- Konu Sahibi merinda_34
- #181
konu sahıbı arkadasım;
bir insanın ilkinin sonu olması kesinlikle tartısılmayacak kadar güzel birşey. evlenmeden once cinselliğin hiç bir boyutta yasanmaması taraftarıyım bende lâkin bir kadını, cinselliği evlilik oncesı yaşadı dıye suclamak da o kadına gore değişir. şöyle ki; eğer gayet geniş bi kadınsa bunları ıyıkı yasamısım, cınsellıkle alakalı cok sey ogrendım, o erkekler benı hep mutlu ettı ohhh sefasını sürdüm diyen ile bu yasadıklarından ciddi dersler alıp pişman olan ve bu kötü tecrubeyi içinde bı yara olarak tasıyan asla aynı kefeye konamaz.
nitekim etrafta her iki ornegıde fazlaca gorebılıyoruz gunumuzde.
sen bundan pişman olmussun, yasamasaydım keşke diye üzülmüşsün.. arkadaslarında dedıgı gıbı bekaretıne dokundurtmadan her haltı yıyen bı kadın bas tacı edılırken, senin yere paspas edilmen çok kötü.. hem başta dürüstce bunu acıklamıssın yargılanmayı bıle göze alıp. daha o zaman ıyıce tartıp düşünüp bastan kestirip bıtırseymış ilişkinizi. Çocuk yetiştirme olayına gelince; ben kendi adıma cocugumu nasıl yetıstırıcem dıye yana döne netten yardım alıorum. cocuga ahlaki degerleri nasıl verebılırım, onu hayırlı bır evlat olarak nasıl yetıstırebılırım diye endişe duyuyorum zira kendimi yeterlı goremiyorum ahlaki anlamda. once kendımı egıtıp cocugumuda oyle yetıstırebılırım dıye kendımıde yetıstırıyorum eşimi de..
sen tecrubelerınden faydalanarak cocugunu gözetip kollayarak hata yapmasını engellemeye calışabılırsın, hatta belkı ruh halını cok daha ıyı anlayıp bastan engel olabılırsın. bu şiddete göz yumma. kendını savun. ben bastan beri dürüstüm sana karşı. "onlar benım ıcın ciddi iki pişmanlık, içimde ciddi iki yara, unutmaya calışıyorum, kendımı sana adadım, evlendıkten sonra boyle bır yanlışa asla düşmedim" diye söyle. duygularını anlat. onu sevdiğini söyle. dürüst olmayıp ufak bır operasyonla onu kandırabılcegın halde kendısıne deger verdıgın ıcın yalan soylemedıgını anlat.
Tevbe ettiğin zaman Allah-u Teala bıle affederken, onca günahını silerken bir kulun affetmemesi onun gunahıdır.
sen tevbeni et samimiyetinle.
eleştirilecek belki ama basta bahsettıgım gıbı geniş olan kadınlar anne olmayı haketmıyor bence. ciddi söylüorum haketmıyorlar.
pişmanlık duyan bu kötü tecrübeden ders alıp bır daha yapmamak üzere yaşamaya çalışan bir kadın kesinlikle hakediyordur anne olmayı.
kendini artık bu kadar üzüp zulmetme kendine.
belki arkadasların dedıgı gıbı gıbı cocugu okmayacagını ogrenmış olabılır, kendıne yedırememıs olabılır, bu yuzdende senın ustune gelıyor olabılır. Ha değilse bıle şayet; o zaman sevgili eşin yıllar önce sessiz sedasız senın hatta sizin bugununuzle ılgılı verdiği kararın ceremesini kendi çeksin bırak. sana bu kadar yuklenmesıne ızın verme.
bir insanın ilkinin sonu olması kesinlikle tartısılmayacak kadar güzel birşey. evlenmeden once cinselliğin hiç bir boyutta yasanmaması taraftarıyım bende lâkin bir kadını, cinselliği evlilik oncesı yaşadı dıye suclamak da o kadına gore değişir. şöyle ki; eğer gayet geniş bi kadınsa bunları ıyıkı yasamısım, cınsellıkle alakalı cok sey ogrendım, o erkekler benı hep mutlu ettı ohhh sefasını sürdüm diyen ile bu yasadıklarından ciddi dersler alıp pişman olan ve bu kötü tecrubeyi içinde bı yara olarak tasıyan asla aynı kefeye konamaz.
nitekim etrafta her iki ornegıde fazlaca gorebılıyoruz gunumuzde.
sen bundan pişman olmussun, yasamasaydım keşke diye üzülmüşsün.. arkadaslarında dedıgı gıbı bekaretıne dokundurtmadan her haltı yıyen bı kadın bas tacı edılırken, senin yere paspas edilmen çok kötü.. hem başta dürüstce bunu acıklamıssın yargılanmayı bıle göze alıp. daha o zaman ıyıce tartıp düşünüp bastan kestirip bıtırseymış ilişkinizi. Çocuk yetiştirme olayına gelince; ben kendi adıma cocugumu nasıl yetıstırıcem dıye yana döne netten yardım alıorum. cocuga ahlaki degerleri nasıl verebılırım, onu hayırlı bır evlat olarak nasıl yetıstırebılırım diye endişe duyuyorum zira kendimi yeterlı goremiyorum ahlaki anlamda. once kendımı egıtıp cocugumuda oyle yetıstırebılırım dıye kendımıde yetıstırıyorum eşimi de..
sen tecrubelerınden faydalanarak cocugunu gözetip kollayarak hata yapmasını engellemeye calışabılırsın, hatta belkı ruh halını cok daha ıyı anlayıp bastan engel olabılırsın. bu şiddete göz yumma. kendını savun. ben bastan beri dürüstüm sana karşı. "onlar benım ıcın ciddi iki pişmanlık, içimde ciddi iki yara, unutmaya calışıyorum, kendımı sana adadım, evlendıkten sonra boyle bır yanlışa asla düşmedim" diye söyle. duygularını anlat. onu sevdiğini söyle. dürüst olmayıp ufak bır operasyonla onu kandırabılcegın halde kendısıne deger verdıgın ıcın yalan soylemedıgını anlat.
Tevbe ettiğin zaman Allah-u Teala bıle affederken, onca günahını silerken bir kulun affetmemesi onun gunahıdır.
sen tevbeni et samimiyetinle.
eleştirilecek belki ama basta bahsettıgım gıbı geniş olan kadınlar anne olmayı haketmıyor bence. ciddi söylüorum haketmıyorlar.
pişmanlık duyan bu kötü tecrübeden ders alıp bır daha yapmamak üzere yaşamaya çalışan bir kadın kesinlikle hakediyordur anne olmayı.
kendini artık bu kadar üzüp zulmetme kendine.
belki arkadasların dedıgı gıbı gıbı cocugu okmayacagını ogrenmış olabılır, kendıne yedırememıs olabılır, bu yuzdende senın ustune gelıyor olabılır. Ha değilse bıle şayet; o zaman sevgili eşin yıllar önce sessiz sedasız senın hatta sizin bugununuzle ılgılı verdiği kararın ceremesini kendi çeksin bırak. sana bu kadar yuklenmesıne ızın verme.