sevgili bekar ve evli arkadaşlarım, öncelikle verdiğiniz yanıtlar için hepinize çooook teşekkür ederim. monoton bir yaşantımız var çok doğru, işten eve evden işe, ayrıca "seni sevmese 13 yıldır yanında olmaz" diyen arkadaşlarım eşimde hep aynı cevabı verir bana. ama ne yazıkki bu bana yeterli gelmiyor. nedense eşimin eve sadece çocuklar için geldiği hissinden kurtulamıyorum. çünkü eve geldiğinde koltuğunda ya TV izler ya uyur. arada çocuklarla oynar sever onları.benimle ne işle ne de sıkıntılarımızla ilgili hiç konuşmaz. bende kendimi gereksizmişim gibi hissediyorum. sizce yanılıyor muyum? konuşmak istediğimde yıllardır aynı cevabı alıyorum "mizacım böyle değişemem" diyor. anlayacağınız zor bir kocaya sahibim. aranızda benim gibi hissedenler var mı? yoksa bende mi bir anormallik var sizce? tekrar tekrar teşekkürler. a.s.
Bu sıkıntının aynısını bizimle burada paylaşan nice kadınlar oldu , hem de henüz 7- 8 aylık evliyken ... Siz 13 yıldan bahsediyorsunuz ... Siz bunca yıl değiştirmeye çalıştınız ve
değişmedi; yahut siz de yenilerde patladınız , ama çok geçmişti.
Bilemiyorum hangisi oldu sizde , ancak şu veya bu şekilde sonuçta 13 yıllık evlisiniz , değişeceğini pek sanmıyorum ben. Belki ilk yıllarda gayet sert tavrınızı koyup ,onu değiştirme yolunda
ufak da olsa gelişme kaydedebilirdiniz ama şimdi :sm_confused:
Ben bir de şöyle düşünüyorum; erkek ailede babasını -annesine ilgi veya sevgi gösterirken görmediyse karısına da bunu göstermeyi akıl edemiyor, işte bu erkek hamurunda potansiyel varsa
değişebilir , çünkü içindeki cevheri ortaya çıkarmak gerek ...
Ama bir de içinde hiç potansiyel olmayan , bizim "sevgisini gösterme özürlü" dediğimiz erkekler var ki ,onlar babadan görmemeyle ilgili değil tamamen kişilik itibariyle böyleler ;
onlara ne yapsan boş kaydirigubbakcemile2
Sizin eşiniz hangisiydi , bilemiyorum CADIARZU