- 11 Nisan 2017
- 5.857
- 7.961
- 118
- Konu Sahibi Cokrenksiz
-
- #121
EVET kesin insanlara diyordur cok hayırsız cıktı diye
EVET kesin insanlara diyordur cok hayırsız cıktı diyesonra da ağlarlar gelin kızım suratıma bakmıyor diye.
Merak etme ben halledicem bile diyemiyor sanirim sevgiliniz.
Su yasadiklariniz evliliginizin de fragmani ama siz simdi goremezsiniz.
Caba tek tarafli olacaksa olmuyor. Hele ki ucuncu kisiler isi zorlastiran tarafsa, hep de oyle oluyorlar.
35 yasina girmis, kazik kadar olmus oglunun yokluguna alisamadigi icin isi yokusa suruyorsa kv, ilerde sizi baska suprizler de bekliyor demektir.
Bu olaylardan sonra sunu da gormus oldunuz bu arada: evliligin sadece iki kisi olmadigini
Ailelerin de evlendigini, flortle hic alakasi olmadigini....digerleri disarda kalir bana ne, ben kapimi kapatirim diye dusunulse de aslinda oyle olmadigini...
Erkeklerin evlenince, hic ailesine duskun olmayan bile, ailesine birden bire duser. Sevgiliniz suanki halinden daha fazla anneci olacaktir buna da sasirmayin. Annesinin de sanirim hep eli uzerinizde olacak. Bu evlilik uc kisilik bir evlilik olacak gibi.
Siz de son kararlar belli ki hep kv tarafından verilecek bunu kabul ediyorsanız evleninBen hep nişandan sonra daha bir kendi içimizde kalıp daha rahat olucaz gibi düşünmüştüm, kendimi kandırıyomusum belki de. Dün geceden beri yorunların etkisiyle hayatımız hep böyle mi olucak diye sorguluyorum. Ve su an cok üzgünüm..
Nisandan sonra aileler devreye girer. Flort iki kisiyle yasanir. Nisan ve evlilik ailelerle. O yuzden cogu evlilik kv ve kp ya da gorumce kiskancligi yuzunden biter. Gencleri birakmadiklari icin. Sanirim sizin evliliginiz de oyle olacak. Cunku oglunu birakamayan bir kayinvalide var. Hep uclu takilacaksiniz. Sanma ki adam hep sana kalacak. Cogu nisanliliklarda bu gormezden gelinir. Evlenince ben bu problemi cozerim diye kulak arkasi edilir. Burada bir suru oglunu paylasamayan, ogluna evliligini yasatmayan kv olaylari var. Tum bunlarda da olay ayni. Nissnlilikta bunu cozrrim diye evlenilmis ama cozulmez giderek kor dugum olur. Koca anne ile esi arasinda sIkIsip kalir. Olaylar gelin kv arasinda iktidar savasina donusur ve genelde hep kv kazanir. Cunku adamlar es bulunur da anbe bulunmaz diye dusunur. Anne daha baskin cikar. Gelin de yorulur zaten. Ya kabullenir ya da yapamaz bosanir.Ben hep nişandan sonra daha bir kendi içimizde kalıp daha rahat olucaz gibi düşünmüştüm, kendimi kandırıyomusum belki de. Dün geceden beri yorunların etkisiyle hayatımız hep böyle mi olucak diye sorguluyorum. Ve su an cok üzgünüm..
Merhabalar herkese,
Sırf bu konuyu size açabilmek için siteye üye oldum.
Çok eski üyelerdenim aslında, ama o hesabımdaki kullanıcı adımı erkek arkadaşım bildiği için yeni hesap açmak durumunda kaldım.
30 yaşındayım, erkek arkadaşım ise 35 yasında. Büyük kurumsal bir firmada çalışıyoruz, aynı işyerindeyiz yani. 7 yıldır tanıyorum kendisini, 4 yıldır çok yakın arkadaştık ve şu anda da yaklaşık bir senedir beraberiz.
Beraber olmaya başladığımızda hem arkadaşlığımız, hem yaşımız hem de aynı işyerinde olmamız nedeniyle direkt ciddi bir şekilde başladık.
En başından beri bulutların üzerindeyim desem yeri. Çok ince, düşünceli, ilgili, sevgi dolu biri erkek arkadaşım. Biz birbirmizi çok iyi tanıdığımız için hiç sorun yaşamadan ilişkiye adapte olduk.
Annem ve babam da onu zaten tanıyordu ve arkadaşım olarak seviyorlardı. Hiç gizlemeden aileme en başından söyledim ilişkimi ve destek gördük.
Ben ailesiyle hiç tanışmamıştım, babası vefat etmiş yıllar önce. Annesi ve 2 ablası var ve yaşça baya büyükler benden, annemden birkaç yaş küçükler hatta.
Sevgili olduktan sonra hepsiyle tanıştım.
Ailelerle tanışma mevzularından sonra biz kendi aramızda düğün nişan isteme gibi masum hayalleri kurmaya başladık. Ailem farklı şehirde olduğu için kendi aramızda küçük bir isteme nişan yapıp sonra tüm maddi manevi gücümüzü düğüne harcarız düşüncesindeydik. Geçen eylül ekim gibi kendi aramızda konuştuk, aralık gibi ailesi gelse beni istese sonra da yaza geniş geniş hazırlanırız diye. Ama bunları hep kendi içimizde konuşuyoduk. Ben ailemin her şekilde yanımda olacağını biliyodum zaten. Bu süreç devam ederken de benim evden çıkartılma durumum vardı, Ev durumlarını babamla konuşurken babam da ilişkimi ve niyetimizi bildiği için bana düşünceniz ne evliliği ne zaman düşünüyosunuz, ona göre ev bakılır ya da ev sahibinden zaman istenir gibi konuşma arasında sordu. Ben de ilişkimizde kendi aramızda konuştuklarımıza güvenerek aralık gibi isteme nişan eylül gibi de düğün konuşuyoruz gibi babama söyledim.
Sonra olan bitenlere geliyorum asıl heyecan burada başlıyor….
Gidip erkek arkadaşıma böyle böyle diye anlattım, sen de ailenle konuş durumları netleştirelim diye, o da tamam dedi konuşcam dedi, yok misafir geldi, yok giden gitti falan beni günlerce oyaladı. Bir türlü annesiyle konuşamadı. Sonra bana bu akşam annemle konuşuyorum yarın da sana gelip anlatıyorum dedi, iyi dedim ama aradan geçmiş 20 gün, stresten o gün karın ağrısından işe bile gidemedim siz düşünün, neyse akşam oldu ben ağrıyla kıvranıyorum evde kapıyı açmamla balonlar cicekler kocaman bir kutu yerde ve elinde yüzükle sevgilim evlenme teklif etti. O an mutluluktan havaya uçtum resmen, sonra içeri geçtim mutluluk sarhoşuydum tabi, biraz sohbetten sonra bizimki baklasını çıkardı, işte annesi onu kaybetmeye hazıır değilmiş, şu kış bi geçsin bakalımmış, biz nasıl geçincekmişiz, borçlarımız varmış, ( 2miz 10bin tl civarı maaş alıyoruz toplamda, evet 50bin civarı kredi borcumuz var ama maaşlarımızı beğenmiyor, bana da ilk buluşmada oğlu tualetteyken maaşım ne kadar diye sormuştu zaten!! ) kenarda paramız yokmuş, işte ben nasıl ortada bişi yokken babama dermişim, biz nasıl annesine danışmadan kendi aramızda tarih konuşurmuşuz, hem 2 ablasının da çocukları bu sene sınava gircekmiş, onları hiç düşünmüşmüyüz falan .. bunları bana peşpeşe sıralayınca deliye döndüm. Al dedim yüzüğünü seni kaybetmek istemeyen annenin yanına git diye. Biz 20 yaşında körpe değiliz yani 35 yasında adamı evlencek diye kaybedicem triplerine giriyolar. Neyse sonra 1 ay fln aramız böyle limoni moddaydı, ben git konuş anlaş bişekilde aileme mahcup oluyorum modundayım, o da her gidişinde ne aceleniz var bekleyin gibi tepkiler aldı, en sonunda ben babama oturdum durumu anlattım. Ona karşı cok mahcup hissediyodum. Babam da 3 kadın o çocuğun resmen başını yemişler dedi ve siz hiç bunlara canınızı sıkmayın sen de cocugu sıkboğaz etme, ailesiyle olan sorunları ilişkine yansıtma ve mutluluğunu yaşa biz burdayız bekleyelim bakalım ve sen bu konuları kapat onların niyetleri anlaşılsın dedi. Sonra baya içim rahatladı benim ve ilişkimize de yansıdı bu tekrar çiçek açtığımız durumlara döndük ama bu arada hala içimde sıkıntılar devam ediyo falan. Ben 2mizde kredi ödediğimiz için öyle tektaşlar yok işte pırlantalar falan beklemiyodum sevgilimden bunu da demiştim ona, o da annesine diyince annesi o kadar maaş alıyosun git düzgün bi yüzük al ilerde başına kakar almadın diye falan demiş benim için. Neyse aralık sonunda ben ailemin yanına gitmiştim bi anda sevgilim cıktı karşıma bidaha evlenme teklif etti falan, annesinin dediği gibi pırlantasıyla, neyse tekrar bir bayram moduna döndüm taktık yüzüğü annemler de hayırlı olsunlar falan 2mizide tebrik ettiler.
Olan biten bu işte şu anda bir aydır da bizimki ailesiiyle günü belirlesin diye bekliyorum. Nisan diye konuştuk bu seferde, annesi sürekli tamam belirlicez diyip geçiştiriyor çocuğu, 2 yigeninin sınavına gircek olmalarını, tempolarının yoğun olduğunu falan söylüyomuş.
Ben anlamadım defalarca sordum, beni mi sevmediler diye, hiç öle bişi yok diyo olay benim kıymete binmem şu an, evlenmeme hazır değil falan diyo beraber yaşıyolar yalnız kalacak annesi diye istemiyo gibi diyo. Ama benimki de ağzını açıp bişi diyemiyor, huyu sessiz sakin gram ses cıkarmıyo nasıl bi ilişkileri var anlamadım kavga etmeye gerek yok illa, otur anlat derdini, ki ne kadarını ailesine yansıtıyor onu bile bilemiyorum.
Ama ben de aileme karşı mahcup durumdayım, bir kişi de dönüp demiyo ki kız ne düşünüyo kızın ailesi ne düşünüyo diye, tamamen salmışlar böyle biz kıvranıyoruz ki artık annem bu iş olmucak modunda, babam da ne bekliyolar diye sorgulamaya başladı.
Ben en son görüşmeme kararı aldım, sevgilime gün belli olana kadar seninle görüşmücem dedim, çünkü cok stresliyim ve onu görmek bile sıkıntımı daha da arttırıyo şu an. Parmagımdaki yüzük ağır geliyor artık, utanarak takıyorum neredeyse babamın yanında..
Öyle işte, Yüreğime taş oturmuş gibi,
hem biraz içimi dökmek istedim, hem de tecrübeleriniz ve yorumlarınızla tekrar değerlendirmek istedim..
Güzel günlere..
Sevgiler,
ailenizi tebrik ediyorum önceikle gerçek aile budur bence.k.valdenizin dedikleri saçmalıktan başka bişey değil kaç yaşına gelmiş adam evliliğe adım adıyorsa illaki düşünmüştür nasıl geçineceği ama k.valdeniz yok ben oğlumdan ayrılamam yok borcunuz falan diyorsa çok uzatır mevzuyu.ben olsam evlenmezdim bu kişiyle.daha sevgiliniz annenisinin sözünden çıkmıyor ki bu tipler kolay kolay düzelmez.hiç mahçup olmayın anlayışlı bir aileniz var her kararınıza saygı duycaklarını eminim ben.Merhabalar herkese,
Sırf bu konuyu size açabilmek için siteye üye oldum.
Çok eski üyelerdenim aslında, ama o hesabımdaki kullanıcı adımı erkek arkadaşım bildiği için yeni hesap açmak durumunda kaldım.
30 yaşındayım, erkek arkadaşım ise 35 yasında. Büyük kurumsal bir firmada çalışıyoruz, aynı işyerindeyiz yani. 7 yıldır tanıyorum kendisini, 4 yıldır çok yakın arkadaştık ve şu anda da yaklaşık bir senedir beraberiz.
Beraber olmaya başladığımızda hem arkadaşlığımız, hem yaşımız hem de aynı işyerinde olmamız nedeniyle direkt ciddi bir şekilde başladık.
En başından beri bulutların üzerindeyim desem yeri. Çok ince, düşünceli, ilgili, sevgi dolu biri erkek arkadaşım. Biz birbirmizi çok iyi tanıdığımız için hiç sorun yaşamadan ilişkiye adapte olduk.
Annem ve babam da onu zaten tanıyordu ve arkadaşım olarak seviyorlardı. Hiç gizlemeden aileme en başından söyledim ilişkimi ve destek gördük.
Ben ailesiyle hiç tanışmamıştım, babası vefat etmiş yıllar önce. Annesi ve 2 ablası var ve yaşça baya büyükler benden, annemden birkaç yaş küçükler hatta.
Sevgili olduktan sonra hepsiyle tanıştım.
Ailelerle tanışma mevzularından sonra biz kendi aramızda düğün nişan isteme gibi masum hayalleri kurmaya başladık. Ailem farklı şehirde olduğu için kendi aramızda küçük bir isteme nişan yapıp sonra tüm maddi manevi gücümüzü düğüne harcarız düşüncesindeydik. Geçen eylül ekim gibi kendi aramızda konuştuk, aralık gibi ailesi gelse beni istese sonra da yaza geniş geniş hazırlanırız diye. Ama bunları hep kendi içimizde konuşuyoduk. Ben ailemin her şekilde yanımda olacağını biliyodum zaten. Bu süreç devam ederken de benim evden çıkartılma durumum vardı, Ev durumlarını babamla konuşurken babam da ilişkimi ve niyetimizi bildiği için bana düşünceniz ne evliliği ne zaman düşünüyosunuz, ona göre ev bakılır ya da ev sahibinden zaman istenir gibi konuşma arasında sordu. Ben de ilişkimizde kendi aramızda konuştuklarımıza güvenerek aralık gibi isteme nişan eylül gibi de düğün konuşuyoruz gibi babama söyledim.
Sonra olan bitenlere geliyorum asıl heyecan burada başlıyor….
Gidip erkek arkadaşıma böyle böyle diye anlattım, sen de ailenle konuş durumları netleştirelim diye, o da tamam dedi konuşcam dedi, yok misafir geldi, yok giden gitti falan beni günlerce oyaladı. Bir türlü annesiyle konuşamadı. Sonra bana bu akşam annemle konuşuyorum yarın da sana gelip anlatıyorum dedi, iyi dedim ama aradan geçmiş 20 gün, stresten o gün karın ağrısından işe bile gidemedim siz düşünün, neyse akşam oldu ben ağrıyla kıvranıyorum evde kapıyı açmamla balonlar cicekler kocaman bir kutu yerde ve elinde yüzükle sevgilim evlenme teklif etti. O an mutluluktan havaya uçtum resmen, sonra içeri geçtim mutluluk sarhoşuydum tabi, biraz sohbetten sonra bizimki baklasını çıkardı, işte annesi onu kaybetmeye hazıır değilmiş, şu kış bi geçsin bakalımmış, biz nasıl geçincekmişiz, borçlarımız varmış, ( 2miz 10bin tl civarı maaş alıyoruz toplamda, evet 50bin civarı kredi borcumuz var ama maaşlarımızı beğenmiyor, bana da ilk buluşmada oğlu tualetteyken maaşım ne kadar diye sormuştu zaten!! ) kenarda paramız yokmuş, işte ben nasıl ortada bişi yokken babama dermişim, biz nasıl annesine danışmadan kendi aramızda tarih konuşurmuşuz, hem 2 ablasının da çocukları bu sene sınava gircekmiş, onları hiç düşünmüşmüyüz falan .. bunları bana peşpeşe sıralayınca deliye döndüm. Al dedim yüzüğünü seni kaybetmek istemeyen annenin yanına git diye. Biz 20 yaşında körpe değiliz yani 35 yasında adamı evlencek diye kaybedicem triplerine giriyolar. Neyse sonra 1 ay fln aramız böyle limoni moddaydı, ben git konuş anlaş bişekilde aileme mahcup oluyorum modundayım, o da her gidişinde ne aceleniz var bekleyin gibi tepkiler aldı, en sonunda ben babama oturdum durumu anlattım. Ona karşı cok mahcup hissediyodum. Babam da 3 kadın o çocuğun resmen başını yemişler dedi ve siz hiç bunlara canınızı sıkmayın sen de cocugu sıkboğaz etme, ailesiyle olan sorunları ilişkine yansıtma ve mutluluğunu yaşa biz burdayız bekleyelim bakalım ve sen bu konuları kapat onların niyetleri anlaşılsın dedi. Sonra baya içim rahatladı benim ve ilişkimize de yansıdı bu tekrar çiçek açtığımız durumlara döndük ama bu arada hala içimde sıkıntılar devam ediyo falan. Ben 2mizde kredi ödediğimiz için öyle tektaşlar yok işte pırlantalar falan beklemiyodum sevgilimden bunu da demiştim ona, o da annesine diyince annesi o kadar maaş alıyosun git düzgün bi yüzük al ilerde başına kakar almadın diye falan demiş benim için. Neyse aralık sonunda ben ailemin yanına gitmiştim bi anda sevgilim cıktı karşıma bidaha evlenme teklif etti falan, annesinin dediği gibi pırlantasıyla, neyse tekrar bir bayram moduna döndüm taktık yüzüğü annemler de hayırlı olsunlar falan 2mizide tebrik ettiler.
Olan biten bu işte şu anda bir aydır da bizimki ailesiiyle günü belirlesin diye bekliyorum. Nisan diye konuştuk bu seferde, annesi sürekli tamam belirlicez diyip geçiştiriyor çocuğu, 2 yigeninin sınavına gircek olmalarını, tempolarının yoğun olduğunu falan söylüyomuş.
Ben anlamadım defalarca sordum, beni mi sevmediler diye, hiç öle bişi yok diyo olay benim kıymete binmem şu an, evlenmeme hazır değil falan diyo beraber yaşıyolar yalnız kalacak annesi diye istemiyo gibi diyo. Ama benimki de ağzını açıp bişi diyemiyor, huyu sessiz sakin gram ses cıkarmıyo nasıl bi ilişkileri var anlamadım kavga etmeye gerek yok illa, otur anlat derdini, ki ne kadarını ailesine yansıtıyor onu bile bilemiyorum.
Ama ben de aileme karşı mahcup durumdayım, bir kişi de dönüp demiyo ki kız ne düşünüyo kızın ailesi ne düşünüyo diye, tamamen salmışlar böyle biz kıvranıyoruz ki artık annem bu iş olmucak modunda, babam da ne bekliyolar diye sorgulamaya başladı.
Ben en son görüşmeme kararı aldım, sevgilime gün belli olana kadar seninle görüşmücem dedim, çünkü cok stresliyim ve onu görmek bile sıkıntımı daha da arttırıyo şu an. Parmagımdaki yüzük ağır geliyor artık, utanarak takıyorum neredeyse babamın yanında..
Öyle işte, Yüreğime taş oturmuş gibi,
hem biraz içimi dökmek istedim, hem de tecrübeleriniz ve yorumlarınızla tekrar değerlendirmek istedim..
Güzel günlere..
Sevgiler,
Ben de anlamıyorum, perşembe günü görüşmek istemiyorum gün belli olanaa kadar dedim, hala bir ses soluk yok, belki de konusuyo ama cocuga fırsat vermiyorlar ben anlamadım yani bi günü ayarlamak bu kadar mı zor, hala bir ses cıkmaması karar verilmediginin göstergesi. Yüregime öküz oturmus gibi bekliyorum uykuda tutmuyor.Aileniz çok olgunca davranmış ve size destek olmuş.Benim anlam veremediğim şey 35 yaşında bir insan nasıl kendi kararlarını veremiyor.Neden hala annesinin ağzına bakıyor?Siz de çok sabırlı davranmışsınız.Bu ilişkide siz ve aileniz üzerine düşeni fazlasıyla yapmış anladığım kadarıyla.Artık karşı taraf üzerine düşeni yapmalı diye düşünüyorum.Hakkınızda hayırlısı olsun.
çocuğa fırsat vermiyorlar derken çok haklısın.Ben de anlamıyorum, perşembe günü görüşmek istemiyorum gün belli olanaa kadar dedim, hala bir ses soluk yok, belki de konusuyo ama cocuga fırsat vermiyorlar ben anlamadım yani bi günü ayarlamak bu kadar mı zor, hala bir ses cıkmaması karar verilmediginin göstergesi. Yüregime öküz oturmus gibi bekliyorum uykuda tutmuyor.
gün alabildiniz mi?Ben hep nişandan sonra daha bir kendi içimizde kalıp daha rahat olucaz gibi düşünmüştüm, kendimi kandırıyomusum belki de. Dün geceden beri yorunların etkisiyle hayatımız hep böyle mi olucak diye sorguluyorum. Ve su an cok üzgünüm..
sınav konusu zaten tam komedi..
böyle saçma bir bahane duymadım.
yorumlar içerisinde hiç farklılaşma yok, hepiniz aynı şeyleri söylemişsiniz. Çünkü aklın yolu bir.. haklısınız.. keşke savunabilcek donelerim olsaydı elimde.
Aileye direkt bağlı oldugumuz bir nişan var diye teselli ediyorum kendimi, sonrasında hep kendi kararlarımı alıp kendim uygulucam kafasındayım. Ve ben şu an yüz göz değilim onlarla oturup bu konualrı konuşmuyorum. İlerde benim de konuşcağım zamanlar gelicek. Ve hala aynı tavırlarda olursa çekerim elimi ayagımı. Sırf bunlardan dolayı onlara yakın oturmak falan istemiyorum bunu da sevgilime söyledim.. Olabildiğince uzak olmak istiyorum zaten, cok isteyen gider görüşür..
Bir tek bu konuda arkasında durabilirim, hiç öyle beni oyaladıgını falan sanmıyorum. Ama sesini cıkartamıyo cocuk, dogasında yok ağzını açmıyo kimseyi kırmamak adına, arada biz yıpranıyoruz onun farkında olmasına ragmen hala aynı sekilde pasif durması sinir etti beni.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?