Sadece İstanbul la alakalı bir durum değil ki ben psikiyatri için 500 TL veriyorum psikolog için ayıracak bütçem olmadığı için şehir hastanesine gidiyorum. İyileştim sanıp aniden ilaçları bırakmak en yanlış şey bunu unutmayın bende çok kez yaşadım sanırım tamam bu sefer bitti dedim en mutlu anımda beni buldu
Nasıl bir yorgunluk ?Çok yorgunum lütfen bana yardımcı olun
Rica ederim bunlar benim canımı sıkmaz ki birebir yaşadığım şeyler. Vücudumuzu dinlediğimiz sürece pek çok şey dikkatimi çeker ve çekmeye devam edecek çünkü vücut sürekli çalışma halinde ve ister istemez her gün değişiklikler oluyor. Bunlar normal biri için dikkat dahi çekmezken bizim için olay bambaşka olabiliyor. İnşallah en kısa zamanda anksiyetemiz geçer
Şehir Hastanesi'nde psikolog var mı? Ay nolur olsun benim terapiye çok ihtiyacım var. Mental ve fiziksel bir yorgunluk, yaşadığım yoğun stres ve kaygı kendini pek çok şekilde belli ediyor işteSadece İstanbul la alakalı bir durum değil ki ben psikiyatri için 500 TL veriyorum psikolog için ayıracak bütçem olmadığı için şehir hastanesine gidiyorum. İyileştim sanıp aniden ilaçları bırakmak en yanlış şey bunu unutmayın bende çok kez yaşadım sanırım tamam bu sefer bitti dedim en mutlu anımda beni buldu
Nasıl bir yorgunluk ?
Her zaman yazabilirsin kuzum zaten her defasında öyle oluyor, ben yanındayım bunlar da geçecek inşallah
Merhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.
Düşünmemekle geçiyor mu? Ben zaman zaman başka şeylere dalıyor tamamen unutacak seviyeye geliyorum. Hatta o dönemler iyileştim diyorum kendi kendime. Ama bir şekilde ufak bir tetiklenme anı ile her şey eskisinden de beter oluyor. Önceleri endişe ataklarım bu kadar güçlü değildi. Şimdi düzeldim dedikçe daha güçlü çekiyor sanki beni aşağıya. Hele ki sabahları uyandığım ilk an yok mu? O paniği titremeyi mide bulantısını anlatamam size.Merhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.
Hala evhamlıyım ama eskisi gibi değil o hastalığı düşünmediğiniz zaman belirtileriniz de kaybolacak inanın bana. Bu arada kaşıntı da tamamen stresle alakalı. Stres yaptıkça kaşınmaya karşı kocamıyorsunuz. Bunun için biraz zamana ihtiyacınız var inanın geçecek
Tamamen unutmuyorsunuz ama o eski paniği korkuyu yaratmıyor sizde. Mesela o hastalıkla ilgili korkunuz bitiyor başka bir şey buluyorsunuz kendinizde, bu defa onun korkusu sarıyor. O yeni korktuğunuz hastalıkla ilgili belirtileri yaşamaya başlıyorsunuz. Allah kimseye yaşatmasın adeta bir girdap gibi. Biri bitiyor biri başlıyor. Acillere hastanelere binlerce lira döktüm bu yüzden. Artık kan tahlillerini yorumlamayı hangi hastalık hangi belirtileri verir bunları bile öğrendim ve çok kızıyorum kendime. Sonunda param kalmadı ve gitmiyorum.
Çok güzel yazmissiniz aynı dediğiniz gibi beyin kanaması geçirdim onun atakları bitti tiroitde nodül çıktı onun taktım 1 yıl kötüyse diye kafaları yedim o bitti makat çatlağı çıktı kanadikca aklım çıkıyor resmen Allah'ım dermansız dert versin artık kimse beni dinlemiyor panik atak geciriyorum bazen kalbim sıkışıyor kalp krizi geçiriyorum sanıyorum hep atak hep atak hiç mutlu değilim hiç
Makat çatlağını kafaya takmayın bende de olmuştu kan görünce öyle korkmuştum ki dr bi krem vermişti sürmedim bile. Çevremde hemen herkeste var. Ama sizi anlıyorum duşa bile korkarak giriyordum ben vücuduma ellerim de bi şişlik gelir mi diye.
İnşallah canım valla ben ne yapacağım bilmiyorum eşime karşı çok mahcup'um çok benMerhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.
Hala evhamlıyım ama eskisi gibi değil o hastalığı düşünmediğiniz zaman belirtileriniz de kaybolacak inanın bana. Bu arada kaşıntı da tamamen stresle alakalı. Stres yaptıkça kaşınmaya karşı kocamıyorsunuz. Bunun için biraz zamana ihtiyacınız var inanın geçecek
Canım ben ne yapacam bilmiyorum gerçekten ya valla bugün gitim reaktif diyor kötü bir şey mi dedim hiç cevap almadim ne yapacam bilmiyorum Çarşamba günü gidecem çok korkuyorumMerhaba size destek olmak için yazıyorum bunları. Çok yakınımı bu hastalıktan kaybettim. Sonra başladı ben de korkular. Aynı hastalık belirtilerini kendimde bulmaya başladım. Önce internete girmek gibi hata yaptım vücudum deli gibi kaşınıyordu. Diğer belirtilere bakıyordum gece terlemesi ben gece terlemiyorum ki diyordum ertesi gün bi uyanıyordum her yerim ter içinde. Vücudumdaki her noktayı incelemeye başlamıştım. Her sabah panikle ve titremeyle uyanıyordum. Artık fena olmaların önünü alamadım acillere koştum bir sürü tahliller yaptırdım. Vücudumda bi morluk çıktığında gece 3 5 demeden koşarak acile gidip kan veriyordum. İnan doktorlar artık benden bıkmıştı. Bir şeyin yok gelme diyorlardı. Ama ben durmuyordum. Morluğu aşıyordum bakıyorum diş etim kanamış hop tekrar acillere. En son doktor dedi ki hiçbir şeyiniz yok lütfen uzun süre hastaneye gelmeyin dedi. Durmadım tabi vücuduma baktıkça bi şeyler buluyor bu defa başka hastanelere gidiyordum. O zamanlar ilaç da kullanıyordum ama fayda etmiyordu. Sonuçta kendim araştırmaya girdim bunun adı somatizasyon bozukluğu. Beyniniz bir hastalığa odaklandığında size onun belirtilerini yaşatıyor. Sonra gittiğim psikiyatrist de aynısını söyledi somatik belirtiler veriyorsun dedi.
Hala evhamlıyım ama eskisi gibi değil o hastalığı düşünmediğiniz zaman belirtileriniz de kaybolacak inanın bana. Bu arada kaşıntı da tamamen stresle alakalı. Stres yaptıkça kaşınmaya karşı kocamıyorsunuz. Bunun için biraz zamana ihtiyacınız var inanın geçecek
Ben de tek başıma gidiyorum hastanelere. Kimse benle gelsin istemem hatta zorda kalmadıkça kimseye anlatmam. Dört senelik sevgilim hastalık hastası olduğumu bilmez. Annem ve ablam da evhamlı sanır ama bu düzeyde olduğumu bilmezler. Çünkü anlamayacaklar ya boşa kızacaklar ya da üzülecekler. Derdim dikkat çekmek olsa herkesi velveleye verirdim ama tek isteğim bu takıntılardan kurtulmak. 24 yaşındayım, 20 yaş üstü kadınların ayda bir düzenli meme muayenesi yapması gerekiyormuş ama ben dokunamıyorum vücuduma. Anlatsam daha neler çıkar da muhtemelen yazabileceğim her şeyi siz de biliyorsunuzdur.
Ne demek kuzum herkeste olabiliyor reaktif lenf nodları onlar için de genelde antibiyotik veriyorlar. Hiç canını sıkma bir şeyin maşallah hastalık hastası olduğun için normal böyle hissetmen.
En yakınlarınıza anlatabilirsiniz bence anlatmak en azından biraz da olsa rahatlatıyor insanı. Çok iyi anlayabiliyorum aynı korkuları ben de kaç defa yaşadım yaşıyorum. Yılda 3 defa meme ultrasonuna girdiğimi biliyorum. Profesöre bile çıktım muayene için. En son dr gelme dedi artık. Ben de küçüklükten beri hep evhamlıydım ama 19 yaşımda panik atağa ve anksiyete bozukluğuna yakalandım. Her şey yolundaydı ilacımı kullanıyordum. Bi ara final dönemimde kötü olmuştum. Sonra 8 yıl paxerayla güzel bi yolculuğum vardı çalışıyordum meşguldüm. Derken pandemi girdi başlarda her şey güzeldi. Sonra yakınımı kaybetmem evimizde yangın çıkması ve köpeğimi yangında kaybetmemle başladı her şey. Bütün dikkatimi vücuduma vermeye başladım. İlaç yetmiyordu hep korkular artık beraberinde depresyon da gelmişti. Zevk almıyordum hiçbir şeyden. Güneş doğuyor batıyor umrumda olmuyordu. Gelecek umutsuz, geçmiş güzel ama uzak gibi düşünceler. Doktor ve ilaç değiştirdim ama fayda etmedi. Şimdi yine dr değiştirdim aynı doktorumdan da psikoterapi alıyorum. Hastalık hastalığı ancak psikoterapiyle geçtiği yönünde çok şey okudum.
Ah canım bı bilsen neler çektiğimi anlatsam destan olur 17ekimden beri ve kaşıntı tutmuş beni bugün.
Diyom ki belirtti arasında var yine bı panik halindeyim stresden ne gelse Allah'tan Allah büyük