• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Arkadaşımın çocuğu ve benim çocuklarım

3-4 yaş annenin bile zor dayandıgı bir yaş , kadın size gelerek nefes alıyo, ama olan size ve cocuklarınıza oluyor , bence gorusmeyın , kahve içceksenız cocuklarsız babaya burakıp dısarda için arkadasınızla .
 
Eminim annesi de siz öyle yapıyorsunuz diye içerliyordur çocuğu haksız olduğu halde :)) Hem çocuklarını şımartır şımartır milletin başına bela ederler hem uyarınca gönül koyarlar. Yaşandı yani teyitli, bozulan arkadaşlık gördüm üstelik kabahatli olan üste çıkıp bozmuştu arayı. Neyse şimdi muhtemelen evde yapan parkta da uğraşacaktır çocuklarınıza rahat vermeyecektir ama bi deneyin olmadı tümden kesersiniz ya da açık açık konuşursunuz bence açıkça konuşmak durumu izah edip onun da gördüğü halde nasıl buna müsade ettiğini sormak en iyisi.

Muhakkak içerleniyordur aslında kırılmasını da istemiyorum ama çocuklarım hassas yanım. (birçok annenin de olduğu gibi)

Ben istemem mesela çocuğumu başkasının uyarmasını ama bunu istemediğim için zaten başkasına fırsat kalmadan uyarıyorum. Mesela “hayır” kelimesinin ne olduğunu bilirler, misafirliğe gittiysek daha yolda plan yaparız eşimle, “sen kıza bak ben oğlana bakayım.” diye çayımızı kahvemizi bile doğru düzgün içmeden evimize döneriz ama biliriz ki çocuklarımız kimseye rahatsızlık ya da zarar vermedi. O yüzden garipsedim biraz.

Park kalabalık oluyor, bizim saatlerimiz arkadaşıma uymuyor yani parkta da görüşsek anca 30 dk falan denk geliriz onda da kızı diğerleriyle oynar diye düşünüyorum. Yine olmazsa çevrede park çok başka bir yere giderim
 
3-4 yaş annenin bile zor dayandıgı bir yaş , kadın size gelerek nefes alıyo, ama olan size ve cocuklarınıza oluyor , bence gorusmeyın , kahve içceksenız cocuklarsız babaya burakıp dısarda için arkadasınızla .
Aslında art niyetli değil, benim çocuklarımla oyun oynar sever. Sanırım o beni rahatlattığını düşünüyor ama öyle olmuyor tabii bu durumda
 
Çocuklar arası yaş farkı var.
Bu kadar çok bir araya gelmeleri bence yanlış.
Anladığım kadarıyla arksdsının çocuoğu agresif bir çocuk.
Ve bebeklerin çok küçük.
Lütfen dikkatli ol
 
Arkadaşlar merhaba, aslında böyle bir dönemde konu açmak istemezdim ama müdahale etmeyi geciktirmemem gerekiyormuş gibi hissettiğim bir konu var.

Başlıktan da anlaşılacağı gibi çocuk mevzusu.
Hem komşum hem de dostum diyemesem de nispeten yakın bir arkadaşım var, bekarlığımızdan beri tanışıyoruz. Bu arkadaşımın 4 yaşında bir kızı, benimde 14 aylık ikizlerim var.

Evlerimiz yakın olduğu için genellikle haftada 2-3 defa kahveye gider gelirdik birbirimize çocuklar yokken, son dönemde çocuklar oynasın diye sık sık bana geliyor arkadaşım.

Benim bebeklerim genel olarak birbirleriyle oynarlar, yaşıtları çocukları severler ve oynamak isterler. paylaşımcılar, oyun oynarken falan ağlamazlar eğlenirler yani sosyal bebekler diyebilirim.

Arkadaşımın kızı haftada 2-3 gün annesinin telefonundan arıyor, bebekleri görmek istediğini özlediğini ve bu sebepten gelmek istediğini söylüyor ama geldiğinde bütün oyuncakları topluyor, çocuklarımın elindekileri alıyor. Sürekli şikayet ediyor.

bugün yine geldiler ama ilk adım arabasından kızımı itip (allahtan Yastık vardı ve kızım direkt kalktı) kendisi bindi ve oğluma bilerek çarptı. Son birkaç gelmelerinde bu gibi davranışlarından dolayı benim çocuklarım onlar gidene kadar ağladılar, zaten biri ağlasa diğeri daha şiddetli ağlıyor.

kızımı ittiği sırada arkadaşım bir tepki vermedi bu arada, “kızım yapma öyle” dedi ama o sırada devam etti çocuk.

Mesela çocuklara telefonla oyun oynatmak istiyor, kesinlikle karşı çıkıyorum “bizim evimizde çocuklar telefonla oynamıyor.” diyorum oturup bağıra bağıra ağlıyor. Oyuncakları bir köşeye topluyor, benimkiler alınca yine ağlıyor şikayet ediyor. Çocuklarım yazık bakakalıyorlar. Mesela bisküvi veriyorum, kızım ona yakın bir yere bisküvisini koyunca bağırıyor yine şikayet ediyor.

Ayağında sallamak istiyor, benimkiler yatmıyor ağlıyor, salıncağa bindirmek istiyor binmek istemediklerinde ağlıyor, emziklerini veriyor ağızlarına istemiyorlar ağlıyor ve tüm bunlar olurken çocuklarım geriliyor bana bakıyorlar direkt kucağıma gelmek istiyorlar.

Şimdi farkındayım ki, bunlar çocuk. Benimkiler de bir başkasının çocuğuna aynı davranışları gösterebilir (göstermemeleri için telkinlerde bulunuyorum.) ancak ben çocuklarım gördükleri bu muameleyi içselleştirip etkilenirler mi, bir süre sonra o şekilde davranmaya başlarlar mı diye endişelenmeye başladım ister istemez.

Sorum şu; arkadaşım aradığında müsait olmadığımı söyleyerek görüşmeleri azaltsam mı? Yoksa çocuklarım etkilenmez, görüşme sıklığına devam mı etsem? abartıyor da olabilirim bilmiyorum ama çocuklarım huzursuz olunca mesafe mi koysam diye düşünmeye başladım
Çocuğu için sizinkilerle oynamak istiyor demiş ya akran değil de oyuncak olarak oynamak istiyor ama sanki bence. Yani yargılamak da değil diğer çocuk da çok küçük ama sizin bebekler de oyuncak bebek değil yat da sallayım falan.. 🙃 sakince açıklayın, o gün çocukları rutinlerine döndürmekte zorlanıyorum diyin mesela.. akran da değiller evet bu arada ne zaman güzel olur 3-4 yaşına gelsin misal sizinkiler, arkadaşı da 7 falan olur öyle güzel oynatır ki özellikle kız çocuğunu bu far k oralarda bi süre normal oyun çağları çakışırken (benm de yok çocuğum yeğenlerimden yola çıkarak söyledim)
 
Yas farki cok. parkta vs olsa olursa evde cok zor .6 7 ay olsa bile fark ediyor hareket istem oynama sekilleri bile farkli oliyor . bizde de vardi 1 yas ara bariz cocugu catlatiyordi oyuncak aliyordu vermiyordu buyik akrdsi .azalttilar görüşmeyi sonra cocuk büyüdü sakinledi digeri elinden oyuncak aliyor istemiyor onu tarih tekerrürden ibaret vesselam dedim .havalar iyi olunca parka gidin bol bol . Yorgunum cocuklar huzursuz diş dönemi diyin gecistirin bazi günleri
 
Aslında durum şöyle, çocuklarımı insanlardan izole büyüttüm şimdiye kadar hastalık vs. korkumdan dolayı. Yeni yeni insanlarla kaynaştırıyorum çünkü markette falan insan görünce şaşkın şaşkın bakıyorlardı.

Arkadaşımın kızının bu davranışları son 4-5 görüşmedir böyle, öncesinde bir sorun yoktu aslında. İlk olmaya başladığında da “yanlış düşünüyor olabilir miyim?” Diye düşündüm ama davranışlarının dozu artmaya başlayınca mesafe koymayı düşündüm. Yoksa tabii ki uzun süredir olan bir durum değil
akran zorbalığı çocukları çok çok etkiliyor
kendi kızımdan biliyorum :(
üzüldüm kuzulara.. annesi ne alemde bu sırada kızın?
ben olsam çok mahcup olur kızıma müdahale ederim mesela

ittiğinde de sizin ona hafif yollu da olsa kızmanız gerekirdi
arkadaşınız küserse küssün
 
akran zorbalığı çocukları çok çok etkiliyor
kendi kızımdan biliyorum :KK43:
üzüldüm kuzulara.. annesi ne alemde bu sırada kızın?
ben olsam çok mahcup olur kızıma müdahale ederim mesela

ittiğinde de sizin ona hafif yollu da olsa kızmanız gerekirdi
arkadaşınız küserse küssün

Ben kesinlikle tepki veriyorum, herkesin çocuğu kıymetli ama ben tüp bebek tedavisiyle kavuştum çocuklarıma zor da bi hamilelik geçirdim o yüzden onlar üzüldüğünde ya da huzursuz olduğunda sessiz kalamıyorum asla. (eminim birçok anne böyledir.) ama o sırada annesi çok da bi tepki vermedi ona bozuldum biraz.

Ben yapmamaları gereken bir şey yaptıklarında çocuklarımı kesin bir dille uyarıyorum çünkü ve anlıyorlar bu yüzden de gördüğüm rahatlık beni rahatsız etti sanırım
 
Ben kesinlikle tepki veriyorum, herkesin çocuğu kıymetli ama ben tüp bebek tedavisiyle kavuştum çocuklarıma zor da bi hamilelik geçirdim o yüzden onlar üzüldüğünde ya da huzursuz olduğunda sessiz kalamıyorum asla. (eminim birçok anne böyledir.) ama o sırada annesi çok da bi tepki vermedi ona bozuldum biraz.

Ben yapmamaları gereken bir şey yaptıklarında çocuklarımı kesin bir dille uyarıyorum çünkü ve anlıyorlar bu yüzden de gördüğüm rahatlık beni rahatsız etti sanırım
Allah size bağışlasın inşallah
annesinin tepki vermemesine daha çok rahatsız olursunuz tabi diğeri çocuk sonuçta

mesafenizi koymaya başlayın ve bizi de bilgilendirin lütfen
 
Aslında durum şöyle, çocuklarımı insanlardan izole büyüttüm şimdiye kadar hastalık vs. korkumdan dolayı. Yeni yeni insanlarla kaynaştırıyorum çünkü markette falan insan görünce şaşkın şaşkın bakıyorlardı.

Arkadaşımın kızının bu davranışları son 4-5 görüşmedir böyle, öncesinde bir sorun yoktu aslında. İlk olmaya başladığında da “yanlış düşünüyor olabilir miyim?” Diye düşündüm ama davranışlarının dozu artmaya başlayınca mesafe koymayı düşündüm. Yoksa tabii ki uzun süredir olan bir durum değil

Çocukları bu kadar izole etmeniz de doğru değil, çıkarın parka oynasınlar, en güzel sosyalleşme parkta olur
Bulunduğunuz ilde , ilçede oyun grupları vardır mutlaka , oralara götürün yasitlariyla oynasınlar
Çocuklar belli yasa gelene kadar 3 ay bile çok fark eder gelişimlerinde yani tam yaşıtı olan çocuklarla sosyallestormeniz lazim , oyun grupları bunun için var zaten
 
Çocuğumu hoslanmadigi ortamlara sokmam. Size de aynısını tavsiye ederim. Rahatlamak için sosyal ortama giriyoruz gerilmeye değil. Benimle aynı hassasiyeti paylaşan ve çocuğumun iyi anlaştığı kişilerle takılıyorum. Zaten kardeş varmış evde. Tek çocuk değiller.
 
Çocuklar bu ara çok keyifli değil görüyorsun çok ağlıyorlar biz görüşelim tabi iyi güzel ama huzursuz etmeye gerek yok daha sonra görüşelim diyebilirsiniz.
 
Back