Arkadaşımın çocuğu ve benim çocuklarım

sherlockdomestt .!.:

Arkadaşlar merhaba, aslında böyle bir dönemde konu açmak istemezdim ama müdahale etmeyi geciktirmemem gerekiyormuş gibi hissettiğim bir konu var.

Başlıktan da anlaşılacağı gibi çocuk mevzusu.
Hem komşum hem de dostum diyemesem de nispeten yakın bir arkadaşım var, bekarlığımızdan beri tanışıyoruz. Bu arkadaşımın 4 yaşında bir kızı, benimde 14 aylık ikizlerim var.

Evlerimiz yakın olduğu için genellikle haftada 2-3 defa kahveye gider gelirdik birbirimize çocuklar yokken, son dönemde çocuklar oynasın diye sık sık bana geliyor arkadaşım.

Benim bebeklerim genel olarak birbirleriyle oynarlar, yaşıtları çocukları severler ve oynamak isterler. paylaşımcılar, oyun oynarken falan ağlamazlar eğlenirler yani sosyal bebekler diyebilirim.

Arkadaşımın kızı haftada 2-3 gün annesinin telefonundan arıyor, bebekleri görmek istediğini özlediğini ve bu sebepten gelmek istediğini söylüyor ama geldiğinde bütün oyuncakları topluyor, çocuklarımın elindekileri alıyor. Sürekli şikayet ediyor.

bugün yine geldiler ama ilk adım arabasından kızımı itip (allahtan Yastık vardı ve kızım direkt kalktı) kendisi bindi ve oğluma bilerek çarptı. Son birkaç gelmelerinde bu gibi davranışlarından dolayı benim çocuklarım onlar gidene kadar ağladılar, zaten biri ağlasa diğeri daha şiddetli ağlıyor.

kızımı ittiği sırada arkadaşım bir tepki vermedi bu arada, “kızım yapma öyle” dedi ama o sırada devam etti çocuk.

Mesela çocuklara telefonla oyun oynatmak istiyor, kesinlikle karşı çıkıyorum “bizim evimizde çocuklar telefonla oynamıyor.” diyorum oturup bağıra bağıra ağlıyor. Oyuncakları bir köşeye topluyor, benimkiler alınca yine ağlıyor şikayet ediyor. Çocuklarım yazık bakakalıyorlar. Mesela bisküvi veriyorum, kızım ona yakın bir yere bisküvisini koyunca bağırıyor yine şikayet ediyor.

Ayağında sallamak istiyor, benimkiler yatmıyor ağlıyor, salıncağa bindirmek istiyor binmek istemediklerinde ağlıyor, emziklerini veriyor ağızlarına istemiyorlar ağlıyor ve tüm bunlar olurken çocuklarım geriliyor bana bakıyorlar direkt kucağıma gelmek istiyorlar.

Şimdi farkındayım ki, bunlar çocuk. Benimkiler de bir başkasının çocuğuna aynı davranışları gösterebilir (göstermemeleri için telkinlerde bulunuyorum.) ancak ben çocuklarım gördükleri bu muameleyi içselleştirip etkilenirler mi, bir süre sonra o şekilde davranmaya başlarlar mı diye endişelenmeye başladım ister istemez.

Sorum şu; arkadaşım aradığında müsait olmadığımı söyleyerek görüşmeleri azaltsam mı? Yoksa çocuklarım etkilenmez, görüşme sıklığına devam mı etsem? abartıyor da olabilirim bilmiyorum ama çocuklarım huzursuz olunca mesafe mi koysam diye düşünmeye başladım

Genişletmek için tıkla...

sherlockdomestt .!.:

Arkadaşlar merhaba, aslında böyle bir dönemde konu açmak istemezdim ama müdahale etmeyi geciktirmemem gerekiyormuş gibi hissettiğim bir konu var.

Başlıktan da anlaşılacağı gibi çocuk mevzusu.
Hem komşum hem de dostum diyemesem de nispeten yakın bir arkadaşım var, bekarlığımızdan beri tanışıyoruz. Bu arkadaşımın 4 yaşında bir kızı, benimde 14 aylık ikizlerim var.

Evlerimiz yakın olduğu için genellikle haftada 2-3 defa kahveye gider gelirdik birbirimize çocuklar yokken, son dönemde çocuklar oynasın diye sık sık bana geliyor arkadaşım.

Benim bebeklerim genel olarak birbirleriyle oynarlar, yaşıtları çocukları severler ve oynamak isterler. paylaşımcılar, oyun oynarken falan ağlamazlar eğlenirler yani sosyal bebekler diyebilirim.

Arkadaşımın kızı haftada 2-3 gün annesinin telefonundan arıyor, bebekleri görmek istediğini özlediğini ve bu sebepten gelmek istediğini söylüyor ama geldiğinde bütün oyuncakları topluyor, çocuklarımın elindekileri alıyor. Sürekli şikayet ediyor.

bugün yine geldiler ama ilk adım arabasından kızımı itip (allahtan Yastık vardı ve kızım direkt kalktı) kendisi bindi ve oğluma bilerek çarptı. Son birkaç gelmelerinde bu gibi davranışlarından dolayı benim çocuklarım onlar gidene kadar ağladılar, zaten biri ağlasa diğeri daha şiddetli ağlıyor.

kızımı ittiği sırada arkadaşım bir tepki vermedi bu arada, “kızım yapma öyle” dedi ama o sırada devam etti çocuk.

Mesela çocuklara telefonla oyun oynatmak istiyor, kesinlikle karşı çıkıyorum “bizim evimizde çocuklar telefonla oynamıyor.” diyorum oturup bağıra bağıra ağlıyor. Oyuncakları bir köşeye topluyor, benimkiler alınca yine ağlıyor şikayet ediyor. Çocuklarım yazık bakakalıyorlar. Mesela bisküvi veriyorum, kızım ona yakın bir yere bisküvisini koyunca bağırıyor yine şikayet ediyor.

Ayağında sallamak istiyor, benimkiler yatmıyor ağlıyor, salıncağa bindirmek istiyor binmek istemediklerinde ağlıyor, emziklerini veriyor ağızlarına istemiyorlar ağlıyor ve tüm bunlar olurken çocuklarım geriliyor bana bakıyorlar direkt kucağıma gelmek istiyorlar.

Şimdi farkındayım ki, bunlar çocuk. Benimkiler de bir başkasının çocuğuna aynı davranışları gösterebilir (göstermemeleri için telkinlerde bulunuyorum.) ancak ben çocuklarım gördükleri bu muameleyi içselleştirip etkilenirler mi, bir süre sonra o şekilde davranmaya başlarlar mı diye endişelenmeye başladım ister istemez.

Sorum şu; arkadaşım aradığında müsait olmadığımı söyleyerek görüşmeleri azaltsam mı? Yoksa çocuklarım etkilenmez, görüşme sıklığına devam mı etsem? abartıyor da olabilirim bilmiyorum ama çocuklarım huzursuz olunca mesafe mi koysam diye düşünmeye başladım

Genişletmek için tıkla...

gebito .!.:

Cocujlar arasi iliskide bir kural yok. Kizimin 3 yasindan beri 3 yildir cok sevdigi bir arkadasi var. kimi gun cok guzel oynarlar, kimi gun kavga. Bazen 3-5 saat oynarken arada kavga olur yarim saat kavga ve kuslukle gecer sonra oyun devam eder. Iki cocuk icin cok iyi anlasiyor, hic risk yok demem ben.

Ben 4 yas ile 14 ay oynayamaz yorumlarina katilmiyorum. Kucuk cocukla oynama isi de cok cocuga bagli. Mesela benim kizim 4 yasindayken arkadasimin ikizleri 1 yasindaydi, kizim onlara pamuk gibi bakardi. Ama benim kizimin da sevmedigi ve oynamadigi o bebek dedigi cocuklar oluyor. Aralarindaki enerji.

Genişletmek için tıkla...

Essilaam .!.:

Sosyalleşmeleri için dışarı çıkın. Ev oturması ben hiç sevmem.

Genişletmek için tıkla...

gizemliasli .!.:

Yaş grubu olarak birbirleriyle oynayabilecek aralıkta değiller, bu iki grup birbiriyle sosyalleşemez ki. 4 yaşında çocuğun canlı oyuncakları evdeki bebeklerinin canlı hali gibidirler gözünde. Çocukları giydirin sıkı sıkı parka çıkartın, oyun grubuna yazdırın haftada 2 saatlik gerçekten kendi akranlarıyla takılsınlar. Arkadaşa da müsait olmayın.

Genişletmek için tıkla...

BirKulunuCokSevdim .!.:

4 yaş çocuğunun evde ne işi varmış sordunuz mu arkadaşınıza?

Genişletmek için tıkla...

sherlockdomestt .!.:

Arkadaşlar merhaba, aslında böyle bir dönemde konu açmak istemezdim ama müdahale etmeyi geciktirmemem gerekiyormuş gibi hissettiğim bir konu var.

Başlıktan da anlaşılacağı gibi çocuk mevzusu.
Hem komşum hem de dostum diyemesem de nispeten yakın bir arkadaşım var, bekarlığımızdan beri tanışıyoruz. Bu arkadaşımın 4 yaşında bir kızı, benimde 14 aylık ikizlerim var.

Evlerimiz yakın olduğu için genellikle haftada 2-3 defa kahveye gider gelirdik birbirimize çocuklar yokken, son dönemde çocuklar oynasın diye sık sık bana geliyor arkadaşım.

Benim bebeklerim genel olarak birbirleriyle oynarlar, yaşıtları çocukları severler ve oynamak isterler. paylaşımcılar, oyun oynarken falan ağlamazlar eğlenirler yani sosyal bebekler diyebilirim.

Arkadaşımın kızı haftada 2-3 gün annesinin telefonundan arıyor, bebekleri görmek istediğini özlediğini ve bu sebepten gelmek istediğini söylüyor ama geldiğinde bütün oyuncakları topluyor, çocuklarımın elindekileri alıyor. Sürekli şikayet ediyor.

bugün yine geldiler ama ilk adım arabasından kızımı itip (allahtan Yastık vardı ve kızım direkt kalktı) kendisi bindi ve oğluma bilerek çarptı. Son birkaç gelmelerinde bu gibi davranışlarından dolayı benim çocuklarım onlar gidene kadar ağladılar, zaten biri ağlasa diğeri daha şiddetli ağlıyor.

kızımı ittiği sırada arkadaşım bir tepki vermedi bu arada, “kızım yapma öyle” dedi ama o sırada devam etti çocuk.

Mesela çocuklara telefonla oyun oynatmak istiyor, kesinlikle karşı çıkıyorum “bizim evimizde çocuklar telefonla oynamıyor.” diyorum oturup bağıra bağıra ağlıyor. Oyuncakları bir köşeye topluyor, benimkiler alınca yine ağlıyor şikayet ediyor. Çocuklarım yazık bakakalıyorlar. Mesela bisküvi veriyorum, kızım ona yakın bir yere bisküvisini koyunca bağırıyor yine şikayet ediyor.

Ayağında sallamak istiyor, benimkiler yatmıyor ağlıyor, salıncağa bindirmek istiyor binmek istemediklerinde ağlıyor, emziklerini veriyor ağızlarına istemiyorlar ağlıyor ve tüm bunlar olurken çocuklarım geriliyor bana bakıyorlar direkt kucağıma gelmek istiyorlar.

Şimdi farkındayım ki, bunlar çocuk. Benimkiler de bir başkasının çocuğuna aynı davranışları gösterebilir (göstermemeleri için telkinlerde bulunuyorum.) ancak ben çocuklarım gördükleri bu muameleyi içselleştirip etkilenirler mi, bir süre sonra o şekilde davranmaya başlarlar mı diye endişelenmeye başladım ister istemez.

Sorum şu; arkadaşım aradığında müsait olmadığımı söyleyerek görüşmeleri azaltsam mı? Yoksa çocuklarım etkilenmez, görüşme sıklığına devam mı etsem? abartıyor da olabilirim bilmiyorum ama çocuklarım huzursuz olunca mesafe mi koysam diye düşünmeye başladım

Genişletmek için tıkla...

sherlockdomestt .!.:

Oyun grubu vs arayışı içinde değilim, aslında arkadaşımla konuşup görüşebilmek için geliyordu ya da davet ediyordum başlarda ama son dönemde kızı hoş davranışlarda bulunmayınca evet, mesafe koyacağım.

Dışarı mecburiyetten çıkamıyorum. Bebek arabamız asansöre sığmıyor, çocukları ve arabayı indirmek için merdivenlerde 3 sefer yapmam gerekiyor bu sürede çocuklar evde yalnız kalıyor. 1-2 ay daha yürümeleri pekişsin, rahatça çıkarız diye planlıyorum

Genişletmek için tıkla...

jefasse .!.:

İkizleriniz birbiriyle anlaşıyor oynuyorsa sorun yok, arkadaşınız da olsa çocuğunun kahrını çekmek kendi çocuklarınızı onun çocuğuna ezdirmek durumunda değilsiniz. arkadaşınıza mesafe koyun ben olsam açık açık olay anında söylerim hatta eziyor benim çocuklarımı çok yoruyor onlar daha küçük diye... Valla daha 14 aylık bebekler her şey onları etkileyebilir bence onlar boş bir tahta gibi ne yazılırsa onu alırlar. arkadaş mı kalmadı dünyada boşverin uzaklaştırın ya da çocuğunu terbiye etsin.

Genişletmek için tıkla...

Pinhan .!.:

Arkadaşınızın çocuğu bebeklerinizi oyuncak sanıyor, öyle muamele ediyor farkında mısınız?
Benim de ikizlerim var, bakımları yeterince zorken bir de böyle istemediğimizin durumlara katlanmak zorunda kalmayın. Enerjinizi bunlara harcamayın.
4 yaş çocuğu, 14 aylık bir çocukla ne oynayabilir ki zaten.
Madem arkadaşınız da olaylar olurken süs bitkisi gibi oturuyor o halde ipleri elinize alın ve görüşmeleri azaltın. Müsait olmayın, hasta olun, keyifsiz olun, işiniz olsun, misafir gelsin gitsin falan.
3 günlük dünya.................
İstemediğimiz şeylere 'hayır' diyebilmeliyiz.

Genişletmek için tıkla...

sherlockdomestt .!.:

Bebeklerim birbirleriyle çok güzel oynuyor, aslında arkadaşım sık bana gelmeye başlayınca sosyalleşme kısmını düşündüm, yoksa böyle bir arayışım yoktu çünkü oyalanıyorlar zaten beraber.

Aslında bunlar olurken sessiz kalmıyorum, hatta belli oluyor rahatsız olduğum. Bugün kitapları topladı mesela, kızım almış bir tane diye şikayet etti annesine. Kitapları aldım elinden, ortalarına koydum beraber oynayacaksınız dedim.

Salıncağa bindirmek istedi, şuan istemiyorlar sen bilebilirsin dedim.

Emzik vermek istedi, hayır emziklerine dokunmuyoruz dedim.

Telefon vermek istedi, bizim evimizde yasak kendi evine gittiğinde oynarsın dedim.

Annesi pek tepki vermedi bu esnada, bunların hepsi dün oldu ama hep böyle değildi çocuk öyle olsaydı zaten daha önce bir aksiyon alırdım. Arkadaşım da rahatsız olduğumu anlamıştır diye düşünüyorum.

Tekrar gelmek isterse lafı evirip çevirmeden “çocuklar evde durmuyor, parka çıkalım daha rahat oluruz” diyeceğim

Genişletmek için tıkla...