz çok güzel. bahsetmesiniz hiç de böyle bir durumunuz olduğunu sanmazdım..
evden bir hobinizi işe dönüştürme şansınız olur mu acaba ? hem kendi başınıza çalışırsınız hem de iletişime geçeceğiniz kişiler müşterileriniz olacağı için böyle zorbalıklara uğrama ihtimaliniz çok azalır.. güzel bir sosyal medya hesabında hem yaptığınız işi hem de kendinizi aynen buradaki gibi güzelce anlatabilirsiniz bence..
ne dersiniz ?