Asla Bebek Sahibi Olmak Istemeyen Var Mi?


ama sanmayınki bizim yeri geldiğinde kısacık ama şehvetli süren sevişmelerimiz,sizin vaktiniz çooook bol olduğu için izmir marşıyla gelip mehter marşıyla giden sevişmelerinizden daha az zevk veriyor:teselli:


KROOO,ben bunu 2007 nin en muhteşem cümlesi olarak seçiyorum,kopardın beni yaaa:içelim:
 
Krdi,çok megoloman gördüm seni yaff:)
şaka bir tarafa,enerjine ve azmine hayranım,
sen günlük yaptıklarını anlatırken,ben okurken yoruluyorum walla:)
 

bende diyorum ki mutlaka çocuk sahibi olmalıyım

allah tarafından verilmiş sadece bize özgü olan annaelik duygusunu mutlaka tatmalıyım zaten çocuklarıda çok seviyorum

yok yok mutlaka çocuk sahibi olmalıyım :))))

hepimiz için hayırlısı neyse o olsun arkadaşlar
 
yazılan bütün yorumları okudum....
alıntı yapmayacağım çünkü arada o kadar saçma sapan laflarda edildiki hangi birini alıntı yapayım.:)
bir kere çocuk istememek gayet doğal.herkes çocuk yapacak her ailede çocuk olacak diye bir şey yok...tercih meselesi.buraya kadar saygı duyarım.
geleceğinden endişe ettiğim için istemiyorum,bakamayacağımdan korktuğum için istemiyorum diyenlerede bi derece saygı duyarım.
ama söylermisiniz nerenizden uydurdunuz çocuk sahibi olan çiftlerin sosyal hayattan kesildiğini,evliliklerinde eski tadın tuzun kalmadığını,yok kadın oğluyla ans edermişte yok kocası etrafa bakarmışta bilmem nee....yok kadının çalışma hayatı bitermiş.laf yani...
birincisi asla bilemeyeceğiniz bir duygudan bahsediyoruz.(istemediğiniz için öyle söylüyorum)dünyadaki başka hiç bir zevkle kıyaslanamaz.en büyük aşkın bile yanında küçücük kaldığı bir sevgi bu...ama ben burasını tartışmıcam sizinle...
maalesef evlenmeyi,hayatı sadece gezip tozmankatn,yiyip içmekten,sevişmekten ibaret sanıyorsunuz ve gerçek mutluluğu bilmediğiniz için bunlarla avunuyorsunuz.çocuk sahibi olan çiftler evet düzen oturana kadar biraz zorluk çekerler.uykusuzluk vs...
ama sanmayınki bizim yeri geldiğinde kısacık ama şehvetli süren sevişmelerimiz,sizin vaktiniz çooook bol olduğu için izmir marşıyla gelip mehter marşıyla giden sevişmelerinizden daha az zevk veriyor:teselli:

Valla ne diyim Kro zevkle okudum yorumunu, büyüksün baba yaaaa:1yes2: hele ki altı çizili cümle özetledi herşeyi.Son olarak şunu söylemeliyim, 2 çocuğum var, çocuklarım olduktan sonra kocam daha bir aşık oldu bana, bende ona tabi:asigim:
 
Yoo hayır ben sırf size baksın diye çocuk yapın anlamında söylemedim bunu. Sadece yaşlılığınızda size mutluluk verecek bir aktivite örneği verdim. Yoksa çocuğunuz bile olsa herkesin hayatı bireyseldir ve istediğini yaşar. Benim oğlum var ben ondan hiçbişi beklemiyorum kendi adıma. Ama bunun tam tersi kendimi onun hayattaki herşeyinden sorumlu hissediyorum çünkü ben anneyim.

Ben sana 'herkes aynı derecede güçlü değil' noktasında katılıyorum. Ben güçlü bir kadınım. Hergün kendi arabamla 200 km (gidiş dönüş iş yolu) yol gidip akşam 7'ye kadar çalışıp, haftasonları ayrıca hoşlandığım başka bir işe (ticarete) el atacak kadar cesaretli; bir çocukla ve bir çocuk gibi koca ile uğraşıp evimi de misafirimi de ihmal etmeyecek kadar maharetliyim. Bu kadar uğraşın içinde çocuk sorumluluğu bana çoook zor gelmiyor.
Kendime aşık oldum yav:Roflol:


Len Allahın manyak hükelası, ben senin iki katın cesaretli, iki katın maharetli, iki katın sorumluluk sahibiyim. İki kere aşık oldum kendime yav:Roflol:
 
Helal olsun ne diyeyim... Ama hayatından memnunsun di mi? İşte önemli olan bu! Ben de eğer mutlu olacağımı düşünseydim zaten şu 1,5 sene içinde çalışmalara başlardık...

Zaten benim de anlatmaya çalıştığım bu işte! İnsanlar; eger sevgi,ilgi,yeteri kadar maddi imkan sağlıyabiliyorlarsa bebek yapmalı! Durduk yere sadece bebek sevgisiyle yavrucakların günahına girmek olur. Bana gelince Allahıma çok şükür; maddi olarak durumumuz iyi! Ama bizim büyümemiz çok zor! Ben biraz akıllansam eşimin olgunlaşması,durulması için kaç fırın ekmek yemesi gerek ben artık bilemiyorum...
 
goruyorum ki yazanlarin nerdeyse cogu cocuk istemiyor ya da istemiyordu.zaman degisti ...ben de ne cocuk istiyorum ne de hamile olmak istiyorum.yani resmen herkes memnun olsun da sussun artik diye tamam dusunmeye basladim dedim.ufffff
 
Aşağı yukarı benzer sorunlarım var eşim çocuk istiyor ama ben bir çocuğun zorluklarını biliyorum. İki kardeşime az çok baktım. Ablamın kızına da 1.5-3 yaş arasındayken baktım. Yani bir bebeğin iyi kötü pek çok tarafını biliyorum. Ama eşimin ailesi evlendiğimizden beri bebek istiyor. Bense bir türlü çözümlenemeyen maddi sıkıntılar yüzünden henüz erken olduğunu düşünüyorum. Bebekleri çok severim ve bakımı için her türlü fedakarlığı yapabilirim. Ama tek sorun bu değil ki...
 
27 yaşındayım o güdüyü hala hissetmiyorum.
evet bende hissetmiyorum.Hayatım boyunca bir insanın sorumluluğunu almak çok zor geliyor bana ,çocuklarıda severim ama yinede çocuk istemiyorum.Doğum korkusuda bir etken tabii
 
şimdiii... nerden başlasam, nasıl anlatsam...
1-bu dünyanın ve bu ülkenin çocuk yapmak için çok uygun olmadığını düşünüyorum... Yarın öbürgün içecek suyumuz olmadığında bir çocuğum olduğunu ve çaresiz kaldığımı düşünemiyorum bile...
2-çocuklarla aram hiç çok iyi olmadı... ergenlik çağındakilerle iyi anlaşırım ama çocuklarla değil...-eşim bu konuda benden iyi-
3-20 ağustosta 2 yıl dolacak ama aslında tanışalı 7 yıl oldu, bu dönemde başımızdan öyle çok şey geçti ki...mesela eşimin motor kazası... hadi bize bir şey oldu diyelim, noolacak o çocuğa...
4-annemler istanbulda oturuyor, muğlada yalnızım, ben tek başıma bebek bakmayı beceremezmişim gibime geliyor...
5-çılgınlıklar konsunda kararsızım, mesela motorda ortalarına çocuklarını oturtmuş alman bir çift görmüştüm taa buraya tatile o vaziyette gelmişler, o zaman canım çekmişti...çılgınlıklarımıza şahit olacak birini mi aramışım ne o zaman...
6-yok annem, çocuk kalsın, ben böyle iyiyim...
:)çocuklulara ve çocuklarına allah uzun ömür versin...kimseyi eleştirmek bana düşmez, hem birileri çocuk yapacak ki, insan nesli devam edecek, değil mi ama...
Yalnız bu gün ofise arkadaşlar geldi, altı ay önce evlenmişler, evlendiklerinde bize gelmişler, "siz çok mutlusunuz sizi örnek aldık biz de çocuk yapmayacağız" demişlerdi, kız şimdi beş aylık hamile...insanın kardeşim üremek için mi evlendin diyesi geliyor...
 
laalecim bütün yazılarını okudum sanki ikiz çiftiz:) bizde hala büyümedik hala evin içinde çocuklar gibi elele tutuşup laylay şeklinde dolaşan bir çiftiz karı kocayız cümlesi bile bize ağır geliyor sanki ayrı eve çıkmış her gününü laylaylom geçiren bir çiftiz hala bir sebep yokkken birbirimize bakıp sırıtabiliyoruz çocuk gibi inatlaşıyoruz oyunlar oynuyoruz eve bazen büyükler geliyo işte o zaman çok zorlanıyor evin hanımı ve beyi olmakta:))
bende senin gibi nazlı kaprisli hatta şımarık biriyim ama hepsini dozunda yaparım ben çok zorumdur eşimde zordur evlilik asla planlarımda yoktu istemezdim eşim 4 yıl boyunca teklif etti en sonunda bi gün dalavereyle yüzüğü parmağıma geçiriverdi ne sözler verdi allah var hepsinide tuttu.
biz 30 değil 3 yaşında iki bebeğiz ben eşimin eşim benim bebeğim ve hiç büyüyeceğimiz sanmıyorum ee bu durumda çocuk işi zor:) ne sorumluluğunu almak istiyorum ne ihtiyaç duyuyorum ne de gerek görüyorum. ona harcayacağım maddi manevi herşeyi eşime ve kendime harcarım . olsa nolacak ben ona yıllarımı verecem sonra evlenip gidecek (böylede olmalı) ayda yılda bir görecem sonra en yakından kendimizden biliyorum eşimin günlerce konuşamadığı oluyo ailesiyle herkes kendi hayat telaşına düşüyor yani...

ben isteyen herkese allah nasip etsin isterim bebek özlemi çeken bütün çiftlerin bebeği olsun herkese saygım var ama ben istemiyorum böyle bir şeye ne ihtiyaç ne gerek duyuyorum hayatta yapacak o kadar çok şey var ki bana göre..
 
Her iş te,her karar da ,ne kadar emin olsak ta az da olsa bir risk olduğunu düşünürsek...
Bence pişmanlık riski sıfır olan tek olay bu dur!..
Hangi anne pişman olmuştur bebeğim oldu diye??
İsteyenler için sözüm meclis dışı...Kadınlığın zirvesidir annelik...
 
laalecim bütün yazılarını okudum sanki ikiz çiftiz:) bizde hala büyümedik hala evin içinde çocuklar gibi elele tutuşup laylay şeklinde dolaşan bir çiftiz karı kocayız cümlesi bile bize ağır geliyor sanki ayrı eve çıkmış her gününü laylaylom geçiren bir çiftiz hala bir sebep yokkken birbirimize bakıp sırıtabiliyoruz çocuk gibi inatlaşıyoruz oyunlar oynuyoruz eve bazen büyükler geliyo işte o zaman çok zorlanıyor evin hanımı ve beyi olmakta:))
bende senin gibi nazlı kaprisli hatta şımarık biriyim ama hepsini dozunda yaparım ben çok zorumdur eşimde zordur evlilik asla planlarımda yoktu istemezdim eşim 4 yıl boyunca teklif etti en sonunda bi gün dalavereyle yüzüğü parmağıma geçiriverdi ne sözler verdi allah var hepsinide tuttu.
biz 30 değil 3 yaşında iki bebeğiz ben eşimin eşim benim bebeğim ve hiç büyüyeceğimiz sanmıyorum ee bu durumda çocuk işi zor:) ne sorumluluğunu almak istiyorum ne ihtiyaç duyuyorum ne de gerek görüyorum. ona harcayacağım maddi manevi herşeyi eşime ve kendime harcarım . olsa nolacak ben ona yıllarımı verecem sonra evlenip gidecek (böylede olmalı) ayda yılda bir görecem sonra en yakından kendimizden biliyorum eşimin günlerce konuşamadığı oluyo ailesiyle herkes kendi hayat telaşına düşüyor yani...

ben isteyen herkese allah nasip etsin isterim bebek özlemi çeken bütün çiftlerin bebeği olsun herkese saygım var ama ben istemiyorum böyle bir şeye ne ihtiyaç ne gerek duyuyorum hayatta yapacak o kadar çok şey var ki bana göre..


Bu konuyu ilk açtığımda çok tepki toplamıştım. Baktım ki; bir arkadaş benim konumu güncellemiş. Artık bir cevap farz olmuştur. Çocuk yapmayı hala hiç istemiyorum. Geçen gece eşimle sabaha kadar oturup bu konuyu enine bouna konuştuk.

Ben; "Bak aşkım ben çocukları sevmiyorum biliyorsun. Ama eğer sen çok istersen doğurururm ama sadece sen istersen! O zaman bana çocuk istediğini ispat edeceksin. Maddi ve manevi hazır olduğunu göreyim hemen doğurayım" dedim. Kocam sadece kem küm etti. Biliyorum ki o da istemiyor. Zaten çok az görüşen bir çiftiz. Bir de üzerine çocuk eklenince hayatımız iyice zorlaşacak. Büyümediğimizi ve asla büyümüyeceğimizi ben çoktan kabul ettim de işte anneler anlamıyor. Ama ben bu durumu da dert etmiyorum. Ev de benim adam da benim! Hayatımda neyin doğru olacağını herkesten iyi ben bilirim. Yine çok çok iyi biliyorum ki; bizde o güç de yok. Zorlamanın da anlamı yok.

Allah herkesin gönlüne göre versin! Rabbim bebek isteyenlerin kucağını boş bırakmasın inşallah..!

Sevgiler...
 
4 yaşında bir kızım 1 yaşında bir oğlum var. Çalışan bir kadınım. Her kapıyı çalışımda çığlık çığlığa kapıya koşturmaları, beni görünce kucağıma atlamaları. kısaca bana ihtiyacı olan birilerinin olduğunu bilmek çok hoşuma gidiyor...:emir_bebek:
 
aslında ben çok kararsızım çocuklarla hiç anlaşamam hep bi engel hep bi ayak bagı gibi gelıyor bana tamam duygusal olarak dusundugumde annelık vasfı çok ayrıcalıklı ve kendı bebegım olursa ona nasıl davranacagımı nasıl sevecegımı ve nasıl yetıstırecegımı dusununce fedakarlık etmek gözume hoş bile geliyoo düşünsenıze benı anne kocamı baba yapabilecek bi insan ve biz nasıl yetıstırırsek öle atacak hayattakı adımlarını senden kocandan bişiler kapacak ve sana benzedıgını görunce hoşuna gıdecek bi bebek off anne olmak ...bunları dusununce insan göze alabılıyo ama bide şu dogurma işi olmasa işte ben bi bunu aşamadımmm
 
ben istiyorum bi bebek sahibi olmak ama hemen değil en az 3-4 sene sonra istiyorum..önce evliliğimin tadını çıkarmak istiyorum eşimle doya doya evliliğimizi yaşamak istiyorum ama sonra bi bebek istiyorum ben çünkü ben çok severim bebekleri o kadar masum okadar tatlı oluyolar ki üstelik o sadece 2 mizin yapabileceği bişey 2mize ait...
 
bende istiyorum ben çok seviyorum bebekleri aşırı derecede hemde nişanlımda seviyo allah verirse evlenince 6 7 ay en geç 8ay sora olabilir hatta hemen olsada olur problem deil.ne yaşıyosak nasıl mutlu olucaksak bebeğimizde bizimle yaşasın bizimle mutlu olsunnn...
 
Kızlar merhaba! Aranıza yeni katıldım ve burayı çok beğendim. Biraz geç bir saat olmasına rağmen böyle bir konu açmak istedim zaten yarın tüm gün forumda olacağım inşallah yorumlarınıza katılırım..

Mesela ben; bebeklerle aram hiç iyi değildir açıkçası pek sevmem de... Bu ağustosta evliliğimin 2.yılını kutluycaz inşallah.. Annem ve ablam çok baskı yapıyor ama bir türlü bu derdimi anlatamıyorum...

Ben birbirini seven iki kişinin çocuğu olmasa da ömür boyu mutlu olacağına inanıyorum.

Bu konuda siz neler düşünüyorsunuz?:uhm:

Hepinize tekrardan sevgilerimi gönderiyorum...

biz de aynen senin gibi istemiyorduk çocuk. birbirimize yeteriz falan diyorduk ama 4. yılımızda geliverdi davetsiz misafir. git diyemedik:) iyi de yaptık diye düşünüyorum şimdiden. bir de şöyle düşün; erkeklerin 70 yaşında da çocuğu oluyor ama kadınların belli bir süresi var. bence çocuk istemiyorum diye kendini kısıtlama. zamana bırak.
 
ben istiyorum bi bebek sahibi olmak ama hemen değil en az 3-4 sene sonra istiyorum..önce evliliğimin tadını çıkarmak istiyorum eşimle doya doya evliliğimizi yaşamak istiyorum ama sonra bi bebek istiyorum ben çünkü ben çok severim bebekleri o kadar masum okadar tatlı oluyolar ki üstelik o sadece 2 mizin yapabileceği bişey 2mize ait...
sen ne zaman evlendinde çocuk istiyon kızlaelaelaelaelae
 
X