Artık Dayanamıyorum

Bugün kızımın doktor kontrolü vardı.Sabah kalktık altını falan değiştirdim derken kızım yatağa kaka yaptı temizledim.Tabi bizimki erken kalkmış olmanın verdiği sinirle dolanıyor ortalıkta.O sırada annesi aradı doktora benim gelmeme gerek var mı diye çünkü tüm doktor kontrolümüze annesini de çağırıyor... Bende işaret ettim gerek yok diye bu da sen bilirsin deyince tabi hiç uğramayan annesi fırsattan istifade tamam siz gidin demiş.
teli kapattı gelseydi ya dedi bende biz götürürüz hem annen zaten dünden razı gelmemeye gelmek isteseydi sen bilirsin dediğinde gelirdi dedim.Hemen bişeyler mırıldandı yarı oflayarak benimde en sinir olduğum şey yüzüme karşı söyleyemediklerini oflanarak söylemesi.Bende ne diyorsun açık söyle dedim vay efendim devamlı ailesi hakkında konuşuyomuşum da -ki devamlı konuşmuyorum-çocuk kaka yaptı diye kıza bağıramadığım için şimdi ona bağırıyormuşum...diyor.Kendisi de arayıp sormadığını biliyor.Erkek kardeşiyle tartışıyor kardeşi bana da trip atıyor kabak yine benim başıma patlıyor.Eltimle de aram bozuluyor bunların yüzüne yani hep bu gibi şeyler
Bu sabahın köründe çok feci kavga ettik bu lafımın üzerine.Aldı bebeğimi senin gelmene gerek yok diyerek çaldı kapıyı çıktı.Bebeğimin kontrolünde ben olmayacağım da kim olacak tabiki annesi.Kapıyı kapattı arkasından çıktım ama hemen tele sarılmış annesine gel ikimiz gidelim diyor.Bende arkasından benim bebeğimi alıp gidiyorsun o kontrolde olması gereken benken götürüyorsun ya artık bitti sana dayandığım dedim ağlayarak kapıyı kapattım.Çok sinirlerim bozuldu ben herşeye rağmen ondan önce hazırlanmışım sırf bebeğimi götüreceğiz diye o yine her tartışmamızda aradığı gibi kayınvalidemi aradı.
Aradan 3 dakika geçti kapı açıldı gelmiş geri ama ben nasıl ağlıyorum hüngür hüngür bütün moralim bozuldu resmen sinir krizi geçiriyorum.Bana hadi sende gel diyor hala sinirle.Gelip sakinleştirmeye çalıştığı yok da...iyice sinirlendim bende ona bağır çağır..hiç bu kadar bağırmamıştım o kadar dolmuşum ki derken annesi de geldi.Tabi erkek annesi geline hak verir mi daha olay ne , ne oluyor demeden yok niye böyleymişizde bi doktora gitmeliymişim de ,artık bi kızımız varmışta hareketelerime dikkat edecekmişim.Oğluna ağzını açıp ta bişey demedi-ki ben bu yüzden hep annen annen dedim-çünkü kadın bu tarz davranışlarıyla kendisinden soğuttu.Tabi eşim ağzını açıp da onun yanında hiç bişey demiyor sütten çıkmış ak kaşık..o yokken burnumdan getirip bağıran çağıran kişi gitmiş yerine bi sakin bi sakin görseniz bi de demez mi"niye bağırıyorsun bak sakin ol" kadında tabi sanıyorki hep ben böyleyim.Hiç sormuyor bile seni bu hale getiren ne diye.Kızlar karışık yazmış olabilirim ama çok kötüyüm ellerim titriyor şuan.
Sonra kadın ben geliyorum diye mi ben gelmeyim siz gidin falan demeye başladı bianda nerden çıkardıysa ki ben onun gelmesiyle ilgili tek kelam etmedim.Sadece tartıştık oğlun aldı çarptı kapıyı çıktı sen gelme kızımı ben götürürm diye.ve ben bu yüzden gelmek istemediğimi söyledim.kadın güya ara yapacak yok efendim suç bendeymiş kadın kısmı alttan almalıymış bak bu kocasına bunca yıl katlanmış-ki kocası şuan başkasıyla evli- yani kendi evliliğiyle beni bir tutuyo ne yaparsa yapsın katlan diyor.Hiç kocamdan ilgi yok,sevgi yok,güleryüz yok ben onu alttan alacakmışım hala.ve bugün bu kadar bağırmam hep patlama noktamdı.
Bende dedimki bak anne benim senle bi sorunum yok ama sende hep beni suçlama senin 2 oğlunda aynı eltimle ben çekiyoruz ne çekiyorsak dedim.Tabi bu sırada farkında olmadan ona da sesim yüksekti.Yok aynı filmlerdekilere benziyomuşum hemen bi doktora gitmeliymişim.Yanımdaki de dinnliyor hiç beni savunmuyor daha annesinin çantasına mama tepiştirmekle meşgul anne bebeği hastaneden sonra al sen evine götür bak ben gece 12 de senden alırım iş dönüşü diyor.Bende hemen karşı çıktım emen bebeğin mamayla ne işi var madem götürüyorsun geri bana getireceksin dedim.Kayınvalidem de telefona sarılmış annemi arayacakmış bu böyle olmazmış..kadının kalbine indirecekler evliliğimizin ilk zamanları da tartıştk da annem ara buluculuk yapsın diye kayınvalidemi aradığında anneme tamam ben bi bakim deyip yanıma gelmiş sakın annen bi daha beni aramasın ben karışmak istemiyorum evlilik arasında olan dört duvarda kalır demiş.tüm mahalleye yaymış bizim tartışmamızı.hani dört duvar arasında kalacaktı ya.Bende sen aramasın annen demiştin ya sende arama ben kendim arar söylerim dedim.Neyse bunlar çıktı gitti hastaneye.Ben evde ağlama krizine girdim bi yandan bu kadar fevri olmamam gerekirdi uzatmasaydım diye pişmanlığıma ,bi yandan da eşimin beni hiç savunmadan bi de benim patlama anımda annesini aramasına,kendisinin o gelir gelmez lal gibi olmasına ağladım ağladım ağladım....
aradan 1 saat geçti geldiler bebeğim ağlıyordu aldım hemen emzirmeye çalıştım ama emmek istemediiğne yapmışlar ona ağlamış yol boyunca.ben kayınvalidem gelir gelmez sarıldım öptüm özür diledim az önceki davranışlarım sana karşı değildi kusura bakma sana saygısızlık etmek istemedim dedim.bizimki yolda ne anlattıysa yok 2 kardeş ne yapıyorsa yapsın ben konuşmyacakmışım.Lanet olsun sanki ben konuşuyorum geliyor anlatıyor bana şöyle yaptı böyle yaptı bende yorum yapınca bana sinirleniyor bende dedimki ona olan sinirini hep benden çıkarıyor ben kimsenin işine karışmıyorum dedim tabiki gayet sakin..baktım bu hala beni suçlar vaziyette konuşuyor susutum kendimi ne kadar savunsam da nasıl olsa ben suçluyum.eşimde işe gitmedi bebeğimi getirdikten sonra annesi gittikten sonra benle konuşmaya çalıştı ama hiç tek kelam etmedim ben sustukça sinirlendi anneme diyolarmışki " oğlun çok güleryüzlü gelinin asık suratlı diyolarmış" a bile getirdi.düşünün kayınvalidem ortalığı sakinleştireceğine , yavrum ne oldu kız niye bu kadar sinirlendi diyeceğine bi de beni çekiştirmiş demekki.Tabi bizimki de beni suçlamıştır sizin hakkınızda yorum yapınca dayanamıyorum demiştir.Şuan kötü gelin olduğuma mı yanayım , sabahki olaya mı,kendime mi , kızıma mı kime yanayım?...
Ben kızımı beşiğinde uyutuyorum o da geldi çekyatta uyuyore şimdi...işe niye gitmedi bilmiyorum izin mi aldı yada öğleden sonra gidecekmi bilmiyorum.işle bile gidemiyormuş benim yüzümden sırf içi rahat etmediği için burdaymış falan filan..ya ben ne yapayım ne olur bana bi akıl verin ben nerde yanlış yapıyorum şuan boşanmayı bile düşünüyorum bu kadar rezillikten sonra..her zaman komşulara onun yüzüne rezil olurduk bugün benim yüzüme rezil olduk çok bağırdım sinir hastası gibi hissettim kendimi ama tutamadım artık , dayanamadım..ben suçluysam bile artık dayanamadım kızlar...
ne olur bi akıl verin çok kötü hissediyorum kendimi

Ağır bir doğumsonrası depresyonu sanırım sizinkisi. Bunu tetikleyen de bir sürü insan var etrafınızda. Bu da sizin şanssızlığınız.
Aşırı uçlarda yaşıyorsunuz herşeyi. Ya kızıp bağırıp ya alttan alıyorsunuz.
Ben de zorlanmıştım doğum sonrasında. Ama tedaviyle daha rahat geçiriyorsunuz.
Uzmandan yardım alın.
Ve üçüncü kişilerle de mesafeli olmaya çalışın. Olabildiğindece tepkisiz olun onlara karşı
Ve ne kadar zor olursa olsun eşinizle aranızı açmamaya çalışın. Çünkü herkesten çok onun desteğine ihtiyacınız var

Haklısın Ebrucum,
O kadar bunaldımki doğumdan beri hep aynı konularla uğraşıp duruyoruz
Artık tahammülüm kalmadı devamlı eşim tarafından suçlanıyorum
İlk doğum yaptım herşey süperdi dışarı çıkarken öpüyordu kokluyordu vs
Annem gitti tabi iş başa düştü kızımız kolik çok zor zamanlar geçirdik defalarca kayınvalideme biraz uğra dememize rağmen anlamamazlıktan geldi.hep diğer oğlunun çocuklarıyla ilgilendi bizimki sanki üvey...ne aradığı var ne sorduğu..bende yemek yapacağım diye eşime 2 dakika bıraksam sorun oluyor.Eve yardımcı tutalım diyorum yok izin vermiyo bugünde kayınvalidem bakıcı lafı yapıyo benim kızım huysuz ben nasıl bakıcıya bırakayım işe başlayınca.Bazen ben bile çileden çıkıyorum susmayınca ama annesi olduğum için dokunamıyorum bakıcıya vereyimde şuncacık bebeğin kolunu kanadını mı kırsın...niye bu kadar düşüncesiz anlamıyorum.Depresyona da girdim farkındayım ama canım nasıl yardım alabilirim emziriyorum ve maaalesef ilaç kullanamam ama gerçekten çok ihtiyacım var bana yardım edecek birisine
Nevşehirde arkadaşımda yok çıkıp dolaşacak kafamı dağıtacak...off off bi an önce çalışmaya başlasam da kafam dağılsa çok kötü hissediyorum kendimi

aman sakın fevri davranışlar sergilemeyin , gerekirse depresyon için bir tedavi filan düşünün ama bu durumdan eşinizin annesinin haberi olmasın.....kayınvalideniz anlayışıl birine benzemiyor, yangına körükle gidiyor...sizin bu durumuzu eşinize karşı koz olarak kullanabilir...ne yapın edin serin kanlılığınızı koruyun

pamuk helva .!.:

geçmiş olsun, çok zor saattler geçirmişsiniz, benim de bir kızım var, sizi anlıyorum... tatsız ve gereksiz bir olay yaşanmış aranızda ve bu yaşanan olaydan en çok bebeğiniz etkilenmiştir...kendimi yerinize koydum ve el kadar bebeği annnesinin kucağından alıp da annesiyle hastaneye götürmesine çok kızdım..
öncelikle bebeğiniz; siz ve eşinizin sorumluluğunda...doktora gitmesi gerektiği zaman bunu ikinizin yapıyor olması gerek..eşinizin hastane için sürekli k.validenizini çağırması gerçekten lüzümsuz...
artık siz üç kişilik bir ailesiniz ve aile içindeki ufak tefek durumları üçünüz halledebilirsiniz, eşiniz annesini her ortamınıza sokmaktan ve aranızda olan biteni annesine taşımaktan vazgeçmezse daha çok sorunlar yaşanır.....
eşinizle sakin bir dille konuşun...doğum sonrası yaşadığınız duygusal gel-gitlerden bahsedin...olmadık şeylere bile zaman zaman taşabildiğinizi anlatın....doğum sonrası küçük bebeği ile uğraşan bir anneye anlayış ve sabır göstermesi gereken taraf eşiniz.. en önemlisi, kızınızın ve sizin ruh sağlığınız açısından; şu dönemleri sakin, huzurlu geçirmelisiniz...
umarım konuşarak halledersiniz, sakin-huzurlu ve hep mutlu günler geçirmeniz dileği ile....

Genişletmek için tıkla...

Anlamıyor işte her hastaneye gidişimizde annesi yanımızda neymiş efendim yardımı dokunurmuş
Tamam gelsin okey de o zaman benim kucağımdan alıp sen gelme biz gideriz demesi çok sinirlerimi bozdu zaten o andan sonra ipler koptu bende.Bir defsında hastaneye gittik doktor herkes içeri girmesin dedi ve kayınvalidem kucağında bebekle girdi ben annesi olduğum halde eşim sen çık diyor bana var mı böyle bişey...sanki annesi ben değilmişim gibi...bende doktora ben annesiyim dedim öyle kaldım odada kayınvalidem hiç çıkmadı..annesine diyemediği herşeyi bana diyor bende tartışınca vay annem de annem diyor.ben nasıl tepkimi söyleyebilirimki o öyle yaptıkça bende sen bana niye çık diyorsun annene demiyorsunda diyorum böyle deyince de hep annesini şikayet ediyor oluyorum.
Eşimle çok konuşmaya çalıştım sakince oturuyorum bak hayatım böyleyken böyle doğum yapan benim sen değilsin ben sinirliysem sen biraz alttan al gece boyunca bebek uyumadı stresteyim de sütüm gider ne olur beni üzme diye başlayan 3 konumun üçünde de onun aşırı tepki göstermesiyle son buldu.Ben sakin konuşurken bağırarak hemen kendini, savunmaya geçiyor ve o zaman bende ki sakinlikte kalmıyor işte :/

algida .!.:

Haklısın Ebrucum,
O kadar bunaldımki doğumdan beri hep aynı konularla uğraşıp duruyoruz
Artık tahammülüm kalmadı devamlı eşim tarafından suçlanıyorum
İlk doğum yaptım herşey süperdi dışarı çıkarken öpüyordu kokluyordu vs
Annem gitti tabi iş başa düştü kızımız kolik çok zor zamanlar geçirdik defalarca kayınvalideme biraz uğra dememize rağmen anlamamazlıktan geldi.hep diğer oğlunun çocuklarıyla ilgilendi bizimki sanki üvey...ne aradığı var ne sorduğu..bende yemek yapacağım diye eşime 2 dakika bıraksam sorun oluyor.Eve yardımcı tutalım diyorum yok izin vermiyo bugünde kayınvalidem bakıcı lafı yapıyo benim kızım huysuz ben nasıl bakıcıya bırakayım işe başlayınca.Bazen ben bile çileden çıkıyorum susmayınca ama annesi olduğum için dokunamıyorum bakıcıya vereyimde şuncacık bebeğin kolunu kanadını mı kırsın...niye bu kadar düşüncesiz anlamıyorum.Depresyona da girdim farkındayım ama canım nasıl yardım alabilirim emziriyorum ve maaalesef ilaç kullanamam ama gerçekten çok ihtiyacım var bana yardım edecek birisine
Nevşehirde arkadaşımda yok çıkıp dolaşacak kafamı dağıtacak...off off bi an önce çalışmaya başlasam da kafam dağılsa çok kötü hissediyorum kendimi

Genişletmek için tıkla...

Ben de çocuklarımı annemlerden başkasına bırakamam. Ben bazen öyle sorlardı ki yutkunurdum durup. Çaresiz hissederdim kendimi. Sonra o benim evladım der bağrıma basardım. Bakıcı öyle mi. Çok çok iyi vicdanlı bir insan olması gerekir. Düşünün kayınvalideniz bile umursamadığına göre. Bulunduğunuz kentte iyi bir kreş yok mu. Çünkü ben bakıcı yerine kreşe vermeyi tercih ederim. Anneniz de bakamayacaksa eğer.
Eşinizle de aranız gitgide açılıyor gibi. Bu durum devam ederse iyice soğuyacaksınız. Mümkünse alın eşinizi psikiyatriste gidin beraber. O da duysun sizin ne kadar zor durumda olduğunuzu. ben doktora gititğimde emzirmeyi kesmen gerekiyor demişti bana. Ben sürekli bebeğime birşey olacak korkusuyla yaşıyordum. paranoya tavan yapmıştı. Hayır dedim. Emzireceğim. Ama bebeğinizin sağlıklı anneye ihtiyacı var. 6 aydan sonra zaten çok önemli değil demişti.
Eğer durum gerçekten zorlaştıysa bunu yapın. Emzirmek muhteşem bir duygu. Gözgöze geldiğimde burnumun direği sızlardı benim. Hâlâ düşündükçe kalbim çarpıyor. Ama aşamayacağınız sorunlara gidiyorsa bundan vazgeçmek zorundasınız. Bunun için en iyi kararı işin uzmanından öğreneceksiniz

butterflys73 .!.:

aman sakın fevri davranışlar sergilemeyin , gerekirse depresyon için bir tedavi filan düşünün ama bu durumdan eşinizin annesinin haberi olmasın.....kayınvalideniz anlayışıl birine benzemiyor, yangına körükle gidiyor...sizin bu durumuzu eşinize karşı koz olarak kullanabilir...ne yapın edin serin kanlılığınızı koruyun

Genişletmek için tıkla...

öyle bişeyde eşimin annesinin haberi olmaması mümkünmü ağzında bakla ıslanmayan bi eşim varken
burası küçük yer 1 tane psikilog var orda da kayınvalidemin yeğeni çalışıyor
Başka şehirde gitsem devamlılık isteyen bişey sürekli gitmem gerekecek
Ve mecburen eşimde gelecek yada nereye gittiğimden haberi olacak
Hastanedekine gitsem psikolog yok ilaç verecek ve ben emziriyorum off off

o zaman mümkünse kendi kendinizin doktoru olun , sabır bol bol sabır dileyin sinirlerinize hakim olmaya çalışın , emzirdiğiniz için iyice araştırıp zarar vermeyecek sakinleştirici bitki çaylarını deneyebilirsiniz ....olmadı sinirlendiğinizde başka bir konuya geçin , ortamı değiştirin ...biliyorum söylemesi kolay ....ama kayınvalideniz sizin sinirli tavırlarınızı abartmaya pek meğilli ...allah muhafaza yarın birgün adınızı sinir hastasına çıkarıverir

algida .!.:

öyle bişeyde eşimin annesinin haberi olmaması mümkünmü ağzında bakla ıslanmayan bi eşim varken
burası küçük yer 1 tane psikilog var orda da kayınvalidemin yeğeni çalışıyor
Başka şehirde gitsem devamlılık isteyen bişey sürekli gitmem gerekecek
Ve mecburen eşimde gelecek yada nereye gittiğimden haberi olacak
Hastanedekine gitsem psikolog yok ilaç verecek ve ben emziriyorum off off

Genişletmek için tıkla...

Psikologa gitmek gurur duyulacak gayet medeni bir davranıştır. Neyle ilgili sorununuz varsa ilgili doktora giderseniz. Kim ne derse desin. Ayıplarsa ayıplasın. Sizden daha önemli değil hiçbirşey. Pem eşiniz de gelsin ki anlasın ne kadar zor durumda olduğunuzu.
Hem zaten kayınvalideniz yeteri kadar anlatıp dedikodunuzu buluyor. Eğer düzelmezseniz daha çok malzemesi olacak elinde. Doğumsonrası depresyon çok da aıplanacak bişey değil. Diğer aile içi kavgalardan daha da rahatsız olunacak birşey değil. Sağlık problemi.
Konuşulanlar hekimle sizin arasında kalacağı için yeğenden akrabadan çekinmeye de gerek yok

aman senın yerınde olsam hıc takmam emin ol ortada şuan eşinin sen kal ben gotururum demesı dısındakı sonra anladıgım kadarıyla senıde cagırmıs boswer bagırıp çağırıp deşarj oldugunu düşün olabılır bence bu tarz seyler hemen boşanmayı getırme aklına başka sorunlarınız var mı bılemem ama okudugum kadarıyla ve anladıgım kadarıyla ufak caplı bır sinir krızı gecırmıssın kı bu cogumuzda olabılıcek bır sey

daha sakin ve soğukkanlı olmanı tavsiye ederim eşinle tartışmamaya çalış
zor bir dönemden geçiyorsun biliyorum ama insanın en iyi doktoru kendisidir canım bunu unutma daha sakin olmaya çalış

Ah algida ahhh (burası aşırı sıcak ve canım algida çekti)

Ne yaptın sen öyle tamam sinirlerin bozuk küçük bir bebek, üstelik yaramaz sen hem yorgun hem sinirlisin ayrıca seni strese atan sadece bebek değil, eşin, kaynanan, başka bir şehirde oluşun hepsi amennah ve sen haklısın tamam da güzelim niye haklıyken haksız durama düşürüyorsun kendini.

Sen eşinin sabah erken kalktığı zaman sinirli olduğunu, ona sinirle cevap verirsen olayın kavga boyutuna geleceğini elbette biliyordun o zaman niye susmadın ki, sussaydın olaylar bu kadar büyümezdi.

Evliliklerde, bazen bazı durumlarda susmak, karşındakini duymamazlıktan gelmek ve cevap vermemek gerekiyor, tabiki her şeye verecek bir cevabımız vardır elbette ama cevap vermesek te canımız çıkmıyor değilmi, ve susmamız gerektiği yerde inatla cevap vermeyi sürdürürsek olayın kavga-döğüş boyutuna gireceği, üçüncü kişilerin araya karışacağı, oturduğumuz muhite rezil olacağımız ve en önemlisi ailevi huzurumuzun kaçacağı bariz bir şekilde belliyken hala susmuyor isek sanırım hatanın büyük bir çoğunluğu da bizdedir.

Bu söylediğim eşi alttan almak değil, eş olmanın görevlerinden biri olan karşımızdaki eşimizi idare etmektir. Niye idare ederiz, huzurumuz için, ailemiz içi, evlatlarımız için.

Anladığım kadarıyla eşin kötü bir insan değil, biraz sabırla güleryüzle yuvanın huzurunu düşünerek onu kendine bağlayabilir, kayınvalide ile ilişkileri de minumum seviyeye indirirsen senden mutlusu yok bence.

Canım gerçekten arkadaşın dediği gibi haklıyken haksız duruma düşmüşsün. Allah yardımcın olsun. birde Nevşehir küçük bir yer sosyallik fazla yoktur. Ama alıştıkça daha rahat olursun. En kısa zamanda bir uzmandan yardım al en azında daha kolay atlatırsın bu dönemi. Birde eşin nereli bilmiyorum ama oranın yerlisiyse orada annelerin sözü daha çok geçer ne yazıkki.

Canım birde ssk hast.nesinde Ayşe hanım vardı. uzmanlığı ne tam olarak bilmiyorum ama kuzenim gidiyordu. bir araştır istersen.

yok arkadaş yok ne olursa olsun sinirden çatlasan da patlasan da dişlerini de gıcırdatsan asla 3. kişilerin yanında eşinle kavga etmeyeceksin. hele bu kişi kayınvaliden hiç olmayacak çünkü adam seni öldürse de gene vardır bi kabahatin haketmişsindir..
hiç unutmam biz de eşimle evliliğimizin ilk zamanlarında(daha safız tabi bilmiyoruz evlilik nası olur nası gider) eşimin ailesinin evinde tartışmıştık. resmen üzerime yürümüştü kendimi öyle sahipsiz hissettim ki anlatamam. en sonunda Allah belanı versin be deyip bi odaya girmiştim kapıyı da kapatmıştım eşim hala bağırıyodu sonra dışarı çıkardılar falan kayınvalidem gelip kızım kocaya bela mı okunur yaptığın nek adar ayıp bişey demişti ben tabi kaldım salak gibi.. sonra da tabi anne o bana hiç bişey yapmadı ben durduk yerde bela okudum di mi ama sen de haklısın tabi evlat olunca başka oluyo, haklı görülüyo yaptıkları diyebilmiştim ama o gün bana ders oldu. ne kadar sinir olsam kudursam da eve kadar sabretmeyi öğrendim. aynı şekilde eşim de.. o bazen kantarın topuzunu kaçırıyo tabi arada ama ben akıllandım artık tövbe başkalarının yanında açık vermem.
senin de dönüm noktan bugün olsun arkadaşım, eşinle kendi aranızda kalsın bundan sonra bağırışmalarınız tartışmalarınız..
komşuları da düşünme onlar sanki hiç mi kavga etmiyo, benim tepemdekiler 2 gün kavgalılar 3.gün kahkahalar geliyor.. hayat böyle yapacak bişey yok :)

Eşin annesinden için '' gelseydi ya '' dediğinde;aman bu sıcakta ne gerek var yaşlı kadın yazık deseydin iş uzamazdı, bu durumlara gelmezdi be canım arkadaşım

Biraz politik olmakta fayda var..

Kendini yıpratma böyle sudan sebebler için..Bak bebeğinde var hem ona hem sana yazık..