How to install the app on iOS

Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.

Not: This feature may not be available in some browsers.

Artık hasta olacağım bu gidişle suç kimde/nasıl davranmalıyım ne yapmalıyım ?

deryadenizmevzular

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
21 Kasım 2024
18
-6
1
Öncelikle iyi akşamlar biraz uzun olacak ama lütfen bana bi akıl verin! 5 yıl önce evlendik eşimle şu an bir erkek bebek bekliyoruz ve 26. Haftandayım. Evliliğimiz hep inişli çıkışlı idi ne zaman kavga etsek hep boşanacağız diye ayaklanır olduk sonrada o ya da ben geri vites yapıp barışırdık.Ama son bir senedir eşim resmen anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor.Ne aileme ettiği küfürler kaldı,bana söylediklerini saymıyorum bile, hamilelik sürecim zehir zıkkım oldu sırf babasının adını koymak istemedim diye 2 buçuk ay benimle küstü yemek yemedi,konuşmadı sonunda ağlaya ağlaya barıştım tamam koyalım diye aynı evin içinde öyle olmak bana o kadar ağır geldi ki randevu süreçleri, kusmalarım vs hep tek başıma hallettim.Bugün konuşurken de bende dedim ki madem senin babanın adını koyuyoruz ikinci kız olursa(ki asla düşünmüyorum tepkisini ölçmek için dedim) annemin adını koyarız yine tehditler (anlaşamayız vs) senin annen hayatta en son seveceğim kişi asla sevmiyorum demeler vs beni kırdı parçaladı küstü yatak ayırdı. Ne yemek yiyebiliyorum ne su içebiliyorum kendime yaptığım eziyete artık bi dur demem lazım Allah aşkına bi akıl verin ne yapmalıyım? Ailemden nefret ediyor gitmez gelmez ben tek gidip gelirim onun ailesine gidip geliriz onlar da arada bize gelip gider. Bana tartışma esnasında bu kavgayı aileme yansıtıp üzersen senin sülaleni silerim yeryüzünden dedi. Benim ailemi sevmemiş olmasının nedeni annemin tartışmalarda beni tutuyor olmasıymış , ben ailemin sözünden çıkmıyormuşum ki öyle düşümüyorum çoğu kavgalarımızdan ailemin haberi bile yok söylemem.Şimdi ben ne yapayım a dostlar düşünmekten kafayı yicem çocuğum içerde tepinip duruyor onu böyle üzmek kahrediyor ama elimde değil. Ben pür pakım demiyorum illa hatalar olmuştur ama o sınırı fazlasıyla aşmış gibi geliyor.Ailesi maddi olarak ev araba konusunda yardım ettiği için onları bayağı el üstünde tutmaya çalışıyor.
 
Çocuğunuz olduğunda anlarsınız, çocuklar alistiysalar birşey istediklerinde yaptırmak için kuserler tepinirler aynı hareketler eşin denen bu adamda, eh sana ne diyelim üzmek istemiyorum da, böyle bı adamın soyunu devam ettirmek için niye hirpaladin kendini, koca olacak vasifta bı adam mı ki baba olsun... Yazık etmişsin önce kendine şimdi bebeğine...
 
Öncelikle iyi akşamlar biraz uzun olacak ama lütfen bana bi akıl verin! 5 yıl önce evlendik eşimle şu an bir erkek bebek bekliyoruz ve 26. Haftandayım. Evliliğimiz hep inişli çıkışlı idi ne zaman kavga etsek hep boşanacağız diye ayaklanır olduk sonrada o ya da ben geri vites yapıp barışırdık.Ama son bir senedir eşim resmen anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor.Ne aileme ettiği küfürler kaldı,bana söylediklerini saymıyorum bile, hamilelik sürecim zehir zıkkım oldu sırf babasının adını koymak istemedim diye 2 buçuk ay benimle küstü yemek yemedi,konuşmadı sonunda ağlaya ağlaya barıştım tamam koyalım diye aynı evin içinde öyle olmak bana o kadar ağır geldi ki randevu süreçleri, kusmalarım vs hep tek başıma hallettim.Bugün konuşurken de bende dedim ki madem senin babanın adını koyuyoruz ikinci kız olursa(ki asla düşünmüyorum tepkisini ölçmek için dedim) annemin adını koyarız yine tehditler (anlaşamayız vs) senin annen hayatta en son seveceğim kişi asla sevmiyorum demeler vs beni kırdı parçaladı küstü yatak ayırdı. Ne yemek yiyebiliyorum ne su içebiliyorum kendime yaptığım eziyete artık bi dur demem lazım Allah aşkına bi akıl verin ne yapmalıyım? Ailemden nefret ediyor gitmez gelmez ben tek gidip gelirim onun ailesine gidip geliriz onlar da arada bize gelip gider. Bana tartışma esnasında bu kavgayı aileme yansıtıp üzersen senin sülaleni silerim yeryüzünden dedi. Benim ailemi sevmemiş olmasının nedeni annemin tartışmalarda beni tutuyor olmasıymış , ben ailemin sözünden çıkmıyormuşum ki öyle düşümüyorum çoğu kavgalarımızdan ailemin haberi bile yok söylemem.Şimdi ben ne yapayım a dostlar düşünmekten kafayı yicem çocuğum içerde tepinip duruyor onu böyle üzmek kahrediyor ama elimde değil. Ben pür pakım demiyorum illa hatalar olmuştur ama o sınırı fazlasıyla aşmış gibi geliyor.Ailesi maddi olarak ev araba konusunda yardım ettiği için onları bayağı el üstünde tutmaya çalışıyor.
Hamile olduğunuz için kırıcı bir yorum yapmak istemiyorum ama böyle adamları neden baba yaptığınızı da anlayamıyorum. Bakkaldan çocuk sipariş edip istediği ismi koysaymış. Ne size, ne anneliğinize, ne de ailenize saygısı var.
 
26. Haftandayım. Evliliğimiz hep inişli çıkışlı idi ne zaman kavga etsek hep boşanacağız diye ayaklanır olduk
son bir senedir eşim resmen anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor.
Yeni bir şey değilmiş, zaten evliliğiniz kötüymüş. Siz de muhtemelen eşinizin düzeleceği ümidiyle çocuk yapmaya karar verdiniz de öyle olmuyor o işler. Yolunda giden evliliklerin bile sınavı olabilen bir şey iken çocuk sahibi olmak, boktan ilişkilerini çocukla taçlandıranlara diyecek hiçbir şey bulamıyorum.
 
Öncelikle iyi akşamlar biraz uzun olacak ama lütfen bana bi akıl verin! 5 yıl önce evlendik eşimle şu an bir erkek bebek bekliyoruz ve 26. Haftandayım. Evliliğimiz hep inişli çıkışlı idi ne zaman kavga etsek hep boşanacağız diye ayaklanır olduk sonrada o ya da ben geri vites yapıp barışırdık.Ama son bir senedir eşim resmen anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor.Ne aileme ettiği küfürler kaldı,bana söylediklerini saymıyorum bile, hamilelik sürecim zehir zıkkım oldu sırf babasının adını koymak istemedim diye 2 buçuk ay benimle küstü yemek yemedi,konuşmadı sonunda ağlaya ağlaya barıştım tamam koyalım diye aynı evin içinde öyle olmak bana o kadar ağır geldi ki randevu süreçleri, kusmalarım vs hep tek başıma hallettim.Bugün konuşurken de bende dedim ki madem senin babanın adını koyuyoruz ikinci kız olursa(ki asla düşünmüyorum tepkisini ölçmek için dedim) annemin adını koyarız yine tehditler (anlaşamayız vs) senin annen hayatta en son seveceğim kişi asla sevmiyorum demeler vs beni kırdı parçaladı küstü yatak ayırdı. Ne yemek yiyebiliyorum ne su içebiliyorum kendime yaptığım eziyete artık bi dur demem lazım Allah aşkına bi akıl verin ne yapmalıyım? Ailemden nefret ediyor gitmez gelmez ben tek gidip gelirim onun ailesine gidip geliriz onlar da arada bize gelip gider. Bana tartışma esnasında bu kavgayı aileme yansıtıp üzersen senin sülaleni silerim yeryüzünden dedi. Benim ailemi sevmemiş olmasının nedeni annemin tartışmalarda beni tutuyor olmasıymış , ben ailemin sözünden çıkmıyormuşum ki öyle düşümüyorum çoğu kavgalarımızdan ailemin haberi bile yok söylemem.Şimdi ben ne yapayım a dostlar düşünmekten kafayı yicem çocuğum içerde tepinip duruyor onu böyle üzmek kahrediyor ama elimde değil. Ben pür pakım demiyorum illa hatalar olmuştur ama o sınırı fazlasıyla aşmış gibi geliyor.Ailesi maddi olarak ev araba konusunda yardım ettiği için onları bayağı el üstünde tutmaya çalışıyor.
Ben senin yerinde olsam pılımı pırtımı toplar giderdim bi tek kalsın düşünsün ne yaptığını bir isim yüzünden hamile eşi üzmekte neyin nesi ? Minnet duygusu yüzünden kendi cocuğunuza istediğiniz isimi koyamıyosanız çok üzücü hatta bu hayatındaki en ufak sorun başka bir şey olsa tek kalemde silecek bir tip. Topla tasını tarağını bir git bi ciddiyet görsün hep ağlaya ağlaya tamam dediğin için cesret akıyor sen yapıyosun bunu.
 
Öncelikle iyi akşamlar biraz uzun olacak ama lütfen bana bi akıl verin! 5 yıl önce evlendik eşimle şu an bir erkek bebek bekliyoruz ve 26. Haftandayım. Evliliğimiz hep inişli çıkışlı idi ne zaman kavga etsek hep boşanacağız diye ayaklanır olduk sonrada o ya da ben geri vites yapıp barışırdık.Ama son bir senedir eşim resmen anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor.Ne aileme ettiği küfürler kaldı,bana söylediklerini saymıyorum bile, hamilelik sürecim zehir zıkkım oldu sırf babasının adını koymak istemedim diye 2 buçuk ay benimle küstü yemek yemedi,konuşmadı sonunda ağlaya ağlaya barıştım tamam koyalım diye aynı evin içinde öyle olmak bana o kadar ağır geldi ki randevu süreçleri, kusmalarım vs hep tek başıma hallettim.Bugün konuşurken de bende dedim ki madem senin babanın adını koyuyoruz ikinci kız olursa(ki asla düşünmüyorum tepkisini ölçmek için dedim) annemin adını koyarız yine tehditler (anlaşamayız vs) senin annen hayatta en son seveceğim kişi asla sevmiyorum demeler vs beni kırdı parçaladı küstü yatak ayırdı. Ne yemek yiyebiliyorum ne su içebiliyorum kendime yaptığım eziyete artık bi dur demem lazım Allah aşkına bi akıl verin ne yapmalıyım? Ailemden nefret ediyor gitmez gelmez ben tek gidip gelirim onun ailesine gidip geliriz onlar da arada bize gelip gider. Bana tartışma esnasında bu kavgayı aileme yansıtıp üzersen senin sülaleni silerim yeryüzünden dedi. Benim ailemi sevmemiş olmasının nedeni annemin tartışmalarda beni tutuyor olmasıymış , ben ailemin sözünden çıkmıyormuşum ki öyle düşümüyorum çoğu kavgalarımızdan ailemin haberi bile yok söylemem.Şimdi ben ne yapayım a dostlar düşünmekten kafayı yicem çocuğum içerde tepinip duruyor onu böyle üzmek kahrediyor ama elimde değil. Ben pür pakım demiyorum illa hatalar olmuştur ama o sınırı fazlasıyla aşmış gibi geliyor.Ailesi maddi olarak ev araba konusunda yardım ettiği için onları bayağı el üstünde tutmaya çalışıyor.
Ayrılın; bebeğinize de hangi ismi vermek istiyorsanız o ismi verin.
 
Dediğiniz şeyi yapamazsam artık kendime bişeyler yapacak gibi hissediyorum.
Hele ki hamilelikte sizi ağlatmak, bu düşüncelere sürüklemek ne demek? Ailenizle can ciğer kuzu sarması olmasın ama küfür etmek, tehdit etmek nedir? Kim ki o? Birikmiş paranız varsa, aileniz bir süre arka çıkarsa yeni bir yol çizin vallahi ne diyeyim.
 
Bebeğiniz hayata 2-0 yenik başlayacak. Sadece bebeğe üzüldüm. Şimdi siz klasik babasız kalmasın daha sonrada babasına çok düşkün bahanelerine tutunacaksınız ama bebeğin 2 yenilgiside anne ve babasından.
Daha aynı bedeni paylaştığı annesi tarafından korunamıyor, babası tarafından sevilmiyor.
Size köpek çeken kocanızdan boşanmayacağınız gün gibi belli o yüzden hiç ayrılın tavsiyesini demeye bile gerek yok.
 
Öncelikle iyi akşamlar biraz uzun olacak ama lütfen bana bi akıl verin! 5 yıl önce evlendik eşimle şu an bir erkek bebek bekliyoruz ve 26. Haftandayım. Evliliğimiz hep inişli çıkışlı idi ne zaman kavga etsek hep boşanacağız diye ayaklanır olduk sonrada o ya da ben geri vites yapıp barışırdık.Ama son bir senedir eşim resmen anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor.Ne aileme ettiği küfürler kaldı,bana söylediklerini saymıyorum bile, hamilelik sürecim zehir zıkkım oldu sırf babasının adını koymak istemedim diye 2 buçuk ay benimle küstü yemek yemedi,konuşmadı sonunda ağlaya ağlaya barıştım tamam koyalım diye aynı evin içinde öyle olmak bana o kadar ağır geldi ki randevu süreçleri, kusmalarım vs hep tek başıma hallettim.Bugün konuşurken de bende dedim ki madem senin babanın adını koyuyoruz ikinci kız olursa(ki asla düşünmüyorum tepkisini ölçmek için dedim) annemin adını koyarız yine tehditler (anlaşamayız vs) senin annen hayatta en son seveceğim kişi asla sevmiyorum demeler vs beni kırdı parçaladı küstü yatak ayırdı. Ne yemek yiyebiliyorum ne su içebiliyorum kendime yaptığım eziyete artık bi dur demem lazım Allah aşkına bi akıl verin ne yapmalıyım? Ailemden nefret ediyor gitmez gelmez ben tek gidip gelirim onun ailesine gidip geliriz onlar da arada bize gelip gider. Bana tartışma esnasında bu kavgayı aileme yansıtıp üzersen senin sülaleni silerim yeryüzünden dedi. Benim ailemi sevmemiş olmasının nedeni annemin tartışmalarda beni tutuyor olmasıymış , ben ailemin sözünden çıkmıyormuşum ki öyle düşümüyorum çoğu kavgalarımızdan ailemin haberi bile yok söylemem.Şimdi ben ne yapayım a dostlar düşünmekten kafayı yicem çocuğum içerde tepinip duruyor onu böyle üzmek kahrediyor ama elimde değil. Ben pür pakım demiyorum illa hatalar olmuştur ama o sınırı fazlasıyla aşmış gibi geliyor.Ailesi maddi olarak ev araba konusunda yardım ettiği için onları bayağı el üstünde tutmaya çalışıyor.
Bebeğe yazık olmuş, boşanabiliyorsan boşa bu ayıyı...
 
Öncelikle iyi akşamlar biraz uzun olacak ama lütfen bana bi akıl verin! 5 yıl önce evlendik eşimle şu an bir erkek bebek bekliyoruz ve 26. Haftandayım. Evliliğimiz hep inişli çıkışlı idi ne zaman kavga etsek hep boşanacağız diye ayaklanır olduk sonrada o ya da ben geri vites yapıp barışırdık.Ama son bir senedir eşim resmen anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor.Ne aileme ettiği küfürler kaldı,bana söylediklerini saymıyorum bile, hamilelik sürecim zehir zıkkım oldu sırf babasının adını koymak istemedim diye 2 buçuk ay benimle küstü yemek yemedi,konuşmadı sonunda ağlaya ağlaya barıştım tamam koyalım diye aynı evin içinde öyle olmak bana o kadar ağır geldi ki randevu süreçleri, kusmalarım vs hep tek başıma hallettim.Bugün konuşurken de bende dedim ki madem senin babanın adını koyuyoruz ikinci kız olursa(ki asla düşünmüyorum tepkisini ölçmek için dedim) annemin adını koyarız yine tehditler (anlaşamayız vs) senin annen hayatta en son seveceğim kişi asla sevmiyorum demeler vs beni kırdı parçaladı küstü yatak ayırdı. Ne yemek yiyebiliyorum ne su içebiliyorum kendime yaptığım eziyete artık bi dur demem lazım Allah aşkına bi akıl verin ne yapmalıyım? Ailemden nefret ediyor gitmez gelmez ben tek gidip gelirim onun ailesine gidip geliriz onlar da arada bize gelip gider. Bana tartışma esnasında bu kavgayı aileme yansıtıp üzersen senin sülaleni silerim yeryüzünden dedi. Benim ailemi sevmemiş olmasının nedeni annemin tartışmalarda beni tutuyor olmasıymış , ben ailemin sözünden çıkmıyormuşum ki öyle düşümüyorum çoğu kavgalarımızdan ailemin haberi bile yok söylemem.Şimdi ben ne yapayım a dostlar düşünmekten kafayı yicem çocuğum içerde tepinip duruyor onu böyle üzmek kahrediyor ama elimde değil. Ben pür pakım demiyorum illa hatalar olmuştur ama o sınırı fazlasıyla aşmış gibi geliyor.Ailesi maddi olarak ev araba konusunda yardım ettiği için onları bayağı el üstünde tutmaya çalışıyor.
Bu adama cocuk niyee madem biliyordunuz huylarını
 
Back