Artık ailemle yaşamak sabrımı zorluyor

Zenannbaysal .!.:

Artık o kadar bıktım ki. Annemle babam sırf kavga etmek için konuşuyor iletişim kuruyorlar. Ve bu ben anaokulundayken bile vardı. Şu an lise öğrencisiyim. O kadar birbirlerine saygıları yok ki. Sadece iki kiracı gibiler. Annem evde kaldığı her vakit babamı bana kötüler. Üç kardeşiz. Annemi en çok çeken en çok dertlerini dinleyen yine bendim. Karakterini en çok da ben aldım. Hep çok sert hep çok olgun, sınırları hep çok keskin olan bir insanım. Dışarıdayken çok sakin bir insanken eve girdiğim zaman öfke patlamaları yaşıyorum. Bunun nedeninin ailem olduğunun farkındayım. Annem babamı bana gömer ama sonra çok iyi bir insan bak size nasıl davranıyor falan der. Sen bana iyi özelliklerini sayıyor musun bu adamın dedim. Ee o zaman niye bana o kadar kötüledikten sonra iyi diyorsun? Demek ki iyi biri değil. Babam çok sosyal bir insan değil. Ne alkolü ne kumarı hiçbir şeyi yok. Bize de çok ilgi göstermez ama ihtiyaçlarımızı karşılar. Yani ömrüm boyunca seni seviyorum diye bir laf duymasam da ağzından. Olsun. Kuzenim kalmaya geldi bize. Sizin evde psikolojisi bozuk olmayan kimse yok diyor. Bizim evde de kavgalar olur ama bu şekilde değil falan dedi. Şiddet asla yok bizde. Ama ses yükseltme gırla. Böyle bir ortamda büyüdükten sonra evlenmek istemediğimi söyledim. O kadar şaşırdılar ki. Bütün ömrüm boyunca bu kadar huzursuzluk yaşamak istemiyorum. Bu hakkım benim. Karşına iyi insanlar elbet çıkar diyorlar. Kimse kimseyle kötü diye evlenmiyor zaten. Başta hepiniz çok iyiydiniz diyorum. Etrafımda öyle örnek evlilik de yok. En başta ailem. O zaman niye isteyeyim. Sadece okumak istiyorum iyi bir yere gelmek ve kendi düzenimi kurmak. Dışarıdan o kadar güzel gözüküyoruz ki sanki hiç sorunumuz olmayacakmış gibi. Tırnaklarımı yiyorum. Anksiyetem var. Kaç yıl önce ilaç kullanıyordum. Bu hayat artık bana ağır gelmeye başladı. Sadece yazmak istedim.

Genişletmek için tıkla...

hlz .!.:

Cocuklarinin hayatini mahveden bir aile daha.Kavgayla Gecen bir omur,sevgisiz ,saygisiz,cocuklarin psikolojisini dusunen yok.Daha fazla annenizin sikayetlerini dinlemeyin.Sorunlarini kendileri cozsunler,sizi de bosuna uzmesinler.

Genişletmek için tıkla...

herseyinsanlaricin .!.:

O halde dedigini yap ve oku, sonra da cek git o evden. Kendi dunyanda ne hir gur olsun ne kavga. Partnerlerini de buna gore sec. Herkes kotu degil melek gibi insanlar da var bu dunyada. Bu tip evlerde sadece gun sayilir. Gelecegini insa edecek olan kisi sensin, kendine verdigin sozleri tut olur mu?

Genişletmek için tıkla...

Zenannbaysal .!.:

Sonra dinlemeyince suçlu ben miyim diyor. Annemin bizim üzerimizde emeği o kadar fazla ki. Babam bir o kadar hayalet gibi. Sanki dinlemesem ve onu kendi haline bıraksam daha kötü hissedeceğim. 2 kardeşimde de böyle bir durum yok. Ama sanki bu görev ilkokuldan beri bana yüklenmiş gibi. Sonra annem bugün bana senle ne gülünür ne ağlanır ruh gibisin dedi. Saygısızlık yaptım sus artık sus dedim. Laf saymaya devam ediyor. Hiçbir şey yokmuş gibi davranmaktan çok sıkıldım.

Genişletmek için tıkla...

Zenannbaysal .!.:

Teşekkür ederim. Bu davranışlarından dolayı bir insana bağlandığım zaman ondan vazgeçmekte çok zorlanıyorum. Bugün yine aynısı yaşandı. İlgi gördüm mü çocuk gibi seviniyorum. Ama dışarıdan o kadar olgunum ki. Kimse inanmaz benim böyle bir şey yapacağıma. Ben derdimi anlattıkça uzattım kusura bakma

Genişletmek için tıkla...

hlz .!.:

Ben artik Cok etkileniyorum,kaldiramiyorum.Hayattan soguttunuz beni,bir sure beni rahat birakin de,kafani dinle,uzerindeki stresi atmaya calis,yuruyus yap,evde oturma.

Genişletmek için tıkla...

Zenannbaysal .!.:

Artık o kadar bıktım ki. Annemle babam sırf kavga etmek için konuşuyor iletişim kuruyorlar. Ve bu ben anaokulundayken bile vardı. Şu an lise öğrencisiyim. O kadar birbirlerine saygıları yok ki. Sadece iki kiracı gibiler. Annem evde kaldığı her vakit babamı bana kötüler. Üç kardeşiz. Annemi en çok çeken en çok dertlerini dinleyen yine bendim. Karakterini en çok da ben aldım. Hep çok sert hep çok olgun, sınırları hep çok keskin olan bir insanım. Dışarıdayken çok sakin bir insanken eve girdiğim zaman öfke patlamaları yaşıyorum. Bunun nedeninin ailem olduğunun farkındayım. Annem babamı bana gömer ama sonra çok iyi bir insan bak size nasıl davranıyor falan der. Sen bana iyi özelliklerini sayıyor musun bu adamın dedim. Ee o zaman niye bana o kadar kötüledikten sonra iyi diyorsun? Demek ki iyi biri değil. Babam çok sosyal bir insan değil. Ne alkolü ne kumarı hiçbir şeyi yok. Bize de çok ilgi göstermez ama ihtiyaçlarımızı karşılar. Yani ömrüm boyunca seni seviyorum diye bir laf duymasam da ağzından. Olsun. Kuzenim kalmaya geldi bize. Sizin evde psikolojisi bozuk olmayan kimse yok diyor. Bizim evde de kavgalar olur ama bu şekilde değil falan dedi. Şiddet asla yok bizde. Ama ses yükseltme gırla. Böyle bir ortamda büyüdükten sonra evlenmek istemediğimi söyledim. O kadar şaşırdılar ki. Bütün ömrüm boyunca bu kadar huzursuzluk yaşamak istemiyorum. Bu hakkım benim. Karşına iyi insanlar elbet çıkar diyorlar. Kimse kimseyle kötü diye evlenmiyor zaten. Başta hepiniz çok iyiydiniz diyorum. Etrafımda öyle örnek evlilik de yok. En başta ailem. O zaman niye isteyeyim. Sadece okumak istiyorum iyi bir yere gelmek ve kendi düzenimi kurmak. Dışarıdan o kadar güzel gözüküyoruz ki sanki hiç sorunumuz olmayacakmış gibi. Tırnaklarımı yiyorum. Anksiyetem var. Kaç yıl önce ilaç kullanıyordum. Bu hayat artık bana ağır gelmeye başladı. Sadece yazmak istedim.

Genişletmek için tıkla...

berku .!.:

Kendimi gördüm aynı durumdan muzdaribiz ama ben hayatımda iyi bir insan olacağına iyi bir ilişkim olacağına inanıyorum. Şart mı değil fakat güzel ilişkiler hayati daha güzelleştirmez mi?

Genişletmek için tıkla...