- 10 Şubat 2017
- 5
- 1
- 1
- 27
Merhaba, ben 21 yaşındayım ama bu zamana kadar sadece lise 1de 7 ay kadar sürek bi çocukluk ilişkim oldu. Sonra hep platonik takıldım. Kimse de benimle konuşmaya çalışmadı. Arkadaşlarım hep güzel ama dışardan soğuk olduğumu söyler belki ondan bilemiyorum. 2017 ekimde bi çocukla konuştum yıllar sonra ilk kez biriyle konuşuyordum fakat konuşmaya başladıktan 4 gün sonra "toplantıdayım canım çıkınca yazarım" diyip eski sevgilisiyle barışmış ve ben görmeyeyim diye instagramdan engellemiş beni ben de tabii ki gördüm ve olay çıkardım. sen pırlanta gibi bi insansın falan dedi klasik bitiş "sorun sende değil bende" ve konuşmayı kestik. daha sonra beni twitterdan daha önce hiç tanımadığım biri ekledi okullarımız yakın aynı şehirdeyiz falan konuştuk son sınıf hukuk öğrencisiydi sürekli çok depresif ve negatifti benden de 5 yaş büyüktü mezun olamamanın verdiği bi sıkıntı olduğunu söyledi hep 3 ay konuştuk, buluştuk daha sonra bana şu an hayatına kimseyi almak istemediğini ama geri bana geleceğini beni şu an mutsuz ettiğini söyledi ve O DA gitti. Hayatım hep böyle sevgisizlikle mi geçecek yani kimi sevdiysem hep başkalarına gittiler ya da başkalarını sevdiler. Arkadaşlarım sorunu kendinde arama diyorlar ama yapamıyorum sanki hep ben hatalıymışım gibi hissediyorum. sizce ne yapmalıyım Allah rızası için biri bir şey söylesin kafayı yemek üzereyim ben neden sevilemiyorum. tamam kimse mükemmel değildir ama kimlerin kimlerin sevildiği bir devirde benim ne eksiğim var diye düşünmeden edemiyorum. Çok uzattım kusura bakmayın. Şimdiden okuyan herkese çok teşekkür ederim Allah razı olsun
Evet daha karşılaşamadım gerçekten. İnsanlar o kadar iki yüzlü o kadar yalancı ki ben hayatım boyunca dışarı çıkmak istemediğimde arkadaşlarıma "işim var" dışında yalan söylemedim hiç kimseye. Fakat insanlar gerçekten çok kötü hep menfaat hep menfaat. Artık beni sevecek insanla karşılaşma ümidim de kalmadı pek. Teşekkür ederim size de
