Böyleleri an çok kendilerine ediyor ama. Hayal atı alt üst olacak haberleri yok. En çok onlar üzülecek onlar yıpranacsk ve çok geç farkına varacakları
Böyleleri an çok kendilerine ediyor ama. Hayal atı alt üst olacak haberleri yok. En çok onlar üzülecek onlar yıpranacsk ve çok geç farkına varacaklarıEvet benim durumum da aynen böyleydi. Ailesi maddi olarak iyi olmasına rağmen oğullarının hiçbir şeyine karışmadılar, düğün masraf vs. Daha kız evlendireceğiz diyorlardı, şaka gibi. Ama o yok ailemden ayrılamam başka şehre gidemem, annem bensiz ne yapar...
Sizinki de değişik olmuş nasıl açık biriyle evlendi? Seviyorum hala da seviyorum, daha önceki konularımda çok değindiğim için yazmadım, mesele şuan benim sevgim değil :)bir suru ayrinti vermissiniz ama seviyorum dememissiniz..
vicdanli merhametli ve deger veriyor olmasindan mi aytilmak istemiyorsunuz yoksa gercekten sevdiginiz icin mi?
birebir ayni seyi yasadim..
ben yoluma bakmayi tercih ettim
cunku ileride problem olacakti
gerci sonra benden daha acik biriyle evlendi ama
sana soyleyebilecegim tek sey kalbinin sesini dinle..
Inanın özgürlük en büyülü yaşantı..sakin ödün vermeyin..erkekler evlenince ailelerinden asla kopmuyorlar hatta daha da düşkün oluyorlar...daha çağdaş daha iyi bir mesleği olan biriyle başlayın hayata ...boşluğa da düşmeyin okuyun öğrenin e ticaret yapinArkadaşlar merhaba. Daha öncede defalarca sıkıntılarımı dile getirip konu açtım. Umarım bu son konum olur çünkü bitti artık
3 senelik bir birlikteliği vardı ben 26,o 25 yaşında. Aileler geçen sene tanıştı ve kimse kimseden memnun olmadı. Fikir farklılıkları kültürel farklılıklar vardı. Maddi sebeplerden dolayı da ailemin aşırı abartmayı ve beni çok üzmelerindne dolayı ailemin de payı var bu noktaya gelmemizde ama belkide ben çok iyi niyetliyim de karşı tarafı göremiyorum dur.
Normalde tanıyıp tanıyabilrcrğim, ya da en azından bu yaşıma kadar karşıma çıkan en iyi niyetli erkek olarak tanıdım onu. Çok vicdanlı, tamamen vicdanıyla hareket eden, ve ben haksız olsam bile günlerce özür dileyip sırf benim bir damla göz yaşım akmasın diye çabalayan biriydi. İlk zamanlar öyleydi, aileler tanışana kadar her şey normaldi x hatta bulutların üzerinde gibiydim çünkü nasıl olur da bir erkek bu kadar iyi niyetli olabilir diyordum.
Neyse işte bizim aile yapıları çok farklı bizimkiler açık ve daha modern, kadının okumasını çalışmasını etlrlten bile daha çok ieterlerler desteklerlerxkızlara çok düçkünler haliyle bizleri erkek gibi yetiştirmişler. Karşı taraf ise tamamen türbanlı, 1 tane bile açık kadın ya da gelin yok, çok fazla grlenekçiler ve 50 yıl öncenin adetlerini şuan sürdürmeye çalışıyorlar. Haliyle aileler tanışınca Bi kriz yaşandı, bizimkiler benimseyemedi, hal böyle olunca çok abartmışlar ve karşı taraf baya kırılmış üzülmüş o zaman bizde istemiyoruz demişlerdi. Tabi ben ailemi çok suçladım, çünkü ailemde maddi takıntılarda var, okumuş olsun doktor mühendis olsun kafasındalar ve ben baya cephe aldım o kafa yapılarını bildiğim için. Bu arada erkek arkadaşım da 2 ünv mezunu ama iyi bir iş henüz bulmuş değildi ama bulacsğımdan emindim planları vs vardı temşibrl değildi.
Daha sonra türban meselesi çıktı, karşı tarafta gelinler evlenince kapanırmış, erkek arkadaşım söylediğinde başta biraz yatıştırdım durumları zamanla olabilir neden olmasın içimden gelirse kapanırım vs dedim. Sonra çok sık boğaz edilince ve özellikle ailelerin böyle bir şeye kendilerinde müdahale hakkı gördüklerini görünce iyice çıldırdım, zaman geçtikçe bu nasıl mantık nasıl insanlara bunu dayatabiliyorlar gibisinden düşündüm ve gittikçe artık sert tepkiler vermeye başladım ve asla kapanmayacağım ilerde de kapanmayacağım hatta beni bu fikirdeli insanlar dinden soğutuyor demeye başladım. Artık sürekli tartışır olduk.
En son sert şekilde asla kabul etmiyorum ayrılalım ya da bu meseleden vazgeç dedim. O da dedi ki eskiden olsaydı ailemi karşıma alırdım bu mesele için, ama aylardır görüyorum ki sen benim için hiçbir şey yapmıyorsun, verdiğim değerin karşılığını hiçbir zaman alamadım vs diyip bir sürü şey sıraladı. Evet aileler olayı beni çok yordu ve psikolojim bozuldu haliyle onu üzdüğüm zamanlarda çok oldu ama asla ayrılacağımız büyüklükte şeyler yapmadım yani hatam falan da olmadı yanlışım da olmadı, sadece olan durumlardan ve türban meselesinden, ailesinin farklı oluşundan dolayı tartışmaları patlamalarım oldu. O da konuyu şuna getiriyor, ben ailemi karşıma alırdım ama sen demiyorsun o yüzden almıyorum.
Neyse sonuç olarak kesin ve net olarak bitti. Bir taraftan kuş gibi hafifledim, şimdi çıkıp istediğimi giyebilecrğim, kafamı yastığa koyduğumda bu türban meselesi ne olacak demeyeceğim. Özgürlük böyle bir şey sanırım, zincirlerimden kopmuş gibiyim.
Ama bir taraftands öylr bir boşluk ve yalnızlık varki. Pişman olurum korkusu da var. Acaba ben toparsasaydım, mutlu bir birliktelik sürdürseydim zamanla bu türban olayı ortadan kalkar mıydı, nice aile var kapalı ama açık gelin de alıyorlar. Acaba diyorum halledeşilir miydi. Çünkü kötü bir huyu Bi şeyi yoktu bu devirde iyi insan değer veren insan bulmak zor iken o resmen attığım adıma kadar bakardı takılıpta düşmeyeyim diye. Çok fazla titredi üstüme. O yüzden Bi boşluğa düştüm şuan. Ne olacak nasıl olacak anlatamayacağım bir haldeyim.
Aynı yollardan geçenler lütfen yardım eder misiniz, çok ihtiyacım var nefesim kesiliyor bazen. Bazen de diyorum ki acaba ben mi böyle birini çok üzdüm acaba şimdi üzgün mü ağlıyor mu mutsuz mu bi taraftan da onu düşünüp üzülüyorum. Çünkü senden sonra asla başkasıyls evlenmem başkası olmaz diyordu, hayatım da zehir olur ama senle de olmuyor diyordu. Şimdi onu da düşünüyorum ya hayatı bahsettiği gibi berbat olursa. Kafam çok karışık anlayacağınız
HaklısınızKapanmak fedakarlık değil, özgürlüğünü başkası eline teslim etmen demektir. Sen isteyerek kapanmıyorsan bu tam olarak esarettir. Kapalı olup, zorla açılman istenseydi yine aynı şeyi söylerdim. İnsanların hanhi dini seçeceği, seçtiği dini nasıl yaşayacağı konularında kimsenin söz hakkı yoktur. Kimseye istemediği şeyi dayatamazsın. Acaba düzelir miydi diye düşünme sakın. Asla düzelmezdi.
Ben de hep aynı şeyi söyledim, madem öyle başı kapalı biriyle birlikte olsaydın dedim. Ama ben sana aşık oldum dşyor bu benim elimde olan bir şey değildi diyor. Biz tanıştığımızda 22 yaşındaydık ve evlilik olayları vs aklımda yoktu ki aklıma kapanma vs gelseydi diyor. Orta yol bulunur sandım diyor. Bir de büyük çocuk, kendi ailesinde evli yok, benim kendi anne babamın böyle bir şeyi dert edeceği hiç aklıma gelmemişti diyor.Türkiye de iki kişi evlenmez, iki aile evlenir maalesef.
Fanatik dindar biriyle mutlu olacaginizi sanmiyorum. Ailenizi hakli buldum.
Benim algilayamadigim bir sey var.
Muhafazakar erkekler neden basi acik kizlara baski yapip durust davranmamak yerine kendi ideolojilerinden birini bulmuyor ?
Yolunuzu ayirin. Karsiniza daha nice adaylar cikacak...
Tabiki fark ettim. İnsan Bi kaç ay da az çok anlar. Fakat benim sıkıntım şu oldux erkek arkadaşım o kafada değil, öyle istekleri talepleri yoktu. Ailesinin muhafazakar olduğunu biliyordumcama brnim için sorun teşkil etmiyordu bende namaz kılan kuran okuyan biriyim. Ama ben dayatma olacağını bilmiyordum, bana müdahale edileceğini bilmiyordum. Dediğim gibi erkek arkadaşımın fikirlerini her şeyini biliyordum, öyle biri olsaydı zaten direk ilişkimi ilk günden keserdim. Aileler tanıştıktan sonra böyle bir şey oldu. Çok fazla problem yaşadık o yüzden o da artık ailemi karşıma alamam vs demeye başladı. Bende kimseyi karşısına almasını istemem açıkçası çünkü onun ailesi de kötü niyetli insanlar değiller çocuklarından olsunlar istemem Tabiki o şekilde de mutlu olmam. Bilmiyorum, yaHep diyorum yine diyeceğim sevgili yaparken hele ki ilerisini düşündüğün biriyse kendine en yakın olan adamı sececeksin, yoksa başlamayacaksın. Bunu ilk bakışta anlamak tabiki zor ama üç yıl da az bir süre degil üç yılda hiç mi farkına varmadiniz aslında olmayacağının, zorlama olduğunun?
Arkadaşlar merhaba. Daha öncede defalarca sıkıntılarımı dile getirip konu açtım. Umarım bu son konum olur çünkü bitti artık
3 senelik bir birlikteliği vardı ben 26,o 25 yaşında. Aileler geçen sene tanıştı ve kimse kimseden memnun olmadı. Fikir farklılıkları kültürel farklılıklar vardı. Maddi sebeplerden dolayı da ailemin aşırı abartmayı ve beni çok üzmelerindne dolayı ailemin de payı var bu noktaya gelmemizde ama belkide ben çok iyi niyetliyim de karşı tarafı göremiyorum dur.
Normalde tanıyıp tanıyabilrcrğim, ya da en azından bu yaşıma kadar karşıma çıkan en iyi niyetli erkek olarak tanıdım onu. Çok vicdanlı, tamamen vicdanıyla hareket eden, ve ben haksız olsam bile günlerce özür dileyip sırf benim bir damla göz yaşım akmasın diye çabalayan biriydi. İlk zamanlar öyleydi, aileler tanışana kadar her şey normaldi x hatta bulutların üzerinde gibiydim çünkü nasıl olur da bir erkek bu kadar iyi niyetli olabilir diyordum.
Neyse işte bizim aile yapıları çok farklı bizimkiler açık ve daha modern, kadının okumasını çalışmasını etlrlten bile daha çok ieterlerler desteklerlerxkızlara çok düçkünler haliyle bizleri erkek gibi yetiştirmişler. Karşı taraf ise tamamen türbanlı, 1 tane bile açık kadın ya da gelin yok, çok fazla grlenekçiler ve 50 yıl öncenin adetlerini şuan sürdürmeye çalışıyorlar. Haliyle aileler tanışınca Bi kriz yaşandı, bizimkiler benimseyemedi, hal böyle olunca çok abartmışlar ve karşı taraf baya kırılmış üzülmüş o zaman bizde istemiyoruz demişlerdi. Tabi ben ailemi çok suçladım, çünkü ailemde maddi takıntılarda var, okumuş olsun doktor mühendis olsun kafasındalar ve ben baya cephe aldım o kafa yapılarını bildiğim için. Bu arada erkek arkadaşım da 2 ünv mezunu ama iyi bir iş henüz bulmuş değildi ama bulacsğımdan emindim planları vs vardı temşibrl değildi.
Daha sonra türban meselesi çıktı, karşı tarafta gelinler evlenince kapanırmış, erkek arkadaşım söylediğinde başta biraz yatıştırdım durumları zamanla olabilir neden olmasın içimden gelirse kapanırım vs dedim. Sonra çok sık boğaz edilince ve özellikle ailelerin böyle bir şeye kendilerinde müdahale hakkı gördüklerini görünce iyice çıldırdım, zaman geçtikçe bu nasıl mantık nasıl insanlara bunu dayatabiliyorlar gibisinden düşündüm ve gittikçe artık sert tepkiler vermeye başladım ve asla kapanmayacağım ilerde de kapanmayacağım hatta beni bu fikirdeli insanlar dinden soğutuyor demeye başladım. Artık sürekli tartışır olduk.
En son sert şekilde asla kabul etmiyorum ayrılalım ya da bu meseleden vazgeç dedim. O da dedi ki eskiden olsaydı ailemi karşıma alırdım bu mesele için, ama aylardır görüyorum ki sen benim için hiçbir şey yapmıyorsun, verdiğim değerin karşılığını hiçbir zaman alamadım vs diyip bir sürü şey sıraladı. Evet aileler olayı beni çok yordu ve psikolojim bozuldu haliyle onu üzdüğüm zamanlarda çok oldu ama asla ayrılacağımız büyüklükte şeyler yapmadım yani hatam falan da olmadı yanlışım da olmadı, sadece olan durumlardan ve türban meselesinden, ailesinin farklı oluşundan dolayı tartışmaları patlamalarım oldu. O da konuyu şuna getiriyor, ben ailemi karşıma alırdım ama sen demiyorsun o yüzden almıyorum.
Neyse sonuç olarak kesin ve net olarak bitti. Bir taraftan kuş gibi hafifledim, şimdi çıkıp istediğimi giyebilecrğim, kafamı yastığa koyduğumda bu türban meselesi ne olacak demeyeceğim. Özgürlük böyle bir şey sanırım, zincirlerimden kopmuş gibiyim.
Ama bir taraftands öylr bir boşluk ve yalnızlık varki. Pişman olurum korkusu da var. Acaba ben toparsasaydım, mutlu bir birliktelik sürdürseydim zamanla bu türban olayı ortadan kalkar mıydı, nice aile var kapalı ama açık gelin de alıyorlar. Acaba diyorum halledeşilir miydi. Çünkü kötü bir huyu Bi şeyi yoktu bu devirde iyi insan değer veren insan bulmak zor iken o resmen attığım adıma kadar bakardı takılıpta düşmeyeyim diye. Çok fazla titredi üstüme. O yüzden Bi boşluğa düştüm şuan. Ne olacak nasıl olacak anlatamayacağım bir haldeyim.
Aynı yollardan geçenler lütfen yardım eder misiniz, çok ihtiyacım var nefesim kesiliyor bazen. Bazen de diyorum ki acaba ben mi böyle birini çok üzdüm acaba şimdi üzgün mü ağlıyor mu mutsuz mu bi taraftan da onu düşünüp üzülüyorum. Çünkü senden sonra asla başkasıyls evlenmem başkası olmaz diyordu, hayatım da zehir olur ama senle de olmuyor diyordu. Şimdi onu da düşünüyorum ya hayatı bahsettiği gibi berbat olursa. Kafam çok karışık anlayacağınız
Aslında aileyi karşına almak olmaması gereken bir durum. Fakat ailenin bir konuda hatalı olduğunu düşünüyorsan o fikirlerini savunmamalısın karşısında durmalısınız. Mesela kimse çocuğuna kız arkadaşın türbanlı değil o sebepten dolayı bırak diyemez, bırak diyorsa o çocuk onun yanlış olduğunu düşünüyorsa o fikirlerine karşı durmak zorunda. Aynı şey benim içinde geçerli ailemi Tabiki karşıma almam ama ailemin haksız olduğunu düşündüğüm bir konuda karşılarında dururum. Ne zaman olursa olsun ben böyle düşünüyorum. Aileler her zaman haklı değil çünkü. Mesela benim ailemde memur olmazsa devlet kapısında çalışmazsa istemiyoruz diyorlar, bana bu fikirleri yanlış geldiği için her zaman karşısında durdum yine dururum herkes memur olmak zorunda değil ve bu insanın elinde olan bir durum da değil. Yerime oturup ailemi mi dinlemem lazım? Söylediklerinizde haklısınız elbetteDoğru olanı yapmışsın
İki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyor
İlaveten ailemi karşıma aldım durumu çok çirkin kimse eş için ailesini karşısına almamalı, ailelerin içine sinmeyen evlilikler yüzde doksan fiyasko okuyor maalesef. Onca yıl evlat büyütüp emek vermiş insanlara dirsek göstermek marifet değil, fedakarlık hiç değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?