Asla Bebek Sahibi Olmak Istemeyen Var Mi?

acaba lale ablam hala aynı mı düşünüyorsun hiç değişme olmadı mı düşüncelernde?
bu arada bende evlendiğimde hep böyle düşünmüştüm yapamam bakamam dedim ama şimdi prensesimi sevdikçe sevesim gelio ve keşke daha önceden yapsaydım diyorum gerçekten çok farklı bir
duyguymuş rabbim isteyen herkese tattırsın
 
ben çocukları pek sevmemekle beraber bir evlilikte aslında olması gereken birşeymiş gibi görüyorum..insan ne kadar severse sevsin karşısındakini ondan bir parça olunca sanki daha da iyi olcakmış gibi geliyor sevgide değişiklik olmaz ama ne biliyim işte daha yakınlaştırcakmış gibi görüyorum ama aynı zamanda ne kadar istesemde çocuk yapmayı pek düşünmüyorum.çünkü zaman o kadar kötüki en güvenlikli sitelerde bile otursan insan ister istemez bir şekilde şehir hayatına dahil oluyor.çocuğumu koruyamamaktan korkuyorum ve bir canlının sırf ben istedim diye doğup da bu hayatta acı çekmesinden korkuyorum..bu yüzden biraz zayıf karakterliyim ve sorunlarla başedemezmişim gibi geliyor..mesela en basitinden bir okul servisine bile güvenmiyorum.olcak olsuktan sonra heryerde olur ama içim rahat etmez illa kendim alıp kendim bırakmam lazım ama ben böye bir çocukluk yaşamadım ben çok rahaattım..zaman çok kötü insanlar çok kötü ve bu şartlar altında düzgün bir çocuk nasıl yetiştirilir hiç bir fikrim yok
 
bu konuda büyük konuşmamak gerekiyor sanırım
bir sene önce bu konuda bende çocuk düşünmüyorum diyen arkadaşlardan bazıları şuan hamile ve bebişlerini kucaklarına almaya hazırlanıyorlar
allah isteyen herkese versin inşallah
 
cocuklari sevmekle onlari dünyaya getirip getirmemek ayri bir mesele.ilk önce bunu ayirt etmek lazim.cocuklari seven herkesin cocuk yapmasi gerekir diye bir sart yok.zaten istenmiyerek dünyaya gelen bir cocuk anne tarafindan yada baba tarafinda ilgi ile sevgi ile büyütülemez.cocugun ise en temel gidasi sevgidir alakadir.bunlari alamayan cocuk cok büyük problemlerle büyür.sevgi pazarda para ile satilmiyo ne yazikki.bunu cocuguna yürekten candan gönülden vermelisin.cocuklarin madii ihtiyaclarini bir kismnini karsilamasanda olur ama sevgiyi asla ihmal etmemek gerekir.
 
sahra87 .!.:
ben çocukları pek sevmemekle beraber bir evlilikte aslında olması gereken birşeymiş gibi görüyorum..insan ne kadar severse sevsin karşısındakini ondan bir parça olunca sanki daha da iyi olcakmış gibi geliyor sevgide değişiklik olmaz ama ne biliyim işte daha yakınlaştırcakmış gibi görüyorum ama aynı zamanda ne kadar istesemde çocuk yapmayı pek düşünmüyorum.çünkü zaman o kadar kötüki en güvenlikli sitelerde bile otursan insan ister istemez bir şekilde şehir hayatına dahil oluyor.çocuğumu koruyamamaktan korkuyorum ve bir canlının sırf ben istedim diye doğup da bu hayatta acı çekmesinden korkuyorum..bu yüzden biraz zayıf karakterliyim ve sorunlarla başedemezmişim gibi geliyor..mesela en basitinden bir okul servisine bile güvenmiyorum.olcak olsuktan sonra heryerde olur ama içim rahat etmez illa kendim alıp kendim bırakmam lazım ama ben böye bir çocukluk yaşamadım ben çok rahaattım..zaman çok kötü insanlar çok kötü ve bu şartlar altında düzgün bir çocuk nasıl yetiştirilir hiç bir fikrim yok
Genişletmek için tıkla...


aynen bende buna benzer korkularım yüzünden çocuk istemiyorum
çocukları aşırı derecede severim ama sırf kendi egom icin onu nasıl bi hayatın bekledigini bilmedigim bir çocugu dünyaya getirmek istemiyorum o kadar cesur değilim dünya çok kötü malesef riske almaya gerek yok :1no2:
 
Oooooo bayram günü kim güncellemiş teee fii tarihinde kalan konumu..:roflol:
Allahım şu mübarek günün yüzü suyu hürmetine isteyen,anne sıfatına layık olan her kadını anne yapsın inşallah...:Saruboceq:
Ben doğru bir karar verdiğime bir kere daha inandım bu sene..
Çocuk sevmiyor değilim..Ablamın kızına çok çok düşkünüm,her adımında peşindeyim,saçının telini bile korumaya çalışıyorum var gücümle..:1hug:
Ancak ben,bende ve kocamda bebek bakacak,çocuk yetiştirecek yetenek olduğuna inanmıyorum..Bunu bile bile dünyaya bir masum getirecek olursam günaha girerim diye düşünüyorum..:1closedeyes:
Kararım kesindir..
Allahımın işine karışılmaz,eğer ki bir kazaya kurban gitmezsek,anne olmayı asla düşünmüyorum..:nazar:
 
dünya ya çocuk getirmek öyle annenın ablanın istemesiyle olacak bir mevzu degil bencede......eger kişi bakabilecegine ona gelecek saglayabilecegine inanıyorsa dünyanın en güzel armaganıdır neşesidir çocuk....alllahım isteyen herkeze nasip etsin inşallah bu form da anne olmayı çok isteyen fakat her ay regl olduktan sonra hayata küsen arkadaşlarımız var inşallah rabbim onlara da nasip eder bana da evlendikten tam dört ay sonra nasip eder insallahhhhhhhhhhhhhh............
 
LaaLe hanım çok mantıklı düşünüyor...
kendini hazır hissetmediğini ve yetiştiremeyeceğini söylüyor..
neleeeer var sıra sıra düzine gibi çocuk yapıp sokağa salan...
öyle olacak serseri gibi büyüyecekse hiç yapılmasın...
şahsen bende çocuklara bayılıyorum ama istemiyorum...
belki bu hayat ve gördüklerim,yaşadıklarım beni korkutuyo
(evli değilim-ilerisi için konuşuyorum)
 
ben cocukları sevıyorum ve
ılerde bı ccugum olsun dıye sımdıden ıstıyorum
ama herkezın fıkrı kendıne tabı
once ıstemek ve hazır olmak gereklı
allah ısteyene nasıp etsın
 
Yooo çocuk mutluluğu huzuru zaten olmayan bir eve mutluluk getiremez bence, tam tersi siz bunları ömür boyu verebileceğinize güveniyorsanız onu getirmelisiniz dünyaya...

Seni çok çok iyi anlıyorum evliliğimde tam 5 yıl bitti çocuksuz, olmadığıdan değil kazayla bile olmadı çünkü asla istemedim eşimde istemedi.Çocuk sevmezdim şimdimi şimdi birazdaha farklı bakıyor gibiyim sanki çocuklara. İlhammı geldi ne geldi bende anlamadım geldi doldu sanki içime.Şimdi çok istiyorum. İnan yıllar geçti ama bekleyip isteyince günler aylar geçmiyor. Bu da demekki herşeyin zamanı var:içelim:
 
bende cocuk sahibi olmayi düsünmüyorum...
yani evli degilim, evlensem bu fikrim degisirmi bilmiyorum ama simdilik böyle düsünüyorum....
benim icin cocuk sahibi olmak su hayattaki en büyük sorumluluktur...
bu kadar büyük bir sorumluluk beni korkutuyor acikcasi...
cocuklari sevmiyor degilim....
ama iyi bir anne olabilirmiyim, o cocugu mutlu edebilirmiyim, her istedigini verebilirmiyim bunlar beni cok düsündürüyor....
 
eskiden severdim.. hayat şartları kötüye gittikçe kendimi tanıdıkça artık istemiyorum. hatta bir aralar had safhadaydı dua eder olmuştum kötü haber gördükçe allah bana evlat yüzü göstermsin doğurursam o gün öleyim diyordum.

ben istemiyorum çünkü krumlarda o kadar çok çocuk varki illaki güdülerim o kadar kuvvetlenirse ordan almak isterim. düşünüyorum da bir kere geldiğim şu dünyada 9 asy onu taşıyıpkendi zevklerimden vazgeçip ona sürekli masraf yapıpı büyütmek büyüynce oda kendi doğrularını yaşayıp gidecek oması kendi hayatını kurması tuhaf geliyor kendi aileme bile bakıyorum da yazık keşke çocuk yapmasaydılar diyorum kimse kendini eskitmeseydi. bazen uç noktalarda ve ağır düşünüyorum farkındayım ama elimde değil.

hayvanları daha çok seviyorum özellikler köpekleri... herşeyim onlar benim. sokakta bir çocuk yaşı kaç olursa olsun bir köpeği taşladığında bir köpek herhangi bir insan yüzünden öldüğünde yada acı çektiğinde tüm çocukların yok olmasını istiyoırum.

yeğenim var henüz 1 yaşında köpeklerime zarar verecek die aklım çıkıyor. ki köpeklerim büyük ırk ve evde besliyorum.
öyle cocuk gibi bakıyorum ki onlara aylık masraflarıda bir çok bebekten daha fazladır. ben onların böyle gözünün içine bakarken bir çocuğun zarar verebilme ihtimali dışarda gezerken çığlık atıp ürkütmeleri bile sinirimi bozuyor dengesiz buluyorum bir çok çocuğu. ve çocuk hiçç istemiyorum ama sevgilim sözlüm o kadar çok istiyor ki baba olmak...
benim doğurmayı pek istemediğimi bildiği için inşallah ileride fikri değişmezse çocuk elat edinebilirim. ama doğurmak mı allah korusun.
 
benide çalışıyor olmam korkutuyor, çocuğa başkaları bakacak,hep sorunlar yaşanacak, ama ben işe gitmek zorunda kalıcam ve tüm o sorumlulaklar koruyamama düşüncesi,kesin kati bir kararım yok Rabbime yalvarıyorum hakkımda hayırlısını versin,hayırlı, sağlıklı bi evlat olacaksa olsun İnşaAllah
 
ben cocuklara bayilirim, gözüm döner nerdeyse cocuk görünce, ama hic kiyamam, disarda olup biteni herkes biliyor, cocugum olursa bu korkularla sokaga bile cikmasina izin verirmiyim bilemiyorum, ya basina bisey gelirse diye hem kendimi hem onu bunaltmak istemem..

Cocuk istiyormuyum istemiyormuyum bende bilemiyorum, ama annem söylenmeye basladi torun istiyorum diye.. bakalim Allahtan herzaman hayirlisini diliyorum herseyin
 
Laale .!.:
Oooooo bayram günü kim güncellemiş teee fii tarihinde kalan konumu..:roflol:
Allahım şu mübarek günün yüzü suyu hürmetine isteyen,anne sıfatına layık olan her kadını anne yapsın inşallah...:Saruboceq:
Ben doğru bir karar verdiğime bir kere daha inandım bu sene..
Çocuk sevmiyor değilim..Ablamın kızına çok çok düşkünüm,her adımında peşindeyim,saçının telini bile korumaya çalışıyorum var gücümle..:1hug:
Ancak ben,bende ve kocamda bebek bakacak,çocuk yetiştirecek yetenek olduğuna inanmıyorum..Bunu bile bile dünyaya bir masum getirecek olursam günaha girerim diye düşünüyorum..:1closedeyes:
Kararım kesindir..
Allahımın işine karışılmaz,eğer ki bir kazaya kurban gitmezsek,anne olmayı asla düşünmüyorum..:nazar:
Genişletmek için tıkla...
insanın böyle kendini bilmesi tanıması çok güzel
çocuk konusunda hiçbir fikri, duygusu olmayıp sadece doğurmuş olmak için doğurup sonra hiç ilgilenmeyen bir sürü anne var (kaldı ki ben arkadaşımızın bir kaza olursa böyle bir anne olacağını sanmıyorum)
evlendiğimz ilk 3 sene ben de hiç istemedim
hatta kızardım bu millet üremek için evleniyor heralde, doğurmak zorunda mıyım kardeşim derdim
sonra birgün bir baktım ben de istiyorum
sonra da 1, 5 sene uğraştık, eşim ameliyat oldu falan
neyse umarım her isteyenin ve bakabilecek olanın güzel güzel bebişleri olur
 
tabi herkse çocuk sahibi olmak istemek zorunda değildir ..ama bunu tadanını pişma olacağının kesinlikle zannetmiyorum bekar olduğum halde...bence sağlığınız elverior ve çocuk istemiyırsanız çok değişik ,anlamlı, değerli, eşssiz duygulardan mahrum kalıyorsunuz demektir..( tabi bu benim için)
(inşallah Allah isteyen herkse çok sağlıklı bebekler nasip etsin ..ablacığımada)
 
er_ca .!.:
eskiden severdim.. hayat şartları kötüye gittikçe kendimi tanıdıkça artık istemiyorum. hatta bir aralar had safhadaydı dua eder olmuştum kötü haber gördükçe allah bana evlat yüzü göstermsin doğurursam o gün öleyim diyordum.

ben istemiyorum çünkü krumlarda o kadar çok çocuk varki illaki güdülerim o kadar kuvvetlenirse ordan almak isterim. düşünüyorum da bir kere geldiğim şu dünyada 9 asy onu taşıyıpkendi zevklerimden vazgeçip ona sürekli masraf yapıpı büyütmek büyüynce oda kendi doğrularını yaşayıp gidecek oması kendi hayatını kurması tuhaf geliyor kendi aileme bile bakıyorum da yazık keşke çocuk yapmasaydılar diyorum kimse kendini eskitmeseydi. bazen uç noktalarda ve ağır düşünüyorum farkındayım ama elimde değil.

hayvanları daha çok seviyorum özellikler köpekleri... herşeyim onlar benim. sokakta bir çocuk yaşı kaç olursa olsun bir köpeği taşladığında bir köpek herhangi bir insan yüzünden öldüğünde yada acı çektiğinde tüm çocukların yok olmasını istiyoırum.

yeğenim var henüz 1 yaşında köpeklerime zarar verecek die aklım çıkıyor. ki köpeklerim büyük ırk ve evde besliyorum.
öyle cocuk gibi bakıyorum ki onlara aylık masraflarıda bir çok bebekten daha fazladır. ben onların böyle gözünün içine bakarken bir çocuğun zarar verebilme ihtimali dışarda gezerken çığlık atıp ürkütmeleri bile sinirimi bozuyor dengesiz buluyorum bir çok çocuğu. ve çocuk hiçç istemiyorum ama sevgilim sözlüm o kadar çok istiyor ki baba olmak...
benim doğurmayı pek istemediğimi bildiği için inşallah ileride fikri değişmezse çocuk elat edinebilirim. ama doğurmak mı allah korusun.
Genişletmek için tıkla...


Sozluluk kismi olmasa ben yazdim diyebilecegim bir yazi olmus. Kopeklerim benim de var ve aklim cikiyor onlara birsey olacak diye. Sokaktakileri ise hic saymayalim, ki bir de sokakta yasayan hayvanciklara kotu muamele eden cocuklar var.

Ben sevmiyorum cocuk, istemiyorum da. Sorumlulugunu almak istemiyorum, o yukun altina girmek istemiyorum, bir cocuk emzirmek dusuncesi bana kabustan ote geliyor cogu zaman. Rahatini bozmak istemiyorsun diyen olabilir, dogurursam rahatim bozulmaz cunki cocugu da o dengeye oturtabilirim ama bu cagda, bu ulkede ve cumhuriyet degerlerinin git gide kayboldugu su gunlerde ben bu ulkeye bir cocuk daha getirip de onun geleceginden endise edemem. Yani her noktadan karsiyim cocuk sahibi olmaya...
 
geceninrengi .!.:
Sozluluk kismi olmasa ben yazdim diyebilecegim bir yazi olmus. Kopeklerim benim de var ve aklim cikiyor onlara birsey olacak diye. Sokaktakileri ise hic saymayalim, ki bir de sokakta yasayan hayvanciklara kotu muamele eden cocuklar var.

Ben sevmiyorum cocuk, istemiyorum da. Sorumlulugunu almak istemiyorum, o yukun altina girmek istemiyorum, bir cocuk emzirmek dusuncesi bana kabustan ote geliyor cogu zaman. Rahatini bozmak istemiyorsun diyen olabilir, dogurursam rahatim bozulmaz cunki cocugu da o dengeye oturtabilirim ama bu cagda, bu ulkede ve cumhuriyet degerlerinin git gide kayboldugu su gunlerde ben bu ulkeye bir cocuk daha getirip de onun geleceginden endise edemem. Yani her noktadan karsiyim cocuk sahibi olmaya...
Genişletmek için tıkla...
a.s.

çook şaşırdım benimle aynı düşüncede birini bu tür bir forumda bulduğuma:)

ben her zaman çevremde hayvan sahibi yada çocuk sahibi bir cana sahip olacaklarsa hep derim.

çocuk sahibi olurken 3 kere düşün kendin eşin ve ailen için ama köpek sahibi olurken bin kere düşün. çünkü onun değerini yalnız ailesi sahibi bilir sokaklar devlet kimse ona sahip çıkmaz ama çocuğa her akraba sahip çıkar devlet hemen el atar parasız sağlık kurumları bakar ama bir köpeğin herşwyi para demek..

o yüzden çocuk sahibi olmak gözüme hem çok daha kolay geliyor hem hayatı garanti geliyor ama yinede o sorumluluğun altına girmek istemem.yanlış ytiştirilmiş suç makinesi çocuklarla da dolu etrafımız.
 
icimdeki_sen .!.:
bende cocuk sahibi olmayi düsünmüyorum...
yani evli degilim, evlensem bu fikrim degisirmi bilmiyorum ama simdilik böyle düsünüyorum....
benim icin cocuk sahibi olmak su hayattaki en büyük sorumluluktur...
bu kadar büyük bir sorumluluk beni korkutuyor acikcasi...
cocuklari sevmiyor degilim....
ama iyi bir anne olabilirmiyim, o cocugu mutlu edebilirmiyim, her istedigini verebilirmiyim bunlar beni cok düsündürüyor....
Genişletmek için tıkla...

Hayatim bekarken böyle düsünmen cok normal, bende öyle düsünüyordum endiselerim vardi korkularim vardi, yapabilirmiyim o sorumlulugu tasiyabilirmiyim diye cocuk bana cok uzak geliyordu....:1no2:

Fakat evlendikten sonra fikirlerim degisti esimi ve kendimi bir zaman sonra gözden gecirdim ve biz bu isi basaririz dedim..cünkü ikimizdede o kapasiteyi görebiliyordum...a.s

Bence sendede degisecek bu, ha eger Laalede gibi degismezse o zaman ciddende yapma derim, cünkü cocuk sahibi olmak istemeyenler gercektende olmasin, sevmedigin bir yemegi yemek gibi olur bu, ve en kötüsüde bu yemegi bir ömür boyu yemek zorunda kalirsin.:nazar:

Rabbim tüm isteyenler nasip etsin insallah....Keske Sen gibi Laale gibi arkadaslarimiz cocuk sahibi olsa diyorum ben, o kadar cok bilincsizce insanlar olacagina:nazar:
 
ben evlenmeden önce bebek delisiydim
nerdeyse sırf bebek için evlilik isteyecek kadar
ama evlendikten sonra sorunlar vs. beni nefret ettirdi
bebekten değil ama nefretim
bebek sahibi olmak istemedim
ve zaten 15 ay evli kaldım Allahımın bana bi takdiridir ki sanırım
hiç korunmamamıza rağmen çocuk olmadı
1 sene doluna test filan yaptırmak istemişti eşim hep bi pürüz çıkmıştı

bence bebek olmadanda mutluluk olur evet ama
bu tek başına verilecek bi karar değil
eşinizi yorumuda önemli
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

I
Sanki kayboldum
6 7 8
Yorumlar
146
Görüntüleme
17K
Nazendeemz
Nazendeemz
mavikazak
  • Kilitli
Bir derdim var deyip dahasını ekleyenler :(
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
8K
Mune
Mune
abis66
Tüp Bebek Günlüğüm..
2 3 4
Yorumlar
70
Görüntüleme
24K
abis66
abis66
B
Baba Korkusu
5 6 7
Yorumlar
137
Görüntüleme
47K
deniz1991
D
ayneyn
Tuvalet Eğitimi Yıkanabilir Bebek Bezi
3 4 5
Yorumlar
94
Görüntüleme
27K
Annenur43
A
X