Sadece İstanbul la alakalı bir durum değil ki ben psikiyatri için 500 TL veriyorum psikolog için ayıracak bütçem olmadığı için şehir hastanesine gidiyorum. İyileştim sanıp aniden ilaçları bırakmak en yanlış şey bunu unutmayın bende çok kez yaşadım sanırım tamam bu sefer bitti dedim en mutlu anımda beni bulduİstanbul şartlarında düzenli doktora gitmek çok büyük lüks maalesef ve ben iyileştim sanırken anksiyetem uyuduğu yerde daha da güçlenmiş sanki
Nasıl bir yorgunluk ?Çok yorgunum lütfen bana yardımcı olun
Rica ederim bunlar benim canımı sıkmaz ki birebir yaşadığım şeyler. Vücudumuzu dinlediğimiz sürece pek çok şey dikkatimi çeker ve çekmeye devam edecek çünkü vücut sürekli çalışma halinde ve ister istemez her gün değişiklikler oluyor. Bunlar normal biri için dikkat dahi çekmezken bizim için olay bambaşka olabiliyor. İnşallah en kısa zamanda anksiyetemiz geçerGidecem canim pisikiyatri önce bu hafta ve gelecek hafta doktorlara gideyem SONRA oraya gidecem gerçekten çok yoruldum eşime karşı çok mahcup'um çok gerçekten ayrıca bu durum olduğun günden beri uyuyamiyorm ya iki gün dur uyuyom. Canım yarın morluklar için doktora gidecem ve çok korkuyorum gerçekten . endişe panik halindeyim karın ağrısı hafif oldu bu sefer de gözüm ağrıyor ne yapacam bilmiyorum kaşıntı oluyor ara sıra sanki bende sanki bir şey var gibi kusura bakmayın lütfen sızın canınızı sıktım
Şehir Hastanesi'nde psikolog var mı? Ay nolur olsun benim terapiye çok ihtiyacım var. Mental ve fiziksel bir yorgunluk, yaşadığım yoğun stres ve kaygı kendini pek çok şekilde belli ediyor işteSadece İstanbul la alakalı bir durum değil ki ben psikiyatri için 500 TL veriyorum psikolog için ayıracak bütçem olmadığı için şehir hastanesine gidiyorum. İyileştim sanıp aniden ilaçları bırakmak en yanlış şey bunu unutmayın bende çok kez yaşadım sanırım tamam bu sefer bitti dedim en mutlu anımda beni buldu
Nasıl bir yorgunluk ?
Her zaman yazabilirsin kuzum zaten her defasında öyle oluyor, ben yanındayım bunlar da geçecek inşallahAşkım sana yazacaktım ama senin de bebeğin var istemeden de olsa seni tetiklemek istemedim. Uzun zamandır bu kadar zorlamamıştı beni. Benim derdim geçeceğini bilmemek değil Allah'a şükürler olsun her seferinde toparlayabildim rabbim o gücü veriyor ama her atak bir öncekinden daha kuvvetli oluyor sanki. Ben iyiyim sanırken alttan alttan korkularımı besliyorum sanırım
Canım benim rahatsızligim geçen yıl oldu göğüsüm ortası ağrıdı kalp krizi geçiriyom sandim ve o gun başladı doktora gitmem her hafta acile gittim ve bana hiç bir şeyin yok beynim hissetmiyordum en sonunda pisiklojik destek aldım ilaç kulandim ve bıraktım 5aydir bıraktım 2 Ekim'de . başladı bu sefer boğaz ağrısı oldu ben grip oldum sandım yok geçmek bilmiyor internet girdim karsima lenf kanseri çıktı ve çok korktum acile gittim acil bi sıkıntı yok dedi eve geldim koltuk altim şişmiş gormedim agrim vardı ama umursamadim ertesinde sağlık ocağına gitimde bana yardımcı olun böyle böyle bana elime hafif bir şey geliyor genel cerrahi git . Uzun oldu kusura bakmayın lütfen bana dedi ki meme usg troid usg çek çektim gösterdim bana fibro kist önemli bir şey değil dedi troid için de senin lenfin 2cm şişmiş dedi yine de internet girdim lenfoma yazıyor ben de panik oldu dahilye gittim kanlara baktı ve iyi dedi bi sıkıntı yok dedi KBB git randevum 9da gidecem ve endişe verici haldeyim karnim sırtım kasiklarim ağrıyor acile bugun onun için gitim mide gazin çok var dedi ben ikk defa birşeye emin oldum pazartesi başka doktora gidecem genel cerrahi Çarşamba da iç hastalıkları ve en sonunda KBB ne yapacam bilmiyorum kolum kan alimi oldu morarma olmus diyor eşim ama kolum bı kaç yerde morluk var damarlarım çok gözüküyor ben çok korkuyorum.gercekten eşim de çok yoruldu kızımada doğru düzgün bakamıyorum kimseye artık diyemiyorum ne yapacam bilmiyorum internet girdim den beri uyuyamiyorm ne yapacam ben bilmiyorum. Radyoloji uzmanı çeken doktora bı sıkıntı varmı dedim 4 defa adam hiç bir sıkıntı yok herşey gayet iyi
Merhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.Canım benim rahatsızligim geçen yıl oldu göğüsüm ortası ağrıdı kalp krizi geçiriyom sandim ve o gun başladı doktora gitmem her hafta acile gittim ve bana hiç bir şeyin yok beynim hissetmiyordum en sonunda pisiklojik destek aldım ilaç kulandim ve bıraktım 5aydir bıraktım 2 Ekim'de . başladı bu sefer boğaz ağrısı oldu ben grip oldum sandım yok geçmek bilmiyor internet girdim karsima lenf kanseri çıktı ve çok korktum acile gittim acil bi sıkıntı yok dedi eve geldim koltuk altim şişmiş gormedim agrim vardı ama umursamadim ertesinde sağlık ocağına gitimde bana yardımcı olun böyle böyle bana elime hafif bir şey geliyor genel cerrahi git . Uzun oldu kusura bakmayın lütfen bana dedi ki meme usg troid usg çek çektim gösterdim bana fibro kist önemli bir şey değil dedi troid için de senin lenfin 2cm şişmiş dedi yine de internet girdim lenfoma yazıyor ben de panik oldu dahilye gittim kanlara baktı ve iyi dedi bi sıkıntı yok dedi KBB git randevum 9da gidecem ve endişe verici haldeyim karnim sırtım kasiklarim ağrıyor acile bugun onun için gitim mide gazin çok var dedi ben ikk defa birşeye emin oldum pazartesi başka doktora gidecem genel cerrahi Çarşamba da iç hastalıkları ve en sonunda KBB ne yapacam bilmiyorum kolum kan alimi oldu morarma olmus diyor eşim ama kolum bı kaç yerde morluk var damarlarım çok gözüküyor ben çok korkuyorum.gercekten eşim de çok yoruldu kızımada doğru düzgün bakamıyorum kimseye artık diyemiyorum ne yapacam bilmiyorum internet girdim den beri uyuyamiyorm ne yapacam ben bilmiyorum. Radyoloji uzmanı çeken doktora bı sıkıntı varmı dedim 4 defa adam hiç bir sıkıntı yok herşey gayet iyi dedi ama ben emin olamıyorum ne yapacam lütfen bana yardımcı olun lütfen şuan da pisiklojik olarak kasintim var sanki o hastalık var gibi ne yapacam Allahım inşallah şifa versin inşallah teşekkür ederim gerçekten çok uzun kusura bakmayın.
Düşünmemekle geçiyor mu? Ben zaman zaman başka şeylere dalıyor tamamen unutacak seviyeye geliyorum. Hatta o dönemler iyileştim diyorum kendi kendime. Ama bir şekilde ufak bir tetiklenme anı ile her şey eskisinden de beter oluyor. Önceleri endişe ataklarım bu kadar güçlü değildi. Şimdi düzeldim dedikçe daha güçlü çekiyor sanki beni aşağıya. Hele ki sabahları uyandığım ilk an yok mu? O paniği titremeyi mide bulantısını anlatamam size.Merhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.
Hala evhamlıyım ama eskisi gibi değil o hastalığı düşünmediğiniz zaman belirtileriniz de kaybolacak inanın bana. Bu arada kaşıntı da tamamen stresle alakalı. Stres yaptıkça kaşınmaya karşı kocamıyorsunuz. Bunun için biraz zamana ihtiyacınız var inanın geçecek
Tamamen unutmuyorsunuz ama o eski paniği korkuyu yaratmıyor sizde. Mesela o hastalıkla ilgili korkunuz bitiyor başka bir şey buluyorsunuz kendinizde, bu defa onun korkusu sarıyor. O yeni korktuğunuz hastalıkla ilgili belirtileri yaşamaya başlıyorsunuz. Allah kimseye yaşatmasın adeta bir girdap gibi. Biri bitiyor biri başlıyor. Acillere hastanelere binlerce lira döktüm bu yüzden. Artık kan tahlillerini yorumlamayı hangi hastalık hangi belirtileri verir bunları bile öğrendim ve çok kızıyorum kendime. Sonunda param kalmadı ve gitmiyorum.Düşünmemekle geçiyor mu? Ben zaman zaman başka şeylere dalıyor tamamen unutacak seviyeye geliyorum. Hatta o dönemler iyileştim diyorum kendi kendime. Ama bir şekilde ufak bir tetiklenme anı ile her şey eskisinden de beter oluyor. Önceleri endişe ataklarım bu kadar güçlü değildi. Şimdi düzeldim dedikçe daha güçlü çekiyor sanki beni aşağıya. Hele ki sabahları uyandığım ilk an yok mu? O paniği titremeyi mide bulantısını anlatamam size.
Çok güzel yazmissiniz aynı dediğiniz gibi beyin kanaması geçirdim onun atakları bitti tiroitde nodül çıktı onun taktım 1 yıl kötüyse diye kafaları yedim o bitti makat çatlağı çıktı kanadikca aklım çıkıyor resmen Allah'ım dermansız dert versin artık kimse beni dinlemiyor panik atak geciriyorum bazen kalbim sıkışıyor kalp krizi geçiriyorum sanıyorum hep atak hep atak hiç mutlu değilim hiçTamamen unutmuyorsunuz ama o eski paniği korkuyu yaratmıyor sizde. Mesela o hastalıkla ilgili korkunuz bitiyor başka bir şey buluyorsunuz kendinizde, bu defa onun korkusu sarıyor. O yeni korktuğunuz hastalıkla ilgili belirtileri yaşamaya başlıyorsunuz. Allah kimseye yaşatmasın adeta bir girdap gibi. Biri bitiyor biri başlıyor. Acillere hastanelere binlerce lira döktüm bu yüzden. Artık kan tahlillerini yorumlamayı hangi hastalık hangi belirtileri verir bunları bile öğrendim ve çok kızıyorum kendime. Sonunda param kalmadı ve gitmiyorum.
Şikayetlerimi çok yakınımdakilere söylüyorum onlar da bıktı benden ama anlatmak rahatlatıyor açıkçası.
Meşguliyet çok önemli evet ama insan o anda hangi işi yaparsa yapsın aklı hep hastalıkta oluyor. Niye gülüyorum ki ben diyosun hastayım vsvs.
En kötü yanı ilaçlar iyi gelmiyor somatizasyon bozukluğuna. İyi gelen tek şey zaman şu an geçmedi benim de tam anlamıyla ama eskisi gibi de değilim. Sizin gibi sabahları hep korkuyla titreyerek uyanırdım onlar geçti mesela zamanla. Beyin uykuda resetleniyor ve sabah olduğunda dünden kalan bütün endişeler korkular, vücudunuzda yolunda gitmediğini düşündüğüz her şey yüzünüze çarpıyor.
Bir de sabahları stres hormonu olan kortizol en yüksek seviyelerde salgılanıyor sonrası atak ve anksiyete zaten.
Allah hepimizin yardımcısı olsun. Sormak istediğiniz bir soru varsa yazabilirsiniz.
Makat çatlağını kafaya takmayın bende de olmuştu kan görünce öyle korkmuştum ki dr bi krem vermişti sürmedim bile. Çevremde hemen herkeste var. Ama sizi anlıyorum duşa bile korkarak giriyordum ben vücuduma ellerim de bi şişlik gelir mi diye.Çok güzel yazmissiniz aynı dediğiniz gibi beyin kanaması geçirdim onun atakları bitti tiroitde nodül çıktı onun taktım 1 yıl kötüyse diye kafaları yedim o bitti makat çatlağı çıktı kanadikca aklım çıkıyor resmen Allah'ım dermansız dert versin artık kimse beni dinlemiyor panik atak geciriyorum bazen kalbim sıkışıyor kalp krizi geçiriyorum sanıyorum hep atak hep atak hiç mutlu değilim hiç
İnşallah canım valla ben ne yapacağım bilmiyorum eşime karşı çok mahcup'um çok benMerhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.
Hala evhamlıyım ama eskisi gibi değil o hastalığı düşünmediğiniz zaman belirtileriniz de kaybolacak inanın bana. Bu arada kaşıntı da tamamen stresle alakalı. Stres yaptıkça kaşınmaya karşı kocamıyorsunuz. Bunun için biraz zamana ihtiyacınız var inanın geçecek
Canım ben ne yapacam bilmiyorum gerçekten ya valla bugün gitim reaktif diyor kötü bir şey mi dedim hiç cevap almadim ne yapacam bilmiyorum Çarşamba günü gidecem çok korkuyorumMerhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.
Hala evhamlıyım ama eskisi gibi değil o hastalığı düşünmediğiniz zaman belirtileriniz de kaybolacak inanın bana. Bu arada kaşıntı da tamamen stresle alakalı. Stres yaptıkça kaşınmaya karşı kocamıyorsunuz. Bunun için biraz zamana ihtiyacınız var inanın geçecek
Ben de tek başıma gidiyorum hastanelere. Kimse benle gelsin istemem hatta zorda kalmadıkça kimseye anlatmam. Dört senelik sevgilim hastalık hastası olduğumu bilmez. Annem ve ablam da evhamlı sanır ama bu düzeyde olduğumu bilmezler. Çünkü anlamayacaklar ya boşa kızacaklar ya da üzülecekler. Derdim dikkat çekmek olsa herkesi velveleye verirdim ama tek isteğim bu takıntılardan kurtulmak. 24 yaşındayım, 20 yaş üstü kadınların ayda bir düzenli meme muayenesi yapması gerekiyormuş ama ben dokunamıyorum vücuduma. Anlatsam daha neler çıkar da muhtemelen yazabileceğim her şeyi siz de biliyorsunuzdur.Makat çatlağını kafaya takmayın bende de olmuştu kan görünce öyle korkmuştum ki dr bi krem vermişti sürmedim bile. Çevremde hemen herkeste var. Ama sizi anlıyorum duşa bile korkarak giriyordum ben vücuduma ellerim de bi şişlik gelir mi diye.
İlk zamanlar korkular çok yoğun oluyor ve emin oluyorsunuz okuduğunuz o hastalığın sizde olduğuna. Doktorlara bile inanmıyorsunuz ben bi iki doktora daha gösteriyordum nasıl bir ruh haliyse artık. En sonunda bi Harvard mezunu bi doktora demiştim siz nasıl rahatsınız böyle diye. Bana sor ben 6 yıldır kan tahlili bile vermedim demişti:)
Etrafıma bakardım insanlar nasıl korkmaz böyle şeylerden ne rahatlar diye keşke öyle olsam derdim. hala da bakıyorum :)
Bi sivilceyi bile hala büyütürüm mesela kötü bi şey varsa diye. İlk zamanlardaki gibi değilim ama dediğim gibi alışıyorsunuz bence ilacı zaman. Kendinizi toparladıktan sonra da meşguliyet. Şu an demiyorum çünkü meşgulken bile beynini kemiriyor insanın bu hastalık hastalığı. İnsanlarla konuşuyorsunuz ama aklınız hep hastalıkta oluyor.
Bu bir takıntı haline geliyor çünkü vücudunuzu inceliyorsunuz görev gibi. Belki de hayatımızdaki başka problemleri bu şekilde atmaya çalışıyoruz bilemiyorum.Dikkat çekmek asla değil ama ben yalnız başıma giderdim hastanelere kimselere demezdim.
Bütün algımız bedenimizde oluyor bir de siz şu an vücudunuzda bir yere odaklanın beyin hemen oraya sinyaller gönderiyor ve ağrı hissediyoruz. Kısacası ağrı algımız bozuluyor.
En güzeli bunların somatik belirtiler olduğunu kabul etmek ve geçeceğine inanmak :)
Reaktif kötü bir şey değil içiniz rahat olsun.İnşallah canım valla ben ne yapacağım bilmiyorum eşime karşı çok mahcup'um çok ben
Canım ben ne yapacam bilmiyorum gerçekten ya valla bugün gitim reaktif diyor kötü bir şey mi dedim hiç cevap almadim ne yapacam bilmiyorum Çarşamba günü gidecem çok korkuyorum
İnşallah canım valla ben ne yapacağım bilmiyorum eşime karşı çok mahcup'um çok ben
Canım ben ne yapacam bilmiyorum gerçekten ya valla bugün gitim reaktif diyor kötü bir şey mi dedim hiç cevap almadim ne yapacam bilmiyorum Çarşamba günü gidecem çok korkuyorum
Reaktif kötü bir şey değil içiniz rahat olsun. Aktif olmayan demek. Bunun cevabını mı veremediler garipler gerçekten. Antibiyotik verirler geçer canınızı sıkacak bir şey yok :)
Yazalım vallaİki yıldır böyleyim ama bu ay ben çok mutsuzum depresyon dayim ne yapacam bilmiyorum yazsam buraya destan olur
Bende öyleyim ve şuan çok kötü durumdayım ne yapacam bilmiyorum sanki bende kotu bir şey varmış gibi hissediyorum Allahım yardım et Allahım
Ne demek kuzum herkeste olabiliyor reaktif lenf nodları onlar için de genelde antibiyotik veriyorlar. Hiç canını sıkma bir şeyin maşallah hastalık hastası olduğun için normal böyle hissetmen.Ayy Allah razı olsun senden inşallah öyledir canım ya . Valla artık ne yapacağımı şaşırdım kızım benimle sürükleyerek götürüyorum. Hastaneye inşallah Çarşamba günü de son olur panik atak hastasıyım her daka internet bakiyom.ve eşimle de tartışmamiz oluyor hatta babamla bile kendime söz verdim bu sefer bakmayacam en son baktimda 2cm olunca lenfoma kanseri yazıyor ve ondan korku panik halindeyim teşekkür ederim yorumun için içim biraz rahat oldu
En yakınlarınıza anlatabilirsiniz bence anlatmak en azından biraz da olsa rahatlatıyor insanı. Çok iyi anlayabiliyorum aynı korkuları ben de kaç defa yaşadım yaşıyorum. Yılda 3 defa meme ultrasonuna girdiğimi biliyorum. Profesöre bile çıktım muayene için. En son dr gelme dedi artık. Ben de küçüklükten beri hep evhamlıydım ama 19 yaşımda panik atağa ve anksiyete bozukluğuna yakalandım. Her şey yolundaydı ilacımı kullanıyordum. Bi ara final dönemimde kötü olmuştum. Sonra 8 yıl paxerayla güzel bi yolculuğum vardı çalışıyordum meşguldüm. Derken pandemi girdi başlarda her şey güzeldi. Sonra yakınımı kaybetmem evimizde yangın çıkması ve köpeğimi yangında kaybetmemle başladı her şey. Bütün dikkatimi vücuduma vermeye başladım. İlaç yetmiyordu hep korkular artık beraberinde depresyon da gelmişti. Zevk almıyordum hiçbir şeyden. Güneş doğuyor batıyor umrumda olmuyordu. Gelecek umutsuz, geçmiş güzel ama uzak gibi düşünceler. Doktor ve ilaç değiştirdim ama fayda etmedi. Şimdi yine dr değiştirdim aynı doktorumdan da psikoterapi alıyorum. Hastalık hastalığı ancak psikoterapiyle geçtiği yönünde çok şey okudum.Ben de tek başıma gidiyorum hastanelere. Kimse benle gelsin istemem hatta zorda kalmadıkça kimseye anlatmam. Dört senelik sevgilim hastalık hastası olduğumu bilmez. Annem ve ablam da evhamlı sanır ama bu düzeyde olduğumu bilmezler. Çünkü anlamayacaklar ya boşa kızacaklar ya da üzülecekler. Derdim dikkat çekmek olsa herkesi velveleye verirdim ama tek isteğim bu takıntılardan kurtulmak. 24 yaşındayım, 20 yaş üstü kadınların ayda bir düzenli meme muayenesi yapması gerekiyormuş ama ben dokunamıyorum vücuduma. Anlatsam daha neler çıkar da muhtemelen yazabileceğim her şeyi siz de biliyorsunuzdur.
Ah canım bı bilsen neler çektiğimi anlatsam destan olur 17ekimden beri ve kaşıntı tutmuş beni bugün.Ne demek kuzum herkeste olabiliyor reaktif lenf nodları onlar için de genelde antibiyotik veriyorlar. Hiç canını sıkma bir şeyin maşallah hastalık hastası olduğun için normal böyle hissetmen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?