nOLUROYLE SOYLEMEYIN
ESIMIN BENI ICINDE BITIRMESI BILE COK KOTU BENIM ICIN. Neen son 4 ay cunku cocuk istegimi son 4 ayda ayyuka cikardim ve sanki kabuk baglamis yarasini yeniden kanattim ve bu defa daha agir kanadi gib oldu neler cektik evlenmek icin. esimin tayini kariyeri vs benim diploma almam herseyiyle zorlugunu yasadik. cocuk konusunu acmadigim ve unutmus gibi davrandigim surece hicbir sorun cikmiyor yani sanki yrasi kabuk baglayinca hersey duzeliyor. iyi ama ben daha ne kadar dayanabilirim cocuk hasretine
ayrica cocgumuz olmadigi icin oda hasret cekiyor fakat hernasilda bunu bir sekilde bastiriyor. Hangi siniftan olursa olsun bunu kabul etseler bile bir sekilde iclerinde yara edip yasiyorlar ve bendekine benzer veya daha farkli orneklerle er gec su yuzune cikiyor hersey.
ne igrenc yorumlar fikirler var o sitelerde ve hepsinin altini cize cize en cok degindigi nokta bu annelik ve cocuk kavrmi. ben zor okudum o kufurlesme ve arglardan
ve orda yazilanlar aslinda cok kucuk bir kisim devede kulak misali ancak toplumun ikiyuzlu bakis acisini anlatmaya yetmis.