• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Asiri Yalnizim ve Icten Ice Curuyorum

new_yorker

new_yorker

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
18 Aralık 2016
415
488
103
37
Hanimlar merhaba,

Donup dolasip benzer konularla geliyorum ama buraya yazmaktan baska carem yok.
ABD deyim, 7. yilim ve 5. evimdeyim. Esim hem doktora yapiyor hem calisiyor, inanilmaz yogun!
Surely ev tasimamizin sebebi benim master ve doktoramin baska eyaletlerde olmasi idi, ikinci cocuk dogunca doktorayi biraktim (iki master derecem var). Bir muddet cocuklarima kendim bakmak istiyorum, o yuzden ise girmedim, 1 seneyi geciktir evdeyim, bebek 1 yasinda, kizim 3,5 yasinda.

Surely tasindigimiz icin bu son tasinmada inanilmaz adaptasyon sorunlari yasiyorum, cevreye, insanlara adapte olmakta zorlaniyorum, normalde gayet girisken, konuskan, sosyal biriyimdir. Yeni geldigim cevremdeki herkes ortamini kurmus, herkesin zaten akrabalari, ailesi, esi dostu burada. Insanlara yanas, giris, konus yapiyorum ama kendime guzelce bir cevre kuramadim. Gerci biraz da zamana birakmak lazim, daha yeni sayilirim burada.

Arkadaslar internette de cok arastirdim ama sanirim kronik yalnizlik ve adaptasyon sorunu cekiyorum, inanilmaz icim daraliyor, yeme bozuklugu yuzunden asiri kilolar aldim, cildim bozuldu, saclarim asiri dokuluyor, cildim kuruyor, elim ayagim titriyor, geceleri uyuyamiyorum ve tum gun uykusuzluktan mahvoluyorum, surekli acikiyorum, susuyorum, yeme bozuklugum yuzunden afedersiniz bazen ishal, bazen kabizim.

Cocuklarimi cok seviyorum, onlarla verimli vakit gecirmeye calisiyorum ama icimdeki yalnizlik hissini atamiyorum. Esim gercekten yogun ve bazen beni tersliyor, biktim senin yalnizligindan, iki cocuguna bak, yeter artik diyor! Dizi serisi bitirdim, evi temizliyorum, tatlilar, yemekler yapiyorum, film izliyorum, guzel kitaplar okuyorum, cesit cesit rahatlatici bitki caylari iciyorum, vitaminlerimi ve demir hapimi kullaniyorum (vitaminsizlik depresyona sebepmis), cocuklari surekli etkinliklere goturuyorum, parka goturuyorum, insanlarla turk/abd li ayak ustu konusuyorum, ama kimsenin arkadasi degilim, kimse de benim arkadasim degil malesef. Ben aramasam bir gun telimi caldiran yok. Son zamanlarda sirf ingilizce biliyorum diye yardim istemeye gelen 2-3 kisi oldu, onlara yardim ettim ve tabi gidis o gidis, bir daha da isleri dusunce ararlar. Cevremdeki herkesin bir ortami var, ben afederseniz sap gibiyim :( Bir kahve icimlik, onu da gectim, cocuklari parka goturecek kadar bile bir arkadasim olamadi. Kendimi oyalamak icin youtube kanali da actim ama hic bana gore degilmis bu isler, cok bunaltti. Youtube da bir suru Beyhan Budak dinledim, ise yaramadi, ABD li psikologa gittim, derdimi ingilizce anlatmak hic icimi acmadi, biraktim. Turk psikolog buldum, basarili bir hanim, 1 saatlik terapiye $60 istedi, kendisine de soyledim -benim butceme gore- bir saate $60 verirsem eskisinden daha cok derdim olur, bir de gecim derdi eklenir :)

Arkadaslar ben sapasaglam, guclu, egitimli, iyi derecede ingilizce bilen ve insanlarla iletisimi gercekten iyi olan sosyal biriyim(cunku hayatim boyunca hep oyle oldu sadece son iki tasinmamizda cok fazla yalniz kaldim), hayati dolu dolu da yasayabiliyorum ama icimdeki yalnizlik ve adaptasyon sorununu cozemedim. Cok yoruldum, acaba bunun adi depresyon mu onu da bilmiyorum ama icten ice curuyorum. Sunlari yazarken bile elim ayagim titriyor, iletisimsizlik, yapayalnizlik sendromu cekiyorum, bana yardimci olabileceginiz bir sozunuz, soyleminiz var mi? Tr de psikologlar daha ugun fiyatli oluyor, belki benzer seyler yasayaniniz olmustur (Lutfen tavsiyeden ote seyler yazin, beni rahatlatabilecek seyler)
 
Son paragrafi okumadım. Ama acitiginiz bütün konuları okudum ve hepside ne kadar yalnız olduğunuzu anlatıyor. Maalesef kendi ülkemizden uzak olunca böyle oluyor. Bende Kanada'dayim sadece kendi ailem var etrafımda onlarla görüşürüm bi onun dışında bütün partilere gideriz fırsatları kaçırmayız yoksa iyi bunalırız. Keşke bana yakın olsaydiniz seve seve arkadaşlık ederdim :) bakarsın bir gün gelirsin buralara
 
İkinci çocuk olunca doktorayı bıraktım değmişsin, ikinci çocuk da bir yaşında. 1 yıl yalnızlıktan bu duruma gelmek için kısa bir süre gibi. Bunun altında başka problemler var sanki? Onları düşündün mü?
 
Günaydın ;)
Ben de cogunlukla yalniz olan bir insanim.
Aslinda son derece sosyal olmama karsin ic ice ve surekli iliskileri de pek sevmiyorum.Yalnizligimi seviyorum sanirim ben..

Bebisleriniz henuz cok kucuk... dogum, hayat telasi, tasinma sizi yipratmis. Depresyon da olabilir lakin illa ki bir cozumu vardir.bir donem psikolog destegi aliyordum.bana ev degisikligi dogum vb devisikliklerin depresyona sebep olabilecegini soylemisti...

Tavsiyem, tr den online danismanlik veren psikolog uzmanlar var onlardan biri ile terapi yapabilirsiniz.ucretleride cok uygundu 10 $ civariydi yanlis hatirlamiyorsam.

Bir de kendinize kesinlikle vakit ayirmalisiniz. Ev disinda sosyallesebileceginiz bir faaliyet bulmalisiniz.cunku ev dipsiz kuyu gibi.evde oldukca disari cikmaktan uzaklasirsiniz...ve bence yasadiginiz sıkıntı yalnizlik degil, ailenizi cok on plana alarak kendinizi yok saymaniz, ikinci plana atmaniz...

Bebisleri haftada 1 veya 2 yarim gun gibi oyun gruplari vs varsa birakip, yalniz basiniza sevdiginiz bir aktiviteye yonlenmelisiniz bence (yuzme, sinema, herhangi bir elisi kursu gibi)

Umarim en kisa zamanda sikintilarinizdan kurtulursunuz ;)
 
Kurumus-Maskara .!.:
Son paragrafi okumadım. Ama acitiginiz bütün konuları okudum ve hepside ne kadar yalnız olduğunuzu anlatıyor. Maalesef kendi ülkemizden uzak olunca böyle oluyor. Bende Kanada'dayim sadece kendi ailem var etrafımda onlarla görüşürüm bi onun dışında bütün partilere gideriz fırsatları kaçırmayız yoksa iyi bunalırız. Keşke bana yakın olsaydiniz seve seve arkadaşlık ederdim :) bakarsın bir gün gelirsin buralara
Genişletmek için tıkla...
Cevremdeki herkesin hep birileri var etrafinda ailesi, es ailesi, eltisi, teyzesi, hatta tum sulalesi. Boyle olmayan iki kisi gordum, iyi de kisilerdi, yanastim, aradim, sordum, onlar da beni davet etti falan. Sonra birden kendilerine baska bir grup kurdular, ben artik 3-4 aramadan sonra aramayi kestim, dun birini yolda gordum, bana selam vermemek icin yolunu degistirdi. Kizim da gordu, onun kizinin yanina kosmaya basladi, zorla tuttum, birakmadim. Insanlar gercekten tuhaf ya. Sirf muhatap olmamak icin gurbet elde yol degistirmek nedir, madem hayatinda birini istemiyorsun ben tasindigimda neden hergun geldin, cagirdin? Ona da cok moralim bozuldu ya. Aramizda hic hic hicbirsey yok! Aynisini alt komsusuna da yapmis, yasli teyzeyi gorunce yolunu degistirmis, teyze neredeyse aglayarak anlatiyor bana, bosver takma teyze dedim sanki ben takmiyormusum gibi :)))
 
Sizin diğer bazı konularınızı biliyorum. Sizdeki artık takıntı olmuş. Tamam, insanız, sosyal varlıklarız da... sizdeki bu insan açlığı biraz abartı. Bilmiyorum ne bekliyorsunuz. Ayak üstü muhabbet, sağda solda iki kişi, yeter yani, al sana sosyallık. Tepeden inme can ciğer ilişkiler bekliyorsunuz gibime geliyor. Ama insanların aileleri var, oturmuş arkadaşlıkları var. Ya ne bileyim ben sizin gibi öyle ikinci yarısını arar gibi yana yakıla arkadaş arayan insana rastlamadım.
Siz bence Türkiye'ye, eşinizin dostunuzun, yani ailenizin çevresine dönün. Ancak o bildiğiniz çevrede bu kadar çabuk aradığınız samimiyeti bulursunuz.
 
new_yorker .!.:
Cevremdeki herkesin hep birileri var etrafinda ailesi, es ailesi, eltisi, teyzesi, hatta tum sulalesi. Boyle olmayan iki kisi gordum, iyi de kisilerdi, yanastim, aradim, sordum, onlar da beni davet etti falan. Sonra birden kendilerine baska bir grup kurdular, ben artik 3-4 aramadan sonra aramayi kestim, dun birini yolda gordum, bana selam vermemek icin yolunu degistirdi. Kizim da gordu, onun kizinin yanina kosmaya basladi, zorla tuttum, birakmadim. Insanlar gercekten tuhaf ya. Sirf muhatap olmamak icin gurbet elde yol degistirmek nedir, madem hayatinda birini istemiyorsun ben tasindigimda neden hergun geldin, cagirdin? Ona da cok moralim bozuldu ya. Aramizda hic hic hicbirsey yok! Aynisini alt komsusuna da yapmis, yasli teyzeyi gorunce yolunu degistirmis, teyze neredeyse aglayarak anlatiyor bana, bosver takma teyze dedim sanki ben takmiyormusum gibi :)))
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar ayıp bisey ya! Hepimiz gurbetteyiz bir birimizin hasretini giderirsek ne olacak sanki? Hepsinin de bahanesi var ay hiç vaktim yok ya okuldayim ya işteyim biliyorsun buranın hayatını diye sacmalamaya başlıyorlar. 🤦🏻‍♀️ Ne yaparsın
 
sevde_ .!.:
Sizin diğer bazı konularınızı biliyorum. Sizdeki artık takıntı olmuş. Tamam, insanız, sosyal varlıklarız da... sizdeki bu insan açlığı biraz abartı. Bilmiyorum ne bekliyorsunuz. Ayak üstü muhabbet, sağda solda iki kişi, yeter yani, al sana sosyallık. Tepeden inme can ciğer ilişkiler bekliyorsunuz gibime geliyor. Ama insanların aileleri var, oturmuş arkadaşlıkları var. Ya ne bileyim ben sizin gibi öyle ikinci yarısını arar gibi yana yakıla arkadaş arayan insana rastlamadım.
Siz bence Türkiye'ye, eşinizin dostunuzun, yani ailenizin çevresine dönün. Ancak o bildiğiniz çevrede bu kadar çabuk aradığınız samimiyeti bulursunuz.
Genişletmek için tıkla...
Ya benim durumum aslinda arkadas aramak degil. Icten gelen bir curume var, yoksa mesela ilk bebegimde tasindigimiz yerde surekli bebegimi alip oraya, buraya, alisverise vs giderdim, issiz mi issiz bir sitede 1 sene oturdum, tum gece balkonda oturup, issizligi, sessizligi dinlerdim, cok hosuma giderdi. Telime cok mesaj geliyor diye sessize almistim.
Ozellikle arkadas aramiyorum inanin ama icten ice derin bir yalnizlik kapliyor beni, kapkaranlik, dipsiz...Adaptasyon sorunu yasiyorum, alisamiyorum yeni yerde hicbirseye, icten ice cok curudum.
Yoksa evli biri olarak esim ve iki cocugum yalniz olmamaya hayli hayli yeter. Bir suru bekar arkadasim var, kocaman evlerde tek basina yasiyan ama benim gibi sorunlari yok.
 
armenizmir .!.:
İkinci çocuk olunca doktorayı bıraktım değmişsin, ikinci çocuk da bir yaşında. 1 yıl yalnızlıktan bu duruma gelmek için kısa bir süre gibi. Bunun altında başka problemler var sanki? Onları düşündün mü?
Genişletmek için tıkla...
Problem iste surekli tasinmamiz. Her tasinmamiz farkli bir eyalete. Dusunsenize 7 yilda 5 kez farkli bir ulkeye gidiyorsunuz, insani nasil yipratiyor.
 
Kurumus-Maskara .!.:
Ne kadar ayıp bisey ya! Hepimiz gurbetteyiz bir birimizin hasretini giderirsek ne olacak sanki? Hepsinin de bahanesi var ay hiç vaktim yok ya okuldayim ya işteyim biliyorsun buranın hayatını diye sacmalamaya başlıyorlar. 🤦🏻‍♀️ Ne yaparsın
Genişletmek için tıkla...
Ya bahaneleri hep var zaten alistim amannnn. Cok da degerli de biri degil artik nazarimda. Ama yol degistirmek nedir ya, kac kere evime geldin, ben senin evine geldim, yedik ictik muhabbet ettik, bari uzaktan elinle merhaba de yani nedir adam mi yiyoruz. Kendince ortami kurdu ya aman bulasmayim istiyor, aman gelir gider, arar sorar neme lazim diyor belki de. Ya beni gectim alt komsu annesi yasinda gorunce yol degistirip, selam vermeden arkadaslarinin yanina gitmis, kadinin gozleri doluyor, yazik ya.
 
Aklıma şöyle bişey geldi, sizin çevrenizde çocuklu kadınlar meetup grupları falan düzenliyor olabilir mi? Yeni insanlarla tanışmak için fırsat olur. Çocuklar ve siz oyalanmış olursunuz, belki kafa dengi birilerine de denk gelirsiniz.
 
Konularınızı takip ediyorum ve içinde bulunduğunuz duruma üzülüyorum.
Psikolojik destek almanız gerektiğini düşünüyorum.
E-terapi mi alsanız Türkiye'deki bir uzmandan?
 
Mutsuz, hiç iletişim kuramadığınız bir evliliğiniz varmış zaten birde oradaki yalnızlığınız eklenince şuan ki ruh halinizdesiniz sanırım yani daha mutlu anlaşılıp çok daha değer gördüğünüz bir evliliğiniz eşiniz olsaydı içten içe çürüme durumunu hissetmezdiniz diye düşünüyorum.
 
spor salonu?

yoga pilates zumba dersi? ordan mutlaka tanışır arkadaş olursunuz iyi gelir hem
 
İnsan kendi kendine yetebilmeli derim her zaman. Yahu, yalnızlık hissi zor bilirim ama resmen içim çürüyor demişsiniz. Bu kadar kendinizi yıpratmaya değer mi?
Arkadaş edinip sosyal çevre yapmamayaşınızın sebebi şuan ki ruhsal bozukluğunuz bence. Farkında olmasanız da bir negatif enerji var sizde yazınızdan ben öyle hissettim ki etrafınıza da bu enerjiyi yayıyor olabilirsiniz. Siz böyle oldukça insanlar ile sosyal iletişiminiz zayıflıyor, zayıfladıkça daha çok depresyona giriyorsunuz. Bir nevi kısır döngüdesiniz. İnsanlar beni aramıyor diyorsunuz. Sebebi bu.
Önce Bi kendinize gelin. Kendi kendinize yetmeyi deneyin. Aman arkadaşım yok aman kimse beni aramıyor çok yalnızım diye diye bitirirseniz kendinizi daha çok yalnızlığa itileceksiniz.
Kendinize bunu yapmayın. Psikolojinizi düzeltin. Hayatınızdaki eksikleri aklınıza getirip kendinizi iyice üzmektense Hayatınızdaki güzellikleri aklınıza getirip kendi kendinizi motice edin. Hayata, etrafa karşı neşe saçmaya başladığınızda zaten insanlar sizin yanınıza gelecektir :)
 
Turkiye cok mu farkli sanki bende yanlizliktan bunaliyorum 1 aydir evdeyim ne arayanim var ne cagiranim Tr de arkadasliklar paran varsa maddi durumun iyiyse insanlar seninle arkadaslik kurmak icin can atiyor belki nemalaniriz diye.cekememezlik kiskanclik diz boyu .oyle yalniz hissediyorumki kendimi hicbirsey yapasim yok cok keyifsizim.samimiyet yok hersey yapmacik.havali iddaali paraliysan arkadas cok.
 
new_yorker .!.:
Hanimlar merhaba,

Donup dolasip benzer konularla geliyorum ama buraya yazmaktan baska carem yok.
ABD deyim, 7. yilim ve 5. evimdeyim. Esim hem doktora yapiyor hem calisiyor, inanilmaz yogun!
Surely ev tasimamizin sebebi benim master ve doktoramin baska eyaletlerde olmasi idi, ikinci cocuk dogunca doktorayi biraktim (iki master derecem var). Bir muddet cocuklarima kendim bakmak istiyorum, o yuzden ise girmedim, 1 seneyi geciktir evdeyim, bebek 1 yasinda, kizim 3,5 yasinda.

Surely tasindigimiz icin bu son tasinmada inanilmaz adaptasyon sorunlari yasiyorum, cevreye, insanlara adapte olmakta zorlaniyorum, normalde gayet girisken, konuskan, sosyal biriyimdir. Yeni geldigim cevremdeki herkes ortamini kurmus, herkesin zaten akrabalari, ailesi, esi dostu burada. Insanlara yanas, giris, konus yapiyorum ama kendime guzelce bir cevre kuramadim. Gerci biraz da zamana birakmak lazim, daha yeni sayilirim burada.

Arkadaslar internette de cok arastirdim ama sanirim kronik yalnizlik ve adaptasyon sorunu cekiyorum, inanilmaz icim daraliyor, yeme bozuklugu yuzunden asiri kilolar aldim, cildim bozuldu, saclarim asiri dokuluyor, cildim kuruyor, elim ayagim titriyor, geceleri uyuyamiyorum ve tum gun uykusuzluktan mahvoluyorum, surekli acikiyorum, susuyorum, yeme bozuklugum yuzunden afedersiniz bazen ishal, bazen kabizim.

Cocuklarimi cok seviyorum, onlarla verimli vakit gecirmeye calisiyorum ama icimdeki yalnizlik hissini atamiyorum. Esim gercekten yogun ve bazen beni tersliyor, biktim senin yalnizligindan, iki cocuguna bak, yeter artik diyor! Dizi serisi bitirdim, evi temizliyorum, tatlilar, yemekler yapiyorum, film izliyorum, guzel kitaplar okuyorum, cesit cesit rahatlatici bitki caylari iciyorum, vitaminlerimi ve demir hapimi kullaniyorum (vitaminsizlik depresyona sebepmis), cocuklari surekli etkinliklere goturuyorum, parka goturuyorum, insanlarla turk/abd li ayak ustu konusuyorum, ama kimsenin arkadasi degilim, kimse de benim arkadasim degil malesef. Ben aramasam bir gun telimi caldiran yok. Son zamanlarda sirf ingilizce biliyorum diye yardim istemeye gelen 2-3 kisi oldu, onlara yardim ettim ve tabi gidis o gidis, bir daha da isleri dusunce ararlar. Cevremdeki herkesin bir ortami var, ben afederseniz sap gibiyim :KK43: Bir kahve icimlik, onu da gectim, cocuklari parka goturecek kadar bile bir arkadasim olamadi. Kendimi oyalamak icin youtube kanali da actim ama hic bana gore degilmis bu isler, cok bunaltti. Youtube da bir suru Beyhan Budak dinledim, ise yaramadi, ABD li psikologa gittim, derdimi ingilizce anlatmak hic icimi acmadi, biraktim. Turk psikolog buldum, basarili bir hanim, 1 saatlik terapiye $60 istedi, kendisine de soyledim -benim butceme gore- bir saate $60 verirsem eskisinden daha cok derdim olur, bir de gecim derdi eklenir :)

Arkadaslar ben sapasaglam, guclu, egitimli, iyi derecede ingilizce bilen ve insanlarla iletisimi gercekten iyi olan sosyal biriyim(cunku hayatim boyunca hep oyle oldu sadece son iki tasinmamizda cok fazla yalniz kaldim), hayati dolu dolu da yasayabiliyorum ama icimdeki yalnizlik ve adaptasyon sorununu cozemedim. Cok yoruldum, acaba bunun adi depresyon mu onu da bilmiyorum ama icten ice curuyorum. Sunlari yazarken bile elim ayagim titriyor, iletisimsizlik, yapayalnizlik sendromu cekiyorum, bana yardimci olabileceginiz bir sozunuz, soyleminiz var mi? Tr de psikologlar daha ugun fiyatli oluyor, belki benzer seyler yasayaniniz olmustur (Lutfen tavsiyeden ote seyler yazin, beni rahatlatabilecek seyler)
Genişletmek için tıkla...
Bende brdaki sacmalıklardan ve kalabalktan bunaldım amerikaya gtme dusuncesi icine grmistim ki sizin yazınızınokudum yaknız kalırım dıye bende cok duusndum ama esim var cocugum var iyi bir meslegim var ortam kurarum dedim ama sanırım zor oluyorr anlattıklarınıza gore
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Ikilemdeyim
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
2K
Kaldimoyle
K
K
40 yas ve ustu ilk gebelik
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
7K
Mavi Boncugumm
Mavi Boncugumm
D
bosandiktan sonra
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
5K
Boniva
B
H
Hamile kalamayan kardeşlerim umidinizi kaybetmemeniz icin bu basligi atiyorum
Yorumlar
4
Görüntüleme
3K
daisygirl_tr
D
mariaxxx
evlilikte aile ne kadar onemli?
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
9K
mariaxxx
mariaxxx
Back