arkadaş edinememek

Fenobarbital

Fenobarbital

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
24 Mayıs 2016
258
245
103
33
merhaba kızlar,
üniversite bittikten sonra iki kere sehir değiştirdim. şu an olduğum şehirde hiç arkadaşım yok, yalnız yalnız dolanıp durdum bugün de çarşı pazar ve bu durum artık sıkmaya başladı.
eskilerden üniversitede sevdiğim bi ortamım vardı ama herkes farklı şehirlere dağıldı fazlasıyla yoğunlar, görüşme sansımız çk az oluyor. şartlar tabii ki anlıyorum ama beni yaralayan hiç gerçek bi dostumun olmadığını hissetmem.
biraz çekingen ve girdiği ortama hemen alışamayan biriyim. popüler, über sevilen bi kız hiç olmadım.

son yıllarda daha güler yüz olmaya çalışıyorum kendimce çabalıyorum insanlarla bağ kurmak için ama pek sevilen biri değilim sanırım. bazen de bi noktada saçma bi davranışlarını görürsem aniden soğuyorum zaten sonrası yine yalnızlık.

iş ortamındaki arkadaşlar genelde evli, o muhabbetler görümce kaynana sarmıyor açıkcası. zaten bi yere kadar samimiyet kuruluyor iş ortamında.
sevgilim desen zaten yok.

hatta son sevgilim şunları söylemişti '' seni kimse sevmiyor, xx(o dönem ev arkadaşım olan kız) burdan ayrıldığında şimdiki kadar çağırmazlar etkinliklerine,görürsün'' yani o zaman pek belli etmedim ama hayli alınmıştım yaralı olduğum bi konu zaten. sevmemelerine gelecek olursak, fazlaca dedikodu yaptığını düşündüğüm bi grup vardı ki yaşları küçük kızlar, ben de o dönem sınavlara çalışıyordum pek içli dışlı olmadım açıkcası. bilmiyorum belki de sevilmeyen bi insanım gerçekten :(


siz neler yapıyorsunuz, nasıl iletişim kuruyorsunuz?
 
girdigim ortamlara hemen ayak uyduramam bende.ama bu eksiklik degil arkadas acisindan cok temkinli davranirim.herkesle hemen samiki olmam bu konuda zamaninda cok canim yandi.13 yillik 2 dostum var ben evliyim onlar bekar ama cok seviyoruz birbirimizi kardesten oteyiz.onun disind abi suru de arkadasim komsum var.yasiniz kac bilmiyorum ama belli bi yastan sonra sosyallesiyosun ben oyle oldum.
 
berenikotoprak .!.:
girdigim ortamlara hemen ayak uyduramam bende.ama bu eksiklik degil arkadas acisindan cok temkinli davranirim.herkesle hemen samiki olmam bu konuda zamaninda cok canim yandi.13 yillik 2 dostum var ben evliyim onlar bekar ama cok seviyoruz birbirimizi kardesten oteyiz.onun disind abi suru de arkadasim komsum var.yasiniz kac bilmiyorum ama belli bi yastan sonra sosyallesiyosun ben oyle oldum.
Genişletmek için tıkla...
umarım öyle olur yaşla sanki arkadaş edinmek daha zor oluyor gibi geliyor. 25 yaşndayım
 
Sosyal aktivitelere katilmaya calis, kurs, dernek , acilis. Bulunfugun sehirde ne varsa. Kimse cok populer olmak ya da cok eglenceli olmak zorunda degil, herkesin anlasabilicegi birileri muhakkak vardir. Sadece insanlra gunaydin diyerekten, etrafina gulumseyerekten basla. Sen de program ayrlamay calisabilirsin tanistigin insanlarla. Ortak noktalar bulmaya calis, konu acmaya calis. Kimse seni sevmiyor lafi ne kadar ayip bir laf, zaten ole bir dunya yok. Sadece anlasacagin insanlari bulmak lazim. Insanlari elestirme, onlari da kotuluk yapmafiklari surece oldugu gibi kabullenmeyi dene. Kimse mukemmel degil, sen de degilsin.
 
Fenobarbital .!.:
merhaba kızlar,
üniversite bittikten sonra iki kere sehir değiştirdim. şu an olduğum şehirde hiç arkadaşım yok, yalnız yalnız dolanıp durdum bugün de çarşı pazar ve bu durum artık sıkmaya başladı.
eskilerden üniversitede sevdiğim bi ortamım vardı ama herkes farklı şehirlere dağıldı fazlasıyla yoğunlar, görüşme sansımız çk az oluyor. şartlar tabii ki anlıyorum ama beni yaralayan hiç gerçek bi dostumun olmadığını hissetmem.
biraz çekingen ve girdiği ortama hemen alışamayan biriyim. popüler, über sevilen bi kız hiç olmadım.

son yıllarda daha güler yüz olmaya çalışıyorum kendimce çabalıyorum insanlarla bağ kurmak için ama pek sevilen biri değilim sanırım. bazen de bi noktada saçma bi davranışlarını görürsem aniden soğuyorum zaten sonrası yine yalnızlık.

iş ortamındaki arkadaşlar genelde evli, o muhabbetler görümce kaynana sarmıyor açıkcası. zaten bi yere kadar samimiyet kuruluyor iş ortamında.
sevgilim desen zaten yok.

hatta son sevgilim şunları söylemişti '' seni kimse sevmiyor, xx(o dönem ev arkadaşım olan kız) burdan ayrıldığında şimdiki kadar çağırmazlar etkinliklerine,görürsün'' yani o zaman pek belli etmedim ama hayli alınmıştım yaralı olduğum bi konu zaten. sevmemelerine gelecek olursak, fazlaca dedikodu yaptığını düşündüğüm bi grup vardı ki yaşları küçük kızlar, ben de o dönem sınavlara çalışıyordum pek içli dışlı olmadım açıkcası. bilmiyorum belki de sevilmeyen bi insanım gerçekten :KK43:


siz neler yapıyorsunuz, nasıl iletişim kuruyorsunuz?
Genişletmek için tıkla...
Benim de hiç arkadaşım yok, işim de yok, sevgilim de yok. Ben de 24 yaşındayım keşke aynı şehirde olsaydık. :(
 
Dedikodu yapmadığınız için sizi samimi bulmuyorlardır. Yani çok dedikoducu olmak iyi değil, ama birisi konuşurken, derdini anlatırken de dinlemek ya da ucuncu sahsı incitmeden duruma yonelik geyik çevirmek genelde yakın arkadaşların yaptığı şeyler. Ben yakın arkadaşımdan bunu beklerim açıkçası, ve de bana hep destek olunmasını da beklerim. Yani bir sunum yaptığımda arkadaşım bana ne kadar kötü bile olsa "çok iyiydi sunumun" demeli. İnanmasam bile beni önemsediğini hissettiğim için o kişiyi daha çok severim, çünkü bir çıkarı olmadan bana bunu söylüyor.
Ayrıca fazla kibar ve mesafeli olmak da sevilmeme nedeni imiş, biraz rahat olmak gerekiyor. Ben de çok iyi değilimdir bu işlerde ama iyi bir gözlemciyim. Bir de yargılamamayı öğrenmeniz gerekiyor, yargılayacağınızı düşünerek kimse size özel herhangi bir mevzusunu anlatmayabilir. Ve de insanlara değer verdiğinizi gösterin arada, nasılsın diye yanına gidip sorun, bir müzik önerin, ufak hediyeler alın, herkes ilgi bekliyor aslında. Espri yapmayı öğrenmek, güncel konulardan haberdar olmak çok önemli. Ben bayağı komedi izledim, ve farkında olmadan konuşma aralarında espri yaptığımı fark ettim. Güncel konulardan haberdar olmak da muhabbet etmek için önemli, hem aslında onlar da dedikodu, ama direkt tanıdığınız insanlar hakkında değil, hem de sizi zeki ve kültürlü gösterir.


Fenobarbital .!.:
merhaba kızlar,
üniversite bittikten sonra iki kere sehir değiştirdim. şu an olduğum şehirde hiç arkadaşım yok, yalnız yalnız dolanıp durdum bugün de çarşı pazar ve bu durum artık sıkmaya başladı.
eskilerden üniversitede sevdiğim bi ortamım vardı ama herkes farklı şehirlere dağıldı fazlasıyla yoğunlar, görüşme sansımız çk az oluyor. şartlar tabii ki anlıyorum ama beni yaralayan hiç gerçek bi dostumun olmadığını hissetmem.
biraz çekingen ve girdiği ortama hemen alışamayan biriyim. popüler, über sevilen bi kız hiç olmadım.

son yıllarda daha güler yüz olmaya çalışıyorum kendimce çabalıyorum insanlarla bağ kurmak için ama pek sevilen biri değilim sanırım. bazen de bi noktada saçma bi davranışlarını görürsem aniden soğuyorum zaten sonrası yine yalnızlık.

iş ortamındaki arkadaşlar genelde evli, o muhabbetler görümce kaynana sarmıyor açıkcası. zaten bi yere kadar samimiyet kuruluyor iş ortamında.
sevgilim desen zaten yok.

hatta son sevgilim şunları söylemişti '' seni kimse sevmiyor, xx(o dönem ev arkadaşım olan kız) burdan ayrıldığında şimdiki kadar çağırmazlar etkinliklerine,görürsün'' yani o zaman pek belli etmedim ama hayli alınmıştım yaralı olduğum bi konu zaten. sevmemelerine gelecek olursak, fazlaca dedikodu yaptığını düşündüğüm bi grup vardı ki yaşları küçük kızlar, ben de o dönem sınavlara çalışıyordum pek içli dışlı olmadım açıkcası. bilmiyorum belki de sevilmeyen bi insanım gerçekten :KK43:


siz neler yapıyorsunuz, nasıl iletişim kuruyorsunuz?
Genişletmek için tıkla...
 
SpinoZa87 .!.:
Dedikodu yapmadığınız için sizi samimi bulmuyorlardır. Yani çok dedikoducu olmak iyi değil, ama birisi konuşurken, derdini anlatırken de dinlemek ya da ucuncu sahsı incitmeden duruma yonelik geyik çevirmek genelde yakın arkadaşların yaptığı şeyler. Ben yakın arkadaşımdan bunu beklerim açıkçası, ve de bana hep destek olunmasını da beklerim. Yani bir sunum yaptığımda arkadaşım bana ne kadar kötü bile olsa "çok iyiydi sunumun" demeli. İnanmasam bile beni önemsediğini hissettiğim için o kişiyi daha çok severim, çünkü bir çıkarı olmadan bana bunu söylüyor.
Ayrıca fazla kibar ve mesafeli olmak da sevilmeme nedeni imiş, biraz rahat olmak gerekiyor. Ben de çok iyi değilimdir bu işlerde ama iyi bir gözlemciyim. Bir de yargılamamayı öğrenmeniz gerekiyor, yargılayacağınızı düşünerek kimse size özel herhangi bir mevzusunu anlatmayabilir. Ve de insanlara değer verdiğinizi gösterin arada, nasılsın diye yanına gidip sorun, bir müzik önerin, ufak hediyeler alın, herkes ilgi bekliyor aslında. Espri yapmayı öğrenmek, güncel konulardan haberdar olmak çok önemli. Ben bayağı komedi izledim, ve farkında olmadan konuşma aralarında espri yaptığımı fark ettim. Güncel konulardan haberdar olmak da muhabbet etmek için önemli, hem aslında onlar da dedikodu, ama direkt tanıdığınız insanlar hakkında değil, hem de sizi zeki ve kültürlü gösterir.
Genişletmek için tıkla...
deniyorum aslında, az da olsa gelişme oluyor mesela ama kalıcı herşeyimi anlatabileceğim biri yok hayatımda. bilmiyorum ki belki zamanla :(
 
bende de sıkıntı var sanırım... girdiğim ortamlarda ya ben bi şekilde uzaklaşıyorum ya onlar benden uzaklaşıyor... biraz hassasım sanırım..
ımm bir yazarın sözü vardı anımsadım.. yanlış yazmayayım ama " dünya hassas kalpler için bir cehennem" gibi bir şeydi... nasıl mutlu oluyorsan öyle davran.. çok arkadaş mutluluk değildir. sosyal olmakta girişken olmakta bir beceri. sen de yoksa kasma boşver.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

U
Öğretmenler odasında dışlanmak
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
3K
janemarple
J
soruyorumoyleysevarim
Sevgilinin yakın kız arkadaşı
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
1K
mermad-
mermad-
A
Eşimin ailesiyle yaşadığım son durum
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
6K
alindalin
A
V
Duygusal ilişkilerde sağlıklı bağ kuramıyorum. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Bu döngü kırılır mı?
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
2K
albatroza
albatroza
S
Kayınvalide problemi
8 9 10
Yorumlar
195
Görüntüleme
10K
Kahhve
Kahhve
Back