- 24 Mayıs 2016
- 258
- 245
- 103
- 33
- Konu Sahibi Fenobarbital
-
- #1
merhaba kızlar,
üniversite bittikten sonra iki kere sehir değiştirdim. şu an olduğum şehirde hiç arkadaşım yok, yalnız yalnız dolanıp durdum bugün de çarşı pazar ve bu durum artık sıkmaya başladı.
eskilerden üniversitede sevdiğim bi ortamım vardı ama herkes farklı şehirlere dağıldı fazlasıyla yoğunlar, görüşme sansımız çk az oluyor. şartlar tabii ki anlıyorum ama beni yaralayan hiç gerçek bi dostumun olmadığını hissetmem.
biraz çekingen ve girdiği ortama hemen alışamayan biriyim. popüler, über sevilen bi kız hiç olmadım.
son yıllarda daha güler yüz olmaya çalışıyorum kendimce çabalıyorum insanlarla bağ kurmak için ama pek sevilen biri değilim sanırım. bazen de bi noktada saçma bi davranışlarını görürsem aniden soğuyorum zaten sonrası yine yalnızlık.
iş ortamındaki arkadaşlar genelde evli, o muhabbetler görümce kaynana sarmıyor açıkcası. zaten bi yere kadar samimiyet kuruluyor iş ortamında.
sevgilim desen zaten yok.
hatta son sevgilim şunları söylemişti '' seni kimse sevmiyor, xx(o dönem ev arkadaşım olan kız) burdan ayrıldığında şimdiki kadar çağırmazlar etkinliklerine,görürsün'' yani o zaman pek belli etmedim ama hayli alınmıştım yaralı olduğum bi konu zaten. sevmemelerine gelecek olursak, fazlaca dedikodu yaptığını düşündüğüm bi grup vardı ki yaşları küçük kızlar, ben de o dönem sınavlara çalışıyordum pek içli dışlı olmadım açıkcası. bilmiyorum belki de sevilmeyen bi insanım gerçekten
siz neler yapıyorsunuz, nasıl iletişim kuruyorsunuz?
üniversite bittikten sonra iki kere sehir değiştirdim. şu an olduğum şehirde hiç arkadaşım yok, yalnız yalnız dolanıp durdum bugün de çarşı pazar ve bu durum artık sıkmaya başladı.
eskilerden üniversitede sevdiğim bi ortamım vardı ama herkes farklı şehirlere dağıldı fazlasıyla yoğunlar, görüşme sansımız çk az oluyor. şartlar tabii ki anlıyorum ama beni yaralayan hiç gerçek bi dostumun olmadığını hissetmem.
biraz çekingen ve girdiği ortama hemen alışamayan biriyim. popüler, über sevilen bi kız hiç olmadım.
son yıllarda daha güler yüz olmaya çalışıyorum kendimce çabalıyorum insanlarla bağ kurmak için ama pek sevilen biri değilim sanırım. bazen de bi noktada saçma bi davranışlarını görürsem aniden soğuyorum zaten sonrası yine yalnızlık.
iş ortamındaki arkadaşlar genelde evli, o muhabbetler görümce kaynana sarmıyor açıkcası. zaten bi yere kadar samimiyet kuruluyor iş ortamında.
sevgilim desen zaten yok.
hatta son sevgilim şunları söylemişti '' seni kimse sevmiyor, xx(o dönem ev arkadaşım olan kız) burdan ayrıldığında şimdiki kadar çağırmazlar etkinliklerine,görürsün'' yani o zaman pek belli etmedim ama hayli alınmıştım yaralı olduğum bi konu zaten. sevmemelerine gelecek olursak, fazlaca dedikodu yaptığını düşündüğüm bi grup vardı ki yaşları küçük kızlar, ben de o dönem sınavlara çalışıyordum pek içli dışlı olmadım açıkcası. bilmiyorum belki de sevilmeyen bi insanım gerçekten
siz neler yapıyorsunuz, nasıl iletişim kuruyorsunuz?