Teşekkür ederim
yazdıgını iki kere okudum, biraz kendime geldim diyebilirim. Ne bileyim, kendimi böyle boşuna okumuş gibi hissediyorum, çalışmayacaksam neden okudum yani. Çalışma, okul vs bir yana, evet doğru aslında -kendimi o kadar inandırdım ki güçsüz, hassas, zayıf olduğuma- kendi kendimi sindiriyorum, bastırıyorum. Gerçi şu var, geçen sene gönüllü ders veriyordum ilkokul çocuklarına, huzurevlerine gidiyordum düzenli, hayır işleriyle uğraşıyordum beni daha cok mutlu ediyordu. Ben aslında hukuk mezunuyum, avukat da oldum ama o sektör cok sert, ben o kadar yorucu ve yıpratıcı bir iş de istemiyorum. Ne istedigimi bilsem keske. Son bir senede duygusal olarak o kadar yıprandım ki, o kadar yoruldum ve acı çektim ki, kabuğuma çekildim tamamen, kendimi korumaya calıstım sadece, dinlenmek istiyorum. Bilmiyorum belki de duzenli bir işim olsa kendimi işe verir daha rahat kendime gelirdim, toparlanırdım.